Bloggang.com : ดาหาชาดา : อดีต----บทรำพึงที่สุขและเศร้าระคนกันไป

อดีต----บทรำพึงที่สุขและเศร้าระคนกันไป

ได้กลับมานั่งอ่านกวีบทสั้น ๆนี้ใหม่อีกครั้งหนึ่ง แล้วก็รู้สึกกับมันในมุมมองใหม่ก็เลยบันทึกไว้ในคืนนี้ คืนที่เย็นฉ่ำด้วยลมฝน

น้ำตาอดีต บทแปล

I Know Not How, But As I Count
by Robert Louis Stevenson

I KNOW not how, but as I count
The beads of former years,
Old laughter catches in my throat
With the very feel of tears.

ยามนี้ใจฉันไม่รับรู้สิ่งใด
ความหลังผุดพรายมาหลอกล้อ
เสียงหัวเราะวันวานยังไม่ทันผ่านลำคอ
น้ำตาอดีตก็มารอรื้นอยู่เต็มตา

บางขณะที่เรานั่งอยู่คนเดียว แล้วย้อนนึกถึงวันวารที่ผ่านเลยไป
อาจรู้สึกถึงความเศร้าปนหวานลึก ๆอวลอยู่ในอก
อยากจะทั้งหัวเราะและร้องไห้ไปพร้อม ๆกัน

แม้ว่าชีวิตปัจจุบันของเราไม่ได้ทุกข์ยาก มีความสุขดีอยู่ แต่เมื่อหวนนึกถึงอดีต ความอาลัยถึงความผูกพันที่ผ่านมาและได้ผ่านเลยไปแล้วก็จะแปลบขึ้นมาในใจ

I know not how, but as I count แม้จะสั้น แต่มีความหมายลึกล้ำ อ่านแล้วเห็นภาพของคนกำลังนั่งอยู่ท่ามละไอหมอกชวนฟุ้งฝัน มองเห็นภาพในอดีตทั้งสุขและเศร้าเลื่อนมาต่อหน้าเป็นฉาก ๆ ความอาลัยต่อสิ่งที่เห็นทำให้เขานิ่งอึ้งตะลึงงันอยู่กับที่ และถูกจู่โจมด้วยสองความรู้สึกพร้อมๆกัน---สุขและเศร้า........

แปลกดีเหมือนกันที่มนุษย์สามารถรู้สึกอะไรได้หลาย ๆอย่างในคราวเดียว โดยเฉพาะที่สิ่งที่ตรงกันข้ามกันโดยสิ้นเชิงเช่นนี้

และน่าแปลกมากขึ้นไปอีกว่าความรู้สึกที่ระคนปนกันไปนี้เองที่เพิ่มคุณภาพ เพิ่มความลึกล้ำให้กับสิ่งที่เรากำลังรู้สึกอยู่ขึ้นไปอีก ตอกย้ำให้เรายิ่งดิ่งลึกลงในวนวังแห่งความคิด ไม่อยากจะตื่นขึ้นมาจากภวังค์ เพราะไม่อยากรับรู้ว่าแท้จริงมันได้สิ้นสุดลงไปแล้ว และไม่สามารถหวนคืนกลับมาได้อีก........

และนี่ก็คือเสน่ห์ของโลกที่มีเวลาแบบlinear เรามีชีวิตได้ครั้งเดียวเท่านั้นในแต่ละวินาที ที่รวมอยู่เป็นตัวเรานั้นคือรอยอาลัยแห่งอดีตโดยแท้

Create Date : 01 ตุลาคม 2548

Last Update : 1 ตุลาคม 2548 1:56:32 น.

2 comments

Counter : 637 Pageviews.

แปลดีจังนะคะ

โดย: rebel

วันที่: 1 ตุลาคม 2548 เวลา:9:43:23 น.

โดย: วิว IP: 61.91.95.74 วันที่: 2 ตุลาคม 2548 เวลา:14:49:06 น.