สวัสดีไดอารี่ 7...วันที่ฉันไม่มีเธอ...
สวัสดีไดอารี่เพื่อนรัก นี่ก็เป็นครั้งที่เจ็ดแล้วที่เราได้เจอกัน ทุกครั้งที่เรามาหานายก็มักจะมีเรื่องมาระบายให้นายฟังอยู่เรื่อยเนอะ แต่ในฐานะที่นายเป็นเพื่อนเรา อยากบอกว่าจงทำใจเถอะ เพราะเพื่อนส่วนมาก มักจะนึกถึงเพื่อนก็ยามที่มีความทุกข์หรือมีเรื่องไม่สบายใจ ง่ายๆเลยก็อย่างเพื่อนสนิทเรานี่แหละ พอมีแฟนกันก็เงียบหายไปหมด แต่ทะเลาะกับแฟนทีไรก็โทรมาหา เออ มัน เลื่อนฐานะจากเพื่อนสนิท กลายเป็นที่ปรึกษาปัญหาชีวิตไปเสียนี่ เมื่อวานนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของคนที่เราเคยคบหากัน ซึ่งเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆเพียงแค่ไม่กี่เดือน คนที่เคยทำให้เราหัวเราะได้ ยิ้มได้ยามมีอะไรไม่สบายใจ แต่นั้นแหละนะเค้าก็คือคนเดียวกันที่หลอกลวงเรามาตลอดเวลาที่คบหา หลอกลวงกันจนวันสุดท้ายที่เราคุยกัน คนที่เราพิสูจน์ได้ว่าเค้าพร้อมจะมีใครคนใหม่ได้ตลอดเวลา อยากรู้ไหมเราพิสูจน์ได้อย่างไร เรื่องโทรหานี่ไม่ต้องพูดถึงหรอกเค้าไม่ยอมรับสายเราแน่นอน คนทำผิดย่อมไม่กล้าสู้หน้า เราก็เลยเปิดสมัครเมลล์ใหม่ แล้วส่งเมลล์ไปหาเค้าแนะนำตัวเองว่าอยากเป็นเพื่อนด้วย เราเอาเมลล์มาจากอีเมลล์ที่เพื่อนเราส่งต่อมาให้ แล้วเค้าก็หลงเชื่อเรา นายรู้ไหมคุยกันไม่กี่ครั้ง เค้าก็ขอเบอร์โทรเรา บอกว่าอยากคุยด้วย อยากได้ยินเสียง แถมบอกว่าเค้าไม่เคยคบหาใครเป็นพิเศษเลย (เออ ที่ผ่านมาฉันโง่เองแหละที่เชื่อนาย) เรากะว่าจะเปิดเผยความจริงเค้าเมื่อวานนี่แหละ แต่คุยๆกันไปเรากลับพบว่ารับไม่ได้อีกแล้วที่เค้ามีนิสัยแย่แบบนี้ ก็เลยไม่ส่งเมลล์หาเค้าอีกเลย เราไม่ชอบคนโกหก คนไม่จริงใจ แล้วเราก็ไม่ได้เปิดเผยไปหรอกว่าเราคือใคร พอดีกว่า เสียเวลามามากแล้ว นายว่าจริงไหม สู้เอาเวลาไปทำอะไรดีๆดีกว่าเยอะ แต่ก็นั้นแหละนะคนเคยคุยกันบ่อยๆ ถึงวันสำคัญของเค้ามันก็ทำให้คิดถึงมาอีกจนได้ เฮ้อ ไม่อยากนึกถึงสักนิด ทำไมต้องคิดถึงด้วยนี่ แล้วพอเราเจอข้อความจากพี่ปริ้นซ์ความหงุดหงิดในใจมันก็เลยระเบิด ตอบข้อความพี่เขาไปเสียยืดยาวในตอนเที่ยง แต่ไอ้ที่ตอบไปน่ะ ทั้งงอนทั้งน้อยใจ สารพัด แต่พอมาเปิดคอมพ์อีกทีในตอนเย็นอารมณ์ที่เริ่มดีขึ้น ก็สำนึกว่า เราพูดไม่ดีไปกับพี่เค้านะ พี่เค้าไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยสักหน่อย (แต่ก็ผิดนะที่หายไปไม่มีแม้ข้อความตั้งครึ่งเดือน) เราก็เลยบอกขอโทษไป สามทุ่มเมื่อวานพี่ปริ้นซ์ก็มาออน (สงสัยเพราะเจอลูกบ้าเราเยอะไปหน่อย) เราก็เลยให้พี่เค้าอ่านกลอน คือเธอ แล้วเราก็เจอคำถามแปลกๆล่ะไดอารี่
แต่งกลอนมาแบบนี้ เอาเพลงนี้ลง (เพลงขอนไม้กับเรือ)สงสัยว่าน้องพี่คิดอะไรอยู่ เออพี่ ก็คนมันฟังเพลงแล้วอยากเขียน มันต้องคิดมากด้วยหรือ น้องล่ะงงกับพี่จริงๆเราก็เลยถามกลับไปล่ะ ต้องคิดอะไรด้วยหรอตอนแต่ง พี่เค้าบอกว่า
อืม...ไม่รู้สิ เออ น้องยิ่งงงนะพี่ ยิ่งถามยิ่งงงเราเลยเอากลอนหวานๆของคนสำคัญของพี่เค้าไปให้อ่าน
หวานไหมพี่ เราถามเจตนา น่ะหรือจะล้อพี่เค้าหน่อย นานๆมาเจอทีมันต้องแกล้งให้หายอยาก
พี่ว่าขำมากกว่า อ้าว เราอุตส่าห์เอาให้อ่าน กลอนเค้าออกจะหวาน ดันมาบอกว่าขำ เดี๋ยวเหอะ ฟ้องเจ้าของกลอนซะเลย แล้วเราก็เอาหน้าไดอารี่ ของเราให้อ่าน เพราะหน้านี้มีพี่เค้าเกี่ยวข้อง
พี่เปลี่ยนใจล่ะ พี่ว่านาไปตั้งใจเรียนให้จบ พักนิยายไว้ก่อนดีไหม โหยย พี่อ่ะ เห็นน้องเป็นคนไม่เอาไหนหรือไงนี่ ยังไงซะเดือนนี้ก็จบชัวร์แหละ อีกแค่ 6วิชาเอง นายคิดว่าเราตอบว่าไดอารี่ อิอิ เราก็ตอบว่า
ค่ะพี่ เหอๆ แต่ไม่พักหรอก รับปากไปงั้นแหละ โตแล้วรู้น่าว่าต้องแบ่งเวลายังไง ปล่อยให้พี่เค้าเข้าใจว่าเราฟังคำสั่งไปละกัน ฮา จากที่หงุดหงิดๆ อารมณ์ไม่ค่อยเข้าที่เข้าทาง ได้คุยกับพี่ปริ้นซ์ ได้งอแง ได้อ้อน(แต่พี่มันไม่ยอมหลงกล เซ็งเลย) อารมณ์ก็ดีขึ้น มาได้จังหวะมากเลยพี่ปริ้นซ์ พี่ชายที่แสนดี ขอบใจมากนะค่ะ อืม เบื่อที่จะฟังเราหรือยังไดอารี่ ขออีกนิดนะ จะบอกว่าพรุ่งนี้เราจะไปปาดังเบซาร์กับพี่ขาลล่ะ พาจักรยานยนต์ของเรา แต่ให้พี่ขาลขับ เหอๆ นายก็รู้นี่นาเราไม่กล้าขับรถไกลๆ ในตลาดก็ยังไม่ค่อยมั่นใจเลย แล้วจะให้ขับไปปาดังฯนี่นะ ให้พี่ขาลละกัน พี่ขาลชวนไปหาซื้อเสื้อผ้าไว้ใส่วันตรุษอิดิ้ลฟิตริน่ะ อีกแค่ไม่กี่วันแล้วล่ะ ถ้านับตามปฏิทินก็วันศุกร์นี้ แต่ยังไงก็ต้องรอจุฬาราชมนตรีประกาศเป็นทางการ ได้เวลาแล้ว เราไปก่อนนะ ต้องไปทำแบบฝึกหัด Mini MBA แล้ว เห็นมะ เราแบ่งเวลาได้ นอนหลับฝันดีนะเพื่อนรัก ไปล่ะ บาย
เอารูปคนน่ารักมาไว้ให้ดูเล่น
ปล.1เย้!!! ฟุตบอลไทยชนะมาเก๋า 6-1 มันต้องแบบนี้แหละไทยแลนด์
Create Date : 08 ตุลาคม 2550 |
|
17 comments |
Last Update : 27 กุมภาพันธ์ 2551 20:26:30 น. |
Counter : 786 Pageviews. |
|
|
|
เจิมๆๆๆก่อนแล้วค่อยอ่าน