เมื่อสักครู่...ฉันคิดอะไรอยู่
เมื่อวันที่ ๑๔ พฤษภาคม ๒๕๕๒ ที่ผ่านมานั้น ผมได้รับการคัดเลือกให้เป็นผู้ถ่ายทอดนานาความคิดจากเพื่อน ๆบุคลากร ในโอกาสในวันสัมนาประจำปี ถึงความคาดหวังที่มีต่อผู้บริหารองค์กรที่กำลัง บริหารองค์กร(ของเรา)ในปัจจุบัน

การได้รับมอบหมายในครั้งนี้สร้างความเครียดให้เกิดขึ้นในใจผมไม่น้อย กับภาระ ๔๒ ข้อแห่งความคาดหวัง ที่ฝังฝากผมไว้ โดยที่เพื่อนบุคลากรบางท่านไม่ทราบเสียด้วยว่า สิ่งต่าง ๆที่เขาได้พร่างพรูบรรจงเขียนเพื่อถ่ายทอดความคาดหวังนั้นไปยังผู้บริหารของ เขา จะเป็นไปในรูปแบบที่ผมเองจะเป็นคนที่จะถ่ายทอดในเชิงสรุปจากทีมงานไม่กี่คน โดยเขาคิดว่าสิ่งที่เขาเขียนขึ้นนั้นหวังว่าจะถึงมือผู้บริหารโดยตรง...หากเขารู้คงไม่เขียนเป็นแน่?
ผมเครียดอะไร?

นั่นซินะ .. ผมก็แค่จดจำตัวอักษรที่เห็นตรงหน้านั้น ไปอ่านให้ผู้บริหารฟัง ..เท่านั้นก็จบ
.... หากเป็นคนอื่น คงสามารถกระทำเช่นนั้นได้ดีกว่าผม แต่สำหรับผมแล้ว มันช่างเป็นสิ่งที่ไม่เหมาะสำหรับคนอย่างผมโดยสิ้นเชิง.....
และก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ ... ผมไม่สามารถถ่ายทอดความรู้สึกแห่งการคาดหวังนั้นไปสู่ผู้บริหารได้สมดังที่ เพื่อน ๆสมาชิกตั้งใจหวัง ...ด้วยเหตุผลแห่งการบกพร่องในความสามารถในด้านการพูดของผมเอง...ผมขอโทษ จริง ๆ

เพราะสิ่งที่ผมพูด มันเป็นความรู้สึกที่หลากหลาย ผมไม่สามารถเข้าใจมันดีพอที่จะพูด ..หรือ
เพราะตัวหนังสือที่อยู่ตรงหน้านั้น..ผมเข้าใจมันดี แต่หัวใจและสมองผมยอมรับที่จะอ่านมันออกมาไม่ได้ เมื่อทำความเข้าใจในหัวข้อที่ระบุ ..หรือ
เพราะภาวะกดดันทางความคิดทั้งของผมและบุคคลผู้มีอำนาจกว่า ที่ผมไม่สามารถควบคุมมันได้
และผมจะไม่สามารถถ่ายทอดสิ่งที่ตรงข้ามความรู้สึกนึกคิดได้เลย...เพราะผมเองมีความเป็นตัวตนทางความคิด

หลากหลายเหตุผลที่ผมรวมมันเป็นความบกพร่องในความสามารถของผม โดยผมเองนั้นทราบดีว่าตัวผมเองมีความบกพร่อง ...ด้วยความคิดในสมองของผมมันวิ่งเร็วมากจนคำพูดที่ออกมาจากความคิดนั้นตาม ไม่ทันและไม่สามารถเรียบเรียงให้เกิดความเข้าใจในเวลาอันสั้นได้ จนทำให้ผู้ฟังอาจไม่เข้าใจ เข้าใจความหมายผิด หรืออาจคิดว่าสิ่งที่ผมพูดมันช่างน่ารำคาญยิ่งนัก

ผมคงเหมาะที่จะเขียนมากกว่า เพราะผมจะรู้ว่า เมื่อสักครู่...ผมคิดอะไรอยู่ โดยย้อนกลับไปทบทวนตัวอักษรที่ผ่านมาเพื่อถ่ายทอดเรื่องราวทางความคิดอย่างไม่หลงประเด็น ที่สมองได้คิดเลยเถิดไปไหนต่อไหน

เพื่อให้ใครต่อใครรู้ว่า ในความคิดของผมที่ว่านั้นมันปราศจากอคติ ความคิดในแง่ลบ ... โดยผู้อ่านสามารถทำความเข้าใจจากตัวอักษรที่ผ่านมา ...และมีเวลาทบทวนทุกแง่ทุกมุม จนเกิดความกระจ่าง...จะรู้ว่า
เมื่อสักครู่ ....ตัวอักษรที่ผมเขียนนั้น ผมกำลังจะบอกอะไร

Create Date : 29 พฤษภาคม 2552 |
Last Update : 29 พฤษภาคม 2552 23:30:42 น. |
|
18 comments
|
Counter : 2416 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ตุ๊กติ๊ก (biotech_girl ) วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:8:32:25 น. |
|
|
|
โดย: ตุ๊กติ๊ก (biotech_girl ) วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:8:32:40 น. |
|
|
|
โดย: มัดฉานุ(ตัวปลอม) IP: 118.172.109.7 วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:8:41:56 น. |
|
|
|
โดย: มุดฉานะ - มะล๊อคอิน IP: 118.172.109.7 วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:8:42:39 น. |
|
|
|
โดย: coji วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:9:53:33 น. |
|
|
|
โดย: ตุ๊กติ๊ก (biotech_girl ) วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:10:36:49 น. |
|
|
|
โดย: mutcha_nu วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:10:40:31 น. |
|
|
|
โดย: ตุ๊กติ๊ก (biotech_girl ) วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:13:29:20 น. |
|
|
|
โดย: รยา (raya-a ) วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:15:35:58 น. |
|
|
|
โดย: nulaw.m วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:16:07:19 น. |
|
|
|
โดย: endless man วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:17:47:30 น. |
|
|
|
โดย: ตุ๊กติ๊กนะค๊า.. IP: 114.128.230.154 วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:18:50:06 น. |
|
|
|
โดย: the mynas วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:34:03 น. |
|
|
|
โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) วันที่: 31 พฤษภาคม 2552 เวลา:15:16:49 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|