สนามบิน โรงมหรสพแห่งรอยยิ้มและน้ำตา
โอ้ว ตั้งชื่อเรื่องซะอลังการงานสร้างเลยนะครับ
หลายวันก่อนได้มีโอกาสเปิดดูหนังแผ่น Love Actually อีกครั้งนึง จำตอนเริ่มเรื่องได้ที่จะมีเสียงของ Hugh Grant ที่พูดเกี่ยวกับสนามบินที่พูดว่า จะได้เห็นแต่รอยยิ้มเวลาคนเราได้เจอคนที่จากไปไกล.. เหมือนว่าความรักมีอยู่ทุกหนแห่ง Love actually is all around
.
แต่ด้วยทัศนะส่วนตัวแล้ว สนามบินหาใช่ที่แห่งรอยยิ้มซะทุกครั้งไป.. ผมอยากจะแยกสนามบินออกเป็น 2 ส่วนหลักๆ ตามทางเข้าออกที่เวลาเราไปสนามบินแล้วเขาจะเขียนป้ายไว้ชัดเจน แยกกันออกเด็ดขาดคือ โถงผู้โดยสารข้าเข้า Arrival Hall และ โถงผู้โดยสารขาออก Departure Hall
ไอ้ตอนเราไปรับคนเนี่ยครับมันก็เหมือนอย่างที่พระเอกหนังแกว่าไว้ละ Love is all around คือเราได้เจอคนที่เรารัก ได้เจอพ่อแม่พี่น้อง แฟนที่จากไปเรียนต่างแดน สามีภรรยาที่จากกันนาน ลูกที่ไปเรียนต่อเมืองนอกเมืองนา โอ้ว ความคิดถึงของการพลัดพรากมันทำให้เราลืมความทุกข์ทรมานที่เราไม่ได้เจอกันนานแรมปีทิ้งไปทีเดียว
เหมือนว่า Arrival Hall คือเสียงหัวเราะและความสุข กระนั้นเชียว
แต่เมื่อเราขึ้นไปชั้นบนของสนามบิน ซึ่งจะมีเคาน์เตอร์ของแต่ละสายการบินตั้งเด่นรอส่งพวกท่านๆ ให้เดินทางจากไปสู่แดนไกล ณ Departure Hall โถงผู้โดยสารขาออก... ไม่นานนักที่บริเวณประตูทางเข้าสู่จุดตรวจเอกสาร passport ต่างๆ .. มันคือจุดร่ำลา
เปรียบดั่งฉากรักที่นางเอกต้องขึ้นรถไฟที่ชานชาลาของเมืองอันไกลโพ้น ฝากไว้เพียงความทรงจำ.. และเริ่มต้นแห่งการพลัดพรากสู่แดนไกล มันช่างเป็นสถานที่แห่งหยดน้ำตา ไม่ว่าจะไปเรียนต่อ ไปทำงาน หรือเดินทางกลับสู่ถิ่นฐานอันห่างไกล แต่การจากกันของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์ย่อมมีความหดหู่เศร้าสร้อยเข้ากร่ำกรายเป็นเรื่องปกติ
ปลายทาง
ณ สนามบินอันไกลโพ้น ซึ่งเป็นจุดหมายปลายทางของการเดินทาง
ณ บริเวณจุดรับผู้โดยสารขาเข้า ของสนามบินปลายทาง
รอยยิ้มและเสียงหัวเราะจะปรากฏขึ้นอีกครั้ง
แต่ภายในใจอาจมีคิดคำนึงถึงคนที่อยู่ไกล ณ บริเวณโถงผู้โดยสารขาออก ของสนามบินอันไกลโพ้นต้นทาง
เพราะฉะนั้น คงจะเชื่อฝรั่งในหนัง Love Actually ไม่ได้ซะทั้งหมดว่า Love is actually all around
เพราะ ณ Departure Hall มันอาจเรียกว่า Depressing Hall และการจากกันไปไกลคงหารอยยิ้มที่สุขสมได้ยากทีเดียว (เพราะมีรักจึงมีคิดถึง)
หรืออาจมีข้อยกเว้นตอนที่นายใหญ่และนายหญิง(แห่งจันทร์ส่องหล้า)เดินทางจากโถงผู้โดยสารขาออกจากสนามบินกรุงปักกิ่งไปสู่มหานครลอนดอน... รอยยิ้มอาจปรากฏขึ้นในอีกหลายล้านชีวิตที่ประเทศแห่งลุ่มน้ำเจ้าพระยาก็เป็นได้
คิดถึงคนไกลเสมอครับ