คนพูดแล้วไม่ทำ คือ คนแพ้

เรามาเจริญพระกรรมฐานปฏิบัติอยู่ทุกลมหายใจเข้าออก ไม่ใช่ของยากอะไรนักหนา
แต่ของที่ยากที่สุดนั้นก็คือ จิตของเราไม่ได้สนใจ ขาดสติตกไป ไม่สามารถจะชนะใจเราได้
จิตมันก็แพ้ จิตใจเหลวแหลกแตกลาญ เหมือนคนติดยาเสพติด บอกเลิกแล้วก็ไม่เลิก
เลิกไม่ได้ก็แพ้อยู่ตลอด ชนะไม่ได้

ถ้าเรามีสติอยู่ในสมาธิ ตั้งอยู่ตลอดรายการแล้ว ก็สามารถชนะเข้าสักวันหนึ่ง
ในเมื่อเราชนะจิตใจของเราได้ ก็สามารถชนะคนอื่นได้โดยไม่ยากนัก
แต่เราก็ยังแพ้ตัวเองอยู่ ไม่สามารถจะชนะใจคนได้

คนเราจึงขยันไม่เท่ากัน ขี้เกียจไม่เท่ากัน
เนื่องจากว่าไม่มีการชนะจิต ไม่อยากเอางานเอาการแต่ประการใด คนประเภทนี้ควรแพ้
แพ้แปลว่ามันแย่ลง แย่ลงไปแล้วก็ไม่มีอะไรดีขึ้นอีก
ไม่สามารถแก้ไขปัญหาที่มันเกิดขึ้นในชีวิตของตนเลย นำความหายนะเข้ามาสู่จิต
ก็เนื่องจากเราขาดสติไปนั่นเอง

ถ้าเรามีสติกำหนดได้ เช่น ยกตัวอย่างว่า ยืนหนอ ๕ ครั้ง เราก็ยังทำกันไม่ได้
ถ้าทำได้แล้วจะรู้ซึ้งถึงจิต ว่าจะชนะมันตรงไหน เรามีสติควบคุมไว้ได้
เวลาพูดนั้นมันมีสัจจะ ความจริงที่ขณะพูด แต่พูดแล้วไม่ทำเพราะเหตุใด
คนพูดแล้วไม่ทำ คือคนแพ้ แพ้แล้วมันก็ต้องแย่ แย่แล้วมันก็ต้องทรุด
ไม่ได้วิมุติ ไม่สามารถจะสำเร็จมรรคผลแต่ประการใด ไม่สามารถสำเร็จแน่นอนทั้งทางโลกและทางธรรม

ทำอะไรก็จับจดเหมือนคนไปเข้างานบริษัท
เข้าแล้วก็ออก มันเบื่องาน ไปเข้างานโน้นก็ออกงานนี้ มันจับจดตลอดเวลา
นี่แปลว่าผู้พ่ายแพ้ไม่มีการชนะจิตใจได้เลย
ก็จะมีแต่ความทุกข์ความเพ้อฝันไปต่าง ๆ นานาประการ
มีความทุกข์แล้วก็ดิ้นรนไปตามเรื่องกุศลอกุศลกรรม
ไปหาผีเจ้าเข้าทรง ไปหาที่พึ่ง แต่แล้วขาดที่พึ่งของตน
การเจริญกรรมฐานต้องการจะพึ่งตนให้ได้ ต้องตั้งสติให้มันปลงตก ทำจิตใจให้สะอาดบริสุทธิ์

คนที่พูดแล้วไม่ทำ พ่ายแพ้ทั้งคำพูด พ่ายแพ้ทั้งอารมณ์
อารมณ์ก็ข่มให้อยู่ที่ ไม่ได้ธรรมะ ไม่มีอะไรข่มใจ
ธรรมะ ตัวนี้แหละแปลว่า ข่ม แปลว่าให้จิตอยู่ที่ คือสติตัวเอง
สตินี้มันทำให้ข่มได้หลายอย่างทำใจให้สบายก็ได้
แต่ขาดสติเมื่อใด เราจะเสียใจเมื่อนั้น จะทำอะไรก็ไม่ได้ผลมีแต่ความเกียจคร้าน
เกียจคร้านต่อหน้าที่การงานไม่เอางานเอาการ
การงานก็เสียไปเอง เป็นการทำร้ายตัวเองคือพวกพ่ายแพ้ เป็นการทำลายตัวเอง
คนที่สร้างตัวเอง ส่งเสริมตัวเองให้ดีนั้นก็เป็นผู้ชนะจิต โดยมีสติควบคุมเอาไว้ได้
ถ้าเราควบคุมไว้ไม่อยู่ จิตใจจะออกไปข้างนอก ไม่สามารถจะตามไปดูมันได้
จิตใจก็เลยพลาด พลาดไปตามสภาวะของเขาเหล่านั้น ไม่สามารถจะอยู่คงที่คงวาคงศอกได้เลย
ก็กลายเป็นคนที่เหลวแหลก ทำอะไรก็จับจด ทำอะไรก็ขาดความจริงใจ ขาดเหตุผลข้อนี้ไป


โดย หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม
ที่มา : //board.agalico.com/showthread.php?t=7406

Create Date : 16 ธันวาคม 2552		0 comments
Last Update : 16 ธันวาคม 2552 21:24:57 น.
Counter : 688 Pageviews.
Share Tweet