เป็นเรื่องสมมติขึ้นทั้งสิ้นวันนี้ชายหนุ่มฉกรรจ์กลุ่มหนึ่งซึ่งขณะกำลังเดินทางด้วยรถยนต์มุ่งสู่จังหวัดที่ห่างไกลเพื่อทำธุระของบริษัท.. การเดินทางอันยาวไกลผ่านหุบเขาน้อยใหญ่ท่ามกลางความร้อนระอุของอากาศทำให้กลุ่มบุคคลในยานพาหนะเกิดความรู้สึกเมื้อยล้าและเบื่อหน่าย
ใกล้ค่ำมืดเข้าไปทุกที ชายทั้ง 4 ยังเดินทางไปไม่ถึงจุดหมาย ขณะที่เคลื่อนตัวตามเส้นทางหลวงสายหลัก หนึ่งในกลุ่มผู้ร่วมเดินทางก็เห็นป้ายโรงแรมเก่าๆ แห่งหนึ่งที่ชี้ไปยังอำเภอนอกเส้นทาง เขาหันไปบอกเพื่อนร่วมทางและนำเสนอถึงการพักผ่อนระหว่างทางในอำเภอนั้น ซึ่งแม้จะต้องขับออกจากเส้นทางหลักไปบ้าง แต่ก็ไม่กี่กิโลเมตร เพื่อนร่วมทางในรถเห็นด้วยและบุรุษผู้ควบคุมยานพาหนะก็หันพวงมาลัยเข้าสู่อำเภอตามป้ายเชิญชวนของโรงแรมนั้น... ที่ซึ่งไม่มีผู้ใดในรถเคยสัมผัส
ตามเส้นทางที่เงียบเหงา มีเพียงทุ่งนาและภูเขาหินที่ถูกระเบิด ถนน 2 เลนมีรถวิ่งสวนออกมาเป็นระยะๆ ดูราวกับว่าไม่มีผู้ใดอยากอยู่อาศัยในอำเภอนี้.. ระหว่างทางพวกเขาเห็นป้ายเก่าๆ ชี้นำไปยังจุดหมายปลายทางซึ่งมันคือโรงแรมประจำอำเภอนั่นเอง.. ใกล้พลบค่ำฝูงค้างคาวบินกลับเข้าถ้ำเป็นสายสีดำพาดผ่านท้องฟ้า... ความเหนื่อยล้าของการเดินทางทำให้พวกเขาคิดถึงการพักผ่อน แม้จะเป็นโรงแรมเล็กๆ ก็คงจะดีกว่าการเบียดเสียดยัดเยียดกันในรถยนต์อันร้อนระอุ
ไม่นานนักพวกเขาก็เดินทางมาถึงโรงแรมแห่งดังกล่าว สภาพโรงแรมดูเก่าทรุดโทรม การจัดวางสิ่งของดูไม่เป็นระเบียบเรียบร้อยนัก แต่ที่น่าแปลกคือมีผู้คนมากมายเดินขวักไขว่ภายใน ราวกับอำเภอนี้มีเพียงโรงแรมแห่งนี้ที่ยังพอจุนเจือให้พวกเขาเอาชีวิตรอดได้...
ขณะที่พวกเขาจอดรถและเดินเข้าสู่ตัวโรงแรม 1 ในกลุ่มผู้ร่วมขบวนก็ชี้ชวนให้เพื่อนๆ หันไปดูสถานที่ด้านข้างโรงแรมแห่งนั้นด้วยสีหน้าตื่นเต้น กลุ่มชายฉกรรจ์ทั้ง 4 หันไปมองยังสถานเริงรมณ์แห่งนั้นด้วยความประหลาดใจ.. ในอำเภอห่างไกลเช่นนี้ ยังมีโรงนวดเช่นนี้เกิดขึ้นด้วยหรือนี่ ชายคนหนึ่งอุทานในใจ
หลังการพักผ่อนและรับประทานอาหารในโรงแรมนั้นแล้ว ทั้งสี่ซึ่งขณะนี้ไม่มีกิจกรรมอันใดทำเนื่องจากโรงแรมนี้ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกใดๆ ให้นอกจากเตียงและเครื่องปรับอากาศเก่าๆ มองไปนอกหน้าต่างเห็นเพียงความว่างเปล่าและอำเภออันมืดมิด ทั้งสี่จึงมุ่งหน้าสู่สถานเริงรมณ์ โรงนวดของโรงแรมแห่งนี้โดยหวังว่าจะมีอะไรบันเทิงใจภายในที่แห่งนั้น
ด้านหน้าอาคารอันมืดทึบ กระจกสีเข้มจนมองไม่เห็นภายใน เมื่อทั้งสี่ก้าวเท้าเข้าไปด้านใน กลิ่นบุหรี่ที่อับติดกับพรมก็ลอยมาแตะจมูกแสดงถึงความเก่าของสถานที่ ภายในอันมืดสลัวมองไปเบื้องหน้ามีเวทีติดพรมเก่าๆ สีแดงที่ยกพื้นขึ้นราว 50 เซนติเมตรและมีสตรีในชุดรัดรูปสีสันสดใสนั่งอยู่บนเก้าอี้โบราณบนเวที ภายในร้านไม่มีผู้ใดนอกจากพวกเขา คาดว่ายังเป็นเวลาหัวค่ำจึงยังไม่มีผู้ใดมาใช้บริการนอกจากพวกเขา... และเมื่อมองไปโดยรอบมีชายหนุ่มร่างกายกำยำยืนอยู่ตามที่มุมต่างๆ หลายคน ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นบริกรหรือพนักงานเชียร์แขก
ชายทั้งสี่ซึ่งเป็นคนต่างถิ่นเมื่อเดินเข้ามาถึงจึงรู้สึกเหมือนเป็นคนแปลกหน้า ทั้งหมดพุ่งตรงเข้ายังโต๊ะสี่เหลี่ยมซึ่งมีเก้าอี้นวมล้อมเพื่อลดความตื่นเต้นในการเข้าสถานที่แห่งนี้ ไม่นานนักบุรุษในชุดซาฟารีก็เดินเข้ามาซักถาม
“สวัสดีครับเสี่ย เดินทางมาจากต่างเมืองสินะครับ” ชายหนุ่มทั้งสี่หันไปยิ้มและตอบรับ.. “ที่นี่เมื่อเสี่ยเข้ามาแล้วจะได้รับบริการอย่างเต็มที่ ทุกคนที่มาพักโรงแรมนี้จะต้องได้รับการบริการจากน้องๆ ของเราทุกคนไป”
ทั้งสี่คนรู้สึกแปลกใจในคำพูดของชายหนุ่มบริกร แต่ก็ไม่ได้พูดโต้ตอบแต่ประการใด ไม่นานนักกลุ่มสาวๆ ที่นั่งอยู่บนเวทีก็เดินขบวนมายืนที่ด้านหน้าของพวกเขา แต่เมื่อเข้ามาใกล้ทั้งสี่จึงเริ่มประหลาดใจในความอัปลักษณ์ของหญิงสาวทั้งหมดที่ยืนอยู่ต่อหน้า
“เอ พี่ โทษนะครับ น้องๆ ที่ให้บริการมีเท่านี้จริงๆ เหรอครับ” 1 ในกลุ่มชายต่างถิ่นถามด้วยความสงสัย
“เนี่ยแหละครับ เด็ดๆ ทั้งนั้น อย่างที่ผมบอก ใครๆ ก็ต้องได้รับบริการจากน้องๆ ของเราทั้งนั้น” ชายหนุ่มหน้าเข้มตอบด้วยรอยยิ้มและกล่าวต่อ “ลองให้พวกเธอลองบรรยายสรรพคุณกันหน่อยดีไม๊ละครับ”
ทั้งสี่หันมองหน้ากันด้วยสีหน้าฉงน หนึ่งในนั้นตอบกลับมา “ผมว่า ผมขอตัวดีกว่า” และชายที่เหลือก็เริ่มสอดประสาน “เออ ผมก็ว่าวันนี้เหนื่อยๆ ยังไงไม่รู้สิ ผมกลับไปนอนที่ห้องดีกว่า” บรรยากาศเริ่มไม่สู้ดี
“เกรงว่าจะไม่ได้นะครับ มาที่นี่แล้วยังไงก็ต้องใช้บริการของเรา” บริกรในชุดซาฟารีตอบเสียงแข็ง ดูเหมือนว่าพนักงานชายฉกรรจ์จะเดินมาสมทบอีก 3-4 คนจนทำให้หนุ่มต่างถิ่นเริ่มรู้สึกตึงเครียด
“ผมว่าลองให้น้องๆ เขาบรรยายสรรพคุณกันก่อนดีกว่า... ผมว่ายังไงเสี่ยก็ต้องเลือกไปซักคนสองคนละครับ” ชายคนเดิมยืนยัน
ทั้งสี่เหมือนไม่มีตัวเลือกเมื่อตกอยู่ในสภาวการณ์เช่นนี้ ขณะที่ทั้งหมดกำลังใช้ความคิดอยู่นั้น เสียงหญิงโสเพณีคนที่หนึ่งก็เริ่มดังขึ้น
“นโยบายของหนูคือ หนูจะขึ้นค่าแก๊สหุงต้มเพื่อลดการใช้แก๊ส และให้เป็นไปตามกลไกการตลาด ไม่งั้นถ้าเราใช้เกินเราอาจต้องนำเข้า ซึ่งก็จะทำให้เราเสียดุลย์… และคนก็จะใช้น้ำมันน้อยลง... พอดีหนูมีหุ้นในบริษัทพลังงานน่ะ” หญิงสาวหน้าตาอัปลักษณ์ยิ้มหลังบรรยายจบ
ต่อฉบับหน้าดีไม๊
วันที่: 8 ธันวาคม 2550 เวลา:17:05:22 น.
ต่อเลย ต่อเลย..
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
