ธรรมะสำหรับพระ

ผมไปทอดกฐินที่วัดภูนกยูง ช่องเม็ก อุบลราชธานี กลับมาถึงวัดแพร่ธรรมารามเกือบตีหนึ่งของวันที่๑๑ พฤศจิกายน ต้องอาศัยเรือนรับรองของวัดหลับนอนในคืนนั้น เช้าวันรุ่งขึ้นคุณย่ามาทำบุญที่วัดและรับกลับบ้าน บนศาลามีศพของคุณแม่ของโยมท่านหนึ่งซึ่งอุปัฏฐากวัดมานานตั้งบำเพ็ญกุศลอยู่ ความจริงศพท่านตั้งอยู่บนศาลามาหลายวันแล้ว แต่เพราะยังไม่พ้นกฐินกาล พระภิกษุท่านเดินทางไปรับกฐินตามวัดสาขาต่างๆ ทำให้ต้องปิดศพไว้ก่อน เนื่องจากหลวงพ่อกัณหา สุขกาโม เจ้าอาวาส เมตตาที่จะนำพระภิกษุสงฆ์จากวัดสาขาต่างๆมาร่วมบำเพ็ญกุศลด้วย

การฌาปนกิจกำหนดในวันอาทิตย์ที่ ๑๓ เวลาบ่ายโมงตรง ตอนเช้าหลวงพ่อกัณหาฯ ได้มอบให้พระอาจารย์สมัย อิณมุตฺโต แห่งวัดทับทิมแดง คลองสอง ปทุมธานี แสดงธรรมโปรดญาติโยมเพื่ออุทิศบุญกุศลให้กับพ่อแม่ผู้มีพระคุณ และผู้วายชนม์ท่านนี้ ก่อนการถวายภัตตาหารและสังฆทาน

เนื้อหาธรรมะที่พระอาจารย์สมัยฯ เทศน์นั้นเป็นการสอนอบรมพระของหลวงพ่อกัณหาฯในคืนก่อนหน้านั่นเอง ซึ่งมีใจความสำคัญที่พระและแม้ฆราวาสก็สามารถนำมาประพฤติปฏิบัติได้ ดังนี้

ชีวิตของคนเรามันไม่เที่ยง เกิดแล้วก็ล้มหายตายไป พระพุทธเจ้าถึงได้สอนไว้ว่า “วันคืนล่วงไปล่วงไป เรากำลังทำอะไรอยู่” คือให้พิจารณาตนเอง เรารักษาศีล ๕ ศีล๘ ศีล๒๒๗ กันดีหรือยัง เราทำวัตรสวดมนต์ ทำสมาธิ เดินจงกรม กันมากพอหรือยัง หรือยังมุ่งแต่วัตถุ ข้าวของ เงินทอง ลาภ ยศ สรรเสริญ พระพุทธเจ้าท่านให้ทุกคนทำความดี สร้างบารมี เพื่อเป็น(พระ)สุปฏิปันโน ญายะปฏิปันโน สามีจิปฏิปันโน

เราจะอยู่วัด อยู่ที่บ้าน อยู่ที่ทำงาน หรืออยู่ที่ใดก็ตาม ให้พากันประพฤติปฏิบัติโดยเอาศีล เอาข้อวัตรข้อปฏิบัติเป็นที่ตั้ง การเดินทางเราต้องไปเองจึงจะถึงที่หมาย

ครูบาอาจารย์ท่านต้องการให้ เจ้าอาวาส ประธานสงฆ์ พระ เณร ทุกท่านตั้งใจประพฤติปฏิบัติ สิ่งใดไม่ดีต้องแก้ไข การปฏิบัติเป็นแก่นของพระศาสนา นักปฏิบัติที่ดีต้องกราบไหว้ตัวเองได้ มีความดีที่ตำหนิติเตียนตนเองไม่ได้ พระอยู่กันคนละวัด คนละทิศ คนละทาง เพื่อโปรดญาติโยม ประชาชน การที่จะโปรดประชาชนได้ต้องเริ่มต้นจากตัวเองก่อน ให้สอนตัวเอง ๙๕% สอนคนอื่นสัก ๕% แค่นี้ศาสนาก็เจริญ วัดวาอารามก็เจริญ ที่ศาสนาเสื่อมมาจากผู้นำ มาจากคนเก่า ไม่ทำตัวเป็นตัวอย่างที่ดี ดีแต่พูด ดีแต่ปรัชญา เป็นปริยัติ เป็นหนังสือ ไม่ประพฤติไม่ปฏิบัติ ไม่มีศีล ดีแต่จะไปแก้ไขคนอื่นไม่ได้แก้ไขตัวเอง

เราเคารพใครสักคนด้วยความบริสุทธิ์ใจ ก็เพราะท่านผู้นั้นมีศีล มีสมาธิ มีปัญญา ปัญญาทางปริยัติมันดับทุกข์ไม่ได้ เพราะเป็นปัญญาที่ไม่มีสมาธิ ต้องเป็นปัญญาที่เกิดจากสมาธิ ถึงจะหยุด(ทุกข์)ได้ถึงจะเย็นได้

ในมรรคมีองค์๘ สมาธิเป็นตัวประสาน เราต้องมีสมาธิให้มากพอ คนที่จะมีสมาธิได้จะต้องมีศีล มีความตั้งใจดีที่จะรักษาศีล คนที่มีสมาธิดีจะไม่เครียด ไม่วุ่นวาย ยืน เดิน นั่ง นอน ทำงานก็มีความสุข ดังพระพุทธพจน์ที่ว่า “นัตถิ สันติ ปะรัง สุขัง สุขอื่นยิ่งกว่าความสงบไม่มี” ดังนั้นเราต้องฝึกให้มีสมาธิ มีสติระลึกรู้อยู่กับตัวตลอดเวลา อยู่กับหน้าที่การงาน แต่คนเรามักติดขี้เกียจ ชอบตามใจตัวเอง พระพุทธเจ้าจึงให้เราเอาศีล เอาข้อวัตรเป็นที่ตั้ง ให้หมั่นทำความเพียร การบวชการมาอยู่วัดถึงจะเกิดประโยชน์ มีผลใหญ่มีอานิสงส์ใหญ่ การบริโภคปัจจัยสี่จึงจะไม่เป็นเหล็กแดงที่เผาเรา เราเป็นพระก็ต้องปฏิบัติให้สมเป็นพระ มิฉะนั้นเราก็จะได้ชื่อว่าเป็นคนฉ้อโกง เอาเปรียบคนอื่น เป็นการโกง การคอรัปชั่น จะโดยตั้งใจหรือไม่ก็ตาม

อย่าเอาแต่สร้างพระพุทธรูป สร้างเจดีย์ โบสถ์วิหาร ให้เราสร้างพระขึ้นที่ใจของเรา การสร้างวัดร้อยวัดก็สู้สร้างใจเราให้เป็นพระไม่ได้ การปฏิบัติดีปฏิบัติชอบเป็นธนาคารอยู่แล้ว ญาติโยมย่อมเลื่อมใสศรัทธา มาทำบุญสุนทาน เพราะการทำบุญกับผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบหนึ่งครั้งได้บุญมากกว่าทำบุญกับคนไม่ปฏิบัติเป็นร้อยเป็นพันเท่า ยิ่งทำบุญกับพระอริยเจ้าก็ยิ่งได้บุญมหาศาล

ปัจจัยสี่ต้องได้มาจากความบริสุทธิ์ ปราศจากความโลภ ความโกรธ ความหลง ได้มาเพราะญาติโยมบูชาคุณพระพุทธ พระธรรม พระอริยสงฆ์ ดังนั้นครูบาอาจารย์จึงให้เราเร่งประพฤติปฏิบัติให้มาก และได้มอบธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้เป็นกำลังใจ เพื่อความเจริญงอกงามในมรรคผลนิพานยิ่งๆขึ้นไป

Create Date : 14 พฤศจิกายน 2554 Last Update : 14 พฤศจิกายน 2554 17:05:39 น. Counter : 1460 Pageviews.		3 comments
Share Tweet