 |
|
|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
 |
|
|
แยกออกมาจากหัวข้อใหญ่ เพื่อให้เห็นที่มาที่ไปของทุกข์อริยสัจ ข้อ ๑ (ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค)
สังขาร หรือเบญจขันธ์ ซึ่งรวมคนหมดตัวแล้วทั้งกาย และ ใจ เป็นอนิจจา ทุกขา และอนัตตา เป็นไตรลักษณ์ครบทั้ง ๓ เป็นเรื่องของสภาวะตามธรรมดาของธรรมชาติทั้งนั้น ไม่ต้องมีตัวคนเข้าไปยุ่งเกี่ยว มันก็เป็นของมันอยู่อย่างนั้น จึงยังไม่มาเข้าในเรื่องของอริยสัจ (ทั้งที่ทุกข์/ทุกขา ก็มีอยู่ในไตรลักษณ์)
ก็ถามต่อไปว่า แล้วเมื่อไรล่ะ เบญจขันธ์ หรือขันธ์ ๕ จึงจะมาเป็นทุกข์ในอริยสัจ ? ก็ตอบว่า เมื่อมันกลายเป็นเบญจอุปาทานขันธ์ หรือเป็นอุปาทานขันธ์ ๕
อุปาทานขันธ์ ๕ คือ อะไร ? ก็คือ ขันธ์ ๕ ที่เกิดจากอุปาทาน เป็นที่วุ่นวายของอุปาทาน หรือที่รับใช้อุปาทาน ก็ได้ทั้งนั้น เป็นเรื่องอวิชชา ตัณหา อุปาทาน อันนี้แหละ คือ ทุกข์ที่เป็นอริยสัจข้อ ๑ ในอริยสัจ ๔
พอมองออกไหม ?
Create Date : 23 เมษายน 2564 |
Last Update : 31 ธันวาคม 2566 22:11:13 น. |
|
0 comments
|
Counter : 451 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|