the Lord of the Rings - ศึกธำมรงค์เลือด

Three Rings for the Elven-kings under the sky,
Seven for the Dwarf-lords in their hall of stone
Nine for Mortal Men doomed to die,
One for the Dark Lord on his dark throne,
In the Land of Morder where the Shadow lie,
One Ring to rule them all, One Ring to find them,
One Ring to bring them all and in the darkness bind them
In the Land of Morder where the Shadow lie.


แหวนแห่งอำนาจสามวง
คู่คงสามกษัตริย์เอลฟ์ในใต้หล้า
อีกเจ็ดวงสำหรับเหล่าคนแคระราชา
งามสง่าในท้องพระโรงหิน

เก้าวงคงมอบมนุษย์สามัญ
ผู้ที่สักวันต้องชีวิตต้องสูญสิ้น
หนึ่งแหวนสูงสุดเพียงมอบแด่ราชินทร์
สถิตย์อาจิณบัลลังก์ความชั่วร้าย

ในมอร์เดอร์แดนดิน
ถิ่นของเงามืดปกคลุมคลานคืบขยาย
แหวนสูงสุดมีอำนาจมากมาย
ครอบหนึ่งจึ่งได้ทุกวงแหวน

ผู้ทรงธำมรงค์สูงสุดจะบรรลุที่ปรารถนา
แต่ต้องพ่ายความชั่วช้าสุดแสน
เงามืดจากมอร์เดอร์ดินแดน
จะแผ่สร้านรานรุกทุกแผ่นดิน

บทที่หนึ่ง
ยามที่บิลโบ แบกกิ้นส์แห่งแบก เอนด์ป่าวร้องว่าเขาจะฉลองวันเกิดปีที่สิบเอ็ด-หนึ่งอย่างอลังการณ์ ทั้งฮอบบิทตันต่างก็พากันโจษขานด้วยความตื่นเต้น

บิลโบร่ำรวยมหาศาล พร้อม ๆกันนั้นก็พิลึกอย่างยิ่งด้วย ทั่วทั้งไชร์ต่างพากันพิศวงสงสัยในตัวของเขามาถึง 60 ปี หรือตั้งแต่ที่เขาหายตัวไปจากเมืองและจู่ ๆก็กลับมาอย่างไม่คาดฝัน และนั่นเองที่เป็นจุดเริ่มต้นแห่งเรื่องครึกโครมของบิลโล ความร่ำรวยของเขาที่ได้มาจากการเดินทางผจญภัยหลายครั้งก็กลายเป็นตำนานเล่าลือกันไป คนเก่าแก่มักบอกว่าที่แบก เอนด์มีอุโมงค์ลับที่เต็มไปด้วยทรัพย์ศฤงคารนานา

นอกเหนือไปจากความโชคดีอย่างร้ายแล้วในด้านทรัพย์ศฤงคารแล้ว ตัวบิลโบเองก็เป็นปริศนาชวนงงงวยไม่น้อยกว่ากัน เขาสามารถคงความหนุ่มไว้ได้อย่างไม่น่าเชื่อ ราวกับว่ากาลเวลาทำอะไรเขาไมได้เลย เมื่ออายุ 90 ปีก็แลดูเหมือนอายุแค่ 50 และพอเขาอายุได้ 99 ฮ้อบบิทอื่นก็เริ่มพูดกันว่าเขาถนอมเนื้อรักษาตัวได้ดี แต่ที่จริงแล้วแล้วควรพูดเสียใหม่ว่าไม่เปลี่ยนแปลงเอาเลย จะเหมาะสมกับกรณีที่สุด

บางคราว หลายคน ๆต้องส่ายหัวด้วยความอิจฉาเมื่อคิดว่าบิลโบชักจะโชคดีมากเกินไปเสียแล้ว มันช่างไม่ยุติธรรมเอาเลยที่คนคนหนึ่งจะได้ครอบครองความหนุ่มแน่นตลอดกาล และยังแถมด้วยทรัพย์สมบัติพะเนินเทินทึกที่ไม่ว่าจะใช้ยังไงก็ไม่ทำให้ความร่ำรวยนั้นหกพร่องไปได้
“จะดีไปหมดอย่างนี้ได้ยังไง” พวกตาร้อนว่า “มันผิดธรรมชาติ คอยดูเถอะ อีกหน่อยความยุ่งยากจะต้องถามหาแน่นอน”

แต่จนแล้วจนรอดความยุ่งยากก็ไม่เคยเยี่ยมกรายมา คุณแบกกินส์ก็ช่างมีน้ำใจกว้างขวางเหลือหลาย โดยเฉพาะเรื่องเงิน ข้อนี้เองทำให้ฮอบบิทจำนวนมากพากันให้อภัยแก่ความแปลกประหลาดและความโชคดีอย่างสาหัสของเขา

บิลโบมักมีญาติเปลี่ยนหน้ากันมาเยี่ยมเยือนอยู่เนือง ๆ (แน่นอนที่จะต้องยกเว้นพวก แซควิลล์-แบกกิ้นเซส) และเขาก็เป็นที่รักในหมู่ฮ้อบบิทที่ยากจนหรือตระกูลไม่ค่อยสำคัญนัก อย่างไรก็ตาม ไม่ปรากฏว่าเขามีเพื่อนสนิทแม้แต่คนเดียวมานาน จนเมื่อญาติรุ่นเยาว์ของเขาเติบโตขึ้นมา

ผู้ที่มาอายุมากที่สุดในญาติรุ่นเยาว์ และเป็นผู้ที่บิลโบรักมากที่สุดก็คือ หนุ่มน้อย โฟรโด้ แบกกินส์ เมื่ออายุได้ 95 บิลโบก็รับโฟรโด้มาเป็นทายาท และให้ย้ายมาอยู่ด้วยกันที่แบก เอนด์ ซึ่งก็ทำให้ความหวังของพวกแซควิลล์ แบกกิ้นเซสพังทลายลง

บิลโบกับโฟรโด้เกิดวันเดียวกันคือ 22 กันยายน “ย้ายมาอยู่ด้วยกันเสียที่นี่เลยซิ พ่อหนุ่ม” บิลโบบอก “จะได้สะดวกหน่อย จัดงานฉลองวันเกิดงานเดียวกันไปเลย”

ตอนนั้นโฟรโด้กำลังอยู่ใน “วัยรื่น” ซึ่งเป็นคำที่ฮ้อบบิทใช้เรียกพวกที่อายุ 20 กว่า ๆ อันเป็นวัยที่อยู่ระหว่างความเป็นเด็กกับความเป็นผู้ใหญ่ ตามธรรมเนียมแล้ว ฮ้อบบิทจะเป็นผู้ใหญ่เต็มวัยเมื่ออายุได้ 33

เวลาสิบสองปีก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่ละปีนั้น ทั้งสองคนก็ได้ฉลองวันเกิดอย่างสนุกสนานที่แบก เอนด์ แต่ในปีนี้ก็เป็นที่รู้กันดีว่าจะต้องมีความพิเศษยิ่งเกิดขึ้นในงานฉลองฤดูใบไม้ร่วงนี้ เพราะว่าบิลโบจะมีอายุครบสิบเอ็ด-หนึ่ง, 111, ตัวเลขมงคล และเป็นอายุที่ฮ้อบบิทถือว่าสำคัญมาก (เพราะแม้แต่เฒ่าทุคก็ยังอายุแค่ 130) และโฟรโด้ก็จะอายุครบ 33 ที่นับว่าจะก้าวไปสู่ความเป็นผู้ใหญ่เต็มตัว……..

(to be continued)

มาต่อ
ปากต่อปากบอกกันไป ข่าวก็แพร่ไปในฮอบบิทตันและบาย วอเตอร์ ในที่สุดข่าวลือเรื่องงานฉลองก็กระจายไปทั่วทั้งไชร์ ประวัติและนิสัยส่วนตัวของคุณแบกกินส์ก็กลายเป็นหัวข้อหลักในการสนทนา บรรดาผู้อาวุโสก็พบว่าการรำลึกถึงความหลังครั้งเก่าก่อนกลายเป็นสิ่งที่ทุกคนกระเหี้ยนกระหือรือที่จะฟัง

ไม่มีใครที่จะมีคนฟังคอยติดตามมากเท่ากับแฮม แกมกี ผู้ชรา หรือที่เรียกกันจนติดปากว่า พ่อใหญ่ พ่อใหญ่จะประจำการอยู่ที่โรงเตี๊ยมเล็กชื่อว่า “พุ่มไอวี่” บนถนนเลียบน้ำ พ่อใหญ่นั้นดูเหมือนกับจะได้รับมอบอำนาจโดยตรงจากเจ้าของเรื่องให้มาเล่าเรื่องต่าง ๆได้ เพราะว่าทำงานเป็นหัวหน้าคนดูแลสวนที่แบก เอนด์มานานถึง 40 ปีและก่อนหน้านั้นก็เป็นผู้ช่วยตาเฒ่าโฮลแมน หัวหน้าคนก่อน มาบัดนี้แฮม แกมกีก็ต้องพ่ายให้กับความชรา บรรดาเส้นสายข้อต่อต่าง ๆเริ่มต่อต้านการเคลื่อนไหวของร่างกาย หน้าที่ของเขาส่วนใหญ่จึงตกแก่แซม แกมกี ลูกชายคนสุดท้อง

เป็นที่รู้กันว่าทั้งพ่อและลูกต่างก็สนิทสนมกับบิลโบและโฟรโด้มาก บ้านของพวกเขาอยู่บนเนินลูกเดียวกับแบกเอนด์ ต่ำลงมาจากแบกเอนด์ที่อยู่บนยอดเนินไม่เท่าไร

“ก็อย่างที่บอกเสมอแหละนะว่า ในบรรดาฮอบบิทที่สุภาพและพูดจาดี ไม่มีใครเกินคุณบิลโบ,” พ่อใหญ่ฟุ้ง คำพูดนี้เป็นความจริงอย่างยิ่งสำหรับแฮม แกมกี บิลโบมักเรียกเขาอย่างยกย่องว่า “ท่านหัวหน้าแฮมฟาสต์”เสมอ และเวลาจะปลูกพืชผักใด ๆก็คอยมาถามไถ่ขอคำปรึกษา โดยเฉพาะเรื่องพืชหัวใต้ดิน อย่างเช่น มันเทศ เพราะว่าท่านหัวหน้าได้รับการยอมรับว่าเชี่ยวชาญที่สุดในบรรดาเพื่อนบ้านทั้งหมด (กรณีนี้รวมบิลโบด้วย)

“เจ้าหนุ่มที่ชื่อโฟรโด้ ที่มาอยู่ด้วยล่ะ” เฒ่าโนกส์ (Noakes) จากย่านริมน้ำถาม “แม้ว่าเจ้าหนุ่มนั้นจะใช้นามสกุลแบกกินส์ แต่ก็มีเลือดของแบรนดี้บัคส์มากกว่าครึ่ง นี่พูดตามที่ฟังมานะ ข้าไม่ค่อยชอบใจเท่าไรเล้ย ทำไมพวกแบกกินส์จะต้องไปหาเมียแถวบั๊คแลนด์ด้วย พวกที่อยู่พิลึกพิลั่นทั้งนั้น.”

“เรื่องพิลึกนี่แน่ใจได้เลย” แด๊ดดี้ ทูฟุต เพื่อนบ้านรั้วติดกันของพ่อใหญ่เสริม “ก็พวกดันไปอยู่ผิดที่นี่นา ฝั่งแม่น้ำแบรนดี้ ไวน์ข้างที่ดี ๆก็ไม่อยู่ ดันเลือกไปอยู่ข้างที่ติดกับป่าดึกดำบรรพ์นั่น นี่นะถ้าเราเชื่อเรื่องเล่าตำนานเกี่ยวกับมันแค่ครึ่งหนึ่งของเล่า ๆกันอยู่ล่ะก็ มันต้องเป็นที่ที่มีแต่ความชั่วร้ายสิงสู่อยู่”

“แกพูดถูก” พ่อใหญ่ลงความเห็น “แล้วมันก็ไม่ใช่แค่ที่อยู่นา พวกแบรนดี้บั๊คน่ะประหลาดในสายเลือดอยู่แล้ว พวกนี้หลงใหลเรือ การล่องเรือในแม่น้ำใหญ่ ซึ่งมันผิดปกติของพวกเราฮ้อบบิทอย่างแรง”

“เชื่อขนมกินได้เลยว่าความพิลึกกึกกือของพวกแบรนดี้บั๊คมาจากเรื่องนี้ล่ะ, แต่คุณโฟรโด้น่ะ ไม่ได้พิลึกอะไรเลยนะ เป็นฮ้อบบิทหนุ่มที่น่าคบหา แล้วก็เหมือนคุณบิลโบทุกอย่าง มิพักจะต้องพูดถึงเรื่องรูปร่างหน้าตาอันที่ใคร ๆก็เห็นกันอยู่ สำคัญที่สุดก็คือพ่อของคุณโฟรโด้ก็เป็นพวกแบกกินส์, คุณโดรโก้ แบกกินส์เป็นฮ้อบบิทที่น่านับถือ และไม่ค่อยมีเรื่องเสียหายให้คนอื่นเอามาพูดลับหลังได้เลย…..เอ้อ จนกระทั่งเขาจมน้ำตาย”

“จมน้ำ?” หลายเสียงประสานกัน ความจริงคนฟังทั้งหลายก็ได้เคยได้ยินเรื่องนี้มานับไม่ถ้วน แม้กระทั่งภาคที่ร้ายกาจกว่านี้ก็เป็นที่เล่ากันแพร่หลาย แต่ก็นั่นละ ฮอบบิททั้งหลายก็มักกระหายใคร่ฟังประวัติความเป็นมาของครอบครัวอื่นอยู่เสมอ และยิ่งเป็นเรื่องของสองแบกกินส์ที่อยู่ในแบก เอนด์แล้ว พวกเขาก็ยิ่งกว่ากระตือรือร้นที่จะได้ยินได้ฟังกันอีกครั้ง

“เขาเล่ากันว่าอย่างนี้นะ” พ่อใหญ่ขยายความต่อไป “คุณโดรโก้นั้นแต่งงานกับคุณพริมูล่า แบรนดีบั๊ค ซึ่งเป็นญาติสนิทของคุณบิลโบ (แม่ของเธอเป็นลูกสาวคนสุดท้องของทุค ผู้มีวัยวุฒิสูงสุด ส่วนคุณโดรโกเป็นญาติชั้นที่สอง คุณโฟรโด้ก็เลยเป็นญาติหลายชั้นกับคุณบิลโบ้ ก็อย่างที่เขาว่ากันว่าจะนับทางไหนก็สนิททั้งนั้น นั่นแหละ (ตรงนี้ขี้โกงแล้ว เพราะยังนึกไม่ออกว่า once removed either way แปลว่าอะไร ) มีคราวหนึ่งคุณโดรโก้ได้ไปอยู่ที่แบรนดี้ ฮอลล์บ้านเฒ่า กอร์บาดอค ซึ่งเป็นพ่อตา อันเป็นสิ่งที่เขาทำบ่อย ๆหลังแต่งงาน (มาถึงตรงนี้ แฮม แกมกีก็พูดไม่ได้เต็มปากนัก มันค่อนข้างจะแปลกอยู่หน่อย ๆ(วงเล็บซ้อนวงเล็บน่อ vittles แปลว่าอะไรค้า ดิคฯที่บ้านเล็กไปหน่อยเลยไม่มี เดาเอาว่าเกี่ยวกับการเจริญอาหารหรือเปล่าคะ) เพราะตัวกอร์บาดอคนั้นใจกว้างเรื่องอาหารการกินมาก จะตั้งโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารนานาเหมือนกับงานเลี้ยงอยู่เสมอ) และเขาออกไปนั่งเรือเล่นที่แม่น้ำแบรนดี้ไวน์พร้อมภรรยา และทั้งคู่ก็จมน้ำตาย ทิ้งคุณโฟรโด้ ลูกชายคนเดียวไว้ข้างหลัง เรื่องราวก็มีเท่านี้แหละ”

“ข้าได้ยินมาว่าทั้งคู่ออกที่แม่น้ำหลังจากอาหารเย็น มันเป็นคืนที่แสงจันทร์ส่องสว่าง” เฒ่าโนกส์เสริม “และน้ำหนักตัวของโดรโก้นั่นแหละทำให้เรือจม”

“แต่ข้าได้ยินมาว่าเมียผลักผัวตกน้ำไปก่อน แล้วหล่อนก็ถูกผัวดึงให้ตกน้ำตามไปด้วยกัน” แซนดีแมน เจ้าของโรงสีทะลุกลางปล้อง
“แกไม่ควรเก็บเอาเรื่องที่ได้ยินมาพูดโดยที่ไม่รู้ว่ามันมาจากไหน แซนดี้แมน” พ่อใหญ่เสียงแข็ง เพราะความชังน้ำหน้าเจ้าของโรงสี “ไม่มีใครที่อยากให้แกเล่าเรื่องผลักผลักดึงดึงอะไรนั่นหรอก ลงไปนั่งในเรือเฉยๆก็เสี่ยงพอแล้ว โดยที่ไม่ต้องแส่หาความยุ่งยากใส่ตัวเองอย่างอื่น ๆ. มาฟังกันต่อดีกว่า คุณโฟรโด้ก็เลยเป็นกำพร้า …

...คุณโฟรโด้ก็เลยเป็นกำพร้า ต้องอยู่ท่ามกลางพวกตัวประหลาดที่บั๊คแลนด์ และเติบโตขึ้นมาที่แบรนดี้ ฮอลล์ ที่นั่นเต็มไปด้วยเรื่องคาวโลกีย์โดยแท้ กอร์บาดอค นายผู้เฒ่าของแบรนดี้ ฮอลล์น่ะนั้นมักพัวพันกับเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ นับไม่ถ้วน นับว่าเป็นความกรุณาของคุณบิลโบอย่างยิ่งที่ไปเอาตัวเจ้าหนุ่มนั่นมาอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ดีได้น่ะ”

“แต่เชื่อขนมกินได้เลยว่าพวกแซ็ควิลล์ แบกกินเซสต้องหัวเสียอย่างหนัก พวกนี้หมายมาดครอบครองแบก เอนด์มาเนิ่นนาน ได้สมประสงค์เมื่อคราวที่คุณบิลโบออกไปผจญภัยและไม่กลับมา จนใคร ๆก็นึกว่าตายไปแล้ว แต่แล้วคุณบิลโบก็โผล่มา และก็บอกให้พวกออกไปจากบ้านนั้น นับตั้งแต่นั้นมาคุณบิลโบ้ก็อยู่ดีมีสุขมาเรื่อย แถมยังดูไม่แก่ขึ้นเลยแม้แต่วันเดียว แถมจู่ ๆเขาก็แต่งตั้งทายาท โดยมีเอกสารรับรองเป็นเรื่องเป็นราว พวกแซควิลล์ แบกกินเซสเห็นทีก็ไม่ได้ย่างเหยียบเข้าไปในแบก เอนด์อีกเป็นแน่ ความหวังหลุดลอยไปจริง ๆก็คราวนี้”

“ข้าได้ยินมาว่าที่โน่นเต็มไปด้วยเงิน” ฮอบบิทแปลกหน้ากล่าวขึ้น เขามาทำธุระที่ฮอบบิทตันนี้ โดยเดินทางมาจากมเชล ไดรฟ์ในเวสต์ ฟาร์ธิง “บนเนินนั้นมีอุโมงค์มากมายที่อัดแน่นไปด้วยหีบใส่ทองและเงิน และjools (แหะแหะ เอาดื้อ ๆอย่างนี้เลยแล้วกัน ไม่รู้จริง ๆจ้า), นี่คือที่ข้าได้ยินมา,”

“อย่างนั้นเจ้าก็ได้ยินมามากเกินกว่าที่ข้าจะบอกได้ว่าจริงหรือไม่” พ่อใหญ่ตอบ “ข้าไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสมบัติเลย จริงอยู่ที่ว่าคุณบิลโบมีเงินใช้จ่ายอย่างไม่ขาดมือ แต่ข้าก็ไม่เคยได้ยินว่ามีการขุดอุโมงค์แม้แต่น้อย ข้าเห็นคุณบิลโบเมื่อตอนกลับมา นั้นก็เมื่อ 60 ปีก่อนโน้น เมื่อข้ายังเป็นแค่หนุ่มน้อยพึ่งมาทำงานกับเฒ่าโฮลแมนได้ไม่เท่าไร (แกเป็นญาติของพ่อข้า) แกเอาข้ามาช่วยกันพวกที่ชอบเข้าเหยียบย่ำสวนในตอนที่มีการเลหลังของต่าง ๆในแบกเอนด์ ตอนนั้นเองที่คุณบิลโบปรากฏตัวขึ้นบนเนินนั่น กับลาที่บรรทุกถุงใหญ่หลายถุง และก็มีหีบอีกสองสามใบ ข้าเข้าใจว่าทรัพย์สมบัติจากดินแดนไกลคงอยู่ในนั้น ถิ่นที่ท่านไปมาอาจมีภูเขาทำด้วยทองคำทั้งลูกก็ได้ แม้ว่าที่ข้าเห็นมันจะเป็นทรัพย์มากโขอยู่ แต่มันคงไม่ได้มากขนาดอัดแน่นเต็มอุโมงค์ที่ขุดกันจนพรุนไปทั้งเนินหยั่งเจ้าว่าหรอก เออ บางทีแซม ลูกชายข้าอาจจะรู้ดีกว่า เพราะว่ามันเข้าออกแบก เอนด์เป็นประจำ เจ้านี่มันบ้าเรื่องตำนานโบร่ำโบราณ และก็ชอบฟังเรื่องเล่าต่าง ๆที่เกี่ยวกับคุณบิลโบเสียด้วย, ท่านเป็นคนสอนให้มันอ่านออกเขียนได้ ซึ่งคงเป็นเจตนาดีของท่าน และข้าก็หวังว่าจะไม่เกิดผลร้ายอะไรกับมัน,”

“เอลฟ์ กับ มังกร!!! ข้ามักกรอกหูมัน กะหล่ำปลีกับหัวมันต่างหากที่เจ้ากับข้าควรเอาใจใส่ ทางที่ดีควรเลิกยุ่งกับเรื่องพวกนั้นได้แล้ว เพราะมันจะนำความซวยใหญ่มาให้ล่ะไม่ว่า นี่คือสิ่งที่ข้าเตือนลูกชาย และก็อาจจะใช้เตือนคนอื่น ๆอีกด้วย,” พ่อใหญ่พูดพลางเขม้นมองทั้งฮ้อบบิทแปลกหน้าและเจ้าของโรงสี

แต่คราวนี้พ่อใหญ่จะทำให้ผู้ฟังเชื่อไม่ได้เสียแล้ว ตำนานอุโมงค์แห่งความมั่งคั่งของบิลโบฝังลึกลงไปในจิตใจของฮ้อบบิทรุ่นหลัง ๆ
“เอ แต่ว่าเขาอาจจะเพิ่มสมบัติทีหลังจากที่เอามาทีแรกก็ได้นี่นา” เจ้าของโรงสีแย้ง ซึ่งเป็นสิ่งที่ฮ้อบบิททั่วไปคิดกัน “เขาเดินทางไปแดนไกลบ่อย ๆ แถมยังมีเพื่อนประหลาดที่ผลัดกันมาเยี่ยมเยือนไม่น้อย อย่างเช่นคนแคระที่ชอบมายามดึกดื่น แล้วก็ยังมีเฒ่าแกนดาล์ฟ นักมายากลที่ไม่มีหลักแหล่งนั่นอีก พ่อใหญ่จะอธิบายยังไงก็ได้ แต่ข้าว่าแบกเอนด์นี่พิลึกเหลือล่ะ พวกที่อยู่ที่นั่นยิ่งพิลึกเข้าไปใหญ่”

“คุณก็สามารถพูดอะไรอย่างที่ชอบได้เสมอแหละ แต่สิ่งที่คุณรู้มานั้นก็ไม่ได้มากกว่าความรู้เรื่องการพายเรือที่มีอยู่แม้แต่น้อย, คุณแซนดี้แมน” พ่อใหญ่ย้อนให้อย่างข่มอารมณ์ เพราะรู้สึกชังเจ้าของโรงสีมากกว่าปกติหลายเท่า “ถ้าเรื่องแค่นี้เห็นว่าประหลาดพิลึกหรือแปลกแล้วล่ะก้อ ข้าก็จะเพิ่มความรู้สึกเข้าไปอีก มีบางฮอบบิทแถวนี้ไม่เคยเลี้ยงเบียร์เพื่อนสักกะเหยือก แม้ว่าเขาจะอยู่ในรูหรูหราล้อมด้วยกำแพงทองคำก็ตาม แต่พวกประหลาดที่แบกเอนด์ดูเหมือนจะมีน้ำใจมากกว่าเยอะ เจ้าแซมบอกว่าทุกฮอบบิทจะได้รับเชิญเข้าไปในงานเลี้ยงใหญ่ที่มาจะถึงนี้ และก็จะมีของขวัญเตรียมไว้ให้กับทุกฮอบบิท ฟังไว้นะ ทุกฮอบบิทเชียว ในเดือนอันสำคัญยิ่งนี้แหละ…”.

เดือนสำคัญยิ่งนั้นก็คือกันยายน เดือนที่อากาศดีเสียเหลือเกิน หลังจากนั้นอีกหนึ่งหรือสองวัน ข่าวลือ (ที่น่าจะมาจากกาคาบข่าวที่ชื่อแซมX ก็แพร่ออกไปว่าในงานจะมีการยิงพลุเฉลิมฉลองกันอย่างขนานใหญ่ งานที่มีพลุสวยงามจุดเล่นกันนั้น ฮอบบิทที่ไชร์คงไม่ได้เห็นมาเป็นศตวรรษแล้วกระมัง ครั้งสุดท้ายนั้นก็เมื่อ ทุค ผู้ชราที่มีอายุยืนยาวที่สุดได้ตายลง

Create Date : 02 มีนาคม 2548		0 comments
Last Update : 3 มีนาคม 2548 15:33:36 น.
Counter : 874 Pageviews.
Share Tweet