เก็บรักไว้ ให้หัวใจที่รอ ตอนที่ 8 ตอนที่ ๘ ณลักษณ์สนุกกับประสบการณ์ใหม่ๆ จากที่ทำงานทุกวัน ทั้งต้องพบพูดคุยและศึกษาข้อมูลมากมาย ซึ่งเป็นงานที่ท้าทายความสามารถอย่างยิ่ง เพราะโดยปกติแล้ว เธอไม่ใช่ผู้หญิงเจ๊าะแจ๊ะหรือเข้าหาใครก่อน แต่เมื่อบทบาทเปลี่ยน หน้าที่เพิ่ม พฤติกรรมที่ไม่เคยทำก็จำเป็นต้องทำอย่างเลี่ยงไม่ได้ ขณะที่หญิงสาวกำลังเดินตรงไปยังอาคารที่ทำการประจำ ชายหนุ่มผิวเข้มรูปร่างสูงโปร่งตะโกนเรียก “คุณครับ คุณครับ” ณลักษณ์หันตามไปเสียงเรียกนั้น ชายหนุ่มวิ่งตามมาด้วยความกระหืดกระหอบ “ขอโทษครับ มีเรื่องรบกวนหน่อย คือผมจะไปแผนกนี้น่ะครับ ไม่ทราบว่าอยู่ตึกนี้หรือเปล่า” เขายื่นนามบัตรของหัวหน้ากองที่เขาต้องการไปพบให้ดู “อ๋อ ใช่ค่ะ ตึกนี้แหละ ไปพร้อมกันเลยมั้ยคะ” ณลักษณ์ชวน “ครับๆ ไปครับ คุณรอแป๊บนึงนะครับ เดี๋ยวผมขอหยิบเอกสารในรถก่อน” ณลักษณ์พยักหน้าแทนคำตอบ ทั้งคู่เดินไปยังอาคารที่อยู่ตรงหน้าพร้อมกัน “คุณสายทองอยู่ชั้น ๓ ค่ะ เดินไหวมั้ยคะ คุณจะขึ้นลิฟต์ก็ได้นะคะ แต่รอลิฟต์มันจะนาน ถ้าเดินอาจจะเร็วกว่า” “ไม่มีปัญหาครับ สบายมาก จะได้เดินคุยไปกับคุณด้วย” ชายหนุ่มพูดอย่างไม่เคอะเขิน แต่คนฟังกลับเขินแทนจึงหลบสายตาที่ทอดมาอย่างจงใจ “คุณมาทำอะไรเหรอคะ” ณลักษณ์ชวนคุย “มาขอเอกสารประกวดราคาออกแบบอาคารน่ะครับ” “อ๋อ อาคารจอดรถแห่งใหม่ คุณเป็นสถาปนิกหรือคะ” “ครับผม คุณล่ะครับอยู่แผนกอะไร” เขาถามกลับ “กองวิเทศสัมพันธ์น่ะค่ะ” “ทำเกี่ยวกับอะไรครับ” “ก็ติดต่อประสานงาน รับส่งเอกสารข้อมูลต่างๆ จากหน่วยงานที่เกี่ยวข้องจากต่างประเทศค่ะ รวมทั้งแปลและจัดทำพวกเอกสารต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับองค์กรให้ต่างประเทศได้รับรู้ด้วย” “คุณดูเหมือนไม่ได้ทำงานราชการเลยนะครับ” เขาทัก “ทำไมคะ” ณลักษณ์แปลกใจ “ไม่รู้สิครับ เซ้นส์ผมมันบอกว่าคุณน่าจะเป็นนักเขียนหรือนักข่าวทำนองนี้มากกว่า” “เอ่อ...ฉันดูไม่เรียบร้อยเหรอ” น้ำเสียงของณลักษณ์ลดความมั่นใจลงทันที แล้วก้มสำรวจดูตัวเอง “ฮ่าๆๆ เปล่าครับ บุคลิกดูคล่องแคล่ว มีเสน่ห์ น่าสนใจ” เจอคารมหนุ่มหยอดเข้าไปอีกที ทำเอาสาวเจ้าแก้มแดงกว่าบลัชออนที่ปัดมาเสียอีก “ถึงแล้วค่ะ คุณสายทองอยู่แผนกนี้” ณลักษณ์ชิงตัดบท แล้วผายมือไปยังหน้าแผนกที่เขาต้องการ “ขอบคุณมากครับ ผม...ธรครับ” สิโรธรรีบบอกชื่อตัวเองก่อนจากด้วยความหวังว่าหญิงสาวจะบอกชื่อของเธอเช่นกัน แต่ผิดคาด “ยินดีค่ะ โชคดีนะคะ” พูดจบณลักษณ์เดินไปยังแผนกของเธอโดยไม่ได้ทิ้งความหวังให้แก่เขาแต่อย่างใด สิโรธรไม่ละความพยายามที่จะทำความรู้จักกับหญิงสาวผู้มีน้ำใจเมื่อเช้านี้ หลังเสร็จกิจธุระแล้ว จึงเดินไปด้อมๆ มองๆ ที่กองวิเทศสัมพันธ์ แต่ไม่เห็นเป้าหมาย บังเอิญเหลือบไปเห็นบอร์ดชื่อบุคลากรที่อยู่ข้างหน้า จึงได้คำตอบที่เขาต้องการสมใจ .............................. ก่อนพักเที่ยง ณลักษณ์นั่งตอบอีเมลถึงปริญ พร้อมกับแนบไฟล์ภาพต้นไม้ที่ผลิดอกบานเต็มกระถางให้เขาดูด้วย ถึง คุณคนป่า ดีใจด้วยค่ะที่ได้ยินว่าความสัมพันธ์ระหว่างคุณและภรรยากำลังจะไปได้สวย เชียงใหม่อากาศคงเริ่มหนาวแล้ว น่าจะไปตอนหน้าหนาวอีกรอบ ไปดูดอกนางพญาเสือโคร่งบานจะได้โรแมนติกมากขึ้น ถ้ามีโอกาสฉันยังอยากไปเลยค่ะ หวังว่าการไปฮันนีมูนคราวนี้จะนำมาซึ่งข่าวดีๆ ต่อไป แล้วฉันจะรอฟังนะคะ งานของฉันก็เป็นไปอย่างราบรื่นเช่นกัน เริ่มเข้าที่เข้าทางบ้างแล้ว หัวหน้าก็ดี เพื่อนร่วมงานก็น่ารักทุกคน เพื่อนๆ ที่เรียนมาด้วยกัน ถามฉันว่าเงินเดือนของพนักงานราชการจะพอใช้หรือ ทุกวันนี้ฉันอยู่บ้านกับพ่อแม่ ช่วยจ่ายแค่ค่าน้ำค่าไฟ ข้าวเช้าข้าวเย็นก็ฟรี ส่วนการเดินทางก็นั่งรถเมล์บ้าง แท็กซี่บ้าง มอเตอร์ไซค์รับจ้างบ้าง สรุปว่าพอค่ะ---พอดีเป๊ะ ^_^ ฉันส่งรูปต้นไม้ที่ระเบียงบ้านมาให้ดูด้วยค่ะ คุณจะได้เห็นการเจริญเติบโตของมันไปพร้อมกับฉัน เสียดายที่ฉันต้องออกจากบ้านแต่เช้า มันยังไม่ทันบานกันเลย กว่าจะกลับมาบ้านก็เย็น มันก็หุบหมดแล้ว มีแต่เสาร์อาทิตย์เท่านั้นที่ฉันได้ชื่นชมมันทั้งวัน ถ้ามีโอกาสฉันจะไปหาต้นไม้อื่นๆ มาลงเพิ่มค่ะ กะว่าจะลงหน้าบ้านแล้ว แอบเบียดบังแปลงผักสวนครัวของแม่นิดหน่อย ตอนนี้พ่อชักจะสนใจบ้างแล้วเหมือนกัน แล้วฉันจะส่งรูปมาให้คุณดูเรื่อยๆ นะคะ จาก S.O.S “คุณน้องขา จะไปกันได้หรือยังคะ” จิรอรเพื่อนร่วมงานรุ่นพี่ตะโกนเรียกณลักษณ์ไปทานมื้อเที่ยงด้วยกัน “ค่า...” เธอรีบหยิบกระเป๋าสตางค์ ก่อนปิดหน้าจอคอมพิวเตอร์ ปิดไฟ ปิดแอร์ เดินตามไป ขณะที่ทั้งคู่กำลังรอเอร็ดอร่อยกับเย็นตาโฟรสเด็ด จิรอรพูดขึ้นว่า “เออ เมื่อเช้าปุ๊กเล่าว่ามีคนมาถามถึงเธอด้วย” “ใครคะ?” ณลักษณ์ถามพร้อมยกแก้วน้ำขึ้นมาดูด “ไม่รู้เหมือนกัน เป็นผู้ชายถามว่าณลักษณ์แต่งงานหรือยัง” “หือ????” ณลักษณ์หน้าตื่น เป็นจังหวะเดียวกับเด็กมาเสิร์ฟเย็นตาโฟชามที่สอง “เขามาจีบเธอหรือเปล่า” จิรอรตั้งข้อสงสัย “ลักษณ์ยังไม่รู้เลยว่าเป็นใคร ไม่ใช่เขาจะมายิงผิดตัวเหรอ หนูไม่ได้ไปแย่งสามีใครนะ” เธอพูดติดตลก พลางตักพริกน้ำส้มใส่ชาม “อยากรู้ก็ไปถามปุ๊กดูแล้วกัน เผื่อจะจำได้ เออ หรือว่าเราจะขอรปภ.ดูกล้องวงจรปิดเลยดีมั้ย” จิรอรแนะอย่างจริงจัง “ฮ่าๆๆ พี่อรเยอะไปแล้ว ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอก” ทันทีเดินถึงห้องทำงาน ทั้งคู่เดินไปที่โต๊ะของนิทราที่กำลังวาดริมฝีปากด้วยลิปสติกสีชมพู นิทราเม้มปาก 2-3 ที แล้วหันไปถามณลักษณ์ “ว่าไงจ๊ะเพื่อนสาว” “ที่ปุ๊กเล่าให้พี่ฟัง พี่ก็เลยบอกลักษณ์ ทีนี้ลักษณ์เขาสงสัยว่าคนที่มาถามถึงเมื่อเช้าน่ะเป็นใคร ปุ๊กพอจะจำหน้าได้มั้ย” จิรอรซักแทนเพื่อนรุ่นน้องด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “อืม...ก็จำได้อยู่นะ ถ้ามาอีกทีก็จำได้ ทำไมอ่ะ เขามาทวงหนี้เหรอ” นิทราตื่นเต้นตาม “บ้าเหรอ ไม่ใช่อย่างนั้น” ณลักษณ์รีบบอกปัด “แล้วหน้าตาเป็นไง น่ากลัวมั้ย” จิรอรซักต่อ “ไม่นะ ท่าทางเป็นสุจริตชนอยู่ หน้าตาดี ผิวเข้มๆ หน่อย ผมหยักศกนิดๆ สูงสัก ๑๗๐ กว่า ดูสุภาพดีออกค่ะ แต่งกายเรียบร้อยสะอาดสะอ้าน แต่ไม่คุ้นหน้า คงไม่ได้ทำงานที่นี่หรอกมั้ง จะให้สเก็ตช์รูปให้ดูเลยหรือเปล่า แต่ปุ๊กวาดรูปไม่เป็นนะ” นิทราพยายามอธิบายลักษณะภายนอกของคนที่ถูกพูดถึง “ไม่ต้องถึงขนาดนั้น เอาภาพรวมๆ ว่าไว้ใจได้มั้ยเท่านั้นเอง “น่าจะได้นะ” “แกนี่ก็ซื่อเนอะยัยปุ๊ก เกิดเป็นมิจฉาชีพขึ้นมาจะว่าไง” “หน้าตาดีก็ไว้ใจหมดล่ะค่ะสำหรับหนูน่ะ ฮ่าๆๆๆ” นิทราตอบอย่างไม่ปิดบัง “งั้นเขามีท่าทีสนใจยัยลักษณ์หรือเปล่าล่ะ” จิรอรเปลี่ยนประเด็น “ไม่แน่ใจอ่ะ แต่เดินมาดูชื่อยัยลักษณ์ที่บอร์ดแล้วเดินมาถามปุ๊กว่าคนนี้แต่งงานยัง ปุ๊กก็ตอบว่ายัง แค่นั้นแหละ” “ฟังไม่ผิดนะปุ๊ก เขาถามถึงฉันหรือเธอกันแน่ว่าแต่งงานยัง” ณลักษณ์แซว “โอ๊ย...ถ้าถามถึงปุ๊กนะ ปุ๊กจะรีบให้เบอร์ติดต่อกลับเลยล่ะ เอาอยู่นะ แม้จะไม่ใช่สเป็คก็ตาม ถึงสวยแต่เลือกไม่ได้แล้ว ณ จุดๆ นี้” คำตอบเสียงสูงปรี๊ดของนิทราทำเอาเพื่อนร่วมงานหัวเราะร่วน “ไม่ใช่เขาจะมาขายประกันให้ลักษณ์หรือคะพี่อร ถ้าลักษณ์แต่งงานแล้วก็จะได้ขายพ่วงให้สามีและลูกด้วยเลย ฮ่าๆๆ” ณลักษณ์ทำเฉไฉไปเรื่องอื่น แต่จริงๆ เธอรู้อยู่แก่ใจแล้วว่า ชายหนุ่มปริศนาที่ว่านั้นเป็นใคร Create Date : 23 มิถุนายน 2557 Last Update : 5 ตุลาคม 2560 9:37:06 น. 0 comments Counter : 1003 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก