Bloggang.com : ไทยวรรษ สีทันดรสมุทร - Lifeการ์ตูนผู้หญิงที่ผมอยากเปลี่ยนชื่อใหม่เป็นMaskแทน(Spoil)

Lifeการ์ตูนผู้หญิงที่ผมอยากเปลี่ยนชื่อใหม่เป็นMaskแทน(Spoil)

หลายคนคงจะสงสัยกันว่าการ์ตูนเรื่องนี้มันมีอะไรที่ทำไมต้องขึ้นหัวกระทู้เช่นนี้
ก่อนจะเข้าเรื่องนั้นผมก็ต้องเกริ่นนำก่อนว่าทำไมผมถึงหันมาสนใจอ่านการ์ตูนเรื่องนี้ แรกเริ่มเลยช่วงที่ผมได้รู้จักกับการ์ตูนเรื่องนี้เคยได้รับรางวัลยอดเยี่ยมในสาขาการ์ตูนผู้หญิงจากการคัดเลือกของต้นสังกัดKodanshaมาแล้ว ทำให้ผมเริ่มหันมาสนใจกับการ์ตูนในระดับหนึ่งว่า เอ... เรื่องมันเป็นยังไงนะ ทำให้มันถึงกวาดรางวัลมาได้
การ์ตูนเรื่องนี้พิมพ์ฉบับลิขสิทธิ์โดยบงกช ผลงานจากลายเส้นของชิเอโนบุ เคย์โกะ ออกมาแล้ว12เล่มด้วยกันเมื่อวานผมเพิ่งจะมีโอกาสได้ลองเช่าเรื่องนี้อ่านดู ก่อนอื่นผมต้องขอพูดถึงหน้าปกของเรื่องนี้ซึ่งจะเห็นได้ว่าหน้าปกการ์ตูนของเรื่องนี้นั้นมีแต่หน้าของตัวเอกดำเนินเรื่องบ้าง ตัวสมทบบ้าง ตัวประกอบบ้าง โผล่มาโชว์เต็มหน้าปกเลยนั้นก็ยิ่งทำให้ผมเกิดความสงสัยเพิ่มเข้าไปอีกว่า หน้าปกการ์ตูนผู้หญิงโดยปกติจะต้องรูปของตัวละครทั้งตัวจะเดี่ยว คู่ หรือว่ากลุ่มก็ได้มานั่งหรือยืนประชันหน้ากระดาษกัน แต่ทำไมเจ๊คนเขียนถึงได้ตัดสินใจเขียนหน้าปกแบบนี้ออกมา ซึ่งพอผมได้อ่านไปแล้วมันก็ทำให้เข้าใจเจตนาเจ๊เขาละครับว่าทำไมต้องใช้หน้าปกแบบนี้

เรื่องนี้เริ่มต้นเมื่อนางเอกตั้งใจสอบเข้าโรงเรียนไฮสคูลชื่อดังโดยหวังจะติดตามเพื่อนสนิทที่ตั้งใจสอบเข้าด้วยแต่ผลการเรียนไม่ถึง และด้วยความช่วยเหลือของเพื่อนคนนั้นทำให้เธอสอบเข้ามาได้สำเร็จแต่ก็ทราบในภายหลังว่าเพื่อนคนนั้นผลการเรียนตก และสอบไม่ผ่านเพราะไม่มีเวลาทบทวนของตัวเอง มัวแต่เอาเวลาไปช่วยติวให้เพื่อน ทำให้นางเอกมารู้สึกว่าตัวเองน่ารังเกียจมากที่ไม่เคยสนใจภูมิหลังความรู้สึกของเพื่อนว่าเป็นยังไงบ้าง ปิดฉากการเป็นเพื่อนแบบขมขื่นและเพื่อนก็หายไปจากเรื่องนี้ไม่ปรากฏให้เห็นเลยแต่ผมเดาว่าเจ๊คนเขียนแกคงจะเอาเพื่อนคนนี้มามีบทบาทในช่วงหลังด้วยมั๊งนะคิดว่า และนางเอกต้องระบายอารมณ์คับใจนี้โดยการกรีดข้อมือตัวเองจนเป็นแผลเป็นหลายรอย
เข้าเรื่องกันต่อ หลังจากที่นางเอกได้ที่เรียนใหม่แล้วแลกกับการที่ต้องสูญเสียมิตรคนสนิทก็ตั้งใจแน่วแน่ว่าตัวเองจะหาเพื่อนใหม่ และจะคอยดูแลเอาใจใส่เขาให้ดีที่สุด แต่ก็ไม่ได้คิดมาก่อนเลยว่าความคิดเช่นนี้จะกลายเป็นผลร้ายอันเป็นแก่นเนื้อหาสำคัญของเรื่องนี้อย่างรุนแรงที่สุดนับตั้งแต่เกิดมา เมื่อเธอได้มีโอกาสทำความรู้จักกับคุณหนูลูกของประธานบริษัทใหญ่คนหนึ่งที่เข้ามาตีสนิทกับเธอ และเธอก็เริ่มตัดสินใจคบ ต่อมาทราบว่าเธอถูกหนุ่มคนหนึ่งขอเลิก จึงได้แสดงความเศร้าผิดหวังในรักต่อหน้าเพื่อน นางเอกของเราจึงตัดสินใจจะช่วยสานสัมพันธ์พวกเขาให้ เพราะกลัวว่าตัวเองจะสูญเสียเพื่อนไป
กลายเป็นการเปิดฉากเริ่มต้นของมรสุมชีวิตเมื่อมาทราบภายหลังว่าหนุ่มกระทาชายคนนั้นแท้จริงแล้วเป็นโรคจิตถูกบีบคั้นจากพ่อซึ่งเป็นประธานบริษัทเล็กให้มาเป็นแฟนกับคุณหนูคนนั้น และต้องเรียนอยู่ร่วมสถาบันเดียวกันทั้งๆที่ตัวเองไม่ต้องการเลย ทำให้ต้องระบายอารมณ์กระทำอนาจารกับหญิงสาวมากหน้าหลายตาและนางเอกก็หนีไม่พ้นเป็นเหยื่อตาคนนี้เช่นกัน ทำให้เธอตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ต้องกลายเป็นคนเก็บกด เพราะบรรดาเพื่อนที่มาคบกับคุณหนูคนนี้ล้วนแต่เป็นมิตรเทียมแทบทั้งสิ้นทั้งเห็นแก่ตัว ปอกลอก ใส่ความ ฯลฯ
ในขณะที่แม่ซึ่งเป็นผู้ปกครองก็ไปดูแลเอาอกเอาใจน้องสาวซึ่งกำลังเข้าม.ต้นพอดีจนไม่มีเวลามาใส่ใจลูกสาวเลยแม้แต่นิด ไม่เคยสังเกตเลยว่าทำไมนางเอกถึงกลับบ้านดึกและสภาพชุดมอมแมม ทั้งๆที่ตัวเองควรจะใส่ใจบ้าง
ตัวละครพวกนี้ทำให้ผมได้ประจักษ์ถึงสิ่งหนึ่งที่ชัดเจนเลยคือ หน้ากาก ครับต่างคนต่างก็สวมเข้าหากัน ไม่เว้นแม้กระทั่งตัวอาจาร์ยที่ปรึกษาประจำห้องซึ่งน่าจะเป็นที่พึ่งของนางเอกได้ เพราะลำเอียงไปหลงรักลูกศิษย์กระทาชายโรคจิตคนที่กล่าวไปแล้วซึ่งเป็นที่นับถือในโรงเรียนเพราะมีผลการเรียนเป็นที่1ของชั้น เป็นหน้าตา(หน้ากาก?)ของโรงเรียน ภายหลังกระทาชายคนนี้ก็เจอกับผลกรรมถูกกลุ่มอันตพาลรุมกินโต๊ะจนทำให้ผลการเรียนตกและถูกพ่อด่าว่าซะไม่มีดี (หน้ากากร้าวไปนิดหนึ่ง)
ต่อมานางเอกก็ได้มีโอกาสทำความรู้จักกับหญิงสาวร่วมห้องสู้ชีวิตคนหนึ่ง ซึ่งมีครอบครัวแตกแยกแต่ก็ตัดสินใจจะสู้โดยการหางานพิเศษทำไม่เลือกงาน ได้อะไรก็ทำไป ซึ่งคนนี้แหละกลายมาเป็นมิตรแท้ในภายหลังแม้ว่าจะถูกกลุ่มเพื่อนคุณหนูนั้นทำเรื่องร้ายต่างๆนานาไม่แพ้นางเอก แต่เธอคนนี้ตัดสินใจสู้เพื่อความถูกต้องที่ตัวเองเชื่อเป็นสำคัญ จัดว่าเป็นหญิงเหล็กคนหนึ่งได้เลย มีผลการเรียนในอันดับต้นไล่หลังกระทาชายโรคจิตคนนั้น
จนกระทั่งคุณหนูคนนั้นเริ่มเบื่อหน่ายกระทาชายคนนั้นไม่สามารถสนองกามารมณ์ของตัวเองได้ดีพอ หันไปคบกับหนุ่มอันตพาลต่างโรงเรียน มอมเมายาเสพติดให้จนส่งผลสติของเธอเกิดวิปลาส หลอกใช้งานเพื่อนของตนรวมถึงอันตพาลคนนั้นรุมทำร้ายนางเอกที่คิดตีตนออกห่างจนแทบจะเสียผู้เสียคน ต่อมาอันตพาลคนนั้นก็ถูกตำรวจจับและถูกคุณหนูวิปลาสหลอกเฉดหัวทิ้งไปอย่างไร้เยื่อใย
ซึ่งช่วงนี้หนุ่มร่วมห้องคนหนึ่งซึ่งเคยถูกอันตพาลคนนี้รังแกจนต้องย้ายออกจากโรงเรียนเดิมตั้งแต่ม.ต้น ก็เข้ามาช่วยเหลือและพูดคุยเปิดอกกันและกันในฐานะที่เคยประสบกับทุกข์แบบเดียวกันกับตน และกลายเป็นแฟนในเล่มหลังๆ
ย้อนมาที่กลุ่มมิตรเทียมของคุณหนูวิปลาสนั้นบ้าง หลังจากเริ่มระแคะระคายถึงตัวตนหน้ากากที่คุณหนูคนนี้สวมอยู่ ในที่สุดก็ประสบกับผลกรรมที่ตัวเองเคยร่วมทำไว้(หน้ากากแตกยับเยิน)กับนางเอกถึงขนาดฆ่าตัวตายแต่ก็รอดมาได้ และได้รับการให้อภัยจากนางเอกเพื่อกลับใจซะใหม่ แต่แล้วก็ถูกคุณหนูวิปลาสรังแกถึงห้องพักฟื้น(พร้อมกับกระซิบอะไรบางอย่างซึ่งผมเดาว่าจะต้องคอยเป็นมือที่3ทำให้คู่ของนางเอกที่เพิ่งคบกันไม่นานต้องมาแตกแยกกัน หลังจากที่คุณหนูวิปลาสคนนี้แอบไปรู้เข้า) ในขณะที่สมาชิกมิตรเทียมที่เหลือเริ่มระแวงในสีหน้าที่เหมือนหน้ากากที่ทั้งหนาและเหนียวหนึบของคุณหนูวิปลาสจนเกิดภาวะล่มสลายอย่างสิ้นเชิง (หน้ากากแตกกันทั่วหน้า)
ในขณะที่กรรมของคุณหนูวิปลาสเองก็เริ่มตามทัน เมื่อเริ่มเห็นสีหน้าของเด็กนักเรียนในโรงเรียนจ้องมองเป็นจุดเดียวกันราวกับหน้ากากเข้ามาหลอกหลอนจิตใจ และเริ่มดิ้นรนที่จะล้างแค้นนางเอกอีกครั้ง(หน้ากากทั้งเหนียวและหนาไม่มีใครเกินจริงๆ)
เนื้อหาทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในเวลาแค่เทอมเดียวเองนะครับ แม้แต่มารดาของนางเอกก็เพิ่งจะทราบความจริงว่านางเอกต้องเจอกับอะไรบ้าง งามหน้าไหมครับผู้ปกครองคนนี้ และผมไม่ได้เล่าอย่างละเอียดที่ว่านางเอกต้องเจอชะตากรรมร้ายแบบไหนบ้างหาอ่านเอาเองละกัน

บรรยายมาถึงตอนนี้ เอ.... มันเหมือนละครน้ำเน่าเรื่องไหนมั่งหรือเปล่าน้า??? เอาเป็นว่าเรื่องนี้สะท้อนปัญหาสังคมวัยรุ่นวัยเรียนของญี่ปุ่นที่นับวันสถิติการฆ่าตัวตายในหมู่วัยรุ่นนั้นจะเพิ่มมากขึ้น ใช้หน้าปกที่เป็นหน้าคนเต็มหน้าเพื่อให้เห็นว่าหน้าตาที่สวยสดงดงามนั้นเมื่อเปิดดูเนื้อหาข้างในก็จะพบกับอารมณ์เยี่ยงสัตว์เดรัจฉานของตัวละครในเรื่อง ราวกับว่าหน้าปกนั้นแท้ที่จริงแล้วมันเสมือนเป็นหน้ากากที่สวมอยู่ต่างหาก ทำให้ตัดสินว่าควรจะเปลี่ยนชื่อเรื่องนี้ซะใหม่จากคำว่าLife(ชีวิต)มาเป็นMask(หน้ากาก)แทน

Spoilซะเต็มที่เลย ใครอยากชมงานศิลปะที่แสดงให้เห็นถึงหน้ากากกับความแปรปรวนทางอารมณ์ภายใต้หน้ากากของตัวละครต่างๆ สนใจซื้อมาอ่านกันได้นะครับ ผมเข้าใจแจ่มแจ้งแล้วครับว่าทำไมเรื่องนี้ถึงกวาดรางวัลยอดเยี่ยมสาขาการ์ตูนผู้หญิงของKodanshaมาได้

Create Date : 25 ตุลาคม 2549

Last Update : 25 ตุลาคม 2549 23:27:27 น.

30 comments

Counter : 1920 Pageviews.

น่ากลัว ดูเครียดมากๆเลยค่ะ แต่ก็น่าอ่านนะเนี่ย

แต่อาจจะน้ำตาแตก+เครียด เลิกอ่านไปตั้งแต่เล่มแรกๆ

อย่างว่า สะท้อนชีวิตทีไร เครียดทุกทีสิน่า

โดย: หนอนน้อย

วันที่: 27 ตุลาคม 2549 เวลา:1:02:39 น.

ไม่เคยคิดเลยว่าการ์ตูนผู้หญิงจะมีมุมมอง ความคิด ปรัชญา อะไรสอดแทรกเอาไว้แบบนี้ด้วย ทั้งที่ก็เคยอ่านเหมือนกันแต่ไม่เคยเจอที่มันขนาดนี้ แต่จะว่าไปถ้าให้อ่านก็น่าจะให้อารมณ์ความรู้สึกคล้ายๆที่เคยๆอ่านผ่านตามา ทำนองว่ามีอะไรดีๆสอดแทรกไว้ก็จริงแต่ด้วยความรู้สึกว่ามันน้ำเน่าเกินไปเลย ไม่รู้สึกประทับมากมายนัก แบบรู้ว่าดีแต่ไม่ชอบ แต่ก็แค่คาดการณ์เท่านั้นเอาจริงอาจจะแตกต่างมาก อ่านแล้วอาจประทับใจจนต้องไปหามาซื้อเก็บไว้ก็ได้ คงจะไม่ได้ซื้ออ่านถึงจะรู้ว่าน่าสนใจอย่างน้อยจะจำไว้ว่ามีการ์ตูน(ผู้หญิงที่ดีถึงเพียงนี้)แบบนี้อยู่ โดยส่วนตัวก็ชอบเรื่องอะไรที่สอดแทรกสาระ ปรัชญา และแนวความคิดดีๆ หรือแปลกๆใหม่เหมือนกัน ไม่สนว่าจะถูกนำเสนอเป็นสื่อแบบไหนถ้าน่าสนก็จะหาซื้อหาดูหาชม (นึกว่าจะไม่มีอะไรคอมเมนต์ ปรากฎยาว) ไม่รู้ว่าอ่านการ์ตูนของจีนรึป่าว เรื่อง สุดขั้วยุทธภพ มีอยู่ช่วงที่กล่าวถึงเกี่ยวกับเรื่องตัวตนของพระเจ้า กับชีวิตคนเราที่ถูกกำหนดไว้แล้ว (ช่วงอื่นก็มีที่น่าสนแต่ช่วงตรงกับส่วนนึงของความคิดเลยจดจำเป็นพิเศษ) ถ้ายังไงลองอ่านดูแล้วมาคอมเมนต์ความคิดให้ฟังก็ดีครับ Thank and gd luck

โดย: Thest IP: 203.113.37.7 วันที่: 6 ธันวาคม 2549 เวลา:16:34:26 น.

ลงมาเม้นท์ครั้งแรกคับ

เรื่องนี้ผมตามดูตั้งกะเล่ม 1 แล้วคับ อ่านครั้งแรกติดใจ
พอดีมีเพื่อนผู้หญิงในชั้นเช่ามาอ่านใน้ห้องเรียนผมเลยยืมอ่านแก้เบื่อ
(เพราะส่วนมากการ์ตูนผู้หญิงมักจะมีฉากติดเรทเข้าข่ายอนาจารอยู่เยอะ =_= )
แต่พออ่านเรื่องนี้..อ้าว ไม่เหมือนเรื่องๆก่อนๆที่เคยอ่านเลย (ซึ้งส่วนมากมักจะเป็นรักน้ำเน่าไร้สาระ)

เป็นการ์ตูนที่แปลกและสนุกมากกับการคอยดูการเติบโตของตัวละครในเรื่อง
รวมไปถึงสไตล์การจัดภาพเน้นๆแบบไม่กลัวเปลืองกระดาษ(แต่ได้ใจ)
โดยรวมแล้วเป็นเรื่องที่ผมชอบมากฝังใจเรื่องนึงเลยทีเดียวล่ะ

โดย: OZ_Anima IP: 222.123.12.210 วันที่: 19 มกราคม 2550 เวลา:23:59:01 น.

เป็นเรื่องที่เครียดที่สุดเท่าที่เคยอ่านมาเลยค่ะ สงสารก็สงสาร ไม่อยากอ่านต่อแต่ก็อยากรู้ว่าเป็นไงต่อ บ้างตอนร้องไห้เลย รู้สึกว่าเป็นการ์ตูนที่มีสาระมากๆเลย
ปล. เพิ่งเข้ามาครั้งแรก รู้สึกว่าตัวหนังสือมันเยอะมากเลยไม่ค่อยอยากอ่าน(แบบว่าขี้เกียจนะค่ะ -*-) พอลองอ่านดูก็รู้อะไรหลายอย่าง อย่างในการเมือง หรือ การ์ตูน อันนี้แหละค่ะ ว่างๆจะเข้ามาใหม่นะค่ะ ขอบคุณค่ะที่นำเรื่องดีๆมาให้เราได้อ่านกัน

โดย: pep IP: 124.120.183.175 วันที่: 14 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:26:51 น.

ก้อเคยรู้มาบ้างว่าที่ญี่ปุ่นมักจะมีการกลั่นแกล้งแบบหนัก ๆ (นัยว่าแก้เครียดจากการเรียน) มาบ้าง เฉพาะของคนเขียนเรื่องนี้เอง ก็เคยเขียนเรื่อง วิตามิน ซึ่งเป็นแนวนี้เหมือนกัน ซึ่งก็พอจะทำใจได้บ้างแล้ว แต่สำหรับเรื่องนี้แล้ว ยิ่งอ่านก็ยิ่งรู้สึกเหมือนโรคจิตเข้าไปทุกที อ่านแล้วเครียดมาก แต่ก็อยากรู้จุดจบของเรื่อง เพราะฉะนั้นจะอ่านเล่มละครั้งเท่านั้น อ่านเสร็จ ก็ต้องรีบหาการ์ตูนตลก ๆ เรื่องอื่นมาอ่านให้คลายเครียด

โดย: mist IP: 202.28.121.131 วันที่: 5 กรกฎาคม 2550 เวลา:13:48:44 น.

โอ้ เพิ่งทราบนะคะ ว่าได้รางวัลด้วย
เพราะส่วนตัวเป็นเรื่องที่อ่านไม่ได้จริง ๆ นะ หรือถ้าอ่านก็คือขอแค่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป
แต่รู้สึกว่าเรื่องมันด้านลบไปเกินกว่าจะอ่าน และนางเอกชีวิตรันทดมาก ๆ
แต่อืม จริง ๆ แอบนึกว่าเรื่องนี้มันเป็น yuri หน่อยๆ ตรงความผูกพันที่นางเอกมีให้เพื่อนหญิงเหล็กของเธอ
แต่ถ้ามาอ่านว่าไม่ใช่ตรงนี้ ก็ต้องกลับไปทำความเข้าใจใหม่แล้วสิคะ

โดย: หมาเลี้ยงแกะ

วันที่: 10 กรกฎาคม 2550 เวลา:3:43:04 น.

เราชอบเรื่องนี้มากค่ะ ติด top ten ในใจเลย

โดย: พี่เลี้ยงจำเป็น IP: 203.113.38.12 วันที่: 17 กรกฎาคม 2550 เวลา:18:29:18 น.

ใจนึงอยากอ่าน เพราะอยากเอาไปประกอบการตัดสินใจซื้อดีวีดีเรื่องนี้

แต่อีกใจก็กลัวโดน spoil

โดย: KLB IP: 203.155.204.66 วันที่: 17 กรกฎาคม 2550 เวลา:18:37:48 น.

ขอบคุณนะคะ ที่ Spoil จะรีบไปซื้อเล่ม 2-14 มาอ่านทันทีเลย อิอิ เนื้อเรื่องท่าทางจะมันส์น่าดู ชีวิตรันทดดีจริงๆ

โดย: มาโกะ IP: 222.123.92.217 วันที่: 15 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:03:13 น.

ไปอ่านมาแล้วครับ สำหรับผม ผมยกให้เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ดีที่สุดเท่าที่บงกชถือลิขสิทธิ์เลยทีเดียว
เป็นเรื่องเพียงไม่กี่เรื่องที่อินถึงกับเอาไปฝันถึง4วันติด เป็นเรื่องที่อ่านแบบไม่เสียดายเงินค่าเช่า เป็นเรื่องที่หยิบอ่านบ่อยมากใน1วันที่เช่ามา และเป็นเรื่องที่ควรได้รับรางวัลอย่างไร้ข้อโต้แย้งเลยจริงๆ(ที่ดีใจมากในตอนนั้นก็คือ ปีที่ไลฟ์ได้สาขาเด็กผู้หญิง แอร์เกียร์ก็ได้สาขาเด็กผู้ชาย กลายเป็นว่าปีนั้นเรื่องที่ชอบมาก2เรื่องได้รางวัลทั้งคู่ ฮิฮิ)

โดย: เด็กดีหรือเลวหว่า IP: 58.10.36.138 วันที่: 14 ธันวาคม 2550 เวลา:20:26:55 น.

มานามิมันคือยัยปิศาจโรคจิต..
ที่ชอบเรื่องนี้เพราะได้จิ้นค่ะ

ปล.ชอบมิคิจัง^^

โดย: Miki IP: 203.151.42.157 วันที่: 25 ธันวาคม 2550 เวลา:8:20:06 น.

ชอบที่มีภาพพลังประชาชน

โดย: mind IP: 222.123.4.194 วันที่: 9 มกราคม 2551 เวลา:14:13:12 น.

เพิ่งจะอ่านมะวานนี้เอง อ่านไปได้ 3 เล่ม
แรงไปหน่อย แต่คิดว่าน่าจะมีอยู่จิง และบางที ก็อาจเป็นคนใกล้ตัวเอง แต่ว่าในเรื่องมันเกิดกับเด็กมัธยมปลาย ก็น่าสงสารอะ ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ

โดย: ืnana IP: 58.136.60.118 วันที่: 10 มกราคม 2551 เวลา:17:15:10 น.

อ้าว
อายูมุชอบผู้ชายเหรอเนี่ย
แย่จัง
ทำไมไม่เป็นฮิโตริ

โดย: 88 IP: 125.25.155.103 วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:20:20:04 น.

อึ้งมากๆ กับเรื่องนี้
แรก ๆ ที่ซื้อมากะจะหยุดซื้อแหละ เพราะว่าอ่านแล้วเครียดดดดดดดด
พอไปบ่นกับเพื่อนๆ ที่บ้านอก คุณขา มีจริงค่ะ เกือบเหมือนในการ์ตูนเลย
เศร้ามากๆ กับสังคม เลยซื้อต่อไปซะเลย
ไม่รู้มีใครเหมือนเรามั้ย เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ซื้อเก็บไว้ และไม่ค่อยหยิบมาอ่านบ่อยๆ แต่ชอบค่ะ

สรุปว่า ชอบเรื่องนี้ แต่ไม่กล้าหยิบมาอ่านบ่อยๆ
ก๊ากกกกกก (กลัวค่ะ กลัวเศร้าไปกับเรื่องนี้)

โดย: Baobao (xiaolin & me

) วันที่: 12 พฤษภาคม 2551 เวลา:2:37:09 น.

เพิ่งอ่านได้ไม่นาน
ตอนแรกตกใจมาก ไม่เคยคิดว่าการ์ตูนจะเป็นแบบนี้ รู้สึกมันแรงอะ
แต่ว่าพอได้อ่านไปเรื่อยๆ
เฮ้ย..มันเจ๋งมาก
เพราะมันไม่ใช่แค่การ์ตูนรักหวานแหวว แต่มันมีเรื่องราวระหว่างเฟรม ไว้ให้เรากลับไปคิดมากมาย

แบบว่า ถ้าไม่ได้อ่านแล้วจะเสียดายอะ

โดย: jo IP: 203.156.167.209 วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:13:12:17 น.

เราว่าเป็นการ์ตูนที่มีเนื้อเรื่องที่ดีมากเรื่องนึงเลย สะท้อนในสิ่งที่เกิดขึ้นได้กับทุกสังคม ตอนแรกเครียดเหมือนกัน ว่าจะเลิกอ่าน แต่พออ่านจนจบเล่ม มันมักจะมีปมให้ต้องติดตามอ่านเล่มต่อไปทุกทีเลย

โดย: poundcute IP: 125.24.76.135 วันที่: 22 มิถุนายน 2551 เวลา:11:59:28 น.

หนูอ่านในการ์ตูนทุกเล่มเลยค่ะ และดูที่นำมาสร้างเป็นละครด้วย

มันสะท้อนชีวิตมากๆ ครั้งนึงหนูเคยมีโอกาสได้เห็นเรื่องแบบนี้เหมือนกันค่ะ แต่หนูไม่ได้เข้าไปช่วยค่ะ เพราะเข้าใจผิดว่า คนที่ถูกทำร้ายเค้าเป็นคนไม่ดี (เหมือนตอนตัวอิจฉาใส่ร้ายนางเอกอ่ะ) เลยคิดว่า ..ช่างเขาเถอะ หนูไม่ได้ขี้ขลาดนะคะ แต่ว่าไม่รู้ว่าเขาทะเลาะอะไรกัน

แล้วพอมาอ่านการ์ตูนเรื่องนี้ ร้องไห้เลยค่ะ เพราะละอายที่ไม่ได้ช่วย คนที่ถูกรังแกอยู่คนนั้นเลย ถ้าเกิดเขาคิดสั้นมา มันก็เป็นความผิดของหนูเหมือนกัน

โดย: กานต์ IP: 202.149.25.233 วันที่: 14 พฤศจิกายน 2551 เวลา:4:03:28 น.

อ่าน อยู่ ชอบมากค่ะ

เศร้าดี แต่เพิ่งอ่านถึงเล่มที่ 13 เองอ่ะคะ

โดย: mint IP: 161.200.255.162 วันที่: 15 พฤศจิกายน 2551 เวลา:8:20:07 น.

อ่านแล้ว ชอบ มันอินน์มาก ให้ข้อคิดนะ ถ้าอ่านแล้วเข้าใจ

โดย: มินิ IP: 118.173.236.139 วันที่: 19 ธันวาคม 2551 เวลา:15:01:41 น.

เจ๋งมากอ่ะ เรื่องนี้ อ่านจบถึงเล่ม 18 แล้ว อิอิ
ชอบเล่ม 10-14 มากกกก สะใจสุดๆ 55555

โดย: zzzzzz IP: 124.121.113.231 วันที่: 4 มกราคม 2552 เวลา:18:41:51 น.

ตอนแรก ๆๆ ที่อ่านคิดว่าไม่มีอะไรมาก คิดว่ารูปภาพมันเยอะมาก ตัวหนังสือน้อยอ่านไม่ถึง5นาที ก็จบ ดูภาพประกอบไปด้วย ภาพสวยมาก อ่านเล่มแรกติดเลย
คือวันไหนไม่ได้อ่านจะลงแดง
สนุกมาก มันส์ ไม่คิขุเลย หลัง ๆอ่านไปอ่านมาเริ่มเครียด
มันแรงจริง ๆ อยากรู้ตอนจบเร็ว ๆ แต่บางครั้งก็ไม่อยากให้มันจบ

โดย: นุ๊กนิ๊ก IP: 58.181.157.122 วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:14:40:24 น.

เพิ่งอ่านค่ะ

เป็นเรื่องที่เพื่อนแนะนำว่าสนุกให้อ่าน แต่ก็ไม่เคยบอกว่ามันเป้นยังไง บอกแต่ นางเอกเรื่องนี้มืดมนดี พอมาอ่านแล้วอึ้งค่ะ ไม่นึกว่าจะเป็นถึงขนาดนี้
เพื่อนบอกว่าการ์ตูนโรคจิตไว้ให้คนโรคจิตอ่าน^^ อ่านเรื่องนี้แล้วคิดว่าเป็นการ์ตูนที่ดีมากๆเลยค่ะ เพราะส่วนใหญ่เจอแต่การ์ตูนไร้สาระที่ออกแนวซ้ำๆซากๆ

โดย: J_JAN IP: 125.24.91.23 วันที่: 18 มีนาคม 2552 เวลา:21:57:03 น.

ชอบมิคิมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

โดย: bugbook IP: 124.122.167.19 วันที่: 18 เมษายน 2552 เวลา:1:23:42 น.

เห็นรูปปกการ์ตูนตั้งแต่ตอนม.ต้นน่ะคะ อ่านครั้งแรกก็คิดว่า โห!บงกชไม่น่าหาเรื่องที่มันดูรุนแรงขนาดนี้มา นางเอกเล่มแรกๆดูเหมือนไม่มีอนาคตเลยโดนแกล้งเยอะมากๆ เอ่อไม่รู้ว่าได้เห็นเป็นซีรี่ส์รึยังค่ะ ญี่ปุ่นเอามาทำอ่ะคะ"คุณโยทจัง"เอามาลงไว้ใน mthaiอ่ะคะ ภาคหนึ่ง แต่ภาคสองคงยังไม่มาอ่ะคะ
ลงเป็นเว็บให้นะคะเผื่อคนยังไม่ได้ดู
//video.mthai.com/player.php?id=24M1219879575M0
ถ้าเข้าไม่ได้คลิกwww.mthai.com หรือ video.mthai.comเเล้วพิมพ์ว่า" LIFE - EP.1 [ ซับไทย ]"นะคะ
ปล.ขอโทษนะคะเพราะที่เรารู้จักบล็อกคุณก็เพราะsearchหาคนที่จะเขียนเรื่องlifeอ่ะคะ อยากเห็นคนที่ชอบเรื่องนี้เหมือนกันนะคะ ขอบคุณคะ

โดย: puk IP: 124.120.143.215 วันที่: 23 เมษายน 2552 เวลา:22:00:10 น.

ไม่เคยอ่านการ์ตูนเรื่องนี้ แต่หลงเข้ามาจากห้องเฉลิมไทยค่ะ

อ่านบทความของคุณแล้วทำให้นึกถึงตอนประถมค่ะ ผ่านมาสิบกว่าปีแล้ว

เราเคยโดนหัวหน้าห้องแกล้ง เช่น เอาสมุดงานไปทิ้ง(แต่อาจาร์ยเห็นมันอยู่ในถังขยะพอดี) พอแกล้งเราด้วยเรื่องนี้ไม่สำเร็จ วันต่อมาก็กล่อมคนในห้องว่าเราเป็นคนเอาสมุดงานของเราไปทิ้งถังขยะเองเพื่อทำให้เขาซวย(แต่เราก็ไม่เห็นอาจาร์ยจะว่าอะไรเขานะ เรื่องสมุดงานเราไปอยู่ในถังขยะหน่ะ) ทำให้คนนับสิบคนมารุมด่าเราในตอนเช้าก่อนเข้าแถวเคารพเสาธงต่อหน้ารุ่นน้องแถวๆนั้น ทำเอาเราร้องไห้ พอดีน้องเรากับเพื่อนมาเจอเข้า จำไม่ได้ว่าน้องสาวเราพูดว่าอะไรแต่พวกนั้นก็สลายตัวไป แล้วพวกน้องสาวก็พาเราไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ ตอนที่วัดส่วนสูงประจำปี คุณเธอก็ใช้ฟุตเหล็กระดมตีหัวเราค่ะทำเอาเรามึน จนกระทั่งเพื่อนของเธอบอกให้หยุดเพราะสมเพชเรา ท้ายสุดก็ดักหยิกและพูดขู่เราค่ะ เป็นรอยเขียวซ้ำจนแม่เห็น ตอนแรกโกหกแม่ว่าเราสะบัดแขนชนเสาเองเพราะไม่อยากมีปัญหากับคนที่อาจาร์ยส่วนใหญ่ชอบ แต่แม่ไม่เชื่อ น้องสาวเราเลยมาเล่าให้แม่ฟังว่าตอนนี้เรามีปัญหากับใคร เราเลยต้องเล่าความจริงไป หลังจากนั้นแม่เราก็พาเพื่อนแม่ที่ลูกสาวเขาเรียนโรงเรียนเดียวกับเรานั่งรถไปหาอาจาร์ยฝ่ายปกครอง ระหว่างทางไปก็เจอคุณเธอกับพี่สาวอยู่ในร้านซุปเปอร์มาร์เก็ต คุณแม่กับเพื่อนก็เลยลงจากรถไปคุยด้วย (เราไม่ได้ลงไปด้วย) แล้วคุณแม่ก็หัวเสียกลับมาเพราะเธอเอาแต่ร้องไห้และบอกว่าแม่ใส่ความเขาและพี่กับพ่อของเธอที่อยู่แถวนั้นก็มารุมว่าแม่ แม่กับเพื่อนเลยขับรถไปโรงเรียนไปคุยกับอาจาร์ยปกครอง อาจาร์ยปกครองไม่เชื่อเรื่องสมุดงาน กับ ฟุตเหล็กตีหัว พอดีเรื่องโดนดักหยิกยังมีหลักฐานเป็นรอยเขียวจ้ำที่แขนอยู่ ก็เลยเชื่อ ตอนเช้าขึ้นมาอาจาร์ยก็เรียกเธอมาคุยหลังจากเคารพเสาธงซึ่งเรามองเห็นเธอนั่งร้องไห้ตลอด อาจาร์ยปลดเธอจากการเป็นหัวหน้าห้อง แต่เรื่องยังไม่จบค่ะ ตอนกลางวันอาจาร์ยฝ่ายปกครองก็ดึงมือเราเข้าไปในห้องเงียบๆ และด่าเราที่ทำตัวเป็นคนขี้ฟ้อง ทั้งๆที่เพื่อนแค่ล้อเล่นเท่านั้น(หยิกเป็นรอยเนี่ยะนะ) ทำให้เรากลัวมากและน้ำตาเล็ดที่เราหาความยุติธรรมไม่ได้ ที่ผู้ใหญ่ทำกับเด็กประถมแบบนี้

พอตอนเย็นเพื่อนมายืมไม้บรรทัดเราและกำชับเราว่าอย่าบอกใครนะ เพราะอดีตหัวหน้าห้องสั่งคนทุกคนไม่ให้พูดกับเรา และจะแบนคนที่ฝ่าฝืนด้วย ตลอดจนจบปีการศึกษาก็ไม่มีใครพูดกับฉันยกเว้นเพื่อนผู้ชายที่อยู่ในห้องที่ไม่แคร์อดีตหัวหน้า ตอนกินข้าวกลางวันก็โดนไล่ออกมาจากกลุ่มเดิมจำไม่ได้ว่านั่งกินคนเดียวหรือกับเพื่อนผู้ชายกลุ่มนั้น ก็ขอบคุณเพื่อนๆกลุ่มนั้นที่ยังเป็นกำลังใจให้ฉันอยู่มาถึงทุกวันนี้ค่ะ

ขอโทษนะคะ ที่กลายเป็นความเห็นคนแก่ระลึกถึงความหลังจนได้

ปล. คุณกานต์เคยเรียนโรงเรียนประถมที่เดียวกันกันฉันรึเปล่าคะ

โดย: ตู้เย็น IP: 58.8.114.208 วันที่: 2 กรกฎาคม 2552 เวลา:21:41:30 น.

ขอบคุณมากค่ะ เราเรื่องนี้นี้มาก วันนี้เพิ่งอ่านเล่มที่ 19ไป
ชอบภาพลายเส้นได้อารมณ์สุดๆ เป็นการ์ตูนผู้หญิงที่แตกต่าง และรู้สึกทึ่งมากเมื่อตั้งกระทู้ครึ่งนึงที่มาตอบเป็นผู้ชาย เพราะน้องมากที่ผู้ชายจะอ่านการ์ตูนของผู้หญิง
แต่เรื่องนี้ชอบความสัมพันธ์ของฮัตโตริ กับ ชีบะมาก
เป็นมิตรแท้ที่ลึกซึ้งเกินกว่าที่ถ้อยคำใดจะกล่าวบรรยายได้หมด

โดย: นานะจัง(บทเพลงปีศาจ) IP: 118.174.82.64 วันที่: 2 กรกฎาคม 2552 เวลา:21:52:49 น.

ขอบคุณค่ะที่นำมาให้อ่าน ยังไม่ได้อ่านเรื่องนี้เลย
ต้องหาซื้อมาอ่านบ้างซะแล้ว

โดย: aooy IP: 202.139.223.18 วันที่: 3 กรกฎาคม 2552 เวลา:13:43:03 น.

เรื่องนี้กดดันสุดๆอะ แต่เราหยุดอ่านไม่ได้ มันลุ้นนะ

ให้ข้อคิดดีอะคะ ชอบที่เห็นพัฒนาการของนางเอก ปัจจัยมันเสริมกันดี เป็นหนังสือการ์ตูนที่เราชอบมากๆ รองจาก Higurashi เลย อะ(แบบว่าบีบหัวใจได้พอๆกัน)
เรื่องนี้สะท้อนสังคมดี

โดย: เด็กบ้านนอก IP: 113.53.69.251 วันที่: 14 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:30:07 น.

อ่านจนจบเเล้ว

เเต่ผิดหวังตรงที่ โซโนดะคุงไม่ได้เป็นเเฟนกะอายูมุจังเเฮะ

เเบบว่าเเอบเชียร์คู่นี้อยู่อ่ะ^^

โดย: ปูน IP: 203.144.144.164 วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:22:51:27 น.

ไทยวรรษ สีทันดรสมุทร

Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Rss Feed

Smember

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

ผม ไทยวรรษ สีทันดรสมุทร
สามัญชนคนเหมือนกัน(All normal Human)
คนจรOnline(ได้แค่ฝัน)แห่งห้วงสมุทรสีทันดร
(Online Dreaming Traveler of Sitandon Ocean)
กรรมกรกระทู้สาระ(แนว)อิสระผู้ถูกลืมแห่งโลกออนไลน์(Forgotten Free Comment Worker of Online World)
หนุ่มสันโดษ(ผู้มีชีวิตที่พอเพียง) นิสัยและความสนใจแปลกแยกในหมู่ญาติพี่น้องและคนรู้จัก (Forrest Gump of the family)
หนุ่มตาเล็กผมสั้นกระเซิงรูปไม่หล่อพ่อไม่รวย แถมโสดสนิทและอาจจะตลอดชีวิตเพราะไม่เคยสนใจผู้หญิงกะเขาเลย
บ้าในสิ่งที่เป็นแก่นสารและสาระมากกว่าบันเทิงเริงรมย์
พร้อมแบ่งปันประสบการณ์ดีๆกับบันทึกในโลกออนไลน์แล้วครับ
กรุณาปรับหน้าจอเป็นขนาด1024*768เพื่อการรับชมBlog
ติดตามการเคลื่อนไหวของกรรมกรผ่านTwitter
และติดตามพูดคุยนำเสนอด้านมืดของกรรมกรผ่านTwitterอีกภาคหนึ่ง

ติชมแนะนำหรือขอให้เพิ่มเติมเนื้อหาWeblog กรุณาส่งข้อความส่วนตัวถึงผมโดยตรงได้ที่หลังไมค์ช่องข้างล่างนี้รับติดต่อเฉพาะผู้ที่มีอมยิ้มเป็นตัวเป็นตนเท่านั้น ไม่รับติดต่อทางE-Mailเพื่อสวัสดิภาพการใช้Mailให้ปลอดจากSpam Mailครับ
Addชื่อผมลงในContact listของหลังไมค์