หัว..ใจของบัณฑิต มีอยู่ ๔ อย่าง สุ. จิ. ปุ. ลิ.
สุ. คือสุตะ ฟัง จิ. คือจินตะ คิด ปุ. คือปุจฉา ถาม ลิ. คือลิขิต
เขียน ผู้ที่เว้นจาก สุ. จิ. ปุ. ลิ. แล้วจะเป็นบัณฑิตได้อย่างไร เพราะ
อยากจะเป็นบัณฑิต ต้องฟังให้มาก ๆ ฟังให้เข้าใจ ฟังแล้วก็ต้องคิด
ทบทวน หาเหตุผล ทำไมจึงเป็นอย่างนี้ ต้องได้เหตุได้ผล อย่าเชื่อ
ทันที ต้องทบทวนดูเหตุผลเสียก่อน ถ้ายังไม่ได้เหตุผล ก็ถามผู้รู้ว่า
มันยังไงกันแน่ อะไรอย่างนี้ ถามแล้วกลัวจะลืม ก็เอามา เขียนไว้
บันทึกไว้ เผื่อทีหลัง จะได้นำมาอ่านได้ ถ้าทำอย่างนี้เป็นบัณฑิตได้
และ..อีกอย่างหนึ่ง คำว่า " ศึกษา " เราชอบใช้พูดกันทั่ว ๆ
ไป คำว่าศึกษา ไม่ใช้คำว่าเรียน คำว่าฟัง แต่คำว่าศึกษา หลักฐาน
ดั้งเดิมของท่าน ไม่ใช่เรียนหนังสือนะ หรือเรียนตำรา ศึกษาว่า ขณะ
เห็น นี้ศึกษาหรือเปล่า ศึกษาธรรมขณะ เห็น นี่นะ ทางตาก็มีธรรม
ทางหู ทางจมูก....ทางใจ ทั้ง ๖ ทางนี้ก็มีธรรมทั้งนั้น แต่ละทวารที่
ที่เขาเกิด มีธรรมหรือเปล่า มีธรรมอะไรศึกษาหรือเปล่า ถ้ามัวแต่อ่าน
แต่ฟังอยู่เฉย ๆ ผ่าน ๆ ไป ก็ไม่ได้ประโยชน์ เพราะว่าก็ต้องพยายาม
ศึกษาให้รู้ ให้เข้าใจ ให้หายสงสัย เพราะความลังเลสังสัยเป็นนิวรณ์
เป็นวิจิกิจฉานิวรณ์ เป็นธรรมเครื่องกั้นความดี แต่ศึกษาตามตัวหนังสือ
ไม่พอ ถ้าศึกษาตามตัวหนังสือได้ ก็สำเร็จกันไปหมดแล้ว อ่านพระ
ไตรปิฎกจบ ไม่ใช่อ่านจบอย่างเดียวนะ ท่องได้ด้วยทั้ง ๘๔,๐๐๐ พระ
ธัมมขันธ์ พระวินัย ๒๑,๐๐๐ พระสูตร ๒๑,๐๐๐ พระอภิธรรม ๔๒,๐๐๐
พระธัมมขันธ์ เมื่อคราวทำสังคายนาที่ประเทศพม่า เขานิมนต์พระจาก
ประเทศต่าง ๆ ไป เอาตำราพระไตรปิฏกมาตรวบสอบ ไม่ได้อ่านพระ
ไตรปิฎก แต่สวดปากเปล่าเหมือนสวดปาติโมกข์ อ่านจบพระไตรปิฏก
ท่องได้ แต่เข้าใจหรือเปล่า แล้วยังเอามาสอนในเมืองไทย ให้งมงาย
ไปตาม ๆ กัน เยอะแยะเลย
เพราะ..การศึกษานั้น จริง ๆ แล้วต้องศึกษาตอนที่ธรรมกำลัง
ปรากฎ กำลังมีอยู่ ให้รู้ว่าเป็นธรรมจริง ๆ ถ้าเราเข้าใจทวารหนึ่งทวาร
ใด ทวารอื่น ๆ ก็ง่ายขึ้น เพราะมีลักษณะทำนองเดียวกัน แล้วเราจะ
เห็นคุณค่าของพระศาสนา พระธรรมคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
มันลึกซึ้งอย่างนี้เอง จึงเข้าใจยาก ที่จะรู้ตามได้...
ขอบคุณบทความจาก ธรรมะไทย
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [