ทิ้งหนังสือแล้วหรือยัง
เมื่อตอนต้นเดือนผมได้ไปร่วมงานสวดอภิธรรมศพ ญาติของพระอาจารย์ผู้อบรมสั่งสอนผมตอนบวชอยู่ที่วัด ได้พบพระมหาเถระ และพระเถระ ที่เคารพนับถือจำนวนมากซึ่งท่านเดินทางมาร่วมงานศพจากวัดสาขาที่มีอยู่นับสิบแห่งในหลายจังหวัด ผมได้ไปกราบพระเถระท่านหนึ่งที่คุ้นเคยกับท่านมานาน ท่านถามถึงผลการปฏิบัติธรรมว่าก้าวหน้าไปถึงไหนแล้ว ท่านถามอยู่ประโยคหนึ่งว่าทิ้งหนังสือ(หนังสือธรรมะ)แล้วหรือยัง ผมพาซื่อตอบว่า อ้อ ยังครับผมยังเก็บรักษาไว้อยู่ คอยหยิบเอามาอ่านเพื่อทบทวนบ้าง หรือเมื่อสงสัยตรงไหนก็เอามาเปิดตรวจสอบดูบ้าง บางเล่มก็ยังไม่ได้อ่านเลย พอท่านฟังผมสาธยายจบ ท่านบอกว่า วันหลังจะไปที่บ้านขนเอาไปทิ้งให้หมด ผมถึงกับอึ้งไปชั่วครู่ แล้วเริ่มเข้าใจสิ่งที่ท่านถาม ท่านต้องการให้ผมเจริญสมาธิภาวนาให้มากๆ เรียนรู้จากหนังสือให้น้อยลง คือให้มีสติกำกับ นามรูป หรือ กายใจ โดยไม่ต้องห่วงเรื่องปริยัติมากนักนั่นเอง ท่านให้ดูพ่อแม่ครูบาอาจารย์วัดป่ารุ่นเก่าๆที่เจริญภาวนาเป็นวัตรปฏิบัติเป็นตัวอย่างครับ
บอกเล่ากันเพื่อให้เป็นข้อคิดของหลายๆท่าน
Free TextEditor