หรือมันถึงเวลาที่ต้องจากลากัน
หากฉันจำไม่ผิด
ฉันเริ่มเรียนรู้การถ่ายภาพครั้งแรก ประมาณกลางปี 2551
ก็คงก่อนที่จะมาเริ่มเรียนรู้การเขียนบล็อค ณ ที่แห่งนี้ได้ไม่นานนัก
ฉันจดจำความรู้สึกของฉันได้ดี
ครั้งแรก...ที่ได้เป็นเจ้าของกล้อง DSLR ตัวแรก กับเลนส์คิทติดกล้อง
ตื่นเต้นและมีความมุ่งหวังยิ่ง
ว่าภาพที่ถ่ายด้วยกล้องชนิดนี้จะออกมาสวยงามทันตาเห็น
ด้วยประสิทธิภาพของมันที่ฉันมิต้องทำอะไรให้ยุ่งยากมากความนัก
ภาพนับร้อยนับพัน
ที่ถูกสร้างโดยฉัน ที่มุ่งมั่นพยายาม "แค่" เรียนรู้การใช้งานกล้อง
ภาพนับร้อยนับพัน
ที่ฉันได้มาในครั้งนั้น ต่างพากันบอกเล่าให้ตัวฉันนั้น...ได้เข้าใจ
ว่า..ความมุ่งหวังที่ฉันวาดไว้นั้น
มิสามารถเกิดขึ้นและเป็นจริงได้ง่ายดาย เพียงการถือครองเครื่องมือเท่านั้น
เวลาผ่านไปนานพอสมควร
ฉันเรียนรู้ ลองผิดลองถูก อ่านโน่นนี่นั่นไปตามประสา เพื่อเรียนรู้
การถ่ายภาพของฉัน เริ่มมีการพัฒนาขึ้นบ้าง
และได้ภาพที่ถูกใจขึ้นตามลำดับ
จนมาวันหนึ่ง .....
ฉันกลับพบความเป็นจริงที่ว่า
ภาพที่สวยงามที่ฉันถวิลหานั้น มิได้ถูกสร้างขึ้นมาเพียงกล้อง DSLR + เลนส์คิทติดกล้อง
มันมีรายละเอียดมากมาย ทั้งกล้อง ทั้งเลนส์
และต้องตกแต่งแก้ไขด้วยโปรแกรมแต่งภาพมากมาย
ฉันพยายามต่อสู้กับอุปกรณ์อีกครั้ง
ด้วยการเพิ่มเลนส์ต่าง ๆมาสร้างสรรค์ภาพ
ให้ได้ภาพสวยงามดั่งใจหวัง
แต่ยังคงยึดมั่นในอุดมการณ์ ฉันจะไม่แต่งภาพให้เกินความเป็นจริง
เวลาผ่านไปนานพอควร ฉันเริ่มเปลี่ยนความคิด
ฉันเริ่มเปลี่ยนความคิดพร้อมๆกับการลงทุนอีกครั้ง
กับกล้อง compact ตัวเล็กๆตัวหนึ่ง
และฉันก็เริ่มใช้มันถ่ายภาพ บ่อยขึ้น มากขึ้น
จนแทบไม่ได้จับกล้อง DSLR อีกเลย
ฉันถ่ายภาพด้วยกล้อง compact ตัวนั้น ... จนพังคามือ
กว่า 1 ปีแล้ว ที่ฉันซื้อกล้องคอมแพคตัวใหม่มาใช้งานแทนตัวเก่าที่พังไป
คุณภาพสู้ตัวเก่าไม่ได้เลยในเรื่องการถ่ายภาพ Close up ที่ฉันชอบ
แต่ฉันก็มิได้ใส่ใจ
เพราะการเปลี่ยนแปลงไปของความรู้สึกนึกคิดของตัวฉันที่มีต่อการถ่ายภาพ
เพราะฉันค้นพบว่า ภาพ "สวย" ที่ฉันต้องการนั้น
มันไม่ได้สวยอันเกิดจากอุปกรณ์และการแต่งภาพหรอก
มันเกิดจาก...อารมณ์ ณ เวลาที่ได้เห็น
และฉันอยากเก็บภาพนั้น
โดยรักษา อารมณ์ ที่เกิดในภาพนั้นให้มากที่สุด
ภาพสวยของฉัน ... มิใช่สวยของใคร
และฉันเชื่อเหลือเกินว่า
"สิ่งที่จะหายไปในสองปีข้างหน้า"
ในชีวิตของคนทั่วไปเช่นฉัน
อาจเป็น กล้องถ่ายภาพ
เพราะมันคงไม่มีความจำเป็นใดใด
ที่จะต้องพกพามันไป
ในเมื่อ โทรศัพท์มือถือ ที่เราจำเป็นต้องใช้
สามารถทำงานทดแทนกันได้อย่างดีเยี่ยม
และตอบสนองความต้องการได้หลากหลายและตรงใจมากกว่า
หรือมันอาจถึงเวลา ที่ต้องจากลากัน...นิรันดร์
...............................................................................................
สวัสดีครับ บล็อคนี้ผมกลับมาเขียนแบบม้วนเดียวจบอีกครั้ง
ภาพในบล็อคนี้ มาจากกล้องคอมแพค ล้วนๆ
ภาพอาจไม่สวยคม ถ้อยวลี อาจไม่สละสลวย
ต้องขออภัย
บล็อคนี้ ประหนึ่ง ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว
เขียนบล็อคเดียว ร่วมโครงการสองโครงการ ซะงั้น ^^
ทั้งคนพันธุ์ B
และ ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 207 โจทย์โดยคุณก๋า
....................................................................................................
ขอบคุณทุกการเยี่ยมชมทักทาย
ผมอาจไม่ได้ไปเยี่ยมเยือนท่าน โปรดอย่าถือสาหาความ
อาจเป็นความบกพร่องของผมเอง ขออภัย
แต่จะพยายามกลับมาเขียนให้บ่อยขึ้น อาจมีคนเข้ามาอ่าน มาดูภาพ
จะพยายามทำตามที่ตั้งใจไว้ว่าจะร่วมโครงการให้สำเร็จ
หลายท่านอาจเขียนร่วมโครงการไปหลายบล็อคแล้ว
จะพยายามตามให้ทันนะครับ
Create Date : 12 กรกฎาคม 2561 |
|
15 comments |
Last Update : 12 กรกฎาคม 2561 0:02:43 น. |
Counter : 3360 Pageviews. |
|
|
|