วันนี้เปิด Facebook เห็นคำเชิญชวนให้เขียนงานตะพาบของคุณเป็ดเข้าโดยบังเอิญในหัวข้อเรื่อง "ระลึกความหลัง" อันที่จริงก่อนหน้านี้ผมได้เขียนเรื่องราวทำนองเดียวกันนี้ไปคือ ความทรงจำ แต่จู่ๆสมองก็สั่งให้ผมทบทวนสองประโยคนี้ว่ามันเหมือนหรือต่างกัน ระหว่าง ความทรงจำ กับ ระลึกความหลัง แล้วผมก็ได้คำตอบว่า สิ่งที่แตกต่างกันสำหรับผมแล้วนั้น คือ ความพยายามหรือตั้งใจ
ความทรงจำนั้นบางทีอยู่ดีดีมันก็ผุดขึ้นมาไม่ว่าจะมีอะไรมากระตุ้นหรือไม่ก็ตาม แต่สำหรับ ระลึกความหลังนี้ เราต้องการที่จะมีความรู้สึกนั้น พยายามให้มันผุดขึ้นมาโดยกระบวนการต่าง ๆ
หลายครั้งผมใช้เวลาในช่วงค่ำคืนนั่งเปิดอ่านบล็อคเก่า ๆที่ผมเขียน ในบล็อคต่าง ๆที่ผมเขียนนั้นมีภาพถ่ายที่ผมถ่ายเองทั้งสิ้น ผมเห็นภาพในอดีตขณะถ่ายภาพนั้น ๆผ่านภาพถ่ายที่ผสมปนไปกับเรื่องเล่า มีสาระบ้าง ไร้สาระก็มาก แต่ความรู้สึกมีความสุขเกิดขึ้นอย่างบอกไม่ถูกเลยจริงๆ

นอกจากเรื่องราวต่าง ๆที่ผมเขียนแล้ว ยังมีมิตรภาพเกิดขึ้นมากมาย ณ ที่แห่งนี้ผ่านบทสนทนาระหว่างผมกับเพื่อนบล็อคหลายท่านทั้งขาประจำและไม่ประจำ หลายครั้งเราสนทนากันเป็นบทกวีที่ไพเราะ เราเขียนกลอนโต้ตอบกันสดสดอย่างสนุกสนาน ทุกครั้งที่เปิดบล็อคเก่า ๆนั้นขึ้นมาอ่าน ความสุข...ถูกระลึกขึ้นมาให้ได้ซึมซับอีกครั้ง
แม้วันนี้ บล็อคเทียนส่องแสงแห่งนี้จะเงียบเหงา ด้วยหลายปัจจัยมากมาย แต่ความสุขที่ถูกซุกซ่อนผ่านกาลเวลาถูกระลึกขึ้นมาครั้งแล้วครั้งเล่าแม้เกิดขึ้นกับผมเพียงลำพังก็ตาม แต่กลับสร้างพลังและแรงบันดาลใจให้ผมที่จะลุกขึ้นมาเขียนบล็อคเหมือนเดิม ไม่ใช่อยากให้ทุกสิ่งอย่างกลับมาเหมือนเดิม แต่ผมอยากสัมผัสกับความหลังที่ยังคงให้ความรู้สึกที่งดงามมากมายในหัวใจ

ร ะ ลึ ก ค ว า ม ห ลั ง
ดั่ ง พ ลั ง ส ร้ า ง ฉั น ใ น วั น นี้
ห ยั ด ยื น จ ร ร โ ล ง ส ร้ า ง บ ล็ อ ค ใ ห้ ดี
ต อ บ แ ท น ที่ เ ธ อ ม อ บ มิ ต ร ภ า พ ม า
ข อ บ คุ ณ ทุ ก ท่ า น
เ ที ย น ส่ อ ง แ ส ง... มิ ลื ม วั น ที่ มี ค่ า
ร ะ ลึ ก นึ ก ถึ ง ต ล อ ด เ ว ล า
โ ห ย ห า ค ว า ม ห ลั ง...ดั่ ง ก ำ ลั ง ใ จ
..............................
คิดถึงน้องใหม่คนนี้ด้วยนะคะ ^^