เ ว ล า... คื อ สิ่ ง ม หั ศ จ ร ร ย์
รู้ สึ ก ช้ า แ ล ะ เ ร็ ว ไ ด้ ทั้ ง ที่ เ ว ล า เ ดิ น ค ง ที่ เ ส ม อ.........................
ผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็วกับช่วงเวลาการลาพักผ่อน ๕ วัน เพื่อมาลุยงานสวน
๕ วัน กับการลุยงานหนักท่ามกลางแสงแดดแผดเผาจนผิวเปลี่ยนสี
๕ วันกับการเสียเหงื่อมากมาย มือกร้านเพราะจับจอบเสียม
๕ วัน แห่งการดำเนินชีวิตที่แตกต่างไปจากการทำงานปกติ
ที่แสนสุขสบายกาย ในห้องทำงานที่มีเครื่องปรับอากาศเย็นช่ำ
๕ วันที่เรียกได้ว่าเหนื่อยมาก ร้อนมาก
นั่นเป็นเพียงความรู้สึกทางกายเท่านั้น แต่หัวใจกลับพบกับคำว่า ... เ ปี่ ย ม สุ ข
๕ วันที่ผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็ว ทำให้ผมค้นพบค่าความหมายของคำว่า .. เ ว ล า .. มากขึ้น
เป็นช่วงเวลาที่อยากให้แต่ละคืนสว่างเสียเร็ว ๆ เพื่อตื่นขึ้นมาลุยงานที่ตั้งใจไว้
เป็นช่วงเวลาที่ไม่อยากให้ดวงตะวันลับขอบฟ้า เพราะยังทำงานไม่ลุล่วง
แต่... เวลา ... ยังคงทำหน้าที่ของมันคงที่อย่างสม่ำเสมอ
มิสามารถหยุดหรือเร่งได้ดังใจที่ปรารถนา

ทำให้อดคิดถึงและเปรียบเทียบความรู้สึกของการไปทำงานในสถานที่ทำงานปกติในแต่ละวันเสียมิได้
เป็นช่วงเวลาที่ไม่อยากให้แต่ละคืนสว่างเสียเลย ไม่อยากตื่นขึ้นมาเพื่อเดินทางไปทำงาน
เป็นช่วงเวลาที่เมื่อไหร่จะถึงเวลาเลิกงานเสียที อยากกลับบ้าน
ส อ ง ค ว า ม รู้ สึ ก ที่ ต ร ง กั น ข้ า ม กั น อ ย่ า ง สิ้ น เ ชิ ง
ส อ ง ค ว า ม รู้ สึ ก ที่ เ ห็ น คุ ณ ค่ า ข อ ง เ ว ล า ที่ แ ต ก ต่ า ง กั น
ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น?
คำตอบตัวเราเท่านั้นที่รู้ และหากฉลาดพอก็จะรู้ว่าควรทำเช่นไร
ใ ห้ ส อ ง ค ว า ม รู้ สึ ก ที่ เ ห็ น คุ ณ ค่ า ข อ ง เ ว ล า ที่ แ ต ก ต่ า ง กั น นั้ น
มองเห็นและเข้าใจอย่างถ่องแท้
เ ว ล า... ที่หมุนผ่านไปแต่ละวันนั้นมิได้จบสิ้นลงตามแสงตะวันที่ลาลับ
และเหลือไว้เพียงความมืดมิดแห่งราตรีกาล
หากแต่บั่นทอนวันเวลาแห่งการดำรงอยู่แห่งชีวิต
ให้ลดน้อยลงทีละวัน ทีละวัน โดยที่เรามิได้ใส่ใจและให้ความสำคัญกับ...เ ว ล า
....................

ตัวเราเองต่างหากที่จะทำอย่างไรให้เวลานั้นเดินเร็ว หรือ
เดินช้า
ทุกเวลามีค่าเสมอ หากแต่มันต่างกันในแต่ละมุมมองของแต่ละคน
ว่าแต่ ... ไอ้ที่โผล่มานั่น มันหัวเป็ดใช่มะคะ
หน้าตาดูจริงจังมาก ๆ 555