เธอทำให้ฉันเห็นวันพรุ่งนี้ ตอนที่ 21 ระมิงค์ไม่ได้ไปเข้าห้องน้ำแต่อย่างใด เธอไปแอบอยู่มุมร้าน ส่องดูว่าแม่กับเจนคุยกันเสร็จหรือยัง เธอใจสั่นไม่หาย อาการแบบนี้ไม่ได้เป็นมานานมากแล้ว ความทรงจำครั้งสุดท้ายที่เป็นก็คือตอนที่ไปพบพ่อแม่ของรชตที่บ้านของเขาเป็นครั้งแรก และจากนั้นก็ไม่เคยเกิดความรู้สึกเช่นนี้อีกเลย พอเห็นว่าแม่และเจนต่างก้มหน้าก้มตากินข้าวกันต่อ เธอจึงค่อยๆ ย่องกลับไปที่โต๊ะเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “อร่อยมั้ยแม่” ระมิงค์ทักแก้เขิน “อืม ไปห้องน้ำนานจัง” แม่สงสัย “อ๋อ พอดีมีโทรศัพท์เข้ามาด้วย เลยคุยธุระอยู่น่ะแม่ อร่อยมั้ยคะคุณเจน ดูเจริญอาหารจังเลยนะคะ” เธอแซว “ครับ อร่อยมากๆ ได้รสชาติทั้งอาหารและเรื่องที่คุยกัน วันหลังเราคงต้องมากินกันอีก ดีมั้ยครับป้า” “จ้ะ มากันสองคนก็ได้นะ ป้านั่งรถไกลๆ แล้วเวียนหัว” “แม่ก็ ไกลที่ไหนกัน ขึ้นทางด่วนมาแป๊บเดียวเอง” “จริงด้วยฮะ วันไหนว่างๆ เราไปเที่ยวจังหวัดใกล้ๆ แบบไปเช้าเย็นกลับก็ได้นะครับ เช่น อยุธยาไปเดินตลาดน้ำ เที่ยววัด หรือจะไปอุทัยก็ดีนะฮะ เมืองเล็กๆ สงบๆ ผมยินดีพาไปนะครับ ขอให้บอกล่วงหน้า” ชายหนุ่มแสดงน้ำใจน่าดู “ขอบใจจ้ะ แหม เอาใจคนแก่เก่งจริงนะ” แม่ว่า ............................... “ทำไมแม่ถึงไปถามเขาอย่างนั้นล่ะ หนูไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนเลย” ระมิงค์ถามขึ้นหลังจากที่เจนมาส่งที่บ้านและกลับไปสักพักแล้ว “ไม่ถามวันนี้จะถามวันไหน เผลอๆ เขาอาจจะไม่มาอีกแล้วก็ได้ ถามไปจะได้รู้เร็วๆ ไม่เสียเวลา ลูกน่ะเสียเวลามามากแล้วนะ” “โห แม่เสียเวลาอะไร เพื่อนหนูอีกหลายคนยังไม่แต่งงานกันเลย ฟงแฟนมันไม่หากันแล้ว มันว่าไม่จำเป็น หาเงินดีกว่า แล้วค่อยซื้อกินเอา” “แล้วแกหาเงินได้มั้ยล่ะ” แม่ย้อน “แฮ่ๆๆ ไม่ได้อ่ะ แล้วไง ต้องหาสามีแทนว่างั้น” “แม่ก็ไม่ได้หมายความว่าต้องหา แต่ถ้ามีใครเข้ามา ทำให้ชีวิตแกดีขึ้น มันก็ดีกว่าอยู่คนเดียวไม่ใช่เหรอ” “ก็ถูกของแม่ แต่หนูก็ยังกลัว” “กลัวอะไรอีก อายุ?” “อื้อ...หนูพยายามดูคู่รักที่ผู้ชายอายุน้อยกว่าผู้หญิงนะ แต่หนูก็รู้สึกว่าหนูทำแบบนั้นไม่ได้” “ไม่เห็นต้องทำอะไร ก็คบกันเหมือนคนรักทั่วไป” “แล้วถ้าวันหนึ่งหนูแก่ไปกว่านี้ เขาทิ้งหนูไปล่ะ” “ก็ให้ถึงวันนั้นก่อน ค่อยว่ากัน” ลูกสาวฟังคำตอบจากแม่แล้วก็ได้แต่ถอนหายใจเพราะดูแม่จะไม่วิตกกังวลกับความสัมพันธ์ครั้งนี้เท่ากับเธอเลย “ว่าแต่แม่โอเคกับเขาหรือเปล่า” “โอเคยังไง ไม่เข้าใจ” “ก็คิดว่าเขาเป็นคนยังไง พอไหวมั้ย” “อ๋อ ถ้าจะเป็นลูกเขยน่ะเหรอ” “เดี๋ยวๆ แม่ ใจเย็นๆ” “แรกๆ ก็สะดุ้งนิดหน่อย ไม่ชินกับรอยสัก แต่นานๆ ไปถ้าไม่มองก็ไม่คิดอะไร จิตใจเขาก็อ่อนโยนกว่าที่คิดไว้ พูดจาดีมีสัมมาคารวะ และมีความคิดเป็นผู้ใหญ่ มีการมีงานสุจริตทำ แม่ว่าแค่นี้ก็พอแล้วล่ะ” “หนูก็คิดอย่างแม่เป๊ะเลย” “แล้วลูกชอบเขาหรือเปล่าล่ะ” แม่ถามตรงประเด็น “เอ้า แม่ถามตรงจัง” หญิงสาวปิดหน้าตัวเองก่อนตอบ “ก็ชอบแล้วล่ะ” “แล้วจะรออะไร” “แต่เขายังไม่เคยสารภาพกับหนูเลยนะว่าเขาคิดยังไงกับหนู” “อ้าว แล้วกัน มาถึงจุดนี้ได้ยังไง ไอ้สองคนนี้” “นั่นสิ หรือหนูจะมีฟอร์มมากไป” “แม่จะไปรู้กับแกรึ” พูดจบ แม่ก็เดินจากไปเข้าครัวเก็บข้าวของจากการทำบุญเมื่อเช้านี้ ปล่อยให้ระมิงค์งงกับความรู้สึกตัวเองไปคนเดียว “จะว่าไป นี่ก็เหมือนเป็นการพาผู้ชายมาให้แม่ดูตัวเลยแฮะ” เธอรำพึง คืนนั้น กลายเป็นคืนที่เจนนอนหลับง่ายมากโดยไม่ต้องพึ่งยานอนหลับ เขาแทบไม่คิดกังวลอะไรเลย เหมือนบางสิ่งบางอย่างที่คาใจได้ค่อยๆ ถูกปลดปล่อยออกไปจากการได้พูดคุยกับแม่ของระมิงค์เมื่อกลางวันที่ผ่านมา ดูจากสายตาและท่าทางของผู้ใหญ่วันนี้แล้วเขาคิดว่าแม่ไม่มีทีท่าว่าจะรังเกียจเขา และยินดีที่จะเปิดทางให้ใกล้ชิดกับลูกสาวได้มากขึ้น คงจะเป็นคืนที่เขาเอิบอิ่มใจไม่น้อยที่ได้แสดงออกถึงความจริงใจต่อผู้หญิงที่เขาหลงรักอย่างเปิดเผย ขณะที่ระมิงค์กลับนอนไม่หลับเสียเอง ดูสับสนว้าวุ่นใจ ไม่รู้ว่าเจนกับแม่คุยอะไรกันบ้าง เพราะเธอก็ไม่กล้าถามรายละเอียดกับแม่มากนัก แม้ว่าแม่จะยอมรับเจนได้แต่เธอก็ไม่แน่ว่าเจนจะรู้สึกอย่างไรกับแม่ และสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ เขาอาจเปลี่ยนใจมองเธอเป็นเพียงแค่พี่สาว หรืออาจหายไปเลยก็ได้ใครจะไปรู้ Create Date : 25 เมษายน 2565 Last Update : 25 เมษายน 2565 10:12:32 น. 0 comments Counter : 481 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก