Bloggang.com : ดาหาชาดา : กลอนเก่าและแน้มมาก2

กลอนเก่าและแน้มมาก2

เดียวดาย
ดวงดาวพร่างพราวกระพริบ
ลมเอื่อยกระซิบกับไม้ไหว
น้ำค้างพรมพรายพฤกษ์ไพร
เรไรกล่อมนิทราแก่ราตรี

ในคืนเหงา เฝ้าประหวัดไป
ถึงคนไกล-เป็นไฉนหนอป่านนี้
จะมองดาวเดียวดาวในราตรี
เหมือนคนที่นี่บ้างหรือไม่

พบเธอ
เมื่อพบเธออีกที
"สบายดีหรือ" คือคำทักทาย
ฉันรู้สึกใจหาย (หน่อยๆ)
ดูห่างเหินเมินหมาง

"ยังไม่เปลี่ยนเลยนะ"
"ใช่จ้ะ" (ฉันยังเป็นคนเก่า
คนเหงา ๆที่เคยอกหัก
และเข็ดความรักแต่นั้นมา)

ฉันทักบ้าง "ดูเธอช่างสดใส" (เหมือนเดิม)
"ใช่ซี อ้อ! นี่คนรักของผมนะ"
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" (คนรักคนที่เท่าไรล่ะ)
(ต่อจากฉันน่ะ คนที่เท่าไร)

"ต้องไปแล้วนะ" เธอเอ่ย
เป็นท่าทีที่คุ้นเคยและยังจดจำ
เหมือนวันที่เธอจะไป ทิ้งให้ฉันช้ำ
ยังใช้ท่าทีซ้ำ ๆกันอยู่หรือ

ฉันยิ้มรับ "สวัสดีจ้ะ"
เธอจะแปลกใจไหมนะ--ฉันก็ทำได้
ท่าทีง่าย ๆสบาย ๆ
ฉันหัดเอาไว้กลบเกลื่อนความช้ำใจที่ได้มา

นานมาแล้ว

นานมาแล้ว......
ความคิดถึงของฉัน...อ้างว้าง....ไร้จุดหมาย
จนกระทั่งวันหนึ่ง
พบเธอ.....
ความคิดถึงจึงมีค่าขึ้นมากมาย
มีหนทางมีจุดหมาย
ไม่เปล่าดายเคว้งคว้างอีกต่อไป

และเนิ่นนานต่อมา
ความคิดถึงก็ยังเป็นแค่ความคิดถึง
หัวใจที่ส่งไป เธอไม่ใยดีลึกซึ้ง
จึงเป็นได้แค่ความคิดถึงเท่านั้นเอง.......

กลอนสั้น ๆบทนี้ชอบมาก ได้มาจากเพื่อน

"รักพี่เถิดมากมาก
จวนจะพรากจากกันไกล
ไปแล้วจะเลยไป
ไม่มีหวนกลับคืนมา...."

เห็นจริงตามนี้ทุกอย่าง

Create Date : 22 กุมภาพันธ์ 2548

Last Update : 2 มีนาคม 2548 19:22:02 น.

2 comments

Counter : 622 Pageviews.

ก็อ่านกลอนนี้ดูแล้วก็สนุกดี และก็ให้เง้คิดดี ๆ ด้วยนะ แต่งมาอีกนะสนุดี

โดย: ขิง IP: 202.69.138.159 วันที่: 6 มกราคม 2549 เวลา:10:52:09 น.

โดย: เอิน IP: 203.172.107.77 วันที่: 10 มกราคม 2549 เวลา:9:07:53 น.