On Robert Lee Frost
Nothing Gold Can Stay by: Robert Lee Frost
Nature's first green is gold, Her hardest hue to hold. Her early leaf's a flower; But only so an hour. Then leaf subsides to leaf. So Eden sank to grief, So dawn goes down to day. Nothing gold can stay
ประกายทองฉาบไล้ทั่วแนวเขียวขจี ยามสุรีย์แรกอุทัยไขแสง ประกายทองทาบทาทุกหนแห่ง แต้มแต่งใบไม้ให้งามราวมาลี
หากประกายทองนั้นมิยืนยง เพียงครู่ก็สลายประกายศรี แรกอรุณเป็นกลางวันทันที ราวสวรรค์ลี้ลอยหายไปในพริบตา
สายแล้ว แดดแผดเผาสาดส่อง ใบไม้ทองก็กลายเป็นแค่ใบไม้ป่า เช้าตรู่งดงามเปลี่ยนไปสู่วันอันธรรมดา ทองทานั้นหรือจะคงทน.............
-บทนี้แปลไม่ค่อยดี เพราะมันมีนัยที่กล่าวถึงกาลเวลาที่พร่าเอาสิ่งที่สวยงามที่สุดนั่นคือวัยหนุ่มสาวไป แต่ในบทแปลไม่ได้กล่าวถึงเลย วันหลังจะลองใหม่นะ
Fire and Ice by: Robert Lee Frost
Some say the world will end in fire; Some say in ice. From what I've tasted of desire I hold with those who favor fire. But if it had to perish twice, I think I know enough of hate To know that for destruction ice Is also great And would suffice.
เขาว่าโลกจะมลายด้วยไฟกัลป์ บ้างก็ว่าน้ำแข็งนั้นจะมล้าง ร้อนร้ายไฟกิเลสประจักษ์จิตไม่จาง จึงเห็นด้วยกับข้างที่ว่าไฟ
แต่หากว่าโลกจะฉิบหายถึงสองครั้ง ความชิงชังกับความยะเยียบเปรียบกันได้ ฉันคิดว่าน้ำแข็งเป็นตัวคะตะไลซ์ โลกบรรลัยลงได้ด้วยความเกลียดเหยียดเผ่าพันธ์
The Rose Family by: Robert Lee Frost
The rose is a rose, And was always a rose. But now the theory goes That the apple's a rose, And the pear is, and so's The plum, I suppose. The dear only knows What will next prove a rose. You, of course, are a rose-- But were always a rose.
เห็นกุหลาบดอกนั้น เจ้าชี้พลันนั่น กุหลาบนะพี่ พี่ก็รับคำน้อง แม้แต่เมื่อก่อนกี้ ดอกงามนี้ก็เป็นหนึ่งในมวลกุหลาบ
เห็นแอ๊ปเปิ้ลแดงพราย เจ้ามิวายถาม มันคือกุหลาบ ฤ ไม่ พี่เออออ แม่นแล้วดวงใจ คือกุหลาบไซร้ที่พี่เห็น
ลูกแพร์ก็แม้นเหมือนชวา ถ้าเจ้าปรารถนาให้มันเป็น ลูกพลัมพี่ก็ว่าน่าจะใช่นะเนื้อเย็น จันทร์เพ็ญออกคำสั่ง พี่ ฤ จะว่าเป็นอื่น
หากว่ากุพชกะจะครองโลกของสองเรา ก็เป็นด้วยเจ้าที่กำหนด และในสายตาพี่ เจ้านี่ก็คือกุหลาบงามงด บานสะพรั่งสวยสดในใจตลอดมา...
Once by the Pacific by: Robert Lee Frost
The shattered water made a misty din. Great waves looked over others coming in, And thought of doing something to the shore That water never did to land before. The clouds were low and hairy in the skies, Like locks blown forward in the gleam of eyes. You could not tell, and yet it looked as if The shore was lucky in being backed by cliff, The cliff in being backed by continent; It looked as if a night of dark intent Was coming, and not only a night, an age. Someone had better be prepared for rage. There would be more than ocean-water broken Before God's last *Put out the Light* was spoken
คลื่นกระเซ็นถาโถมดังโครมครืน ทะเลป่วน คลื่นลมโหมหน้าผา คลื่นกระหน่ำดุจจะทลายหาดทรายในพริบตา เหมือนดั่งว่าน้ำคุมแค้นแดนแผ่นดิน
เมฆดำทมึนสยายข่ายคลุมท้องฟ้า ตาข้าเหมือนเห็นนิมิตวันโลกสิ้น พลังลมน้ำกระแทกฝั่งแทบพังภิณท์ หากไร้ผาไร้ผืนดิน คลื่นคงถล่มหาดจมไป
ฟ้ามืดมิใช่แค่ราตรีเทวีเยือน หากเสมือนยุคสุดท้ายแห่งกาลสมัย คนบาปควรเตรียมตัวรับโทษภัย เมื่อภควันต์ดับแสงไฟ ทิ้งโลกไว้ในความมืดอนันตกาล
Create Date : 01 มีนาคม 2548 |
Last Update : 1 มีนาคม 2548 19:38:17 น. |
|
0 comments
|
Counter : 2204 Pageviews. |
 |
|
|
|
|