BlogGang.com : : Alex on the rock : เธอทำให้ฉันเห็นวันพรุ่งนี้ (ตอนจบ)

เธอทำให้ฉันเห็นวันพรุ่งนี้ (ตอนจบ)

ค่ำคืนนี้ไม่มีเมฆฝนมาบดบังดาวในคืนข้างแรม เจนชวนระมิงค์มาเดินเล่นดูดาวหน้ารีสอร์ทด้วยกันก่อนจะเข้านอน
“วันนี้ต้องขอโทษแทนแม่ผมด้วยนะครับ”
“ขอโทษเรื่องอะไรคะ”
“แม่ผมอาจจะพูดให้คุณมิ้งไม่สบายใจ”
“ไม่เห็นต้องขอโทษนี่คะไม่มีอะไรที่ไม่สบายใจนะ แม่ก็สงสัยเป็นธรรมดา มากันสองคน เขาก็อยากรู้สถานะของเรา”
“แล้วคุณคิดว่าเรามีสถานะกันหรือยังครับ”
“ทำไมล่ะ จะไปเปลี่ยนสถานะในเฟซบุ๊กเหรอ” ระมิงค์แซวกลบเกลื่อนความเขินของตัวเอง
“แน่ะ พูดเล่นอีกแล้วคุณมิ้ง กำลังโรแมนติกอยู่เลย” เจนทำเสียงงอน
“ฮ่าๆๆๆ ขอโทษค่ะ ลืมตัว”
“เราควรมีสถานะได้หรือยังครับ” เขาทวนคำถาม
“อืม...ทำไมให้พี่ตอบล่ะ”
“งั้นผมขอสถานะได้มั้ย” เขาเสนอ ระมิงค์ยิ้มมุมปากก่อนพยักหน้า
“เป็นแฟนกับผมนะครับคุณมิ้ง”

หญิงสาวจ้องเข้าไปในดวงตาของเขา “พี่ให้โอกาสถอนคำพูดนะ”
“เอ้า หรือจะให้ขอแต่งงาน” เขารีบฉวยโอกาส
“ว้ายย เป็นแฟนกันก่อนสิคะ จะรีบไปไหน”
“ฮ่าๆๆ แสดงว่าตกลงยอมรับแล้วใช่มั้ยครับ”
หญิงสาวพยักหน้าแทนคำตอบ

“ผมมีความสุขจังเลยครับ ในที่สุดก็มีวันนี้จริงๆ คุณมิ้งไม่ต้องกังวลเรื่องอายุแล้วนะครับ ผมไม่เร่งเร้าให้คุณตัดสินใจอะไรทั้งนั้น เราจะคบกันไปแบบนี้จนกว่าคุณจะพร้อมและสบายใจที่จะใช้ชีวิตคู่กับผมจริงๆ ผมรอได้ครับ และไม่เปลี่ยนใจด้วย รักแล้วรักเลย”
ระมิงค์ฟังแล้วแก้มร้อนผะผ่าวราวกับสาวแรกรุ่นเพิ่งจะมีผู้ชายบอกรักเป็นครั้งแรก
“พี่ขอบคุณนะคะที่คุณเจนเลือกที่จะคบกับพี่ พี่อาจจะไม่ใช่ผู้หญิงที่เพอร์เฟ็กต์นัก แต่พี่จะพยายามจะเป็นแฟนที่ดีของคุณเจนนะคะ”
“ไม่ต้องพยายามครับ เป็นตัวของคุณนั่นแหละดีที่สุดแล้ว ผมรักในสิ่งที่คุณมิ้งเป็นทุกอย่าง” เขาจับมือเธอมากุมไว้
“คุณมิ้งจำได้มั้ย ว่าเคยถามผมว่าสเปกผมเป็นยังไง”
“แฮ่ๆๆ พี่น่าจะลืมไปแล้ว”
“ใครๆ ก็ชอบคนสวย ผมเองก็ชอบคนสวยครับ แต่สวย ตลก อยู่ใกล้ๆ แล้วมีความสุข ผมไม่เคยเจอมาก่อน ผมอยากเจอผู้หญิงแบบนี้ และผมก็ได้มาเจอคุณ”
“ว้าว!! ขนาดนั้นเลยเหรอคะ เขินจัง” เธอไม่กล้าหันไปมองหน้าคนที่มีสถานะเป็นแฟนหมาดๆ
“จริงๆ ฮะ แว้บแรกผมอาจจะมองแค่ความสวยของคุณ แต่พอได้รู้จัก คุณน่ารักในแบบที่คุณเป็น ธรรมชาติในตัวคุณมันมีเสน่ห์จนผมถอนตัวไม่ขึ้นเลย”
“เหมือนเพิ่งเริ่มจีบเลยแฮะ” เธอว่า
“ก็จะสรุปให้ฟังว่ากว่าจะมีวันนี้ไงครับ”
หญิงสาวไม่ตอบอะไร เงยหน้ามองท้องฟ้าที่มีดาวระยิบพริบพราว
“คุณเจนเขียนแพลนเนอร์ของเดือนนี้ว่าไงบ้าง อยากรู้จัง”
“เอาจริงเหรอ ผมไม่เคยเขียนสักเดือนเลยครับ”
“อ้าว แล้วกัน” น้ำเสียงของเธอออกจะผิดหวังกับคำตอบ “แพลนเนอร์ที่พี่ให้ไปล่ะ”
“จริงๆ ผมเป็นคนชอบวางแผนล่วงหน้านะ แต่มันอยู่ในหัวของผมหมดแล้ว อย่างเดือนนี้ ผมอยากจะมาหาแม่ และผมจะชวนคุณมิ้งมาให้ได้ จากนั้นผมก็จะขอเป็นแฟนที่ริมโขง ก็เป็นไปตามแผนทุกอย่างเลย เห็นมั้ยล่ะ ไม่ต้องเขียน”
“แผนสูงนะเรา” ระมิงค์หยิกหมับเข้าที่พุงของเขา
“โอ๊ย”
“แล้วคุณมิ้งล่ะ มีแผนว่าไรบ้าง”
“ก็ตั้งใจจะถามถึงความสัมพันธ์ของเราจากนี้ไป...” เธอดูเหมือนอยากจะพูดต่อ แต่ชะงักไป “เอ่อ...พี่ไม่ต้องถามแล้วล่ะ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด อยู่กับปัจจุบันก็พอแล้ว”
“เรามาแชร์ช่วงชีวิตที่เหลือด้วยกันนะครับ”
“หมายความว่าไงคะ”
“แผนชีวิตของคุณก็มีผม แผนชีวิตผมก็มีคุณ”
“หึๆๆ คุณเจนน่าจะเขียนนิยายเก่งนะ ขยันสรรหาคำพูดมาใช้”
“ถ้าผมเขียนแล้วคุณมิ้งอยากอ่านนิยายเล่มนี้มั้ยล่ะครับ”
“ค่ะ อยากอ่านซ้ำแล้วซ้ำอีก ไม่มีวันเบื่อ และอยากให้มีภาคต่อไปเรื่อยๆ ไม่มีวันจบ เพราะไม่อยากรู้ตอนจบ” เธอพูดไปตามความรู้สึกทั้งที่ดูไม่ใช่ตัวเองเอาเสียเลย แต่ไม่รู้พรั่งพรูมาได้อย่างไร
“ขอกอดแฟนได้มั้ยครับ”
“หือ...” หญิงสาวหันขวับ
“กอดเฉยๆ แต่อยากให้มากกว่ากอด ก็ยินดีครับ”
“บ้าจัง” สิ้นเสียงต่อว่า ชายหนุ่มก็คว้าร่างเธอเข้ามาในอ้อมกอดโดยไม่รออนุญาต
“ขอนอนห้องคุณด้วยนะ” เขากระซิบข้างหูคนรักจนเธอขนลุกซู่ หายใจไม่ทั่วท้อง หัวใจเต้นแรงจนกลัวเจ้าของอ้อมกอดจะได้ยิน ความรู้สึกและอารมณ์แบบนี้มันห่างหายไปนานมากจากเธอและเขาสักพักใหญ่แล้ว

สายลมเย็นๆ จากแม่น้ำโขง มาปะทะผิวกายของทั้งคู่พอให้สะท้าน ผ้าห่มสำหรับคืนนี้อาจจะไม่จำเป็น เพราะกายอุ่นๆ ของกันและกันน่าจะเพียงพอสำหรับสองหัวใจที่ขาดไออุ่นมาเนิ่นนาน.

Create Date : 16 กรกฎาคม 2565

Last Update : 16 กรกฎาคม 2565 15:00:34 น.

1 comments

Counter : 916 Pageviews.

ต้องขออภัยผู้อ่านที่ไม่ได้ลงอย่างต่อเนื่อง เนื่องจากผู้เขียนป่วยบ้างอะไรบ้าง และขอขอบคุณที่ติดตามอ่านตั้งแต่ต้นจนจบการเดินทางของเจนและระมิงค์ค่ะ

โดย: Alex on the rock

วันที่: 16 กรกฎาคม 2565 เวลา:15:03:18 น.