Bloggang.com : weblog for you and your gang
เมื่อสักครู่...ฉันคิดอะไรอยู่
เมื่อวันที่ ๑๔ พฤษภาคม ๒๕๕๒ ที่ผ่านมานั้น ผมได้รับการคัดเลือกให้เป็นผู้ถ่ายทอดนานาความคิดจากเพื่อน ๆบุคลากร ในโอกาสในวันสัมนาประจำปี ถึงความคาดหวังที่มีต่อผู้บริหารองค์กรที่กำลัง บริหารองค์กร(ของเรา)ในปัจจุบัน
การได้รับมอบหมายในครั้งนี้สร้างความเครียดให้เกิดขึ้นในใจผมไม่น้อย กับภาระ ๔๒ ข้อแห่งความคาดหวัง ที่ฝังฝากผมไว้ โดยที่เพื่อนบุคลากรบางท่านไม่ทราบเสียด้วยว่า สิ่งต่าง ๆที่เขาได้พร่างพรูบรรจงเขียนเพื่อถ่ายทอดความคาดหวังนั้นไปยังผู้บริหารของ เขา จะเป็นไปในรูปแบบที่ผมเองจะเป็นคนที่จะถ่ายทอดในเชิงสรุปจากทีมงานไม่กี่คน โดยเขาคิดว่าสิ่งที่เขาเขียนขึ้นนั้นหวังว่าจะถึงมือผู้บริหารโดยตรง...หากเขารู้คงไม่เขียนเป็นแน่?
ผมเครียดอะไร?
นั่นซินะ .. ผมก็แค่จดจำตัวอักษรที่เห็นตรงหน้านั้น ไปอ่านให้ผู้บริหารฟัง ..เท่านั้นก็จบ
.... หากเป็นคนอื่น คงสามารถกระทำเช่นนั้นได้ดีกว่าผม แต่สำหรับผมแล้ว มันช่างเป็นสิ่งที่ไม่เหมาะสำหรับคนอย่างผมโดยสิ้นเชิง.....
และก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ ... ผมไม่สามารถถ่ายทอดความรู้สึกแห่งการคาดหวังนั้นไปสู่ผู้บริหารได้สมดังที่ เพื่อน ๆสมาชิกตั้งใจหวัง ...ด้วยเหตุผลแห่งการบกพร่องในความสามารถในด้านการพูดของผมเอง...ผมขอโทษ จริง ๆ
เพราะสิ่งที่ผมพูด มันเป็นความรู้สึกที่หลากหลาย ผมไม่สามารถเข้าใจมันดีพอที่จะพูด ..หรือ
เพราะตัวหนังสือที่อยู่ตรงหน้านั้น..ผมเข้าใจมันดี แต่หัวใจและสมองผมยอมรับที่จะอ่านมันออกมาไม่ได้ เมื่อทำความเข้าใจในหัวข้อที่ระบุ ..หรือ
เพราะภาวะกดดันทางความคิดทั้งของผมและบุคคลผู้มีอำนาจกว่า ที่ผมไม่สามารถควบคุมมันได้
และผมจะไม่สามารถถ่ายทอดสิ่งที่ตรงข้ามความรู้สึกนึกคิดได้เลย...เพราะผมเองมีความเป็นตัวตนทางความคิด
หลากหลายเหตุผลที่ผมรวมมันเป็นความบกพร่องในความสามารถของผม โดยผมเองนั้นทราบดีว่าตัวผมเองมีความบกพร่อง ...ด้วยความคิดในสมองของผมมันวิ่งเร็วมากจนคำพูดที่ออกมาจากความคิดนั้นตาม ไม่ทันและไม่สามารถเรียบเรียงให้เกิดความเข้าใจในเวลาอันสั้นได้ จนทำให้ผู้ฟังอาจไม่เข้าใจ เข้าใจความหมายผิด หรืออาจคิดว่าสิ่งที่ผมพูดมันช่างน่ารำคาญยิ่งนัก
ผมคงเหมาะที่จะเขียนมากกว่า เพราะผมจะรู้ว่า
เมื่อสักครู่...ผมคิดอะไรอยู่
โดยย้อนกลับไปทบทวนตัวอักษรที่ผ่านมาเพื่อถ่ายทอดเรื่องราวทางความคิดอย่างไม่หลงประเด็น ที่สมองได้คิดเลยเถิดไปไหนต่อไหน
เพื่อให้ใครต่อใครรู้ว่า ในความคิดของผมที่ว่านั้นมันปราศจากอคติ ความคิดในแง่ลบ ... โดยผู้อ่านสามารถทำความเข้าใจจากตัวอักษรที่ผ่านมา ...และมีเวลาทบทวนทุกแง่ทุกมุม จนเกิดความกระจ่าง...จะรู้ว่า
เมื่อสักครู่ ....ตัวอักษรที่ผมเขียนนั้น ผมกำลังจะบอกอะไร
Create Date : 29 พฤษภาคม 2552
Last Update : 29 พฤษภาคม 2552 23:30:42 น.
18 comments
Counter : 1932 Pageviews.
Share
Tweet
เฮีย..อย่าเครียดนะ หัวเราะวันละนิดจิตแจ่มใสนะจ้ะ
โดย: ตุ๊กติ๊ก (
biotech_girl
) วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:8:32:25 น.
เฮีย..อย่าเครียดนะ หัวเราะวันละนิดจิตแจ่มใสนะจ้ะ
โดย: ตุ๊กติ๊ก (
biotech_girl
) วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:8:32:40 น.
....คิดเร็วพูดเร็ว....เป็นข้อเสียของตัวเองเหมือนกันค่ะ
เร็วจนบางครั้งมักไม่แน่ใจว่า
คนที่เราต้องการจะสื่อสาร
เขาเข้าใจสิ่งที่เราพูกออกไปรีไม่
------------------------------------------------------
บ้านนี้เริ่มเครียดๆแข่งบ้านคุณหลวงแล้วง่ะ
------------------------------------------------------
ภาพสวยทุกภาพเลยค่ะ
โดยเฉพาะน้องกิ่งก่า...จุ๊บๆ
------------------------------------------------------
ท่าที่บ้านจะมีแต่เอื้องสายจริงๆอ่ะเน๊อะ
ทำไงถึงจะมีเอื้องอื่นๆ อย่างบ้านอื่นบ้างไม่รู๊
รอเอาขึ้นที่ไร บ้านอื่นตัดหน้าทุกที
555..เลยกลัวการเปรียบเทียบอ่ะพี่
ต้องชลอออกไปก่อน...เหอๆๆๆ.....
------------------------------------------------------
เจิมรึป่าวหว่า
ตะกี้เปิดแล้วเม้นท์ไม่เสร็จ
เดินออกไปทานน้ำเต้าหู้มา..หิวอ่ะ...
------------------------------------------------------
เอ..ไหนว่าจะปิดบ้านสักพัก....
อดบ่อได้อ่ะก๊ะ....
------------------------------------------------------
เอเม้นท์ยาวไปแล้วเน๊อะ..
พอดีฟ่า.....
โดย: มัดฉานุ(ตัวปลอม) IP: 118.172.109.7 วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:8:41:56 น.
เอ้า..ยายมาแทรกระหว่างเรา...
ม่ะยอมๆๆๆ
โดย: มุดฉานะ - มะล๊อคอิน IP: 118.172.109.7 วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:8:42:39 น.
มานั่งฟังด้วยคน อึดอัดนิดหน่อยค่ะถ้าเจออะไรแบบนี้ แต่จะพยายามทำให้ดีที่สุดถ้าเลี่ยงไม่ได้จริงๆ
ภาพสวยมองเพลินเลยค่ะ
โดย:
coji
วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:9:53:33 น.
ม่ายได้เครียดเลย สาว ๆ ทั้งสาวน้อยและไม่น้อย (สาวไม่น้อยหมายถึง..ยาย น่ะครับ
)
หากอยากรู้ว่าใครคือยาย รอสักครู่ เดี๋ยวเค้าก็ร้อนตัวออกมาเองแหละ เชื่อดิ
ยังยืนยัน นั่งยัน นอนยัน และทุกอริยบทยันว่า.... ไม่ได้เครียดแล้วคร๊าบ ที่เขียนไว้เนี้ย เขียนไว้ใน blog ของที่ทำงานตั้งแต่วันที่ 14 แล้วคร๊าบ แต่คิดว่า...
ในสิ่งที่อ่านแล้วเครียดนี้นั้น หากพิจารณาทุกตัวอักษร มันมีนัยแห่งความหมายอื่นซ่อนที่ผม....พยายามบอก ในรูปแบบของ..ผู้ชายหลายอารมณ์
เค้าไม่ได้เครียดหน๊า ...
โดย:
tiensongsang
วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:10:15:42 น.
รู้สึกเหมือนมีคนนินทา เอ่อ......ดันมาอ่านเร็ว ประหนึ่งว่า ณ บัดนาวนี้
มิได้อยู่ในระหว่างปฏิบัติหน้าที่(ทำงานอะ) อิอิ
รู้นะว่าเรา เชอะ..เค้ายังไม่ถึง 25 เลยนะ
ขอเป็นแค่น้าไม่ได้เหยอ..ตะเอง
เฮียไม่เครียะน่ะดีละ เด๋วหน้าแก่นะ เป็นห่วง..
โดย: ตุ๊กติ๊ก (
biotech_girl
) วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:10:36:49 น.
จ้า...ไม่เครียดก็ไม่เครียด
บางทีการได้ขีดเขียนอะไรๆ
มันก็ช่วยให้ความกดดันในใจ
ถูกระบายออดมาค่ะ
เชื่อว่าตอนนี้พี่เทียนไม่เครียดแล้ว
...อ่ะลืมๆ..ลุงเทียนสิ..
ช่ายไหมยายตุ๊กติ๊ก จินดามณี ณ ศรีปฐมกอกา
เหอๆๆๆ
โดย:
mutcha_nu
วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:10:40:31 น.
โห... ลิงชมพู เก่งจัง จำชื่อและศักดินา ยายตุ๊กติ๊ก ซะเต็มยศ เก่งมาก ไม่ผิดแม้แต่อักขระเดียว ... เยี่ยม
คุณหญิงตุ๊กติ๊ก จินดามณี ณ ศรีปฐมกอกา
25 นั่น คือ 25 พุทธศตวรรษ น่ะเหรอค่ะ โห....ง่อมเลยนะนั่น
โดย:
tiensongsang
วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:10:48:42 น.
อะจ้า ยอมๆ หนูยอมรับทุกอย่าง
ไหนว่าเฮียไม่ค่อยว่างไง ทำไมตามติดสถานการณ์จังเลยเนี่ย
โดย: ตุ๊กติ๊ก (
biotech_girl
) วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:13:29:20 น.
สวัสดีค่ะ
พูดออกมาเลยค่ะอย่าเก็บไว้
ความในใจดีร้ายที่มีอยู่
บอกดังดังให้ได้ยินให้ได้รู้
ให้ได้เห็นความเป็นอยู่ของหัวใจ
ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
ไม่ว่ามันจะดีร้ายสักแค่ไหน
เมื่อพี่พูดน้องขอฟังทุกครั้งไป
และขอเป็นกำลังใจให้เสมอด้วยล่ะค่ะ
มีความสุขนะคะ
ขอพระอวยพรค่ะ
โดย: รยา (
raya-a
) วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:15:35:58 น.
เฮียเครียดอะไร เดี๋ยวไปตามล่าเพื่อนหมดแล้ว
จะกลับมาอ่าน
------
ขอเชิญไปทานอาหารที่บ้านครับ
โดย:
nulaw.m
วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:16:07:19 น.
พวกนี้ถ้าไม่โดนด่าตรงๆซะมั่ง มันก็ไม่มีทางรู้หรอกว่า มันเป็นอย่างไรในสายตาคนอื่น เป็นผมจะเขียนมันตรงๆเลย จะให้คุณให้โทษก็ช่างมัน ข้าราชการออกยากอยู่แล้ว แต่เอกชนก็ว่ากันอีกที
โดย:
endless man
วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:17:47:30 น.
ยามฟ้าครึ้ม เงาฝน หม่นทั้งฟ้า
ยังตรึงตรา หากมีแสง อาทิตย์ส่อง
ระบายฟ้า เมฆฝน เป็นครรลอง
มีแสงส่อง เพียงน้อยนิด ยังน่ายล
โดย:
ดอกไม้หน้าฝน
วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:18:03:51 น.
ฝากบ้านด้วยนะคะ อย่าทะเลาะกันนะ
ลาพักฝน 1 วัน บั๊บบายค๊า ^^*
โดย: ตุ๊กติ๊กนะค๊า.. IP: 114.128.230.154 วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:18:50:06 น.
เห็นรูปเจ้ากิ้งก้าน้อย ก็ยิ้มออกแล้ว
เราได้ทำเต็มที่แล้ว ถึงจะไม่เข้าเนื้อ ก็ยังไปสะกิดใจเข้าบ้างแหละ
แต่เห็นเจ้ากิ้งก่า รู้สึกคุ้นๆ ตาเหมือนกันนะ
โดย:
the mynas
วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:34:03 น.
แต่เหตุใด ยามฉันมอง ท้องฟ้าหม่น
ใจชอบกล ไปหมองตาม เหล่าเมฆฝน
ตั้งสติ รั้งความคิด จิตกมล
หลังสายฝน พราวพร่าง สายรุ่งงาม
โดย: tiensongsang 30 พฤษภาคม 2552 19:43:49 น.
--------------------------------------------
มองฟ้าหม่น ใจสับสน คงหม่นหมอง
ให้เราลอง ตรองที่จิต คิดให้พ้น
ตัดสิ่งสูญ จากจิตใจ ไร้กังวล
ถึงฟ้าหม่น ใจไม่หมอง ลองทำดู
โดย:
ดอกไม้หน้าฝน
วันที่: 31 พฤษภาคม 2552 เวลา:7:27:21 น.
ชอบรูปกะปอมโผล่หน้าออกมาจากพุ่มไม้
อิอิ ถ้าเฮียไม่เครียดก็ไปกินข้าวบ้านหนูหล่อหน่อยจิ
มีจานเด็ดมาจากน้องชายสุดเลิฟของเฮียด้วย เดี๋ยวจะว่า
ไม่บ๊อกไม่บอก
----------
บางทีสมองกับปากมันก็ไม่ค่อยสามัคคีกันหรอก เฮีย
โดยเฉพาะกับเรื่องที่เราลำบากใจจะพูด สถานการณ์
อย่างที่เฮียเล่าน่ะก็เคยประสบ แล้วมันก็จะทำให้รำคาญ
ใจได้พอสมควร แต่ถ้าคิดดูให้ดีๆ อิอิ เราจะรู้ว่า เรา
ได้พยายามทำดีที่สุดแล้ว มันก็แค่นั้นนะเฮีย
เออน่าๆ รู้แร้นนน ว่าเฮียไม่เครียด
โดย: หนูหล่อ (
nulaw.m
) วันที่: 31 พฤษภาคม 2552 เวลา:15:16:49 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
tiensongsang
Location :
นนทบุรี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 28 คน [
?
]
Group Blog
2023 Blog
B-REUNION
R U N
:: ส า ร บั ญ บ ล็ อ ค ::
+ รวมเรื่องราวที่ก้าวผ่าน
ภ า พ ด อ ก ไ ม้
ภ า พ ใ บ ไ ม้
ภ า พ ค น - สั ต ว์ แ ล ะ สิ่ ง ข อ ง
ภ า พ กั บ บ ท ก วี
ภ า พ พุ ท ธ ป ฏิ ม า ก ร
ห้ อ ง ภ า พ
น ม ตำ เ ลี ย
ร้ อ ย เ รื่ อ ง ร า ว ที่ ก้ า ว เ ดิ น
ขี ด เ ขี ย น เ รี ย ง ร้ อ ย ถ้ อ ย คำ
ข อ ง รั ก ข อ ง ส ะ ส ม
: : : Guestbook : : :
เ พ ร า ะ รั ก แ ม่ ผ ม จึ งเ ขี ย น
+ คิดถึงแม่ เขียนถึงแม่
บั น ทึ ก มั น เ รื่ อ ย ไ ป
เ ติ ม ปั ญ ญ า ด้ ว ย ก า ร อ่ า น
บั น ทึ ก ร่ ว ม กิ จ ก ร ร ม
<<
พฤษภาคม 2552
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
29 พฤษภาคม 2552
เมื่อสักครู่...ฉันคิดอะไรอยู่
All Blogs
Dont Forget Me.
คิดถึงคนบนพระจันทร์
มุมสงบของฉัน
เมื่อความรักโบยบิน
เก็บตะวัน...ความสุขที่แสนสั้น
HERO...สตรีที่ถูกลืม
พักร้อน...หนึ่งปีที่เฝ้ารอ
รอยร้าว..หากพร้อมจะเข้าใจทุกข์ใจก็น้อยลง
เมื่อฝนซา
ฉันก็เป็นเช่นเธอ
ละครหลังข่าว...สิ่งที่ได้หลังคราบน้ำตาและความผิดหวัง
ยิ่งค้น...ยิ่งไม่พบ
กุหลาบของฉันในวันวาน
หมอดู...ใครจะรู้เท่าเจ้าเป็นไม่มี
ท า ง แ ย ก...ต้องระวัง ต้องเลือก ต้องตัดสินใจ
เผชิญหน้ากับการจากลาด้วยความเข้าใจ
วันพักผ่อน...ช่วงเวลาสั้นๆที่แสนสุข
การเริ่มใหม่...ไม่น่ากลัวสักนิด
โ ห ย ห า
ความหลัง...ความสุขที่เกิดจากการระลึก
ค ว า ม ท ร ง จ ำ
เมื่อความคิดถึงเดินทาง
อุ่ น
ความคิดและหัวใจ
ฟังให้เป็น...เรียนรู้อย่างแท้จริง
เรื่องเล่านี้มีสิ่งดีซุกซ่อน
ปล่อยอารมณ์
เ ส น่ ห์ แ ห่ ง ก า ล ...Period of Time
รวงทองของแผ่นดิน
พึมพำกับตัวเองอีกครา
เวลา...อารมณ์
ชีวิต...แท้จริง...ว่างเปล่า
คำถามง่ายๆ
ธรรมชาติเล่นตลก
อธิษฐาน
ยึ ด
ส า ย ล ม
เ ว ล า
ความรัก ความคิด ...และหัวใจ
รักตัวเอง..บทสรุปแรกแห่งรัก
ความรัก..มิอาจหยิบฉวย
ละทิ้งบ้างเพื่อสร้างความงดงาม
อยู่ที่เธอจะเห็นว่าเป็นอะไร
เ พ ร า ะ ชี วิ ต เ ห ลื อ เ ว ล า ไ ม่ ม า ก พ อ
วันนี้...ไม่มียายคนนั้น
จงให้สิ่งที่ดีที่สุด..เพื่อคนอื่น ตอนที่ ๓
ความงดงาม...หลังความตาย
ฉั น ไ ม่ ไ ด้ มี ... ฉั น ไ ม่ ไ ด้ เ ป็ น
ตะพาบตัวที่ ๔๙ : ก า ร เ ติ ม เ ต็ ม ที่ ข า ด ห า ย
มันยากเหลือที่ฉันจะสงบนิ่ง
ตะพาบตัวที่ ๔๘ : ผี ก ร ะ สื อ (โห.. น่ากลัวอ่ะ)
เสมอนอก
วัฏจักรแห่งจิต
เ มื่ อ ค ว า ม ทุ ก ข์ ม า เ ยื อ น ฉั น
อิ่มเอม
ไม่เบิกบาน...จิตก็งดงามได้
ตะพาบตัวที่ ๔๐ : คำสันนิษฐานต่อโลก
ตะพาบตัวที่ ๓๙ : โปรดอย่าจองจำทางความคิด
ครบรอบ ๑๕ ปี ... ที่ฉันมีเธอ
ตะพาบตัวที่ ๓๘ : สัจจะวาจา..จากชายแปลกหน้า
ว่าง
Happiness is All Around
นิวรณ์ ... เอาชนะได้ด้วยสติ
ทุกสรรพสิ่งล้วน... อนัตตา
วิมุตติ.. หยดน้ำบนใบบวบ
เมื่อเข้าใจ...การให้ก็สมบูรณ์
เดียวดาย
ฐานะอันสมมุติ.. ที่เป็นจริง
จงให้สิ่งที่ดีที่สุด..เพื่อคนอื่น ตอนที่ ๒
จงให้สิ่งที่ดีที่สุด..เพื่อคนอื่น ตอนที่ ๑
ชีวิต...ปริ่มน้ำ
ปลาหมอตายเพราะหิว
มืออาชีพ
โอกาส...สิ่งที่สามารถ"ให้"และ"ได้รับ"
:: Congratulation :: บทบาทหน้าที่โดยสมบูรณ์
เมื่อถึงครา “ออกเรือน” มาเยือนฉัน
สุดท้าย..ที่ปลายฝัน
ที่พึ่งทางจิตใจ..บทสรุปของสิ่งมีชีวิต
โอกาส..สิ่งที่สามารถให้และได้รับ
รูทีน...หัวใจของงานบนความซ้ำซาก
เพราะความรัก..งดงามที่การดูแล
ศักยภาพ..ความสามารถที่รอการกระตุ้นและพัฒนา
เฟรนด์ชิพ - บันทึกที่มิได้หายไปจากความทรงจำ
ฉันจะอยู่คู่เธอ...ตลอดไป
รักเธอ รักฉัน ... รักกัน
ณ มุมหนึ่งบนโต๊ะทำงานของฉัน
10 เคเอ็ม...ฉันทำได้
ความสุขอันนิรันดร์
เฮ้ย...ไม่ต้องไหว้
ของดีมีประโยชน์
10 เคจี ... ที่หายไป
ในมุมมองของฉัน ของสิ่งนั้นมันเป็นแบบนี้
พ่อครับ...หนูอยากได้ซีดี HUG BIE (ตอนที่ ๒)
พ่อครับ...หนูอยากได้ซีดี HUG BIE (ตอนที่ ๑)
เมื่อสักครู่...ฉันคิดอะไรอยู่
ทำในสิ่งที่ตนถนัด หรือ สิ่งที่ตนรัก
คน การศึกษา และความรู้
KM – กับการเปลี่ยนความรู้ให้เป็นความรัก
ของทุกสิ่งบนโลกใบนี้ล้วนมีเจ้าของ
KM – กับการคิดแก้ไขปัญหา
ต่างจุดยืน ต่างมุมมอง
วันเกิดฉัน มันสำคัญที่ไหน
Friends' blogs
Webmaster - BlogGang
[Add tiensongsang's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.