ปีใหม่ก็ผ่านไปหลายวันแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้เริ่มทำอะไรใหม่ แต่ปกติก็ไม่ชอบเริ่มต้นอะไรใหม่ๆในปีใหม่เหมือนใครๆเขา เพราะชอบที่จะเริ่มต้น อะไรๆในวันคล้ายวันเกิดมากกว่า เนื่องจากมีความรู้สึกว่านั่นคือการเริ่มต้นชีวิตที่แท้จริง


นายเอ็มส่งดวงชะตาของปีนี้มาให้อ่าน เป็นการพยากรณ์โดยหมอลักษณ์ นักฟันธง ความจริงก็อ่านไปแล้วรอบนึงในบล็อกแกงค์นี่แหละ โดยรวมก็ถือว่าดี แต่มันจะดีจริงไหม อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะคิดว่า ถ้ามัวแต่เชื่อหมอดู โดยไม่ทำการใดๆเลย มันก็อยากที่จะได้มาซึ่งความสำเร็จ

แต่ก็ถือว่าเริ่มต้นปีใหม่ได้ไม่เลวซะทีเดียว เพราะได้โบนัสเล็กๆน้อยๆจากเจ้านายมาด้วย ทั้งๆที่ปกติโรงงานไม่มีการแจกโบนัส แต่คงเพราะพวกเด็กลูกน้องผู้ชายมันขอเบียร์เจ้านายไปแล้วหนึ่งลังกระมัง เจ้านายคงเห็นว่าเราไม่ได้ไปฉลองกะพวกลูกน้องเด็กผู้ชายเลยยื่นเป็นเงินให้เราแทน


วันที่ 31 คืนส่งท้ายปีเก่า ก็นัดรวมญาติกัน ย่างเนื้อ อาหารทะเล กินกันในหมู่พี่น้อง ซึ่งงานนี้แชร์กันออก แล้วก็มาทำรวมกันที่บ้านเราเพราะถือเป็นจุดรวม โดยเฉพาะปีนี้ตรงกะเสาร์อาทิตย์ หลานๆเต็มบ้าน เสียดายเหมือนกันที่ขาดพี่สาวอีกคนที่อยู่สงขลา ไม่งั้นจะได้มีคนมาช่วยค่าอาหารอีกคน


วันที่ 1 วันขึ้นปีใหม่ก็ ชวนพี่ขาลไปหาดใหญ่ โดยเอาเอ็มเคเข้าล่อ อิอิ ได้ผลซะด้วย แต่มีพี่ขาลคนเดียวมันก็ไม่สนุก เลยโทรให้พี่สุออกมาสมทบ แล้วก็หลานสาวอีกคนให้มาจากสงขลา ทีแรกก็กะว่าจะกินกันที่โรบินสัน แต่พอไปดู โอ้โห!!! ทำไม คนมันเยอะซะขนาดนั้น ก็เลยไปเดินร้านหนังสือบีทูเอส กันก่อน เดินไปเกือบชั่วโมง กลับมาคนยังแน่นเหมือนเดิม เลยตกลงใจเปลี่ยนสถานที่กันไปที่คาร์ฟูร์แทน แต่ก็นั่นแหละ ขนาดคาร์ฟูร์ปกติไม่ค่อยจะมีคนเท่าไหร่ วันนี้คนเต็มเลย แต่ไหนๆ หิวก็หิว จะให้ไปเอ็มเคบิ้กซี หรือ โลตัสมันก็ไม่ไหวแล้ว เลยไปจองคิว กัน รอเกือบครึ่งชั่วโมง แต่พอเข้าไปกิน ใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมง (สาบานได้ว่ากินกันจริงๆ) อิ่มแล้วก็เข้าร้านหนังสือกันอีกรอบ
คืนนั้นก็เข้านอนเร็วว่าปกติเพราะอยากอ่านนิยาย อ่านไปร้องไห้ไปสงสารนางเอกพระเอก ซึ่งช่วงหลังๆนี่อ่านนิยายไม่ค่อยจะซึ้งเศร้าจนน้ำตาไหล แต่โดนเข้าเรื่อง “คนดีของหัวใจ” ของปาริน คืนนั้น ยอมรับเลยว่าเขียนได้ดีจนเรางี้น้ำตาไหลไม่หยุด ใครสนใจลองไปหาซื้ออ่านดูนะคะ มีความรักระหว่างพ่อกับลูกให้ได้ซึ้งกันด้วย


ช่วงนี้นานทีจะได้เข้ามาอัพบล็อก เลิกงานช้ากว่าเดิม ปกติจะเลิกตั้งแต่บ่ายสอง แต่เดี๋ยวนี้เลิกบ่ายสามบ่ายสี่ (เหอๆ นี่ถือว่าช้าแล้วนะคะ) กลับมาบ้านก็ต้องเลี้ยงลูกอีก( มีลูกโดยไม่ทันรู้ตัว เศร้า) เด็กอะไรก็ไม่รู้ ช่างรู้มาก แค่ได้ยินเสียงรถเรากลับมาถึงบ้าน จากที่นอนหลับปุ๋ยตื่นมาทำตาแป๋ว แล้วแม่จำเป็นที่แสนจะดีคนนี้หรือจะกล้าดูดาย จำต้องไปนั่งเล่นกะลูกสาว โดยความจำใจ( เพราะอยากเล่นบล็อกมากกว่า) อยากให้โตไวๆเสียจริงๆ แม่จำเป็นคนนี้จะได้กลับมาเล่นบล็อกได้ตั้งใจเหมือนก่อน

Create Date : 07 มกราคม 2551
Last Update : 27 กุมภาพันธ์ 2551 19:46:14 น.		13 comments
Counter : 744 Pageviews.
Share Tweet