|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
เรื่องสั้นอารมณ์ระริก "คืนพระจันทร์เป็นใจ"
1. นางนอนทอดระทวยอยู่บนเตียงทองอ่อนนุ่ม หลับตาพริ้ม หายใจหอบเป็นห้วง ๆ ผิวเนียนแน่นชุ่มด้วยเหงื่อเม็ดโป้ง ที่ซึมซับเข้าไปในเนื้อผ้าบางเบา และดึงผ้านั้นลงมาแนบลงกับร่างงามจนเห็นรูปทรงน่าตะลึงแลนั้นให้เด่นชัดตา
เสียงครางกระเส่าในลำคอถูกปล่อยออกมาอย่างมิอาจข่มกลั้น ทั้งร่างบิดสะท้านด้วยความปั่นป่วนภายใน ผ้าคลุมกายเลื่อนหลุดลงไปที่ปลายเตียง ความเปลือยเปล่าน้อมนำให้ยิ่งดิ่งลึกลงไปในอารมณ์ปลดปลิวละลิ่วโลดเมื่อหวนคะนึงถึงรสแห่งรักที่ได้ลิ้มชิมจนล้นเหลือ
อา.....รสสัมผัสหวิวไหวนั้นยังคงติดตรึงความทรงจำ ทุกครั้งที่นางหลับตา ยังละเมอเพ้อเห็นร่างแกร่งด้วยกล้ามเนื้อวัยหนุ่มแนบนอนอยู่ข้างกายด้วยหัวใจปรารถนาจะดื่มลึกถึงรสรักไม่แพ้กัน
ทุกที่ที่มือแกร่งนั้นลากผ่านและลูบโล้ยังผ่าวร้อน ไหม้ทุรนแต่แฝงความหวานซ่านล้ำไว้ทุกรอยโลม
ทุกความเคลื่อนไหว ทุกจังหวะ ทุกกระชั้นของหัวใจที่สะเทือนเลื่อนลั่นอยู่ภายในอก ทุกมัดกล้ามที่นางได้คลุกเคล้า ยังเร้าอารมณ์ระริกในความรู้สึก ยื้อยุดเหนี่ยวรั้งให้นางไม่อาจออกจากภวังค์อันเพริดแพร้วอย่างที่สวรรค์ชั้นดุสิตาเท่านั้นจะนิรมิตให้ได้...
ณ.บัดหนึ่งในห้วงนั้น นางพลางคำนึงขึ้น....นี่ฝันหรือจริงกันแน่หนอ จะว่าฝัน แต่เหตุไรผิวเนื้อจึงยังทิ้งรอยพิศวาสหวามไว้ แต่จะว่าจริง ไฉนจึงวะวาบวูบวับ บัดเดี๋ยวลางเลือน บัดเดี๋ยวแจ่มชัด หลอกล่อคละเคล้าจริงเท็จให้สับสนได้เช่นนี้
2.
นางพลันลืมตาขึ้นมองไปรอบๆ ....ที่แท้ข้ายังอยู่ในห้องนอนตัวเองชัด ๆ.... แล้วก็ถอนใจลึกซึ้ง...นี่เป็นเพียงแต่ฝันไปหรอกหรือนี่ แต่ไฟอารมณ์ยังกระพือโหมมิได้ราโรยลงแม้แต่น้อย
นางล้มตัวลงนอนอีกครั้ง มือสั่นเทาอ่อยอิ่งลูบไล้ไปยังรอยสัมผัสในความฝันทั้งปวงนั้น แล้วหัวใจก็พลันสั่นไหว อารมณ์ปลิวหวือเพริศไปกับจินตนาการอันแจ่มจ้า มีสัมผัสได้แม้กลิ่นกายอันชวนวาบหวามของเนื้อหนุ่ม
ลมพลิกพลิ้วม่านหน้าต่าง ข้างนอกเทพีอาเธมิสชักรถขึ้นทาบฟ้าแล้ว จันทราสาดแสงนวลใยปกห่มพื้นพสุธา
แสงเงินยวงลำหนึ่งผ่านม่านพลิ้วนั้นเข้ามาเต้นระยิบอยู่บนร่างเปลือยเปล่าผ่องผิว ราวกับลมนั้นคือสื่อแห่งแสงเดือนในคืนนี้
เนินเนื้อที่แสงเงินทอทาบลงเกิดปฏิกิริยาอันน่าพิศวงขึ้น
ฤา สวาทหวามที่สุมทรวงข้าบันดาลให้เห็นไป....นางฉงนฉงายนัก
นวลเนื้อทุกซอกมุมที่เคยเย็นเฉียบ สงบนิ่ง ทิ้งเรื้อมานานเนิ่นเกินสามสิบกว่าฤดูฝน พลันเต้นเร่า ระริกริว สั่นสะท้าน อุณหภูมิในกายพุ่งพรวดราวกับเป็นไข้หนัก
กล้ามเนื้อบิดเกลียวราวกับจะแตกแยกออกเป็นเสี่ยง ๆ....
นางสูดลมหายใจลึก ๆ ข่มความผวาหวั่นกับความเปลี่ยนแปลกอันใหม่ของร่างกาย เตรียมพร้อมยอมสยบกับพายุที่จะโหมกระหน่ำ
มือทั้งสองของนางเลื่อนต่ำลงไปเรื่อย ๆ....
นิ้วเรียวงามบัดเดี๋ยวสะบัดออกบัดเดี๋ยวกำแน่น จุดตกกระทบอันลึกเร้นเต้นเร่า ตอบรับกับความเคลื่อนไหวที่มากระทบ ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า จากช้าเป็นเร็ว จากเร็วเป็นเร่งร้อน แล้วก็ระเบิดพวยพุ่ง
"อ๊า............................" นางกรีดร้องหวนโหย เมื่อความผันแปรผัดเปลี่ยนที่เคลื่อนไหวย้ายยักภายในกายดำเนินมาถึงจุดสิ้นสุด
นางบอกมิถูกว่าเจ็บปวดหรือสุขสมกันแน่ เหงื่อกาฬหลั่งไหลหยาดหยดลงจากร่างเป็นทางยาว ที่นอนนุ่มบนเตียงทองขาดกระจุยด้วยแรงสะบัดสะท้านและกลิ้งเกลือกของร่างที่มันรองรับ
3. นางนอนนิ่งอยู่สักพักหนึ่ง อ้อยอิ่งกับความอิ่มเอมนั้นอยู่ใหญ่ แล้วก็ลุกขึ้นย่างกรายไปที่หน้ากระจก มองเงาร่างที่เห็นตรงหน้าอย่างพิศวงงงงวยนัก
ในบัดดล ความโหยเฉียบพลันก็โถมเข้าหา จิตใต้สำนึกเร้าเร่งให้ร้อนรนไม่สามารถจะทนอยู่ในห้องหอได้อีกต่อไป นางต้องการปล่อยความใคร่จะสัมผัสกอดรัดและลงมือด้วยรุนแรงที่ถะถั่งคุคั่งภายในใจออกไปจากให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
นางหันไปมองโต๊ะหัวเตียงอย่างลังเล หน้าจอคอมพิวเตอร์ที่วางไว้ยังคงเปิดสว่าง แลเห็นตัวหนังสือเจ็ดคำปริศนา "องค์ชายแปด แม่ทัพ น้ำตา กาแฟไม่ใส่น้ำตาล ดอกบัวตอง หมอโรคจิต ไฮโซ" ที่ยังเขียนค้างอยู่บนหน้าจอ
"ช่างหัวมันก่อนโว้ย...เดี๋ยวค่อยกลับมาเขียน เดือนนี้ยังไม่มีผู้ชายตกถึงท้องเลยสักนิด" นางสูดปากซร้วบเมื่อนึกถึงรสชาติกล้ามแน่นแกร่งยามเมื่อขบฟันลงไป ความรัญจวนหวนหาแรงกอดกระชับที่นางทำต่อชายอันเป็นเป้าหมาย นึกแล้วก็อดขำตัวเองไม่ได้ที่มานอนฝันพิศวาสให้อารมณ์เพริศทั้ง ๆที่ ในความเป็นจริงนางทำได้ดีกว่านั้นหลายขุมนัก
เมื่อนางพร้อมที่จะออกไป ก็ยังอดไม่ได้จะต้องชำเลืองดูเงาร่างนั้นในกระจกอย่างภาคภูมิใจ
นัยน์แดงก่ำที่มองตอบมาเหมือนท้าทายกึ่งปลอบประโลม หูที่ลู่ชันสะบัดพริ้วทักทาย กายแกร่งปกคลุมด้วยขนแข็งดำสนิท เขี้ยวขาวอันนับไม่ถ้วนในปากเหมือนแสยะยิ้มตอบมา..............
ไหล่หนาแม้มีขนปกคลุมยังเห็นรอยคมเขี้ยวที่ถูกขย้ำกัดเก่านานปีได้ชัดเจน
มือที่เต็มไปด้วยกรงเล็บนรกงองุ้มกระชากผ้าม่านให้เปิดออก จันทร์นวลสว่างลอยคว้างอยู่บนกึ่งกลางนภา
"อะฮู้........อะฮู้" นางยืดคอร้องหอนเสียงหวนโหยยาวนานแสดงความคารวะต่อเทพีแห่งการไล่ล่าและเจ้าแห่งสัตว์เขี้ยวขาวทั้งปวง
"ขอให้ข้าได้หนุ่มเนื้ออ่อน ๆ สักสองสามคนในคืนลอยกระทงแห่งทะเลนี้ด้วยเถิด"
ร่างดำทมึน สาบสางร้ายแรง ใช้กรงเล็บเหนี่ยวหน้าต่างแล้วก็สปริงตัวออกไปอย่างว่องไว........
การล่าหฤโหดแกมหฤหรรษ์ได้เริ่มขึ้นแล้วณ.บัดนาว.........
Create Date : 20 ธันวาคม 2548 |
Last Update : 20 ธันวาคม 2548 1:53:27 น. |
|
6 comments
|
Counter : 1152 Pageviews. |
|
|
|
โดย: u know who IP: 202.142.200.252 วันที่: 21 ธันวาคม 2548 เวลา:16:20:04 น. |
|
|
|
โดย: หวีดหวิว IP: 61.91.97.154 วันที่: 22 ธันวาคม 2548 เวลา:9:41:17 น. |
|
|
|
โดย: อีนังน้องวิ IP: 203.188.53.251 วันที่: 27 ธันวาคม 2548 เวลา:22:27:23 น. |
|
|
|
โดย: ดาหาชาดา IP: 61.91.176.69 วันที่: 28 ธันวาคม 2548 เวลา:17:23:16 น. |
|
|
|
โดย: ดาหาชาดา IP: 61.91.176.69 วันที่: 28 ธันวาคม 2548 เวลา:17:23:52 น. |
|
|
|
โดย: ศาลาแดง IP: 118.174.91.74 วันที่: 12 มีนาคม 2552 เวลา:12:31:20 น. |
|
|
|
|
|
|
|