Bloggang.com : ดาหาชาดา : เปลวเทียน ระฆังลม

เปลวเทียน ระฆังลม

เปลวเทียน

เดือนดับดาวพร่าฟ้ามัวเมฆฝนชรอุ่ม
ลมคลุ้มคลั่งครืนครางข่มขวัญ
วิชชุแผดกัมปนาทฟาดฟัน
พฤกษาสั่นสยบหมอบลู่คุดคู้กาย

นั่งคนเดียวในห้องน้อย
ฝนฝอยเปียกกระเซ็นเป็นเส้นสาย
มองเทียนทองเปล่งแสงเพริดพราย
หนาวกายอุ่นหัวใจเพราะมีเธอ

ประกายเทียนวับวูบไหว
เผลอไผลผวาพาพร่ำเพ้อ
มองกลางแสงสว่างพาละเมอ
เหมือนเห็นเธอทักทายผ่านเปลวไฟ

น้ำตาเทียนหยาดหยด
ฉันสะกดกลั้นน้ำตาไหล
หน้าที่ของเทียนคือเปล่งแสงอำไพ
ร่ำไห้ไปไย ใคร ฤ จะใยดี

รักเธอก็คือหน้าที่ฉัน
ไม่รำพันทำโดยเต็มที่
รักแผดเผาละลายใกล้ตายเต็มที
ไม่มีครวญคร่ำพร่ำอ้อนวอน

ระฆังลม

"หากเราไม่ได้พบกัน
จงเงยหน้าสบตากับฉันบนฟากฟ้า
ฉันฝากความคิดถึงผ่านนัยนา
ให้เมฆาสะท้อนมาสู่ตาเธอ

ระฆังลมที่ให้ไว้คราวก่อน
ระเบียงห้องนอนแขวนไว้ฟังลมเพ้อ
กรุ๋งกริ๋งกรุ๋งกริ๋งเป็นสำเนียงปลอบใจเธอ
เสมอด้วยยามสองเราเคียงข้างกัน

หากว่าเรารักกันไม่ได้
ขอที่หลังประตูใจเธอให้กับฉัน
จะยืนอยู่ตรงนั้นชั่วนิรันดร์
ไม่หมายมั่นครอบครองทั้งหัวใจ

ฉันพอใจเป็นเพียงแค่คนในฝัน
ในบางวันที่คิดถึง-กลางคืนเราพบกันได้
หลับตาลงเราจะเจอกันเสมอไป
แค่นั้นไซร้-ฉันก็สุขนักตราบวันตาย

ฉันและระฆังลมไม่แตกต่าง
ไม่มีเธอไม่มีลมพรมพร่างไม่มีความหมาย
ระฆังเกิดมาเพื่อให้ลมบรรเลงพริ้งพราย
ฉันเป็นฉันได้เพราะมีเธอ....."..........

ส่วนนี่ก็แปลมา
Living on Earth
With my feet
In the star.
Discovering
Earth on earth.

"โลกเป็นที่สถิตย์
สองเท้าติดพสุธา
มุ่งมั่นค้นหา
โลกที่ลึกกว่า
หินผาและผืนดิน"

อันนี้แปลไม่จบ

I PRAY thee, leave, love me no more,
นี่แน่ะ แม่ดอกพังพวย วานช่วยพี่เอาบุญเถิด
Call home the heart you gave me!
จงระเหิดหายไปจากใจของข้าเสีย
I but in vain that saint adore
อนิจจา เกิดเป็นชาย เทวามิมาช่วยเชียร์
That can but will not save me.
มาปล่อยให้ม้วยเสีย ด้วยเล่ห์เสน่ห์นวล

These poor half-kisses kill me quite?
เพียงจูบจืดชืดนี้ ฤ จะกระพือใจข้าให้เพริด
Was ever man thus served?
อย่าเล็งเลิศว่า สิงห์อย่างพี่จะพิไร ละไห้หวน
Amidst an ocean of delight
โอ้ว่า...ใจเอ๋ยใจแล้วใยพลัดร่วงหล่นวนวังรัญจวน
For pleasure to be starved?
น้องชวนแล้วกลับร้าง ปล่อยพี่ค้าง เฝ้าระงับดับทุรน

ที่ยังเหลือและต้องแปลต่อไป
Show me no more those snowy breasts
With azure riverets branched,
Where, whilst mine eye with plenty feasts,
Yet is my thirst not stanched;
O Tantalus, thy pains ne'er tell!
By me thou art prevented:
'Tis nothing to be plagued in Hell,
But thus in Heaven tormented.

Clip me no more in those dear arms,
Nor thy life's comfort call me,
O these are but too powerful charms,
And do but more enthral me!
But see how patient I am grown
In all this coil about thee:
Come, nice thing, let my heart alone,
I cannot live without thee!

Create Date : 22 กุมภาพันธ์ 2548

Last Update : 22 กุมภาพันธ์ 2548 16:10:46 น.

0 comments

Counter : 656 Pageviews.