อ่านแล้วค่ะ รู้สึกว่าคนที่เป็นบุคคลสาธารณะ จะแสดงความคิดเห็นอะไร ต้องระมัดระวังให้มาก และต้องรู้จริงมีข้อเท็จจริง ไม่เช่นนั้น.... เพราะความไม่รู้ ไม่เข้าใจอย่างถ่องแท้อย่างในกรณีนี้ จะทำให้คนอื่นที่ไม่รู้ ไม่เข้าใจธรรมะ พากันลงเหว ลงนรก ไปด้วย ต้องบอกว่า "กรรมจำแนกสัตว์โลกให้เลวและประณีตต่างกัน" จริงๆ ดั่งคำที่พระพุทธองค์ว่าไว้

  

ความสำคัญของศาสนา
ศาสนาทุกศาสนาต่างมีจุดหมายสำคัญร่วมกัน คือ ต้องการให้มนุษย์ทุกคนเป็นคนดี อยู่ร่วมกันอย่างสันติ เปรียบได้กับกฎหมายที่ใช้ควบคุมสังคม หากสมาชิกไม่ปฏิบัติตามก็จะได้รับโทษตามข้อกำหนด ส่วนทางศาสนาหากไม่ปฏิบัติตามหลักคำสอน ย่อมเกิดความเสื่อมแห่งชีวิตหรือได้รับความทุกข์ตามเหตุแห่งการละเมิดคำสอนนั้น ๆ
ศาสนามีความสำคัญทั้งต่อบุคคลและสังคมมาก ดังเช่น
- เป็นสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจที่ทำให้มนุษย์มีที่พึ่งและสร้างความมั่นใจในการดำเนินชีวิต
- เป็นเครื่องมือในการสานสร้างความสมานสามัคคีกันของสมาชิกสังคม ทำให้สังคมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ช่วยลดความขัดแย้งทำให้เกิดสันติสุข
- เป็นบรรทัดฐานในการประพฤติปฏิบัติของสมาชิกในสังคม หากบุคคลใดยึดมั่นในหลักธรรมคำสอนก็จะทำให้ตนเองมีความสุขความเจริญ เพราะจะได้รับความเลื่อมใส ศรัทธาเคารพรับจากบุคคลอื่น เมื่อจะกระทำกิจกรรมใด ๆ ก็จะได้รับความร่วมมือ ช่วยเหลือ ช่วยเหลือ
และส่งเสริมเป็นอันดี เป็นผลดีต่อการประกอบอาชีพหรือหน้าที่การงาน
- เป็นเครื่องมือในการอบรมขัดเหลาสมาชิกของสังคม ศาสนาเป็นสิ่งที่สร้างความเคารพศรัทธาขึ้นภายในจิตใจของมนุษย์ให้ยึดมั่นและปฏิบัติตามคำสอน ให้มนุษย์รู้จักเกรงกลัวต่อบาป ละอายต่อการกระทำที่ไม่ถูกต้อง ปลูกฝังให้รู้จักการกระทำความดี เป็นประโยชน์แต่ตนเองและสังคม ให้รู้จักสิ่งถูกต้องดีงาม ฯลฯ
- เป็นพื้นฐานของขนบธรรมเนียมประเพณี หลักธรรมคำสอนต่าง ๆ ของศาสนาที่ประชาชนในสังคมถือ
ปฏิบัติ เช่น การทำบุญตักบาตร การไหว้พระ การอุปสมบท เป็นต้น
- เป็นเครื่องหมายของสังคม ศาสนาจะเป็นสัญลักษณ์ที่แสดงให้เห็นถึงความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันของ
ประชาชน เพราะแต่ละสังคมจะมีศาสนาหลักของสังคมที่ทำให้สังคมอื่นรับรู้
- เป็นมรดกของสังคม ศาสนาถือเป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่สำคัญยิ่งของสังคมโลกเพราะทุกศาสนาจะมี
ศาสนวัตถุ ศาสนิกชน หลักธรรมคำสอนและศาสนพิธีต่าง ๆ มากมายที่เป็นเครื่องบ่งชี้ถึงความเจริญก้าวหน้าหรือความเสื่อมถอยของสังคมได้เป็นอย่างดี
สังคมไทยตะหนักถึงความสำคัญของศาสนาต่อบุคคลและสังคม โดยไม่มีการกีดกันศาสนาอื่น ๆ ให้การสนับสนุนและส่งเสริมศาสนาต่าง ๆ มาช้านาน แม้แต่ในรัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบัน (มาตรา 73) ยัง
บัญญัติไว้ว่า รัฐต้องให้ความอุปถัมภ์และคุ้มครองพระพุทธศาสนาและศาสนาอื่น ส่งเสริมความเข้าใจอันดีและความสมานฉันท์ระหว่างศาสนิกชนของทุกศาสนา รวมทั้งสนับสนุนการนำหลักธรรมของศาสนามาใช้เพื่อเสริมสร้างคุณธรรมและพัฒนาคุณภาพชีวิต
ลักษณะของศาสนา
ศาสนา คือ คำสั่งสอนของพระศาสดา ซึ่งในแต่ละศาสนาอาจมีคำสอนคล้ายคลึงกันหรือแตกต่างกันอยู่บ้าง แต่โดยเนื้อแท้แล้วทุกศาสนาย่อมมีจุดหมายอย่างเดียวกัน คือ มุ่งสั่งสอนให้สังคมมนุษย์ได้อยู่ร่วมกัน
อย่างสงบสุข ตลอดจนเป็นที่รวมของพิธีกรรม ศิลปกรรม วัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อ และสิ่งที่เคารพบูชา สามารถนำมาเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวเป็นที่พึ่งพาทางจิตใจได้ ประกอบด้วยลักษณะ 4 ประการ คือ
1. ว่าด้วยเรื่องความเชื่อถือในอำนาจ ซึ่งเป็นนามธรรม เช่น อำนาจของบาปบุญ อำนาจของธรรมะ
อำนาจของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ และอำนาจของพระเจ้า เป็นต้น
2. ว่าด้วยหลักศีลธรรมจรรยาและกฎเกณฑ์ ความประพฤติของศาสนนิกชนในระดับต่าง ๆ เช่น หลัก
จริยธรรมในครอบครัว หลักจริยธรรมระหว่างมิตร และหลักจริยธรรมระหว่างบุคคลในสังคม เป็นต้น
3. กล่าวถึงจุดมุ่งหมายสูงสุด เช่น การเข้าถึงพระนิพพานของพระพุทธศาสนา การเข้าถึงปรมาตมัน
ในศาสนาฮินดู การเคารพภัคดีต่ออัลเลาะฮ (ซ.บ.) ของศาสนาอิสลาม เป็นต้น
4. กล่าวถึงหลักเกณฑ์ในการประกอบพิธีกรรมทางศาสนา เช่น การสวดมนต์ไหว้พระในพระพุทธศาสนา การละหมาดในศาสนาอิสลาม เป็นต้น
ความสัมพันธ์ระหว่างศาสนากับการดำเนินชีวิต
ศาสนาเป็นสิ่งที่ถูกกำหนดขึ้นมาเพื่อขจัดความหวาดกลัวในจิตใจของมนุษย์ เพราะมนุษย์ต้องการที่พึ่ง
ที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ เนื่องจากอดีตมนุษย์พึ่งพาและใกล้ชิดกับธรรมชาติแต่ขาดความรู้ความเข้าใจ
การเปลี่ยนแปลง และสภาพทางธรรมชาติที่เกิดขึ้น สร้างความหวาดวิตกและไม่เข้าใจในปรากฏการณ์ต่าง ๆ
เช่น การเกิดฟ้าแลบ ฟ้าร้อง พายุ น้ำท่วม ฯลฯ โดยทุกคนคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นเป็นผลมาจากการกระทำของผู้มีฤทธิ์มีอำนาจที่เหนือกว่าตน ความเสียหายความรุนแรงที่เกิดขึ้นจากภัยธรรมชาตินั้น อาจเป็นผลมาจากการกระทำใด ๆ ของตนที่ไม่ถูกต้อง และเป็นที่ไม่พอใจแก่อำนาจเหล่านั้น ด้วยเหตุนี้มนุษย์จึงเคารพบูชาอำนาจเหล่านั้น ว่าจะสามารถดลบันดาลสิ่งที่ตนต้องการได้ ความเชื่อเหล่านี้กลายเป็นลัทธิความเชื่อต่าง ๆ ของมนุษย์ในแต่ละสังคม
ทุกศาสนาต่างก็มีหลักธรรมคำนอน มีพิธีกรรม และเครื่องหมายหรือสัญลักษณ์ที่บ่งบอกความเป็นศาสนานั้น ๆ ศาสนาเป็นที่พึ่งทางใจของมนุษย์ นำพาชีวิตให้เจริญรุ่งเรือง มุ่งอบรมสั่งสอนให้สมาชิกในสังคมเป็นคนดี มีคุณธรรม มีเหตุผลและเชื่อมั่นในความถูกต้อง ไม่ว่าบุคคลนั้นจะมีบทบาท หน้าที่ และฐานะอย่างไรในสังคมก็สามารถใช้หลักธรรมคำสอนต่าง ๆ ในการประพฤติปฏิบัติตนได้ตามความเหมาะสม องค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช พระมหากษัตริย์ผู้ทรงเป็นที่เคารพศรัทธาของปวงชนชาว
ไทยทั้งประเทศ ก็ทรงประพฤติพระองค์ตามหลักพระพุทธศาสนาเป็นแบบอย่างแก่ข้าแผ่นดิน ดังตัวอย่างจากพระบรมราโชวาท ที่คัดมาตอนหนึ่งว่า
1. ให้มีความอดทน มุ่งมั่น ยึดธรรมะ และความถูกต้อง “การประกอบกิจการงานร่วมกับผู้อื่นนั้น จะให้เป็นไปโดยราบรื่นเรียบร้อยทั้งหมดย่อมเป็นไปได้ยาก เพราะคนจำนวนมากมีความคิดที่แตกต่างกัน ตามพื้นฐานภูมิรู้และภูมิธรรมของแต่ละคน ปัญหาข้อขัดแย้งต่าง ๆ ในการทำงานก็อาจเกิดขึ้นได้เสมอ เมื่อมีปัญหาเกิดขึ้นทุกคนชอบที่จะทำความคิดความเห็นให้สอดคล้องกัน ร่วมกันหาทางแก้ไขด้วยเหตุและผลตามความเป็นจริงบนพื้นฐานอันเดียวกัน จะเห็นแนวทางปฏิบัติแก้ไขได้อย่างเที่ยงตรง ถูกต้อง และเหมาะสม”
2. ให้มีความอ่อนน้อมถ่อมตน เรียบง่าย ประหยัด “ข้าราชการมีหน้าที่สำคัญ ส่วนหนึ่งที่จะต้องประพฤติปฏิบัติต่อบุคคลทั้งปวงด้วยความสุจริต จริงใจวางตัวให้พอเหมาะพอสมกับฐานะตำแหน่งพอกับรักษาความสุภาพอ่อนโยนไว้ให้เหนียวแน่นอย่างสม่ำเสมอ นอกจากนั้นยังต้องมีความเสียสละอดทน รู้จักเกรงใจ ให้อภัยกัน จะต้องหัดทำใจให้กว้างขวางหนักแน่น รู้จักฟังความคิดเห็นกระทั่งคำวิพากษ์วิจารณ์ จาผู้อื่นอย่างฉลาด….”
3. ให้รู้จักรับฟังความคิดเห็น เคารพความคิดเห็นที่แตกต่าง “…หากต่างคนต่างคิดต่างคนต่างอ้างเหตุผลที่อาศัยพื้นฐานแตกต่างกันก็อาจเกิดถกเถียง โต้แย้งกันโดยไม่มีข้อยุติปัญหาต่าง ๆ ก็ไม่มีทางออก โดยได้รับปฏิบัติแก้ไข เป็นผลที่ทำให้งานติดขัด ล่าช้า หรือไม่สามารถจะดำเนินการต่อไปได้สำเร็จ เหตุและผลนี้จะเป็นประโยชน์โดยตรงในการพิจารณาแก้ไขปัญหา
หาต่าง ๆ เป็นสิ่งที่ต้องส่งเสริมความสามารถของบุคคลให้สูงขึ้น คือ สามารถทำงานที่ยาก ที่มีความสำคัญสูงได้..” จากตัวอย่างพระบรมราโชวาทแสดงให้เห็นว่า การดำเนินชีวิตของประชาชนควรจะต้องยึดหลักธรรมะ ไม่ว่าจะอยู่ในฐานะและบทบาทใด เพราะธรรมะจะทำให้งานที่ทำอยู่สำเร็จตามความมุ่งหวัง ทั้งยังช่วยแก้ไขปัญหาและอุปสรรคต่าง ได้
ที่มา จากหนังสือพุทธศาสนากับความสัมพันธ์กับศาสนาต่างๆ
โดยปวาริฉัตร งามอุ่น