เก็บรักไว้ ให้หัวใจที่รอ ตอนที่ 17 ตอนที่ ๑๗ หลังจากกลับมาถึงบ้าน วารีหน้าตาบึ้งตึงจนปริญผิดสังเกต ปริญถามอะไรก็ไม่ตอบ เหมือนเคืองๆ เขาอยู่ แต่เขาเองพอเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น “แม่เป็นอะไรอ่ะ งอนอะไรผมหรือเปล่าครับ” “แกน่าจะรู้อยู่แก่ใจดีนะ” วารีพูดโดยไม่มองหน้าลูกชาย “ผมไม่รู้” “วันนี้ผู้หญิงของแกมาบุกถึงบ้านเพื่อตามหาแกน่ะสิ ถ้าเขาไม่มาแม่ก็ไม่รู้ว่าแกคบกับใครอยู่ วันดีคืนดีเกิดอุ้มท้องมาด้วย แล้วบอกว่าเป็นหลานฉันจะทำยังไง” วารีบ่นเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ “แม่ว่าไงนะ ใครมาหาแม่” “ก็ยัยแพรวอะไรนั่นไง” ปริญสะดุ้งเมื่อสิ่งที่เดาไว้เป็นจริง “เอ้า! เขารู้จักบ้านเราได้ยังไง” “จะไปรู้รึ เดินเข้ามาทำอย่างกะคุ้นเคยเรียกฉันว่าแม่อีก แถมยังมาบอกอีกว่าคบกับแกมาระยะหนึ่งแล้ว มีอะไรกันไปหรือยังล่ะ” น้ำเสียงของวารีไม่พอใจอย่างหนัก “โอ๊ย ไปกันใหญ่แล้วแม่ คบเคิบอะไรกัน จับมือยังไม่เคยเลย จะไปมีอะไรกันได้ยังไง ลูกค้าที่ร้านน่ะ” ปริญเถียง “ถ้าไม่มีอะไร แล้วผู้หญิงจะมาพูดแบบนี้ทำไม” วารีไม่เชื่อ “เขาตามตื๊อผมอยู่ไง แต่ผมไม่เล่นด้วย” “ใช่ยัยแพรวคนเดียวกับเมียเก่าไอ้สารวัตรโรคจิตนั่นหรือเปล่า เห็นว่าสวยอย่างนี้แหละ” วารีถามตามที่ได้ยินข่าวมาจากคนในละแวกนั้น “อ้าว แม่ก็รู้จักเหรอ” “เออ อย่าบอกว่าคนเดียวกันนะ” ปริญพยักหน้าเจื่อนๆ แทนคำตอบ “โอ๊ย...ตาย ฉันจะเป็นลม ฉันไม่เอาหรอกนะ ลูกสะใภ้พรรค์นี้ แกไปจัดการให้จบเลยนะ อย่าให้มาบ้านอีก เดี๋ยวผัวเก่ามายิง ฉันยังไม่อยากตายตอนนี้” วารีเสียงเข้ม กำชับลูกชายอย่างเด็ดขาด ................................ ปริญเองก็ไม่สบายใจนักที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ยังดีที่แพรวยังมีสติพอไม่ไประรานเขาถึงที่ทำงาน ด้วยความที่กลัวเรื่องจะบานปลายเมื่อแพรวโทรมาปริญก็รับสายเธอบ้างตามมารยาท แต่ไม่ทุกครั้งเหมือนที่ผ่านมา และรักษาระยะห่างไว้พอสมควร เขาคนเดียวอาจจะคิดแก้ปัญหานี้ไม่ตก จึงเขียนจดหมายไปบอกเล่าปัญหาชีวิตกับณลักษณ์อีกครั้ง หลังจากที่ไม่มีเรื่องแย่ๆ ในชีวิต เกิดขึ้นมาพักใหญ่แล้ว ถึง คุณลักษณ์ ขอบคุณสำหรับโปสการ์ดที่ส่งมาเรื่อยๆ นะครับ ผมอ่านทุกฉบับและเก็บไว้เป็นอย่างดี ผมเห็นความสุขจากตัวอักษรที่คุณเขียนมาจากแต่ละที่ที่คุณเดินทางไป ผมดีใจด้วยครับ แต่ต้องขอโทษที่ไม่ได้ตอบทุกฉบับ คงไม่ว่ากันนะครับ นานแล้วที่ผมไม่มีปัญหาหนักอกหนักใจมาเล่าคุณ แต่คราวนี้ขออนุญาตเล่าบ้างนะครับ คือเรื่องมีอยู่ว่ามีลูกค้าร้านต้นไม้รายใหญ่ชื่อว่า “คุณแพรว” มาติดพันผมครับ เธอสวยดูดีเชียวล่ะครับ ส่วนผมก็ไม่ได้หล่อเหลาอะไร แต่บังเอิญเธอชอบข้าราชการน่ะครับ ผมเลยตกเป็นเป้า ปัญหาอยู่ที่ว่าเธอเป็นแม่ม่ายลูกหนึ่ง ถึงจะเลิกกับสามีไปแล้วแต่สามียังตามหึงหวงอยู่ แถมเป็นนายตำรวจอีกต่างหาก น่ากลัวตรงที่เขามีปืนนี่แหละครับ ที่สำคัญผมไม่ได้ชอบเธอด้วย รวมทั้งแม่ผมยิ่งแล้วใหญ่ กำชับให้ผมตัดขาดไปเลย ผมอยากจะปรึกษาคุณลักษณ์ว่า ผมควรจะทำยังไงดีครับ ผมไม่คิดเลยว่าจะมาเจอเรื่องแบบนี้กับผมได้ แนะนำมาเลยครับ ผมทำได้ผมจะทำ เพราะตอนนี้ผมคิดอะไรไม่ออกจริงๆ หวังว่าคุณคงสบายดี ส่วนผมสบายกายแต่ไม่สบายใจครับ ห่วงใยเสมอ ปริญ ณลักษณ์อ่านจดหมายของปริญหลังจากกลับมาจากระยอง เมื่ออ่านข้อความในจดหมายจบ เธอกลับมีความรู้สึกแปลกๆ ในใจที่ไม่สามารถอธิบายได้ เหมือนจะริษยา โกรธ หรือหวงผู้ชายที่ชื่อปริญขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล เธอก็ตอบตัวเองไม่ได้ว่าความรู้สึกนี้คืออะไร แต่พยายามควบคุมสติและการเต้นของหัวใจให้คงที่ ก่อนจะตอบจดหมายเขากลับไป ถึง คุณปริญ ขอบคุณนะคะที่คุณเห็นฉันเป็นที่ปรึกษาคนหนึ่ง ฉันอาจไม่ใช่ที่ปรึกษาที่ดีแต่ก็ยินดีรับฟังทุกเรื่องค่ะ ถ้าคุณเชื่อมั่นในวิธีการของฉัน ฉันก็ยินดีจะแนะนำ เรื่องที่คุณเขียนมาเล่านั้น ฉันวิเคราะห์ได้ว่า ปัญหาที่หนึ่งคือ คุณไม่ได้ชอบเธอ สองคือแม่คุณก็ไม่ชอบเธอ และสามคือสามีเก่าขี้หึงมาก ปัญหาสองอย่างแรกไม่ใช่เรื่องใหญ่ ผู้หญิงถ้ารู้ว่าผู้ชายไม่ชอบ แม่ผู้ชายไม่ชอบ โดยธรรมชาติจะยอมถอยค่ะ ยิ่งถูกปฏิเสธบ่อยๆ ก็ยิ่งเสียหน้าเปล่าๆ โดยเฉพาะสวยเลือกได้อย่างเธอไม่จำเป็นต้องง้อนาน แต่ก็ไม่แน่อีก เพราะผู้หญิงสวยบางคนอยากเอาชนะ ประเภท “ถ้าฉันไม่ได้ ก็อย่าหวังว่าใครจะได้” แบบนี้ก็สยองนะคะ ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะเจอผู้หญิงประเภทไหน แต่ที่น่ากลัวอย่างที่คุณบอก คือสามีเก่าขี้หึงนี่แหละ ดูจากข่าวอาชญากรรมหน้าหนึ่งแล้ว ตำรวจใจร้อนกว่าคนปกติเยอะ และมักใช้อาวุธเป็นการตัดสินปัญหา แต่...สำหรับฉันแล้ว มันมีวิธีค่ะ วิธีที่ว่าคือ ใจดีสู้เสือ ถ้าคุณกลัวตาย ก็ต้องท้าความตายไปเลย ตอนนี้สามีเก่าเขายังไม่มาราวีคุณ แสดงว่าเขายังไม่รู้ คุณก็ทำให้เขารู้ไปเลยสิคะ ถ้าคุณแพรวเขารักคุณจริงๆ เขาต้องเป็นห่วงและไม่ยอมให้สามีเก่ามาทำร้ายคุณแน่ๆ ถึงตอนนั้นเขาก็ยอมไปแต่โดยดี เพื่อรักษาชีวิตคุณไว้ เป็นไงคะ เสี่ยงหน่อย แต่ฉันว่าน่าจะได้ผลนะ ฉันเองก็ไม่เคยเจอเหตุการณ์ทำนองนี้มาก่อนด้วยสิ หวังว่าคุณรอดปลอดภัยเขียนจดหมายมาเล่ากันอีกนะคะ เป็นห่วงเสมอเช่นกัน ลักษณ์ ในเมื่อไม่มีอะไรจะเสียแล้วปริญจึงลงมือทำตามคำแนะนำของณลักษณ์ แม้เขาจะไม่ค่อยมั่นใจกับผลที่ได้เท่าไรนัก แต่ไม่ลองก็ไม่รู้ โดยเขาวางแผนให้ชนะเพื่อนรักไปจอดรถยนต์ในที่ห้ามจอด พอเจอใบสั่งก็ต้องไปจ่ายค่าปรับที่สถานีตำรวจ จากนั้นก็เป็นหน้าที่เจ้ากรมข่าวลืออย่างชนะดำเนินการต่อเอง “ดาบ...ผมได้ข่าวว่าเมียสารวัตรภูษิตสวยมากเลยใช่มั้ย” ชนะเริ่มแผน “เฮ้ย ไอ้น้องอย่าไปยุ่งกับเมียแกเชียวนะ ถึงหย่ากันไปแล้ว แต่แกเอาตายเลยนะ” ดาบเตือนภัย “มีคนเคยตายมาแล้วเหรอ” ชนะกระซิบถาม “ยัง...แกแค่ขู่เฉยๆ แต่ใครเห็นใครก็กลัวแล้ว ไม่มีใครกล้าเสี่ยงหรอก เคยมีทีนึง เมียแกไปเที่ยวผับ แกต้องสั่งให้สายตรวจไปเวียนอยู่หน้าผับทั้งคืนแถมซุ่มดูรถเข้าออกเลยนะ กลัวเมียจะไปกับคนอื่น อย่างนี้อ่ะใครจะกล้าเข้าใกล้วะ” ชนะฟังแล้วนึกขำที่ลูกน้องเอานายมาแฉ “ตายล่ะ อย่างนี้เพื่อนผมก็ซวยเลยดิ” “ทำไมวะไอ้น้อง” ดาบซักต่อบ้าง “คุณแพรวน่ะ ไปติดพันเพื่อนผมอยู่ เพื่อนผมมันก็ไม่แน่ใจว่าจะเอาไงดี มันก็กลัวอย่างที่ดาบบอกนี่แหละ สงสัยสารวัตรยังไม่รู้แหงๆ เลย ถึงยังเงียบ แต่ดาบไม่ต้องไปบอกนะ คนจะรักกันจะไปห้ามกันได้ยังไง จริงมั้ยดาบ” ชนะใส่ไข่เพิ่มเติมเรื่องราวไปอีกหน่อย เพียงกำชับว่าห้ามบอกต่อแค่ประโยคเดียว ไม่ทันข้ามวันข่าวนั้นก็ลือสะพัดไปถึงหูของสารวัตรเรียบร้อยแล้ว แถมฤาษียังแปลงสารไปได้เรื่อยๆ ด้วย Create Date : 07 กรกฎาคม 2557 Last Update : 5 ตุลาคม 2560 9:42:57 น. 0 comments Counter : 1030 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก