 |
กรรมเก่า คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ (สํ.สฬ.18/217/166) เป็นเจ้าบทบาทเดิม จากนั้น การศึกษาอาศัยปรโตโฆสะซึ่งมีคติว่า "คนเป็นไปตามสภาพแวดล้อมที่ปรุงปั้น" และโยนิโสมนสิการ ซึ่งมีคติย้อนกลับว่า "ถ้าเป็นคนรู้จักคิด แม้แต่ฟังคนบ้าคนเมาพูด ก็อาจสำเร็จเป็นพระอรหันต์"
|
 |
|
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
อยากเลิกปฏิบัติธรรมแล้วค่ะ
ตั้งแต่มุ่งมาทางธรรม ก็เจอเจ้ากรรมนายเวรมาเล่นงานสารพัด ทำให้คนอื่นไม่เข้าใจ แปลก ไม่ปกติ ไม่มีเพื่อนคบ เจอมารหลายรูปแบบ โดนว่าแรงๆ 
หลักการปฏิบัติธรรมในพระพุทธศาสนา คือ การนำหลักธรรมที่เป็นส่วนปฏิบัติ ซึ่งเรียกว่าอริยมรรคมีองค์ ๘ มาลงมือปฏิบัติเชิงบูรณาการเป็นแนวทางดำเนินชีวิตให้บรรลุถึงจุดหมายสูงสุดในพระพุทธศาสนา กระบวนการนำหลักอริยมรรคมาลงมือปฏิบัติเชิงบูรณาการตามลำดับขั้นตอนที่ชัดเจนที่สุด เรียกว่า ไตรสิกขา คือ ศีล สมาธิ ปัญญา ซึ่งจัดเป็นตัวแท้ของการปฏิบัติ เป็นกระบวนการศึกษาปฏิบัติธรรมทั้งหมดในพระพุทธศาสนา โดยสามารถนำหลักอริยมรรคมีองค์ ๘ นั้นมาย่นย่อลงมือบูรณาการปฏิบัติครอบคลุมได้ทั้งหมด
ตั้งแต่มุ่งมาทางธรรม ก็เจอเจ้ากรรมนายเวรมาเล่นงานสารพัด ทำให้คนอื่นไม่เข้าใจ แปลก ไม่ปกติ ไม่มีเพื่อนคบ เจอมารหลายรูปแบบ โดนว่าแรงๆ แล้วต่อมาหลงทางทำผิด และปัจจุบันการปฏิบัติธรรมย่ำอยู่กับที่ ท้อและอยากเลิกทำทุกครั้ง ตั้งใจว่าถ้าสามารถแก้หลงทางได้ ก็คงไม่คาดหวังจะได้ธรรมะขั้นสูง
ปฏิบัติที่ไหนยังไง 
โน้นเป็นสมาธิเป็นสมถะไม่ใช่วิปัสสนา ฉันพุทธแท้ ว่ากันไปมากมาย 
สำหรับผู้ที่มีพื้นฐานทางพุทธธรรมเห็นก็ร้องอ้อมันเป็นยังงี้นี่เอง ส่วนผู้ใหม่ที่แสวงหาแนวทางปฏิบัติอยู่ก็เลือกๆเอาที่ถูกจิตถูกใจตน แต่ไม่รู้ไหนถูกทางไหนผิดทาง เดินตามๆเขาไป กว่าจะรู้ว่าไม่ใช่ทางก็แทบจะแก้ผ้าเดิน 
|
|
|
|
 |
 |
 |
|
 |
|
 |
นั่งสมาธิ กินนอนที่สถานปฏิบ้ติ..
ผมก็ใช้แบบนั้นจริง ๆ แต่หวังได้ความรู้ วสีหรือความชำนาญ
ไป ปฏิบัติธรรมในชีวิตปกติ
..
เคยเขียนเล่าไว้เหมือนกันเรื่อง เดินธุดงค์ จงกรมนั่งสมาธิ
น่าจะมี คนค่อนแขะเหมือนกันแต่ไม่ได้สนใจ เพราะพวกเขายัง
ไม่รู้เรื่อง การเพิ่มพลังจิตให้มีสมาธิง่ายขึ้น