ท้องฟ้าเดียวกัน... แต่ต่างสถานที่
หายหัวไปหลายวันครับ หยุดยาวเลยหลบความวุ่นวายของเมืองหลวงซักหน่อย
พูดถึงความวุ่นวายนี่ ให้อ่อนใจกับความตึงเครียดบนท้องถนนแถวหน้าบ้านผม (ย่านสุขุมวิทแถวเอกมัย).. รถมันติดได้ติดดี ติดกันเกือบตลอดเวลา ปล่อยควันพิษให้ดอมดมแบบไม่ตั้งใจ ปล่อยฝุ่นพิษ สารก่อมะเร็ง ฝุ่นเข้าปอด เข้าสารพัดช่องในร่างกาย ทำให้เราเป็นโรคประหลาดและสารพัดสารพัน....
หลายครั้งหลายหนก็ให้ได้คิดว่า ... มันอยู่กันไปได้ยังไงวะ ในสภาพแวดล้อมแบบนี้...
มีอะไรจะทำให้บ้านเมืองนี้สะอาดพอที่จะหายใจกันได้บ้างไม๊นี่
ภาพน่ารักของเมืองหลวง...เมืองฟ้าอมรของพวกเรา ขนาดตึกที่สูงที่สุดยังเป็นทาสของสุรานอก.. สัญลักษณ์แห่งบริโภคนิยมและความเสื่อมทางวัฒนธรรมแท้ๆ
ท้องฟ้าและทะเลบนเกาะเสม็ด...
ท้องฟ้ายามอาทิตย์ตกดินที่เกาะภูเก็ต
ท้องฟ้าเสม็ดก่อนฝนพรำ... อึมครึม แต่เย็นใจ
ความสงบเงียบของเกาะนางยวน.. เกาะห่างไกลในอ่าวไทย... แถวชุมพร
ไว้คราวหน้าจะมาเขียนอะไรเป็นเรื่องเป็นราวกว่านี้นะครับ.. ตอนนี้พักผ่อนดูภาพเกาะต่างๆ แล้วหลับตาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ..... ว่างๆ คงได้ไปพักผ่อนกันอีกนะครับ
ปล. อย่าหายใจเข้าลึกๆ ตอนอยู่ริมถนนในกทม.นะ.. อาจตายได้...
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
เห็นทะเลแล้วคิดถึงมากมาย .. อยากไปบ้าง !!!