เมื่อก่อนกรุงเทพเมืองฟ้าอมรของเราไม่มีสระว่ายน้ำสาธารณะ สระเอกชนให้พาลูกหลานไปหัดว่ายน้ำกับครูฝึกมากมายเหมือนสมัยนี้ ถ้าเด็กๆอยากจะว่ายน้ำเป็นก็ต้องไปหัดว่ายน้ำในคูคลองซึ่งยังมีอยู่มากมายใกล้ๆบ้าน ครูว่ายน้ำก็ไม่ใช่ใครอื่นเป็นญาติบ้าง เพื่อนๆที่ว่ายน้ำเป็นแล้วบ้าง สำหรับผมและเพื่อนสมัยเรียนมัธยมคือคูน้ำรอบสนามม้านางเลิ้ง เลิกเรียนแล้วเราพากันขึ้นรถเมล์นายเลิศสาย๘ จากแม้นศรี ไปลงที่สี่แยกเสาวนีย์แล้วมุดรั้วสังกะสีของสนามม้าเข้าไปที่คูน้ำ น้ำเย็นใสไม่ลึกมาก หัดว่ายกันสนุกสนาน บางครั้งก็ใช้สถานที่นี้เป็นสนามมวย ตัดสินความขัดแย้งกันก็บ่อยๆ
พอเห็นเรือยนต์ลากเรือเอี้ยมจุ้นซึ่งบรรทุกสินค้าเพียบแปล้มุ่งจากใต้ขึ้นเหนือ พวกที่ว่ายน้ำแข็งก็จะว่ายตามกระแสน้ำออกไปหาเรือเอี้ยมจุ้น เกาะกราบเรือได้แล้วปล่อยให้เรือลากผ่านตำบลที่เล่นน้ำกันอยู่ไปจนไกลพอสมควร แล้วผละจากการเกาะเรือ ว่ายตามกระแสน้ำพาไหลกลับมาที่เดิม เล่นกันอย่างนี้จนตัวดำเป็นเหนี่ยง เรื่องซุกซนในวัยเด็กนี้ยังติดตรึงอยู่ในความทรงจำของใครๆอีกหลายคน แม้จะรู้ว่าอาจจะเกิดอุบัติเหตุจมน้ำได้ตลอดเวลา
เช่นเดียวกับการทำอะไรทวนกระแสโลก เป็นเรื่องที่ต้องตั้งใจ ต้องอดทน ต้องมีความเพียร จึงจะประสบความสำเร็จได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการทวนกระแสกิเลสที่เกิดขึ้นในใจของตัวเอง ถ้าเราไม่ยอมทำตามกิเลสที่มันบงการเท่ากับว่าเราชนะแล้ว นั่นคือชนะใจตัวเอง เข้าสู่กระแสธรรมกระแสแห่งความดี ตามพุทธสุภาษิตที่ว่า ตา หเว ชิตํ เสยฺโย ชนะตนนั่นแลดีกว่า
ผู้ติดตามบล็อก : 15 คน [
วุฒิการศึกษา ปวช. ปวส.
ที่อยู่บริษัทตั้งอยู่ที่ ซอยลาดพร้าว 101
กทม. 10240
ทำงานวันจันทร์-วันเสาร์
ต้องการด่วน
สนใจติดต่อ 02-9483547
02-9483745