ความต้องการพื้นฐานของมนุษย์คือความรัก
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ดูแลสุขภาพให้ดีนะครับ ... ไม่ได้จะมาขายยาบรรเทาอาการหวัดคัดจมูกน้ำมูกไหล เป็นไข้ปวดศีรษะเนื่องจากหวัดนะครับ เพียงแต่ว่าช่วงนี้ใครๆ ก็มักจะเดี้ยงเพราะปัญหาอาการไข้หวัดรุมกระทำชำเรา.. ตอนแรกผมก็นึกว่าทำไมช่วงนี้ผมช่างอ่อนแอเสียนี่กระไร ธรรมดาไม่เคยเป็นหวัดนานขนาดนี้ แต่พอสอบถามท่านอื่นแล้ว ก็เห็นมีเป็นกันเหมือนกัน และอาการมันก็คล้ายๆ กันซะด้วยสิ จึงคิดว่าอาจจะเป็นเชื้อหวัดชนิดใหม่ (ไม่ใช่หวัดนกนะ) ที่มาจากเมืองจีนลงมากดดันชนเผ่าเมืองร้อนชื้นอย่างพวกเรา.. แย่เลย... (บ่นกันไปเรื่อยเปื่อย)
พูดถึงปัจจัยพื้นฐานของมนุษย์แล้ว เรามักจะนึกถึงปัจจัยทั้ง 4 ที่เราร่ำเรียนกันแต่เด็กแต่เล็ก คือ เครื่องนุ่งห่ม อาหาร ที่อยู่อาศัย และยารักษาโรค (มั้ง).. แต่จากสิ่งที่เห็นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คนเรามักจะโหยหา"ความรัก"ตั้งแต่เด็กแต่เล็ก.. มันน่าแปลกไม๊ละครับเนี่ย..
คนเราต้องเรียนรู้ในเรื่องต่างๆ ต้องเข้าสถาบันต่างๆ เพื่อเรียนรู้ที่จะเป็นอะไรซักอย่าง แต่ความรักเราไม่เคยต้องเรียนรู้ที่จะรัก เราไม่ต้องคิดจะรัก แต่เรารักใครซักคนเพราะมันเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ
การไม่มีที่อยู่ที่ดี มันก็ยังพอทนได้ การไม่มีอาหารอร่อยมันก็ยังพออยู่ได้ แต่การไม่มีคนรัก ไม่มีเพื่อน ไม่มีคนรู้จัก ไม่มีคนสนใจ มันทำให้คนกลายเป็นบ้าไปได้
ทำไมคนเราไม่สามารถที่จะอยู่คนเดียวได้ ทั้งๆ ที่มันก็ไม่ได้มีอะไรยุ่งยาก ทำไมคนเราต้องคอยไปรักคนโน้นคนนี้อยู่เรื่อย และก็ใช่ว่าการรักใครมันจะลงเอยด้วยเรื่องดีๆ บ่อยครั้งที่มันกลายเป็นความทุกข์ หลายคู่ลงเอยด้วยการแต่งงาน แต่ความเป็นไปได้ในการหย่าร้างมันก็ค่อนข้างสูง แต่คนเราก็ยังไม่สามารถที่จะหยุดรักกันได้ หรือคนเรามันเจ็บแล้วไม่จำกัน ถึงได้ดันทุรังที่จะมีรักกันเสมอ..
มองกันในแง่สัตว์โลกแล้ว การรักมันเป็นกลไกนึงในการขยายเผ่าพันธุ์ของมนุษย์ชาติ มนุษย์และสัตว์โลกอื่นๆ ล้วนถูกฝังกลไกฮอโมนนี้ไว้ภายในร่างกายแต่กำเนิด กลไกนี้เริ่มทำงานแต่เด็กแต่เล็ก และจะเข้มข้นขึ้นตอนวัยเจริญพันธุ์
แน่นอนว่าความรักระหว่างเพศตรงข้ามมันเป็นหนทางนำไปสู่การผสมพันธุ์ และบ่อยครั้งที่เรื่องสองอย่างนี้ถูกแยกออกจากกันด้วยขนบประเพณีและความเชื่อ ทำให้เรื่องการสืบพันธุ์ของสัตว์อย่างมนุษย์นั้นกลายเป็นเรื่องน่าเกลียดไป.. ถ้าคนมองว่าการสืบพันธุ์เป็นเรื่องน่าอายแล้ว พระเจ้าได้ใส่กลไกนี้มาในร่างกายและจิตใจของคนเราเพื่ออะไรกัน.. แล้วกลไกความรักนี้ก็ไม่หยุดทำงานจนกว่าคนเราจะหมดสภาพความเป็นคน และตายจากโลกนี้ไปด้วย...
อย่างไรก็ตาม นอกจากความรักที่ถูกปลูกฝังในตัวคนแต่กำเนิดนั้น ยังมีความเกลียดชังที่มักจะมาพร้อมๆ กันเสมอ คนเราเลือกที่จะรักคนที่เรารัก และเกลียดคนที่เราไม่ถูกชะตา และการเกลียดนั้นบางทีก็รุนแรงขนาดที่หาเหตุผลไม่เจอเหมือนรักแรกพบเหมือนกันนะ... ความรุนแรงในความเกลียดชังมักนำมาซึ่งความสูญเสียและหายนะของมนุษย์ชาติเสมอ...
ก็ได้แต่หวังว่า คนเราจะรักกันมากขึ้น --- เกลียดชังและทำลายล้างกันน้อยลง.... แด่มนุษย์ผู้เกิดมาพร้อมกลไกความรัก และไม่สามารถจะหยุดรักกันได้
Make love, not war
ซิน เจีย ยู่ อี่ ซิน นี้ ฮวด ใช้ 
สุขภาพแข็งแรง สุขสมหวัง เฮง เฮง รวย รวย ค่ะ 
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
อยากมีรักกะเค้าบ้างจัง