Bloggang.com : ดาหาชาดา : กลอนเก่าและแน้มมาก3

กลอนเก่าและแน้มมาก3

ไปค้นสมุดเจออีกเล่มหนึ่ง เขียนไว้บนหน้าปกว่า "เซลมา คารามี"

เซลมา คารามีเป็นคนรักคนแรกของคาลิล ยิบราน กวีแห่งเลบานอน
ในคำนำของหนังสือที่ลอกมาไว้ในสมุดเขียนไว้ว่า
"ข้าพเจ้ามีอายุได้สิบหกปี เมื่อความรักเปิดดวงตาของข้าพเจ้าด้วยรัศมีอันขลัง และสัมผัสวิญญาณของข้าพเจ้าเป็นครั้งแรกด้วยนิ้วอันร้อนดั่งเพลิง และเซลมา คารามีเป็นหญิงคนแรกผู้ได้ปลุกวิญญาณของข้าพเจ้าให้ตื่นขึ้นด้วยความงามของเธอ....

ในชีวิตของคนหนุ่มทุกคนมี 'เซลมา' ผู้หนึ่ง ซึ่งจะปรากฏต่อเขาอย่างฉับพลันในฤดูใบไม้ผลิแห่งชีวิต และแปรเปลี่ยนความเปล่าเปลี่ยวของเขาให้เป็นขณะอันผาสุก และเติมเต็มราตรีกาลของเขาด้วยดนตรี"
("ปีกหัก" เขียนโดยคาลิล ยิบราน ถอดความโดย ระวี ภาวิไล)

หลังจากหน้านี้มีกลอนเปล่าสั้น ๆเขียนไว้ว่า
"นานมาแล้ว....
คนอ่อนไหว
ยื่นหัวใจอบอุ่น อ่อนหวาน
ให้ฉัน

ฉันไม่รู้ค่า
โยนมันทิ้งไป
หัวใจแตกกระจาย.....

คนอ่อนไหวจากไป
เศษหัวใจ.....
ยังทิ่มตำหัวใจฉัน
ให้เจ็บปวดจนบัดนี้"

หรือนี่คือประสบการณ์"เซลมา"ในภาคกลับร่างกันของฉัน????

แก้ว
"แก้วพรูดอกสู่ดิน
เหมือนรักสิ้นเพียงเท่านี้
เยื่อใยที่เคยมี
ป่นธุลีร้างดังแก้วโรย

เคยหอมกลิ่นแก้วชื่น
ยังรื่นเร้าใจไห้โหย
แก้วพรูดอกปรายโปรย
รักก็โรยร่วงลับลงกับตา"

อะฮ้า แล้วก็เจอบทที่ไม่เกี่ยวกับอกหักความรักและความเหงา

เมืองซอกตึก

"เมืองนี้เขาแปลกนะ
ผู้คนที่พบปะ
จะมาจากซอกตึก

กลางเมืองที่ถนนกว้าง
สองข้างถนน มีตึก
ข้างตึกมีซอยสั้นสั้น
สองข้างซอยนั้นก็มีตึก
ข้างตึกเป็นซอกเล็ก ๆ
แล้วในซอกก็ยังมีตึก
แต่บางทีในซอกลึกลึกลึกจะมีสลัม

ผู้คนหลั่งไหลออกมาจากซอกลึก
บ้างออกมาจากตึก บ้างออกมาจากสลัม
จากซอกลึก มาสู่ซอย มาสู่ถนน
ผู้คนออกมาจากซอกตึก
อึกทึก อึกทึก อึกทึก
แออัด ยัดเยียด เบียดเสียดกันบนถนนระหว่างตึก
มองนัยน์ตาเฉยเมย เห็นใบหน้าเฉยชา
เอ! หรือว่าจะทำจากปูนที่ฉาบตึก

ไหลไปในถนนระหว่างตึก
มองไปในซอกซอยลึก
เห็นแต่ตึก เห็นแต่ตึก
กับหัวใจที่สึกหรอ

ตึกบังตึก บางตึกก็บังฟ้า
แต่บางทีตึกก็บังตา
บังคุณค่า น้ำใจในผู้คน

นี่แหละ นี่แหละ เมืองซอกตึก
เมืองที่ตึกกินคน
และคนกินคน
แถมคนบางคนยังกินตึก"

Create Date : 22 กุมภาพันธ์ 2548

Last Update : 22 กุมภาพันธ์ 2548 1:31:37 น.

0 comments

Counter : 601 Pageviews.