งานกอง ของจริง~
status : พยายามมากไปมั้ย ? เหนื่อยกับการต้องทำอะไร เป็นอะไรที่มันไม่ใช่ตัวเองรึเปล่า ?
i'm not superman
..............
9 พฤศจิกายน 2553~
หลังจากไฟฟ้าลัดวงจร..เอ๊ย..หลังจากงอแงงู่งี่ฟาดงวดฟาดงาใส่ตัวเองมาหลายวัน..ที่สุด อิชั้นก็ถอยออกมาจากวงล้อมของความทุกข์ได้ซะทีค่ะ แอ๊ซซซ..
และแม้ว่าจะฆาตรกรรมความทุกข์ด้วยการทำงานให้หนักขึ้น เหนื่อยขึ้นในทุกวัน แต่ก็ดูเหมือนงานมันจะไม่ยอมลดลงเลยแม้แต่นิดเดียว เอางานฟาดทุกข์ไปก็ได้แต่มึนงงสงสัยไป ว่านี่งานอิชั้นเป็นไอเท็มประเภทงอกเองได้หรือฟระ ถึงได้มีเยอะแยะมากมายให้เลือกใช้สอยได้ขนาดเน้ ...............
ออกจากวงล้อมของความรัก เอ๊ย..ความทุกข์มาได้ อิชั้นก็ออกทำงานนอกพื้นที่ทันทีเฮ่าะ
งานนี้..มีผู้ใหญ่ไปด้วยสองคน คือนายแม่ กับอาเตี๋ย แล้วก็มีมือดีชื่อพี่เล็กเป็นพลขับ 10.00 น. โดยประมาณ ล้อก็หมุนออกจากบ้านกันอ่ะนะคะ
ด้วยความที่จุดหมายปลายทางนี้ไม่คุ้นกันเลยสักคน ก็เลยต้องคลำทางตามคำบอกเล่าของเจ้าถิ่นซะหน่อย งานนี้อิชั้นลองใช้โปรแกรม GPS ในโทรศัพท์ ดูเป็นครั้งแรก..หน้าตาแผนที่ออนไลน์เป็นแบบนี้ฮ่ะ
จะบอกว่า...โปรแกรม GPS ที่ลองใช้นี้ ค่อนข้างดีมาก ๆ เส้นทางชัดเจน บอกหมด ว่ากำลังเดินทางไปทางไหน ด้วยความเร็วเท่าไหร่ ถนนคดโค้งยังไง มีเจ้าหนี้ดักรออยู่ซอยหน้าหรือไม่ เอ่อ..อันนี้มะจั่ยแระ ..อิชั้นว่ามันก็ไม่ต่างอะไรกับ GPS ตัวโต ๆ ที่ใช้ ๆ กันอยู่เลยอ่ะนะคะ
ชั่วโมงนิด ๆ ถัดมาด้วยความช่วยเหลือของน้อง E72 และคนบอกทาง-ทางปลายสาย พวกเราก็มาถึงที่หมายค่ะ..ช่ายยยแล้ว..ที่นี่คือโรงงานของช่างไม้บิลด์อินจาก จ.นครสวรรค์ ที่เราสั่งทำนั่นเอง
จริง ๆ งานนี้พอมองดูรอบ ๆ ด้านแล้ว ว่าจะเรียกที่นี่ว่าโรงงานก็ไม่เต็มปากสักเท่าไหร่นะคะ เพราะดูสภาพแล้วเป็นแค่โรงเรือนโปร่ง ๆ โล่ง ๆ ข้างบ้านเท่านั้นเอง นี่ถ้าไม่เห็นว่า มีการตัดชิ้นไม้ไว้รอการขึ้นรูปไว้แล้ว อิชั้นก็แทบไม่เชื่อนะเนี่ย ว่าช่างเผือกจะ(กล้า)โทร.ไปเรียกให้อิชั้นมาตรวจรับงานเพื่อเบิกค่างวดอ่ะ
พูดตามตรงละกันนิ..อิชั้นมองแล้วก็อึ้ง ๆ อ่ะฮ่ะ เพราะดูเหมือนว่ามัน.."ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันให้พอเห็นเนื้องานเลย"
อันไหนตู้ อันไหนโต๊ะ อันไหนเตียงอิชั้นฟระ...เห็นแล้วก็ได้แต่งุนงงสงสัย
ช่างเผือกเห็นอิชั้นทำหน้าจ๋อย ๆ ก็รีบอธิบายค่ะ...ว่าเค้าเพียงแต่ตัดชิ้นงานไว้ให้ครบเท่านั้น หลังจากนี้ก็จะเป็นขั้นตอนของการทำสี(แต่ไม่มีตังค์ซื้อสี ?? อะเคร..ซึ้งงง ) และจะขนทุกอย่างใส่รถหกล้อไปประกอบเป็นรูปเป็นร่างที่ตึกอิชั้นอีกทีหนึ่ง (เนื่องจากการที่โรงงานและหน้างานก่อสร้างอยู่ไกลกันเป็นร้อยกิโล..ไอ้การจะขนตู้ โต๊ะ เตียงสำเร็จรูปเลยไปนั้น ก็เลยค่อนข้างลำบาก และออกจะเปลืองเนื้อที่และค่าขนส่งมากเกินไปหน่อย)
ฟังแล้ว..ก็ดูมีเหตุผลอ่ะ แต่แหม๊ะ มันก็ยังอดคิดมากไม่ได้อยู่ดีอ่ะ ว่าไอ้ไม้กอง ๆ เผละผละทั้งหมดนี่น่ะเร๊อะ เงินก้อนแรกที่อิชั้นจ่ายมาถึง
ดูงานแบบเซ็ง ๆ นิดหน่อยค่ะ แล้วก็ได้เวลากลับ สรุปก็คือ..ช่างเผือกเรียกอิชั้นมาดูกองไม้พวกนี้เพื่อจะเบิกค่างวด งวดที่ 2 เนี่ยนะ ตอนนี้ก็ต้องกลับไปคิดให้ถ้วนถี่ดูอีกทีล่ะนะคะ ว่าจะเอาไงดี เพราะงานที่เห็นมันไม่สมกับเงินค่างวดที่เราจะให้เบิกเลย
.................
...ขากลับออกคนละเส้นทางกับขามา คนขับรถทำท่าจะพาหลง ก็เลยลองหยิบเจ้านี่มาใช้อ่ะนะคะ
ของเล่นเยอะเนอะ..อิอิ..สองปีใช้ตั้งสี่ครั้ง เอาไปจำนำดีฝ่ามั้งเนี่ย 555+
..............
เห็นหน้าซีด ๆ ตาโรย ๆ แบบนี้ จะบอกว่าสบายดีค่ะ..เหนื่อยนิดหน่อย แล้วก็นอนน้อยมาก ช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้ มัววุ่นวายอยู่กับเรื่องงานเพื่อให้ลืมเรื่องตัวเองโดยแท้..
โชคดีที่ช่วงนี้ เริ่มหมุนงานเป็นระบบมากขึ้น ผู้ช่วยที่รับเข้ามาใหม่ทำหน้าที่ได้ดี / ซ่อมบำรุงคนใหม่ ไม่ต้องจี้เรื่องงานก็สามารถรับผิดชอบงานของตัวเองได้แบบไม่ตกไม่หล่น ทำให้อิชั้นสามารถวิ่งสู้ฟัดเรื่องอื่นได้โดยไม่ต้องกังวลกับทุกเรื่องเหมือนเก่า
ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วง และขอบคุณสำหรับกำลังใจดี ๆ ของเพื่อน ๆ ทุกคนนะคะ
...........
คิดถึงน๊า เดี๋ยวแวะไปหาค่ะ
i'm not superman
Create Date : 10 พฤศจิกายน 2553 |
|
40 comments |
Last Update : 11 พฤศจิกายน 2553 7:13:05 น. |
Counter : 1718 Pageviews. |
|
|
|
ไปทำงานซะงั้น