โครงการตะพาบที่ 89 ส่วนที่ขาดหายไป
เรไรนอนกระะสับกระส่ายพลิกกายไปมาบางครั้งก็คว้าหมอนข้างเข้ามากอด พยายามแนบหน้ากับหมอนข่มตาให้หลับแต่โสตประสาท ก็ยังได้ยินเสียงต่างๆรอบตัวดังแว่วเข้ามาในความรู้สึก จนกระทั่ง เสียงหนึ่งดังขี้น "ปริ๊ดดดดดดดดดด"
จากนั้นเสียงไหวตัวพึ่บพั่บดังขึ้นแทบจะพร้อมกันพร้อมเสียงดังกังวานของอาจารย์เสาวนีย์อาจารย์หอพักทานตะวันก็ดังก้องเข้ามา "เอ้าเร็วๆรีบหน่อยวิ่งลงไปเร็วใครช้าวิดพื้นกลางสนาม"
เรไรรีบผลุดลุกขึ้นจัดที่นอนเปลี่ยนชุดวอร์มอย่างรวดเเร็วพร้อม สวมรองเท้าผ้าใบสีขาวอย่างเร่งรีบ เจี๊ยบเพื่อนที่พักด้วยกันรีบมาฉุดแขนเรไร "เร เร็วๆเดี๋ยวโดนวิดพื้นอายหอชายเร็วๆๆๆ"
ทั้งสองรีบวิ่งลงไปหน้าหอพัก เข้าไปเข้าแถวได้ทันเวลา อาจารย์เสาวนีย์เป็นอาจารย์หอพักที่ดุและตรงต่อเวลาที่สุด ใครชักช้าจะโดนทำโทษกลางสนามให้ได้อายพวกนักศึกษา หอชายซึ่งบางทีก็ทำเสียงวิ๊ดวิ๊วอย่างชอบใจเมือ่นักศึกษาหอ หญิงถูกทำโทษ
ขอขอบคุณภาพประกอบจาก ่jirapat53b.wikispaces.com
เช้ามาประมาณตี 4 จะได้ยินเสียงนกหวีดเป่า นั่นคืออาจารย์เสาวนีย์และอาจารย์ดวงพร จะเรียกปลุกนักศึกษาหญิงแล้ว จากนั้นก็จะสอน ท่ากายบริหาร กระโดดตบ สบัดแขน ขา เอี้ยวตัว หลังจากนั้นก็วิ่ง รอบอาคารหอพักเสียงฝีเท้าวิ่งพร้อมกันและให้นับหนึ่งสองๆเป็นจังหวะไปด้วย ยังกะทหารฝึกแถวตอนเช้าเลย บางทีก็วิ่งมาเจอนักศึกษาหอชายก็จะมีเสียงโห่แซวกันอย่างสนุกสนาน แต่หากอาจารย์จับได้ก็โดนอีกเป็นอย่างนี้อยู่ประจำทุกเช้าก่อนจะปล่อยให้ไปทำธุระส่วนตัว ยกเวันเสาร์ อาทิตย์ อาจารย์อนุญาตให้นักศึกษาหอพักนอนตื่นสายได้ แต่ต้องลงมาทำเวรของตัวเองเช่นทำความสะอาดห้องน้ำ กวาดบริเวณหอพักให้เสร็จก่อนที่อาจารย์จะมาตรวจตอนเช้า ชิวิตเด็กหอในจะเป็นอยู่อย่างนี้ตลอด
เรไรเป็นนักศึกษาปีหนึ่งที่เข้าเรียนที่วิทยาลัยแห่งนี้แต่เพราะ บ้านไกลจึงต้องเข้าพักหอพักในวิทยาลัย พ่อและแม่ให้พักหอใน ไม่อนุญาตให้พักหอนอกเพราะพ่อและแม่กลัวว่าสิ่งแวดล้อมจะ ทำให้เรไรเสียการเรียน
เรไรเป็นเด็กเรียนจึงตามใจพ่อและแม่เข้ามาอยู่หอในคือหอพักทานตะวันของวิทยาลัยแต่ต้องอยู่ในกฏและระเบียบมากมาย เพื่อนบางคนจนขอลาออกไปอยู่หอนอกหลายคนแต่เรไรก็ ไม่ยอมย้ายออกยังคงอยู่ต่อไป
จนมาสองสามวันนี้ เรไร มักนอนหลับและฝันประหลาดเสมอๆ
ในฝันนั้นเหมือนมีใครมาร้องไห้และบอกให้เรไรเอาของสิ่งหนึ่ง ไปคืนเจ้าของให้ด้วยมันอยู่ในลิ้นชักตู้ที่อยู่หัวเตียงนอนที่เรไร นอนอยู่ ขอให้เอาไปคืนให้ด้วยเรไรต้องตกใจตื่นมากลางดึก แล้วก็นอนไม่หลับอีกเลย เรไรฝันแบบนี้มาซ้ำๆเป็นคืนที่สามแล้ว
พอรุ่งเช้าเรไรก็รีบ ไปดูที่ตู้ที่อยู่บนหัวเตียงนอน แต่ไม่ว่าเรไร จะค้นหาสักเท่าไหร่ก็พบแต่ความว่างเปล่า
เรไรเริ่มคิดว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่นอนก่อนหน้าที่เธอจะมาพัก เพราะก่อนหน้าที่เรไรจะเข้าหอพัก มีข่าวว่ามีนักศึกษาขอลา ออกหอไปก่อนหน้า 1 คน
เรไรอยากรู้ว่านักศึกษาคนนั้นใช่คนที่เรไรเข้ามาแทนที่ล็อก ที่เรไรอยู่หรือเปล่า เพราะเตียงนอนหอพักจะมีสองชั้นเรียงกัน เป็นแถวยาว เรไรนอนขั้นล่างและตรงหัวเตียงจะมีตู้เหลํกสูง ใหญ่กั้นเป็นแนวไว้ตลอดกั้นไว้เป็นล็อคๆไปแต่ละล็อก จะนอนได้ 4 คนเตียงชั้นบน นอน 2 ชั้นล่างนอน 2 คน ถ้าใช่แล้วเรไรต้องรู้ให้ได้ว่านักศึกษาคนนั้นเป็นใคร เธอย้ายไปไหนและเธอเคยฝันเหมือนเรไรหรือเปล่า
แล้วเรไรจะไปถามใครดี แม่บ้านใช่สิ เรไรลองเลียบเคียงถามแม่บ้าน ที่ทำความสะอาดหอพักก็ได้ความว่าเตียงของเรไรมีนักศึกษาหญิงคนหนึ่งชื่อ น้องแอนพักอยู่ก่อนแต่ตอนหลังได้ขอย้ายออกไปอยู่หอนอกแล้วก็ไปประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตไปแล้ว
เรไรตกใจแทบช็อกน้องแอนเสียชีวิตไปแล้วรีบถามแม่บ้านต่อว่าตอนออกไปน้องแอนลืมของอะไรไว้หรือเปล่าแม่บ้านบอกไม่เห็นมีอะไรเพราะเมื่อทำความสะอาดตู้แล้วไม่เห้นมีอะไรนอกจากเหรียญหักครึ่งอย่างแปลกๆอยู่ 1 เหรียญเท่านี้น เรไรรีบขอดูเหรียญที่หักนั้นแม่บ้านบอกเธอได้เก็บไว้แต่ขอไปค้นดูก่อนเพราะเป็นเหรียญที่แปลกๆแต่ทำไมถึงหักครึ่งจึงได้เก็บไว้เผื่อน้องแอนจะมาขอคืนซึ่งตอนนั้นน้องแอนยังไม่เสียชีวิต
เรไรรับเหรีญมาจากแม่บ้านมาดูพลางคิดว่าจะใช่เหรียญนี้หรือไม่นะและเหรีญหักเหรียญนี้จะน่าสนใจตรงไหน
เรไรขอเหรียญจากแม่บ้านมาไว้คืนนี้ก่อนนอนเรไรจะลองจุดธูปถามน้องแอนดูหากใช่จริงเรไรจะได้นำเหรียญนี้ไปคืนให้น้องแอนแล้วเรไรจะได้ไม่ต้องฝันอีก เรไรเล่าให้เจี๊ยบเพื่อนร่วมห้องนอนเตียงล่างคู่กับเรไรฟัง เจี๊ยบตกใจกลัวจนตัวสั่น บอกเรไรไม่ให้ยุ่ง ของอย่างนี้น่ากลัวแต่เรไรไม่กลัวเรไรเชื่อเรื่องจิตวิญญาณและเชื่อว่าไม่มีจิตวิญญาณที่ไหนทำร้ายคนได้นอกจากคนเรากลัวไปเอง แต่คนเราควรจะสงสารจิตวิญญาณพวกนี้มากกว่า เพราะวิญญาณเหล่านี้จากร่างไปบางทียังไม่ถึงเวลาที่จะต้องไป บางทีก็มีห่วงจนต้องมาเข้าฝันขอความช่วยเหลือจากคน ฉะนั้นเราควรช่วยเหลือถึงจะถูกไม่อย่างนั้นเรไรคงไม่ฝันเห็นใครมาร้องไห้ขอให้ช่วยหรอก
คืนนี้พระจันทร์เต็มดวงเรไรยืนอยู่ระเบียงด้านนอกหอกับเจี๊ยบในมือจุดธูปไว้ 1 ดอก เจี๊ยบเกาะแขนเรไรแจ เรไรหันหน้าออกไปทางดวงจันทร์ที่ส่องแสงสว่างนวลแล้วตั้งจิตระลึกถึงน้องแอนพร้อมบอกว่าหากหญิงที่ร้องไห้ในฝันคือน้องแอน ขอให้มาเข้าฝันให้ชัดเจนและบอกให้รู้ด้วยว่าของที่ให้เอาไปคืนนั้นคืออะไร ใช่เหรียญนี้หรือไม่และให้นำไปคืนที่ใดขอให้น้องแอนมาบอกในฝันเพื่อจะได้ช่วยเหลือได้ถูกต้อง
จากนั้นก็นำธูปปักลงพื้นดินใกล้ๆระเบียงแล้วรีบพากันกลับเข้าไปนอนเจี๊ยบกลัวจนไม่อยากนอนใกล้เรไรแล้ว คนอะไรไม่กลัวผี แปลกคนจริงๆ
คืนนี้เรไรรีบใช้ไฟฉายเล็กๆที่ติดตัวมาไว้ใช้กลางคืนเวลาที่หอพักปิดไฟนอนแล้วเรไรจะแอบคลุมโปงเขียนหนังสืออยู่ดึกๆไม่ยอมนอนบ่อยๆเพราะหอในเวลาสี่ทุ่มอาจารย์จะปิดไฟทั้งหมดเพื่อให้นักศึกษาเข้านอนพร้อมกันเหลือไว้แต่ไฟสลัวนอกระเบียงให้แสงลอดมาบ้างเท่านั้นและตื่นนอนพร้อมกันตอนตี 4 ฉะนั้นเรไรจึงต้องอาศัยไฟฉายเล็กๆแอบคลุมโปงเขียนหนังสืออยู่บ่อยๆ
คืนนี้เรไรรีบจดที่อยู่ของใครคนหนึ่งที่เรไรได้จากคำบอกเล่าในฝันและรีบเขียนจดหมายถึงคนๆนี้ทันที เรไรอยากรู้ว่าเรื่องนี้จะเป็นจริงแค่ไหนอีกไม่ช้าก็จะรู้กันหลังจากที่เรไรส่งจดหมายไปแล้ว
จากนั้นเรไรไม่เคยฝันอีกเลยเรไรหลับสนิทตื่นเช้าอย่างสดใสเพราะได้นอนหลับเต็มอิ่มไม่ต้องตื่นมากลางดึกและนอนไม่หลับอีกจนกระทั่งวันหนึ่ง
แม่บ้านมาบอกว่ามีคนมาขอพบเรไรรออยู่ที่ห้องรับแขกของหอพัก เจี๊ยบและเรไรมองหน้ากันและรีบลงไปพบกับใครคนนั้น
เรไรพบชายวัยรุ่นหน้าตาดีแต่งกายเรียบร้อยนั่งรออยู่พอเห็นเรไรเข้าไปจึงเอ่ยออกมาว่า "ผมมาพบคุณเรไร ที่เขียนจดหมายฉบับนี้ไปถึงผม" เรไรขนลุกซู่ มีจริงด้วยตามคำบอกชัดๆเลยผู้ชายชื่อเอกเป็นคนรักของน้องแอนแต่ไม่รู้ว่าน้องแอนเสียชีวิตแล้วเพราะเอกเีรียนมหาวิทยาลัยเกษตรอยู่ต่างจังหวัดน้องแอนจึงมาร้องไห้ให้เรไรช่วยบอกเขาพร้อมเอาเหรียญที่หักครึ่งแบ่งกันคืนให้เอก
เหรียญที่มีชิ้นส่วนที่หายไปครึ่งหนึ่งนั้นอยู่ที่เอกจริงๆเรไรคืนเหรียญให้เอกแล้วบอกให้เอกทำใจยอมรับความจริงและไปทำบุญให้น้องแอนด้วยเอกรับเหรียญนั้นมาแล้วล้วงเอาชิ้นส่วนอีกครึ่งนั้นมาต่อกันสนิทได้สัดส่วนเป็นวงกลมอย่างถูกต้องแล้วยกมือปิดหน้าฟุบลงไปอย่างน่าสงสาร
**********************************
จบแล้วค่ะแหะ แหะ ตะพาบหนนี้คิดขึ้นมาอย่างปัจจุบันทันด่วนเอา แนวมาจากส่วนหนึ่งของชีวิตจริงที่เคยฝันแบบนี้ค่ะสมัยอยู่หอพักค่ะ
เพื่อนๆเชื่อเรื่องจิตวิญญาณมั๊ยคะ อยากจะบอกว่า จขบ.เชื่อนะคะ แต่ไม่เชื่อเรื่องผีที่มีรูปร่างน่ากลัวเพราะไม่เคยสัมผัสค่ะใครเคยเจอ แบบไหนมาขอเอามาแชร์กันบ้างนะคะ อิอิ
****************************
ขอบคุณเพื่อนๆทุกท่านที่เข้ามาอ่านและให้กำลังใจงานเขียนค่ะ ขอขอบคุณโค๊ดบีจีสวยๆจากน้องญามี่ ขอขอบคุณโค๊ดแต่งบล็อกจากเพื่อนบล็อก ขอขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต ขอขอบคุณเพลงประกอบจากยูทูบเพลงรักและคิดถึงของโอเวชั่น ขอขอบคุณโค๊ดเพลงจากคุณ
Create Date : 18 กันยายน 2556 |
|
128 comments |
Last Update : 22 กันยายน 2556 13:01:50 น. |
Counter : 4612 Pageviews. |
|
|
|