จิตคนเราเหมือนกับนิสัยของลิง
เราสามารถเรียนรู้เรื่องจิตใจของเราได้มากมายจากพฤติกรรมของลิง ลิงนั้นเกลียดกะปิ
ถ้ากะปิถูกมือมันเมื่อไหร่ มันจะถูมือกับพื้นจนเลือดไหลเต็มมือจนกว่ากลิ่นกะปิจะหายในที่สุด
จนกลายเป็นว่ากะปิถึงจะร้าย ก็ไม่ร้ายเท่าความเกลียดกะปิ
ที่มือลิงเป็นแผลเหวะหวะนั้นไม่ใช่เพราะกะปิ แต่เป็นเพราะ ความจงเกลียดจงชังกะปิต่างหาก
สิ่งที่เราเกลียดนั้น หลายครั้งไม่น่ากลัวเท่ากับความเกลียดชังในจิตใจของเราเอง
ความเกลียดชังหรือพูดให้ถูกก็คือความรู้สึกอยากผลักไส ซึ่งรวมทั้งความโกรธและความกลัว
มันจึงเป็นเจ้าตัวร้ายที่เราต้องระวังให้มากๆ แต่นั่นเป็นเพียงครึ่งหนึ่งของความจริงเท่านั้น
นอกจากความอยากผลักไสแล้ว ความยึดติดก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่เราต้องระวังไม่แพ้กัน
กลับมาที่ลิงอีกที ในประเทศอินเดีย คนอินเดียไม่ชอบลิงเพราะมันชอบขโมยผลไม้ในสวน
ชาวบ้านจึงคิดวิธีจับลิงโดยใช้กล่องไม้ซึ่งมีฝาด้านหนึ่งเจาะรูเล็กๆ พอให้ลิงสอดมือเข้าไปได้
ภายในกล่องมีถั่วซึ่งเป็นของโปรดของลิงวางไว้เป็นเหยื่อล่อ วันดีคืนดีลิงมาที่สวน
เห็นถั่วอยู่ในกล่องก็เอามือล้วงเข้าไปหยิบถั่ว แต่พอถอนมือออกมาก็ติดฝากล่อง
เพราะกำมือของลิงที่กำถั่วอยู่นั้นใหญ่กว่าฝากล่องที่เจาะไว้ ลิงพยายามดึงมือเท่าไหร่ก็ไม่ออก
พอชาวบ้านมาจับ มันก็ปีนหนีขึ้นต้นไม้ แต่ก็หนีไม่ได้ เพราะมีมือข้างเดียว
สุดท้ายก็ถูกคนจับได้ ลิงหาได้เฉลียวใจไม่ว่าเพียงแค่มันคลายมือปล่อยถั่วเท่านั้น
มันจะเอาตัวรอดได้ แต่เพราะมันยึดถั่วไว้แน่น ไม่ยอมปล่อยมันจึงต้องเอาชีวิตเข้าแลก
มีหลายอย่างที่เราใฝ่ฝันอยากได้ จึงยึดไว้อย่างเหนียวแน่น เวลาประสบปัญหา
เพียงแค่คลายสิ่งที่ยึดติดนั้นเสียบ้าง ปัญหาก็คลี่คลาย แต่เป็นเพราะเราไม่ยอมปล่อย
จึงเกิดผลเสียตามมามากมาย ไม่คุ้มกับสิ่งที่ติดยึด จะชอบหรือพึงใจกับอะไรก็ตาม
อย่าถึงกับยึดติดจนเหนียวแน่นเกินไป เพราะโอกาสที่หน้ามืดตามัวนั้นมีสูง
จนหาทางออกไม่เจอ ปัญหาทั้งหลายในชีวิตนั้น ถ้าเรารู้จักปล่อยวางบางสิ่งเสียบ้าง
มันก็จะบรรเทาไปได้เยอะ
บ่อยครั้งการปล่อยวางไม่เพียงแต่เป็นจุดเริ่มต้นของการแก้ปัญหาเท่านั้น
แต่เป็นทางออกจากปัญหาเลยทีเดียว ความจริงความเกลียดชังหรืออยากผลักไส
อะไรสักอย่างก็เป็นการยึดติดอีกรูปแบบหนึ่งนั่นเอง
ทั้งที่ลิงพยายามถูกำจัดกลิ่นกะปิไปจากมือ แต่มันก็อดไม่ได้ที่จะดึงมือมาดมหากลิ่นกะปิ
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทั้งที่รู้ทั้งรู้ว่ากลิ่นกะปินั้นเหม็น แต่มันก็อดดมมือของมันไม่ได้
ในทำนองเดียวกัน ไม่ว่าเราจะโกรธอะไรหรือเกลียดใคร เราก็มักดึงสิ่งนั้นหรือคนนั้นเข้ามา
ในจิตใจของเราให้ครุ่นคิดเสมอ ไม่ยอมปล่อย ไม่ยอมวางเสียที
ทั้งๆที่ยิ่งคิดก็ยิ่งทุกข์ ปล่อยวางเสียเถิด แล้วใจเราจะเบาขึ้นเป็นกอง ความทุกข์ทั้งหลาย
ไม่ว่าจะเป็นการพลัดพรากจากสิ่งที่รัก หรือประสบพบกับสิ่งที่ไม่พึงปรารถนา ที่มันบีบคั้น
กดทับจิตใจเราไม่หยุดหย่อนเสียที ก็เป็นเพราะเราไปยึดไปแบกมันเข้าไว้ทั้งวันทั้งคืน
ในหลายกรณี ความทุกข์ไม่ได้มาจากไหน หากมาจากการยึดติดไม่ยอมปล่อยเหมือนกับเจ้าลิงหวงถั่วนั้นแหละ
| Create Date : 26 มกราคม 2552 |
| Last Update : 26 มกราคม 2552 20:42:59 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 923 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 200 คน [
ถ้าเปรียบคนที่ไม่ชอบเป็นะกะปิกะถั่วเพื่อเตือนตัวเองนี่จะบาปมั้ยเนี่ย....