Bloggang.com : weblog for you and your gang
เมื่อถึงครา “ออกเรือน” มาเยือนฉัน
ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาอัพบล็อคเลยครับ เพราะต้องไปอบรมฯโครงการการบริหารสถาบันอุดมศึกษาระดับกลาง ทุกวันเลยรวมแล้วระยะเวลา ๑ เดือน
วันนี้มีโอกาสเคลียรเมลเก่าๆ ก็กลับไปพบเมลฉบับหนึ่ง ซึ่งเป็นเมลที่มีบทความที่ผมเองเขียนให้น้องผู้หญิงคนหนึ่งเขาขอร้องให้เขียนให้เขาเพื่อนำไปส่งอาจารย์ ประมาณเดือนสิงหาคม ๒๕๕๐
ซึ่งเป็นเรื่องยากมากเลยครับที่จะเขียนบทความนี้ขึ้นมา โดยที่ต้องให้ได้ความรู้สึกสำหรับคนที่อ่านว่าบทความนี้น้องสาวคนนั้นเขียนขึ้นเอง พอดีน้องสาวคนนั้นกำลังจะแต่งงาน ผมเลยสมมุติตัวเองเป็นน้องสาวคนนั้นซึ่งกำลังจะเป็นเจ้าสาวและเขียนบทความนี้ขึ้นมา
ลองอ่านและจินตนาการตามนะครับ ... ก็เพลินไปอีกแบบ
...............................................................................
เมื่อถึงครา “ออกเรือน” มาเยือนฉัน
เสียงโห่ร้องสลับกับเสียงประทัดดังขึ้นมาในเช้าของวันหยุดที่อากาศสดใสทำให้ฉันสดุ้งตื่นขึ้นมานั่งงัวเงีย แต่ถึงกระนั้นด้วยอาการง่วงนอนขั้นรุนแรงเนื่องจากการอดนอนจนดึกเพราะละครเรื่องโปรดมาถึงตอนอวสานเมื่อคืนที่ผ่านมา ทำให้ฉันล้มตัวลงนอนหลับต่ออย่างง่ายดาย แต่แล้วฉันก็ต้องสะดุ้งตื่นอีกครั้งเมื่อมีเสียงปลุกดังขึ้น
“ก้อย ๆๆๆ ตื่นได้แล้วเร็ว ขันหมากเข้าแล้ว” เพื่อนสนิทของฉันร้องเรียก
ทันทีที่ได้ยินเสียง ฉันก็รู้โดยอัตโนมัติว่าหน้าที่ฉันคืออะไร ทันทีที่ฉันลืมตาฉันก็พบตัวฉันเองนั้นมายืนแปรงฟันอย่างเร่งรีบพร้อมอาบน้ำอย่างรวดเร็ว แต่งตัวสวยสมวัยพร้อมที่จะรับสถานะการณ์เป็นด่านกั้นขันหมาก
จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว คงจะใช้ใด้ดีในสภาวะเช่นนี้ ร่างกายกระทำตามจิตและความรู้สึกนึกคิดของเรา
บ้านงานอยู่ไม่ไกลจากบ้านฉันมากนัก เมื่อมาถึงฉันก็ต้องเข้าประจำที่พร้อมกับเพื่อนคู่ใจและสายสร้อยทองที่พร้อมปฏิบัติงานเป็นด่านประตูเงินประตูทอง
ขันหมากขบวนใหญ่ ผู้คนมากหน้าหลายตาแต่งตัวสวยงามเดินเข้าแถวเข้ามายังบ้านเจ้าสาวพร้อมของคาวหวานนานาชนิด หลายคนต่างยืนเฝ้าดูขบวนขันหมากและเจ้าบ่าวสุดเทห์อย่างใจจดใจจ่อและปิติยินดี ซึ่งความรู้สึกของฉันนั้นกลับรู้สึกว่าไม่เห็นจะน่าสนใจอะไร มันก็เหมือนเดิม อย่างที่ฉันเคยเห็นมา สิ่งที่น่าสนใจตอนนั้นคือเงินที่อยู่ในซองสีแดงสดนั่นมากกว่า
อย่างนี้เองซินะที่เขาเรียกว่า
เห็นแก่ตัวโดยสุจริต
เราจะสนใจกับสิ่งที่เราต้องการและเราได้ประโยชน์จากมันเท่านั้น สุจริตเหมือนทุกคนก็คิดและทำกัน โดยมิได้สนใจเลยว่าสิ่งที่เราคิดว่ามันเดิม ๆไม่มีอะไรน่าสนใจ กลับเป็นสิ่งที่แปลกใหม่ที่ยิ่งใหญ่ในชีวิตของใครบางคน และอาจจะเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิตของเขา
เจ้าสาวแสนสวยแต่งตัวเฝ้ารออยู่ในห้องแคบ ๆตั้งแต่ไก่ยังไม่ตื่นมาโห่ เจ้ารู้สึกอย่างไร ต้องการอะไรฉันไม่รู้ แต่คงไม่ใช่ซองสีแดงสดอย่างที่ฉันต้องการแน่นอน และที่แน่แท้คงเป็นขบวนขันหมากใหญ่โตมีผู้คนมากมายที่ฉันว่ามันเดิม ๆไม่น่าสนใจ เจ้าสาวนั้นคงทำได้แต่กระวนกระวายด้วยใจที่อยากเห็นและคงทำได้เพียงแค่นั้น
และไม่นานนักเจ้าบ่าวก็ฝ่าด่านมากมายเข้าไปพาเจ้าสาวซึ่งเก็บตัวเฝ้ารอมานานนับหลายชั่วโมงเพียงเพื่อวินาทีนี้
ทั้งคู่พากันนั่งร่วมพิธีต่าง ๆมากมายมีผู้คนรายล้อมอวยพรด้วยคำอันเป็นมหามงคลหมุนเวียนไม่ขาดสาย ภายในงานมีความวุ่นวายหลายหลากทั้งฝ่ายพิธีการ ฝ่ายต้อนรับและอาหาร ต่างสับสนวุ่นวาย ทุกพิธีการทุกการกระทำอยู่ในสายตาของฉันที่ผันตัวเองมาทำหน้าที่สังเกตการณ์ที่รู้สึกแอบยินดีไปกับเขา แต่ความรู้สึกลึก ๆในใจฉันนั้นยังคงยืนยันแน่นหนัก
“หากถึงคราฉันออกเรือน จะไม่จัดงานอย่างนี้”
นั่นคือความคิดของฉันที่โดยส่วนตัวไม่ชอบอะไรที่ยุ่งยากมากความ ซึ่งในความเป็นจริงแล้วอาจมีเหตุผลหรือตัวแปรต่าง ๆมากมายที่มากำหนดและมีอิทธิพลเหนือความต้องการและเหตุผลของเรา ที่เขาเรียกว่า ความเหมาะสมทางสังคม
เขาว่ากันว่า “ความรักเป็นเรื่องของคนสองคน” แค่ประโยคนี้เหตุผลของฉันที่ยืนยันแน่นหนักนั้นก็ลืมไปได้เลย เพราะฉันก็คงต้องรับฟังความคิดของอีกฝ่ายซึ่งอาจมีความเห็นที่แตกต่าง และยิ่งเรื่องการแต่งงานแล้วยิ่งเป็นคนละเรื่องเดียวกัน เพราะนอกจากจะมีเราสองยังจะมีดองของทั้งสองฝ่ายมาร่วมตัดสินและแสดงความคิดเห็นในงานของเราที่เขาว่ายิ่งใหญ่และสำคัญ
ฉันเคยได้ยินเพื่อนชายที่มีความคิดเหมือนกันกับฉันพูดกันว่าหากแต่งงานจะไม่จัดงานอยากจัดงานง่าย ๆไม่อยากตำน้ำพริกละลายแม่น้ำ แต่แล้วก็ถูกเพื่อนหญิงที่คิดคนละอย่างต่อว่าเห็นแก่ตัว โดยให้ความเห็นว่าการแต่งงานสำคัญกับฝ่ายหญิง คิดแบบนั้นได้ไง
... ในวันนี้ฉันไม่มีเวลามานั่งคิดหรือรื้อฟื้นความคิดเดิม ๆของฉันที่เปี่ยมไปด้วยอัตตา
เมื่อฉันต้องเป็นเจ้าสาว ด้วยวัย 25 ปี ที่กำลังสาละวนอยู่กับการเตรียมงานและเตรียมตัวเพื่อการเป็นเจ้าสาวแสนสวยให้กับแฟนหนุ่มในอีกไม่กี่วันข้างหน้า
ใกล้แล้วซินะ ใกล้วันที่ฉันจะได้เข้าใจ แท้จริงเจ้าสาวนั้นรู้สึกอย่างไร ต้องการอะไรในวันที่ขบวนขันหมากแห่แหนยิ่งใหญ่ มีเจ้าบ่าวสุดเทห์กว่าใคร โดยที่ฉันนั้นก็คงต้องทำหน้าที่เจ้าสาวแต่งตัวเฝ้ารออยู่ในห้องแคบ ๆตั้งแต่ไก่ยังไม่ตื่นมาโห่ ที่นั่งจินตนาการถึงขบวนขันหมาก มีประตูเงินประตูทองที่ฉันคุ้นเคยมากมาย เพียงแต่หน้าที่ของฉันในวันนั้นแตกต่างจากวันนี้
วันที่อาจมีใครบางคนหรือหลายคนมองว่าก็เหมือนเดิม ๆอย่างที่เคยเห็นมาไม่น่าสนใจ ในวันที่สำคัญและยิ่งใหญ่ในชีวิตของฉัน
Create Date : 16 มิถุนายน 2553
Last Update : 17 มิถุนายน 2553 17:48:21 น.
13 comments
Counter : 1382 Pageviews.
Share
Tweet
สวัสดียามเช้าครับพี่
เคยอยู่ในบรรยากาศออกเรือนเช่นกันครับ
งานจะยุ่งมากขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อมีความคิดเห็นเสนอมาเรื่อยๆครับ 555
ปล.บอลคู่ดึกผมหมดสิทธิ์เลยครับพี่
เพราะเช้ามาต้องทำงานครับ
โดย:
กะว่าก๋า
วันที่: 17 มิถุนายน 2553 เวลา:5:23:46 น.
...
หลงคิดว่า พวงวิวาห์ จะเห็นผลเร็ววัน
เฮียออมเลยจะออกเรือน อีกแล้ว 555
ว่างก่อน แล้วจะมาอ่านนะคะ
สวัสดียามเช้าๆค่ะ ...
โดย: ปลายจันทร์ IP: 125.26.21.134 วันที่: 17 มิถุนายน 2553 เวลา:6:25:04 น.
อ่านไม่ไหวเลยเฮีย ตัวมานเล็ก เดี๋ยวต้องก๊อบไป
ขยายอ่าน ในกล่องคอมเม้นท์เนี่ย เฮียช่วยให้ตัว
หลังสือมันใหญ่ๆหน่อยได้ป่ะ เพื่อ คนดีของเฮีย
จะได้เขียนง่ายๆหน่อยงัย นี่ต้องเขียนในโน้ตแผ็ด
มาแปะง่ะ
โดย:
nulaw.m
วันที่: 17 มิถุนายน 2553 เวลา:7:08:39 น.
คนข้างบนคนดีของเฮีย ความพยายามสูงจริงๆ อิ อิ
ไม่อยากบอกเลยง่ะ ว่าก็ดีเหมือนกัน
เคยคิดแบบที่เฮียคิดนะคะ เรื่องงานแต่ง
เรียบง่าย สบาย ประหยัด
แต่นั่นคงจะขึ้นอยู่กับแต่ละคู่และความพร้อมด้วย
ใครมีแรงจัดก็จัดไป แต่ถ้าไม่ก็อย่าเห็นช้างแล้วทำอย่างช้าง
เพราะอาจมีหนี้สินพะรุงพะรังตามมา ต้องมานอนก่ายหน้าผากใช้หนี้หัวโต
อย่างนี้ก็ไม่สนุกเท่าไหร่ ถ้าพอจัดไหวก็จัดเถอะ
แอมอร
โดย:
peeamp
วันที่: 17 มิถุนายน 2553 เวลา:9:25:55 น.
เฮียเขียนได้ดีมากเลยค่ะ ทำให้มองเห็นแง่มุมได้รอบด้านขึ้น
แอมอร
โดย:
peeamp
วันที่: 17 มิถุนายน 2553 เวลา:9:37:52 น.
อ่านภาพงานแต่งงานแล้วนึกถึงบรรยากาศเมื่อตอนเพื่อนรักแต่งงาน ซองแดงนั้นที่หมายปอง ใช่เลยค่ะเฮีย...เอ๋ก็ได้มาหนึ่งซอง ไปกั้นห้องมาค่ะ วัยขนาดนี้ยังกั้นห้องได้น่ะค่ะ
สวัสดีตอนสาย ๆ ค่ะ...เฮีย
โดย:
aenew
วันที่: 17 มิถุนายน 2553 เวลา:11:01:31 น.
...
บางที คู่แต่งงานนั้นไม่ได้อยากจัดงานแต่งงานเลย
แต่คุณพ่อคุณแม่ทั้งสองฝ่าย ต่างก็อยากจะให้มีงานพิธีเหล่านั้น
หากความเข้าใจของคนในครอบครัวตรงกัน
ทุกสิ่งก็คงจะลงตัวได้ไม่ยาก
โดย:
lastmoon
วันที่: 17 มิถุนายน 2553 เวลา:18:28:58 น.
สวัสดียามเช้าครับพี่
โดย:
กะว่าก๋า
วันที่: 18 มิถุนายน 2553 เวลา:6:04:14 น.
เฮียจ๋า หายเงียบไปไหนคะเนี่ย
หายไปอย่างงี้ระวังเป็นข่าวนะ ช่วงนี้มีแต่คนหาย
ขนาดยายเองยังหายไปเลย เหอๆๆ
งานแต่งเนี่ยถามว่าสำคัญไหม
มันก็คงขึ้นอยู่กับค่านิยมและความจำเป็นของแต่ละคน
ในสายตาแม่ของยายเองก็คงอยากให้ลูกสาวมีงานแต่ง
แต่ไม่ต้องถึงขนาดตำน้ำพริกละลายแม่น้ำหรอก
ขอแค่ถูกต้องไม่ใช่อยู่ๆ ก้ไปอยู่กันเองอะไรแบบนั้น
คุรแม่ยายไม่ปลาบปลื้มค่ะ
ยายเองก็ไม่ปลื้มเหมือนกัน 555+ มันจังขึ้นคานเพชรเยี่ยงนี้แล
โดย:
biotech_girl
วันที่: 19 มิถุนายน 2553 เวลา:20:37:38 น.
กรี้ดพิมพ์ผิดตรึมเลยง่ะเฮีย
ต้องโทษแป้นพิมพ์รึสายตายายที่ชักจะสั้นกันหนอ
ช่วงนี้รู้สึกเหมือนสายตาไม่ค่อยดีแล้ว
อาจเพราะจ้องคอมเกิน 10 ชั่วโมงต่อวันแน่ๆ เลยค่ะ
โดย:
biotech_girl
วันที่: 19 มิถุนายน 2553 เวลา:20:58:28 น.
อีกสักสิบ-ยี่สิบปีเราคงได้เข้าใจแบบนั้นบ้าง(ถ้ามีนะ)
เค้าจะมาหาดอกพวงวิวาห์ เฮียเทียนไปอ่อยไว้ เลยต้องตามมาชมสักหน่อย
^ ^
โดย: ดอกแก้ว (
tanH2O
) วันที่: 20 มิถุนายน 2553 เวลา:18:22:55 น.
สวัสดีค่ะคุณเทียน
ขอโทษด้วยที่ไม่ได้ทักกลับที่คุณเทียนไปทักวันก่อน
พอดีไปเที่ยวเขาค้อมาค่ะ เพิ่งเข้ามาเปิดบล็อค
ขอบคุณที่นึกถึงกันนะคะ
โดย:
ขนมไทยห่อใบตอง
วันที่: 23 มิถุนายน 2553 เวลา:11:36:07 น.
แวะมาส่งเฮียเทียนเข้านอนค่ะ
ฝันดีนะคะ
โดย:
ขนมไทยห่อใบตอง
วันที่: 24 มิถุนายน 2553 เวลา:21:55:39 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
tiensongsang
Location :
นนทบุรี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 28 คน [
?
]
Group Blog
2023 Blog
B-REUNION
R U N
:: ส า ร บั ญ บ ล็ อ ค ::
+ รวมเรื่องราวที่ก้าวผ่าน
ภ า พ ด อ ก ไ ม้
ภ า พ ใ บ ไ ม้
ภ า พ ค น - สั ต ว์ แ ล ะ สิ่ ง ข อ ง
ภ า พ กั บ บ ท ก วี
ภ า พ พุ ท ธ ป ฏิ ม า ก ร
ห้ อ ง ภ า พ
น ม ตำ เ ลี ย
ร้ อ ย เ รื่ อ ง ร า ว ที่ ก้ า ว เ ดิ น
ขี ด เ ขี ย น เ รี ย ง ร้ อ ย ถ้ อ ย คำ
ข อ ง รั ก ข อ ง ส ะ ส ม
: : : Guestbook : : :
เ พ ร า ะ รั ก แ ม่ ผ ม จึ งเ ขี ย น
+ คิดถึงแม่ เขียนถึงแม่
บั น ทึ ก มั น เ รื่ อ ย ไ ป
เ ติ ม ปั ญ ญ า ด้ ว ย ก า ร อ่ า น
บั น ทึ ก ร่ ว ม กิ จ ก ร ร ม
<<
มิถุนายน 2553
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
16 มิถุนายน 2553
เมื่อถึงครา “ออกเรือน” มาเยือนฉัน
All Blogs
Dont Forget Me.
คิดถึงคนบนพระจันทร์
มุมสงบของฉัน
เมื่อความรักโบยบิน
เก็บตะวัน...ความสุขที่แสนสั้น
HERO...สตรีที่ถูกลืม
พักร้อน...หนึ่งปีที่เฝ้ารอ
รอยร้าว..หากพร้อมจะเข้าใจทุกข์ใจก็น้อยลง
เมื่อฝนซา
ฉันก็เป็นเช่นเธอ
ละครหลังข่าว...สิ่งที่ได้หลังคราบน้ำตาและความผิดหวัง
ยิ่งค้น...ยิ่งไม่พบ
กุหลาบของฉันในวันวาน
หมอดู...ใครจะรู้เท่าเจ้าเป็นไม่มี
ท า ง แ ย ก...ต้องระวัง ต้องเลือก ต้องตัดสินใจ
เผชิญหน้ากับการจากลาด้วยความเข้าใจ
วันพักผ่อน...ช่วงเวลาสั้นๆที่แสนสุข
การเริ่มใหม่...ไม่น่ากลัวสักนิด
โ ห ย ห า
ความหลัง...ความสุขที่เกิดจากการระลึก
ค ว า ม ท ร ง จ ำ
เมื่อความคิดถึงเดินทาง
อุ่ น
ความคิดและหัวใจ
ฟังให้เป็น...เรียนรู้อย่างแท้จริง
เรื่องเล่านี้มีสิ่งดีซุกซ่อน
ปล่อยอารมณ์
เ ส น่ ห์ แ ห่ ง ก า ล ...Period of Time
รวงทองของแผ่นดิน
พึมพำกับตัวเองอีกครา
เวลา...อารมณ์
ชีวิต...แท้จริง...ว่างเปล่า
คำถามง่ายๆ
ธรรมชาติเล่นตลก
อธิษฐาน
ยึ ด
ส า ย ล ม
เ ว ล า
ความรัก ความคิด ...และหัวใจ
รักตัวเอง..บทสรุปแรกแห่งรัก
ความรัก..มิอาจหยิบฉวย
ละทิ้งบ้างเพื่อสร้างความงดงาม
อยู่ที่เธอจะเห็นว่าเป็นอะไร
เ พ ร า ะ ชี วิ ต เ ห ลื อ เ ว ล า ไ ม่ ม า ก พ อ
วันนี้...ไม่มียายคนนั้น
จงให้สิ่งที่ดีที่สุด..เพื่อคนอื่น ตอนที่ ๓
ความงดงาม...หลังความตาย
ฉั น ไ ม่ ไ ด้ มี ... ฉั น ไ ม่ ไ ด้ เ ป็ น
ตะพาบตัวที่ ๔๙ : ก า ร เ ติ ม เ ต็ ม ที่ ข า ด ห า ย
มันยากเหลือที่ฉันจะสงบนิ่ง
ตะพาบตัวที่ ๔๘ : ผี ก ร ะ สื อ (โห.. น่ากลัวอ่ะ)
เสมอนอก
วัฏจักรแห่งจิต
เ มื่ อ ค ว า ม ทุ ก ข์ ม า เ ยื อ น ฉั น
อิ่มเอม
ไม่เบิกบาน...จิตก็งดงามได้
ตะพาบตัวที่ ๔๐ : คำสันนิษฐานต่อโลก
ตะพาบตัวที่ ๓๙ : โปรดอย่าจองจำทางความคิด
ครบรอบ ๑๕ ปี ... ที่ฉันมีเธอ
ตะพาบตัวที่ ๓๘ : สัจจะวาจา..จากชายแปลกหน้า
ว่าง
Happiness is All Around
นิวรณ์ ... เอาชนะได้ด้วยสติ
ทุกสรรพสิ่งล้วน... อนัตตา
วิมุตติ.. หยดน้ำบนใบบวบ
เมื่อเข้าใจ...การให้ก็สมบูรณ์
เดียวดาย
ฐานะอันสมมุติ.. ที่เป็นจริง
จงให้สิ่งที่ดีที่สุด..เพื่อคนอื่น ตอนที่ ๒
จงให้สิ่งที่ดีที่สุด..เพื่อคนอื่น ตอนที่ ๑
ชีวิต...ปริ่มน้ำ
ปลาหมอตายเพราะหิว
มืออาชีพ
โอกาส...สิ่งที่สามารถ"ให้"และ"ได้รับ"
:: Congratulation :: บทบาทหน้าที่โดยสมบูรณ์
เมื่อถึงครา “ออกเรือน” มาเยือนฉัน
สุดท้าย..ที่ปลายฝัน
ที่พึ่งทางจิตใจ..บทสรุปของสิ่งมีชีวิต
โอกาส..สิ่งที่สามารถให้และได้รับ
รูทีน...หัวใจของงานบนความซ้ำซาก
เพราะความรัก..งดงามที่การดูแล
ศักยภาพ..ความสามารถที่รอการกระตุ้นและพัฒนา
เฟรนด์ชิพ - บันทึกที่มิได้หายไปจากความทรงจำ
ฉันจะอยู่คู่เธอ...ตลอดไป
รักเธอ รักฉัน ... รักกัน
ณ มุมหนึ่งบนโต๊ะทำงานของฉัน
10 เคเอ็ม...ฉันทำได้
ความสุขอันนิรันดร์
เฮ้ย...ไม่ต้องไหว้
ของดีมีประโยชน์
10 เคจี ... ที่หายไป
ในมุมมองของฉัน ของสิ่งนั้นมันเป็นแบบนี้
พ่อครับ...หนูอยากได้ซีดี HUG BIE (ตอนที่ ๒)
พ่อครับ...หนูอยากได้ซีดี HUG BIE (ตอนที่ ๑)
เมื่อสักครู่...ฉันคิดอะไรอยู่
ทำในสิ่งที่ตนถนัด หรือ สิ่งที่ตนรัก
คน การศึกษา และความรู้
KM – กับการเปลี่ยนความรู้ให้เป็นความรัก
ของทุกสิ่งบนโลกใบนี้ล้วนมีเจ้าของ
KM – กับการคิดแก้ไขปัญหา
ต่างจุดยืน ต่างมุมมอง
วันเกิดฉัน มันสำคัญที่ไหน
Friends' blogs
Webmaster - BlogGang
[Add tiensongsang's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
เคยอยู่ในบรรยากาศออกเรือนเช่นกันครับ
งานจะยุ่งมากขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อมีความคิดเห็นเสนอมาเรื่อยๆครับ 555
ปล.บอลคู่ดึกผมหมดสิทธิ์เลยครับพี่
เพราะเช้ามาต้องทำงานครับ