จงให้สิ่งที่ดีที่สุด..เพื่อคนอื่น ตอนที่ ๒
ความเดิม - -> จงให้สิ่งที่ดีที่สุด..เพื่อคนอื่น ตอนที่ ๑
๒ วันกับการใช้ชีวิตพ่อค้าในตลาดทำให้ผมได้เรียนรู้สิ่งต่าง ๆจากสังคมที่แตกต่างไปจาก ๕ วันที่ผมคุ้นเคย นับเป็นช่วงชีวิตที่มีค่ายิ่ง ความแตกต่างทางสังคมแต่ละที่ย่อมมีจุดดีจุดด้อยแตกต่างกันไป อยู่ที่เรานั้นจะสามารถนำมาปรับใฃ้ให้เกิดความสมดุลกับชีวิตของเราอย่างไร
เนื่องจากเป็นคนชอบเรียนรู้สังคมและคนรอบข้างด้วยการพูดคุยและสังเกต ไม่แปลกอะไรที่ผมจะเป็นคนที่ชอบเดินไปทักทาย พูดคุย พ่อค้าแม่ค้าอื่น ๆ ด้วยวิธีอุดหนุนสินค้า ร้านโน้น ร้านนี้ โดยมีกระบวนความคิดที่ว่า อุดหนุนกันและกันเพื่อความอยู่รอดของพ่อค้าแม่ค้ากันเอง

ภาพและเสียงที่ผมได้ยินจนชิน คือการต่อรองราคาสินค้า ไม่เว้นแม้แต่ร้านของผมเช่นกัน
- ผักกำละ๕ บาท สามกำสิบได้ไหม - กำละ๕ บาทเหรอ นึกว่า ๓ บาท
คงเป็นปกติของสังคมแห่งการต่อรองและบอกผ่านไปเสียแล้ว จนติดเป็นนิสัยที่พ่อค้าแม่ค้าต้องบอกผ่านและลูกค้าต้องมีหน้าที่ต่อรองราคา บางครั้งก็ไม่ได้คิดที่จะอยากได้ตัวสินค้าเป็นที่ตั้ง แต่บังเอิญต่อราคาได้ถูกความอยากได้ก็เลยเกิด บางครั้งต่อได้ก็ไม่เอาเพราะติดนิสัยการต่อราคาไม่ได้ต้องการสินค้า แต่สำหรับผักกำละ ๕ บาทแล้วผมว่ามันไม่สามารถบอกผ่านได้อีกแล้ว
ในขณะที่พ่อค้าแม่ค้าขายผลไม้ยังคงต้องเปิด option เพื่อให้สามารถเลือกผลผลิตได้เพื่อให้สินค้าตนขายได้และเป้นที่พึงพอใจต่อลูกค้า เสียงและภาพการสนทนาชัดเจนอยู่ตรงหน้าผมในวันหนึ่ง
ส้มโลเท่าไรค่ะ ... เสียงลูกค้าสาวถามแม่ค้าร้านขายผลไม้ ๔๐ บาทจ้า ... เสียงแม่ค้ารุ่นใหญ่ตอบด้วยความเต็มใจ
การซื้อขายเริ่มขึ้น โดยลูกค้าสามารถเลือกส้มที่ตนพึงพอใจทีละลูก ทีละลูก และยื่นให้แม่ค้า
๑ โล ๔๐ บาทจ้า ... เสียงแม่ค้าพูดพร้อมยื่นถุงส้มดีมีคุณภาพให้ลูกค้าเพราะถูกเลือกแล้ว

ลูกค้าสาว ล้วงมือลงไปในกระเป๋าสะพายพร้อมควักธนบัตรใบละ ๒๐ ประมาณห้าหกใบขึ้นมา เลือกสรรธนบัตรใบแล้วใบเล่า จากนั้นส่งให้แม่ค้าสองใบ เพื่อเป็นค่าสินค้าที่ตนซื้อ
ลูกค้าสาวเดินจากไปพร้อมส้มลูกงาม โดยทิ้งธนบัตรใบละ ๒๐ ที่สภาพแย่ที่สุดให้แม่ค้า โดยใบหนึ่งมีสภาพขาดวิ่นตรงมุม
ธนบัตรใบที่ขาดวิ่น แม่ค้าคนนั้นจะใช้ทอนให้ลูกค้ารายใดได้ ลูกค้ารายใดจะต้องการมัน
ในขณะที่เราต้องการและมุ่งหาสิ่งดีงามที่สุดเพื่อชีวิตของเราเป็นที่ตั้ง จนหลงลืมใส่ใจว่าคนอื่นก็ต้องการ
บางครั้งสิ่งดีงามที่เราอยากได้และต้องการเหล่านั้นมันต้องแลกกับความสูญเสียและทิ้งความหมองเศร้าลงบนจิตใจของคนอื่น เพียงเพราะเราเห็นแก่ได้ ขาดความเห็นอกเห็นใจผู้อื่น สังคมของเราจึงเป็นสังคมที่มอบสิ่งดีงามให้กันและกันไม่เป็น
เราสามารถสร้างสิ่งดีงามเหล่่านั้นได้ เพียง ........
จงให้สิ่งที่ดีที่สุด..เพื่อคนอื่น
.................................
คุยท้ายบล็อค
ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาทักทาย ขอบคุณหลายท่านที่ส่งอีเมลมาชื่นชมเพราะชอบการเขียนของผมในลักษณะแนวแบบที่ท่านเรียกว่า มีวัฒนะรรมทางความคิดเป็นของตนเอง และขออนุญาตนำสิ่งที่ผมเขียนไปเผยแพร่
รูปและบทความของผมท่านสามารถนำไปเผยแพร่ได้ครับ หากว่าท่านพิจารณาแล้วเห็นว่ามีประโยชน์ แต่ผลงานของผมทุกชิ้นสงวนลัขสิทธิ์โดยใช้ สัญญาอนุญาตของครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลง
ผลงานของเราจะไม่มีวันสูญสิ้นแม้ตัวจะสิ้นสูญ หากผลงานนั้นมุ่งเน้นเพื่อสังคมและผู้อื่น
Create Date : 07 มกราคม 2554 |
|
32 comments |
Last Update : 7 มกราคม 2554 12:48:29 น. |
Counter : 1549 Pageviews. |
|
 |
|
ชอบคำนี้จังค่ะ เพราะบางครั้งก็นึกถึงแต่ตัวเองจนลืมนึกถึงคนรอบข้างไปเลย
แวะมาสวัสดีปีใหม่
ถึงแม้ว่าจะช้าไปซักหน่อยก็ตาม
มีความสุขมากๆนะคะ