ฐานะอันสมมุติ.. ที่เป็นจริง
เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาผมได้มีโอกาสไปโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศิลปากร เพราะต้องพาลูกชายไปทดสอบมาตรฐานทางวิชาการ (สอบเข้าเรียน ม.1 นั่นแหละ) ผมได้มีโอกาสพบป้ายนี้เข้าครั้งแรก ทั้งที่ตัวเองก็อยู่ในรั้วศิลปากรมากว่า ๑๔ ปี ความรู้สึกที่ได้ในขณะนั้นมันบอกไม่ได้ว่ามันเป็นความรู้สึกอย่างไร เพราะความรู้สึกนั้นทำให้ตนเองสมมุติตามท่านอาจารย์ศิลป์ พีระศรี ไปชั่วขณะจิต ๓ ฐานะอันสมมุติด้วยกัน
สมมุติว่าผมเป็นพ่อ
สมมุติว่าผมเป็นครู
สมมุติว่าผมเป็นลูก
ทำไมผมถึงนึกสมมุติได้ ๓ ฐานะเช่นนั้น ? 
บางครั้งเราอาจหลงลืมหน้าที่ไม่ว่าจะเป็นหน้าที่ตามบทบาทโดยตำแหน่ง หรือจะเป็นหน้าที่ที่แสดงจากจิตสำนึก
พ่อแม่ก็ต้องอบรมสั่งสอนลูกให้เป็นคนดี
ครู นอกจากจะสอนวิชาความรู้ ก็ต้องอบรมให้ศิษย์เป็นคนดี
ลูก ก็ต้องตั้งใจศึกษาหาความรู้ และเชื่อฟังพ่อแม่ และครู ทำตนเป็นคนดี
สามสถานะภาพที่ผูกพันและแยกจากกันแทบไม่ออก อะไรกันที่ผูกพันสามสิ่งนี้ไว้ ... พ่อแม่ ลูก และครู
หรือสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่มองไม่เห็นด้วยตา แต่สัมผัสได้ด้วยใจ ที่นับวันจะเลือนหายไป
มันคือ " จิตวิญญาณตามสถานะภาพและบทบาท " ... ใช่ไหมตอบฉันที
.................................................
เพียงแค่ผมได้อ่าน ก็เกิดคำถามที่ว่า ผมเอาใจใส่ อบรมสั่งสอนลูกดีเพียงไหน
เพัยงแค่ผมได้อ่าน ก็เกิดคำถามที่ว่า ผมประพฤติตนดีพอที่จะมิให้ใครตำหนิติเตียนผม จนเลยเถิดไปยังบุพการี และครูที่อบรมสั่งสอนผมหรือยัง
เพียงแค่ผมได้อ่านเท่านี้ ... ขอบคุณ อาจารย์ศิลป์ พีระศรี หมดหัวใจ 
| Create Date : 23 มกราคม 2554 |
| Last Update : 23 มกราคม 2554 21:14:15 น. |
|
17 comments
|
| Counter : 1741 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 28 คน [
อาจารย์ศิลป์ พีระศรี
ท่านคงเป็นปรมาจารย์งานศิลป์
กระมังครับ...และคงเป็นทุกอย่าง
ของผู้ใฝ่ฝันงานศิลป์ แน่ๆ