กรรมกรเป็นยังไงมายังไงกันแน่กับโรคแอสเพอร์เกอร์ ต้องขอบอกว่าตัวผมนั้นเพิ่งจะรู้จักโรคนี้เมื่อไม่กี่เดือนนี่เองครับ และหมอที่โรงพยาบาลก็เพิ่งจะลงความเห็นเรื่องนี้เช่นกันว่าสาเหตุที่ผมมีอาการสมาธิสั้นเวลาที่ต้องอยู่เฉยๆโดยเฉพาะในช่วงที่ว่างจากการทำงาน อีกทั้งเมื่อสมัยยังเป็นเด็กประถมหรืออนุบาลผมก็มีปัญหาในเรื่องของการเรียนรู้อยู่มากพอสมควร จนเกือบถูกเข้าใจว่าผมเป็นโรคออทิสติกไปแล้ว เพราะลูกชายของน้าที่เป็นคุณหมอเอง อายุน้อยกว่าผมไม่ถึง5ปีด้วยซ้ำก็ป่วยเป็นออทิสติกปัจจุบันก็ยังพูดคุยสื่อสารอะไรด้วยนี่ไม่ได้เลย ช่วงนั้นผมต้องหยุดเรียนไปหาหมอที่โรงพยาบาลรามาอยู่เนืองๆ และแอสเพอร์เกอร์ก็จัดว่าเป็นออทิสติกอย่างอ่อนๆเหมือนกัน ก่อนที่หมอจะลงความเห็นว่าผมเป็นAsperger ผมเองก็ให้Link Weblogนี้ของผมให้หมอเข้ามาแวะเยี่ยมชมไปเหมือนกัน ได้ยินว่าที่เมืองไทยมีการก่อตั้งสมาคมผู้ปกครองที่มีบุตรหลานเป็นแอสเพอร์เกอร์อยู่เหมือนกันเมื่อช่วงปี2542 แต่ปัจจุบันได้สลายตัวยกเลิกไปแล้ว ทุกวันนี้ถึงผมจะว่างงานแต่ผมก็ยังใช้ชีวิตได้อย่างปกติและสบายดีครับ จะขาดก็แต่การงานที่เมื่อไหร่จะมีโรงพยาบาลที่ไหนรับเอาตัวผมเข้าไปทำงานสักทีเท่านั้นเอง เพราะผมไม่อยากรบกวนเงินทองของแม่ที่เกษียณอายุแล้วไปมากกว่านี้นะครับ   Create Date : 21 ธันวาคม 2549     Last Update : 21 ธันวาคม 2549 10:47:09 น. Counter : 829 Pageviews.   1 comment Share Tweet

เกณฑ์การวินิจฉัยกลุ่มอาการแอสเพอร์เกอร์ เกณฑ์การวินิจฉัยกลุ่มอาการแอสเพอร์เกอร์ โดย กิลเบอร์ก ค.ศง 1989 Diagnostic criteria for Asperger’s Syndrome from Gillberg and Gillberg (1989) --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 1. ความผิดปกติด้านสังคม (เป็นตัวของตัวเองมาก) (พบอาการอย่างน้อย 2 ข้อ จากทั้งหมด) ก.ไม่สามารถมีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนได้ ข. ไม่ต้องการจะมีปฎิสัมพันธ์กับเพื่อน ค. ไม่ชื่นชมยินดีกับกฎระเบียบของสังคม ง. พฤติกรรมทางสังคมและอารมณ์ไม่เหมาะสม 2. ความผิดปกติทางด้านความสนใจ (พบอาการอย่างน้อย 1 ข้อจากทั้งหมด) ก. ไม่ร่วมกิจกรรมอื่น ข. ติดอยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่งซ้ำๆ ค. ใช้ความจำมากกว่าเข้าใจความหมาย 3. การทำกิจวัตรซ้ำๆ (พบอาการอย่างน้อย 1 ข้อจากทั้งหมด) ก. พึ่งพาตนเองในเรื่องชีวิตความเป็นอยู่ ข. พึ่งพาคนอื่น 4. ภาษาและการสื่อความหมายแปลก ๆ (พบอาการอย่างน้อย 3 ข้อจากทั้งหมด) ก. พัฒนาการทางภาษาช้า ข. การอธิบายหรือการเล่าจะดีมากเกินไป ค. ภาษาพูดจะเป็นทางการมากไป ง. สำเนียงและน้ำเสียงแปลก ๆ จ. แสดงปัญหาในเรื่องความเข้าใจภาษา เช่น แปลความหมายคำพูดของบุคคลอื่น แบบคำต่อคำหรือแปลความหมายของคำที่ใช้ผิด 5. ปัญหาในการใช้ภาษาท่าทาง (พบอาการอย่างน้อย 1 ข้อจากทั้งหมด) ก. การแสดงท่าทางประกอบทำได้จำกัด ข. ท่าทางที่แสดงออกงุ่มง่าม เก้งก้าง ค. การสื่ออารมณ์ทางใบหน้าทำได้จำกัด ง. การแสดงออกด้วยท่าทางหรืออารมณ์ทางใบหน้าไม่เหมาะสม จ. ท่าทางแข็ง ๆ แลดูแปลก ๆ 6. การเคลื่อนไหวเก้งก้าง ไม่พลิ้วไหว ก. ผลคะแนนทดสอบในเรื่องพัฒนาการการเคลื่อนไหวค่อนข้างต่ำ เกณฑ์การวินิจฉัยกลุ่มอาการแอสเพอร์เกอร์โดย Szatmari, Bremner และ Nagy ค.ศ. 1989 Diagnostic criteria for Asperger’s Syndrome from Szatmari, Bremner and Nagy (1989) --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 1. ความสันโดษ (พบอาการอย่างน้อย 2 ข้อ จากทั้งหมด) ก. ไม่มีเพื่อนสนิท ข. หลีกเลี่ยงบุคคลอื่น ค. ไม่สนใจจะสร้างมิตรสัมพันธ์กับใคร ง. พวกชอบอยู่คนเดียว 2. ความผิดปกติด้านปฏิสัมพันธ์ทางสังคม (พบอาการอย่างน้อย 1 ข้อ จากทั้งหมด) ก. เข้าหาบุคคลอื่นเพียงเพื่อให้ได้สิ่งที่ตัวเองต้องการ ข. วิธีการเข้าหาบุคคลแปลก ๆ ค. ตอบสนองต่อเพื่อนแบบฝ่ายเดียว ง. มีปัญหาในเรื่องการรับรู้ความรู้สึกผู้อื่น จ. ไม่ผูกติด/ยึดติดกับผู้อื่นทางด้านความรู้สึก 3. ความผิดปกติในด้านภาษาท่าทาง (พบอาการอย่างน้อย 1 ข้อ จากทั้งหมด) ก. การสื่ออารมณ์ทางใบหน้าทำได้จำกัด ข. ไม่สามารถอ่านความรู้สึกที่แสดงออกทางใบหน้าของเด็กได้ ค. ไม่สามารถสื่อความทางตา ง. ไม่มองคนอื่น จ. ไม่ใช้มือเพื่อแสดงความต้องการของตัวเอง ฉ. การแสดงท่าทางประกอบมากและเก้งก้างเกินไป ช. เข้าใกล้ผู้อื่นมากเกินไป 4. ภาษาพูดแปลก ๆ (พบอาการอย่างน้อย 2 ข้อ จากทั้งหมด) ก. ระดับเสียง (สูง – ต่ำ) ผิดปกติ ข. พูดมากเกินไป ค. พูดน้อยเกินไป ง. บทสนทนาไม่ปะติดปะต่อกัน จ. ใช้คำพูดแปลก ๆ ฉ. คำพูดมีลักษณะซ้ำ ๆ เป็นแพทเทิรน์ 5. อาการไม่เข้าข่ายในแบบประเมิน DSM-III-R สำหรับ ก. โรคออทิสติก   Create Date : 01 กันยายน 2549     Last Update : 1 กันยายน 2549 21:23:07 น. Counter : 523 Pageviews.   1 comment Share Tweet

ข้อแนะนำในการช่วยเหลือเด็กสำหรับผู้ปกครองและครู ข้อแนะนำการช่วยเหลือเด็กจะแยกเป็นประเด็นตามความบกพร่องแต่ละด้านเพื่อที่ผู้ปกครองและครูจะนำไปใช้กับเด็กได้ง่ายขึ้น ด้านสังคม 1. ควรอธิบายเรื่องกฎระเบียบในการปฏิบัติตัวและตอบสนองต่อผู้อื่นในสังคมให้เด็กเข้าใจเป็นเรื่องๆ เฉพาะไป 2. อาจจะใช้วิธีการเขียน “เรื่องราวทางสังคม” (Social Stories) หรือเรื่องราวเฉพาะเหตุการณ์ที่ต้องการสอนเด็กขึ้นมาใหม่เพื่อส่งเสริมความเข้าใจให้ดีขึ้น 3. อาจต้องแสดงท่าทางหรือวาดภาพประกอบเรื่องทางสังคมนั้นเพื่อเสริมความเข้าใจ (เด็กเหล่านี้จะไม่เข้าใจสิ่งที่เป็นนามธรรมหรือความคิดรวบยอด จุดแข็งของเด็ก อยู่ที่การรับภาพและแปลข้อมูลทางสายตามากกว่าการฟัง) 4. อาจซักซ้อมความเข้าใจเพิ่มเติมโดยการให้เด็กแสดงให้ดูหรือพูดทวนซ้ำในสิ่งที่ท่านสอนอีกครั้งหนึ่ง 5. ควรหลีกเลี่ยงการทำหน้าปั้นปึ่งหรือประชดประชันใส่เด็ก วิธีที่ดีที่สุดคือบอกเด็กไปตรง ๆ ว่าท่านมีความรู้สึกอย่างไรและต้องการให้เขาทำตัวอย่างไร 6. ควรหาโอกาสสอนหรือให้ความรู้เพื่อน ๆ ของเด็กถึงวิธีการแก้ปัญหาความผิดปกติทางด้านสังคมของเขา 7. พยายามหาโอกาสเชิญเพื่อนของเด็กมาเล่นที่บ้านเพื่อส่งเสริมสัมพันธภาพระหว่างกันให้ดีขึ้น 8. สอนหรืออธิบายให้เด็กเข้าใจถึงกฎการเล่น เช่น วิธีเริ่ม วิธีเล่นและวิธีเลิกเล่น 9. พยายามให้เด็กเล่นเกมด้วยกันเป็นคู่หรือคัดเลือกประเภทกีฬาที่ไม่ต้องการการแข่งขันเพื่อหวังผลแพ้ ชนะ 10. สอนให้เด็กรู้จักยืดหยุ่น ร่วมมือและแบ่งปันกับเพื่อน 11. สอนเด็กให้รู้จักแก้ไขพฤติกรรมตัวเองหากเพื่อนไม่ยอมรับการกระทำนั้น 12. ครูอาจจะคอยช่วยกำกับหรือให้ความช่วยเหลือเด็กในเรื่องการเล่นระหว่างช่วงเวลาพักสั้นหรือพักกลางวัน 13. ครูควรช่วย “หาคู่” ให้เด็ก โดยวิธีคัดเลือกเด็กที่มีวุฒิภาวะและจิตใจดีเป็น “เพื่อนคู่หู” (บัดดี้) คอยทำหน้าที่แนะนำและช่วยเหลือในยามที่เด็กเข้าร่วมกลุ่มกับเด็กอื่นและทำหน้าที่ “ไกล่เกลี่ย” หากเด็กเผชิญกับสถานการณ์กดดันจากเพื่อน 14. ครูและเพื่อนควรช่วยปกป้องเด็กจากการถูกรังแก ถูกกล่าวหาหรือถูกเอารัดเอาเปรียบจากผู้อื่น 15. ครูควรกล่าวคำชมเชยเด็กอื่น ๆ เมื่อเขาปฏิบัติกับเด็กแอสเพอร์เกอร์ด้วยความเมตตา วิธีนี้จะส่งเสริมให้เด็กทุกคนรู้จักเห็นอกเห็นใจและอดทนกับเพื่อนที่ด้อยกว่า 16. ครูควรหาโอกาสให้เด็กแอสเพอร์เกอร์ได้แสดงความสามารถทางวิชาการโดยการอธิบายหรือสอนเพื่อนแทนครูในบางครั้ง วิธีนี้จะช่วยเรียกความมั่นใจให้เกิดขึ้นกับเขาและเป็นการสร้างทัศนคติที่ดีให้กับเพื่อน ๆ ทุกคน 17. ครูอาจจะหาโอกาสที่เหมาะสมอธิบายให้เพื่อนในชั้นเรียนฟังถึง “ความแตกต่าง” และ “ความไม่เท่ากัน” ในความสามารถของแต่ละคนและสอนให้เด็กรู้จักยอมรับในความแตกต่างนั้น 18. ท่าทีและทัศนคติที่ดีของครูต่อเด็กแอสเพอร์เกอร์เป็นตัวแปรที่สำคัญตัวหนึ่งที่จะทำให้เด็กผ่านพ้นปีการศึกษานั้นไปได้อย่างราบรื่น 19. การจัดกลุ่มซ่อมเสริมทักษะการมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคมจะทำให้ผู้ใหญ่มองเห็นปัญหาของเด็กชัดเจนขึ้นและจะสามารถวางแผนแก้ปัญหานั้นได้ตรงประเด็น 20. สอนให้เด็กเข้าใจความหมายของ “สิทธิส่วนบุคคล” ซึ่งถือเป็นเรื่องมารยาททางสังคมที่จำเป็นต้องปลูกฝังให้กับเด็กแอสเพอร์เกอร์แต่เนิ่น ๆ และสม่ำเสมอ 21. พยายามจับตาอย่าให้เด็กแยกตัวออกจากกลุ่มเพื่อนบ่อยเกินไป 22. ครูอาจจะเริ่มต้นชวนเด็กเล่นหรือพูดคุยด้วยถ้าเห็นเขาแยกไปอยู่คนเดียว 23. อย่าได้ไว้วางใจว่าเด็กเข้าใจในสิ่งที่ครูพูดทุกอย่างเช่นกัน ควรทดสอบความเข้าใจของเด็กโดยให้เด็กอธิบายหรือพูดทวนกลับในสิ่งที่ได้ยิน 24. ควรหมั่นสังเกตและระมัดระวังเหตุการณ์ที่อาจจะเป็นสาเหตุให้เด็กแสดงพฤติกรรมไม่พึงประสงค์ออกมา พยายามระงับเหตุ แต่เนิ่น ๆ อย่างปล่อยให้ผลเสียเกิดขึ้น แล้วค่อยมาคิดระงับทีหลัง คำกล่าวที่ว่า “ป้องกันดีกว่าแก้ไข” ยังคงใช้ได้ดีกับเด็กแอสเพอร์เกอร์ทุกคน 25. การปลูกฝังให้เด็กเป็นคนมองโลกในแง่ดี พูดดีและประพฤติตัวดีจะช่วยทำให้เด็กเป็นที่รักของคนอื่นมากขึ้น 26. สอนให้เด็กรู้จักเคารพ ยอมรับในความคิดเห็นของผู้อื่นและกล่าวคำชมในความสำเร็จของผู้อื่นบ้าง 27. พยายามกระตุ้นให้เด็กเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ รอบตัวให้มากที่สุด โดยอาจจะสังเกตจากเพื่อน ๆว่าเขาชอบ (พูด ทำ ฯลฯ) อะไรกันในขณะนั้น 28. สอนเด็กให้รู้จักดูแลรักษาความสะอาดของร่างกาย ทรงผมและการแต่งกายให้สุภาพเรียบร้อยอยู่เสมอ 29. อธิบายเรื่องภาพพจน์และบุคลิกว่าสำคัญอย่างไรเมื่อต้องออกไปพบปะผู้คนภายนอก 30. สอนเรื่องสีของเครื่องแต่งกาย รองเท้าและชุดที่จะสวมใส่ไปงานต่าง ๆ ให้ดูเหมาะสม 31. อย่าขู่เด็กว่าจะลงโทษอย่างนั้นอย่างนี้ แต่ให้ตั้งกฎเกณฑ์ให้ชัดเจนและปฏิบัติตามนั้น เช่น ถ้าเด็กพูดทำร้ายจิตใจพี่หรือน้องอีกจะถูกตัดสิทธิพิเศษหนึ่งอย่าง เป็นต้น 32. อย่าลงโทษพฤติกรรมก้าวร้าวของเด็กด้วยการทำร้ายร่างกายเขากลับแต่ให้ใช้วิธีการลงโทษอื่น ๆ ที่เหมาะสมกับพฤติกรรมปัญหาแต่ละอย่าง เช่น ตัดคะแนนสะสม ตัดเบี้ยเลี้ยง ตัดสิทธิพิเศษบางอย่าง เป็นต้น 33. ไม่แสดงความสนใจหรือควรเพิกเฉยต่อพฤติกรรมไม่พึงประสงค์ของเด็ก (เฉพาะเรื่องที่ไม่เป็นอันตรายต่อเด็กเองและที่ไม่ละเมิดสิทธิผู้อื่น) 34. ควรให้ความสนใจหรือตอบสนองทันทีต่อพฤติกรรมพึงประสงค์ของเด็ก เช่น เอ่ยชม ปรบมือ ลูบศีรษะ เป็นต้น 35. ให้ความสนใจที่พฤติกรรมของเด็กมิใช่ตัวเด็ก 36. บอกให้เด็กทราบถึงพฤติกรรมของเขาที่เราต้องการเห็นและไม่ควรตำหนิพฤติกรรมไม่ดีที่เขาทำไปแล้วและควรหลีกเลี่ยงคำพูดตอกย้ำที่เราไม่ต้องการจะให้เด็กทำอีก เช่น “แม้ว่าเสียงพูดระดับนี้ของหนูกำลังดีเลยทีเดียว” แต่ไม่ใช่ “ทำไมต้องพูดเสียงดังด้วยบอกกี่ครั้งกี่หนแล้ว!” เป็นต้น 37. อย่าบังคับให้เด็กต้องร่วมแข่งกีฬาประเภททีม เช่น บาสเกตบอล ฟุตบอล ฯลฯ แต่ควรให้การส่งเสริมกีฬาที่เขาสามารถทำได้ด้วยตัวของเขาเองโดยไม่ต้องอาศัยความร่วมมือเป็นทีม เช่น เทนนิส ว่ายน้ำ สควอซ์ ขี่จักรยาน กอล์ฟ เป็นต้น 38. เมื่อถึงเวลาหนึ่งที่คาดว่าเด็กสามารถเข้าใจได้ ผู้ปกครองอาจจะต้องอธิบายให้เด็กรับรู้ว่าเขามีข้อจำกัด หรือข้อบกพร่องอะไรโดยต้องพูดอย่างค่อยเป็นค่อยไปด้วยท่าทีที่สงบ อ่อนโยน หลีกเลี่ยงคำพูดที่จะทำให้เด็กรู้สึกเป็นกังวลหรือเครียดที่ได้รับรู้ความจริง ผู้ปกครองอาจยกตัวอย่างหรือหาข้อมูลของบุคคลที่มีชื่อเสียงในวงการต่าง ๆ ที่มีอาการแอสเพอร์เกอร์มาประกอบคำอธิบายนั้นด้วยว่าเขาเหล่านั้นสามารถมีชีวิตที่ประสพความสำเร็จและมีความสุขกับครอบครัวของเขาได้เช่นกัน เช่น เทมเปิล แกรนดิน อัจฉริยะออทิสติก ปัจจุบันทำงานด้านออกแบบที่อยู่และสิ่งอำนวยความสะดวกให้กับสัตว์เลี้ยงในฟาร์มหลายแห่งในประเทศสหรัฐอเมริกาและผู้ประพันธ์หนังสือเกี่ยวกับออทิซึม 2 เล่ม อีกคนหนึ่งคือ ไลแอน ฮอลลิเดย์วิลลี่ย์ คุณแม่แอสเพอร์เกอร์ผู้มีลูกสาวเป็นแอสเพอร์เกอร์ซินโดรมเช่นกัน ปัจจุบันเป็นอาจารย์สอนหนังสือและเป็นผู้ประพันธ์หนังสืออัตชีวประวัติเรื่อง Pretending To Be Normal คนต่อมาคือ บิล เกทส์ อัจฉริยะคอมพิวเตอร์เจ้าของบริษัท Microsoft ที่นักเล่นคอมพิวเตอร์ทุกคนรู้จักดี นอกจากนี้ ผู้ปกครองอาจนัดหมายรวมกลุ่มเด็กแอสเพอร์เกอร์สัก 2-3 คนมาเจอกัน โดยเลือกที่มีอายุใกล้เคียงกันเพื่อช่วยให้เขารู้สึกว่าเขามิได้เป็นแบบนี้เพียงคนเดียว ในการพบปะกันครั้งแรกนี้อาจจะให้เด็กนำของเล่น หนังสือหรือสิ่งที่ตัวเองชอบติดตัวมาด้วยเพื่อความมั่นใจและผู้ใหญ่ควรหาโอกาสให้เด็กได้อธิบายหรือสาธิตถึงสิ่งที่ตนนำมานั้นให้เพื่อนฟัง หากเราค้นพบว่าเด็กคนใดคนหนึ่งในกลุ่มมีความสนใจสิ่งเดียวกัน เช่น ชอบอ่านหนังสือเหมือนกันก็จะอาจจะจับคู่ให้เขาได้เป็น “บั๊ดดี้” กัน เด็กจะรู้สึกดีขึ้นเมื่อรู้ว่าอย่างน้อยก็มีเด็กคนอื่นที่ชอบในสิ่งที่เขาชอบเช่นกัน นอกจากนี้อาจจะเตรียมกิจกรรมเสริมอื่น ๆ ไว้ด้วยเพื่อว่าเด็กจะได้มีสิ่งอื่นทำร่วมกันนอกเหนือจากได้พูดคุยถึงสิ่งที่ตัวเองสนใจแล้ว กิจกรรมที่ว่านี้ควรจะให้เป็นลักษณะที่มีโครงสร้างชัดเจนจะดีกว่า กล่าวคือมีขอบเขต กฎเกณฑ์แน่ชัดที่เราต้องการให้เด็กปฏิบัติตาม เพราะไม่อย่างนั้นเด็กจะแยกตัวออกไปทำอย่างที่ใจชอบมากกว่าที่จะให้ความสนใจหรือให้ความรร่วมมือกับสิ่งที่เราเตรียมไว้ กิจกรรมแต่ละอย่างควรจะเป็นแบบสั้น ๆ ไม่เกิน 10 นาที (แต่ถ้าเด็กชอบอาจจะขยายเวลาไปเรื่อย ๆ ) โดยเตรียมเผื่อไว้สัก 3-4 กิจกรรม การพบกันใน 2-3 ครั้งแรกนี้ควรจะใช้เวลาเพียง 1 ชั่วโมงก็พอและค่อย ๆ เพิ่มเวลามากขึ้นหากเด็กคุ้นเคยกับเพื่อนและสถานที่แล้ว ส่วนเด็กแอสเพอร์เกอร์ที่อายุเกิน 12 ปีแล้วนั้น อาจจะจัดให้ไปเล่นโบว์ลิ่งหรือทัศนศึกษานอกสถานที่หรืออาจจะช่วยกันทำอาหารง่าย ๆ ที่บ้าน เป็นต้น ควรจะมีผู้ใหญ่อย่างน้อย 1 คนคอยดูแลติดตามและรับผิดชอบเด็กกลุ่มนี้ตลอดเวลา และคอยให้คำแนะนำหากเด็กไม่สามารถเข้ากับเพื่อนได้ ส่วนเด็กแอสเพอร์เกอร์ที่โตกว่าคนอื่น ๆ ในกลุ่มและเป็นผู้ที่มีความสามารถดี ผู้ใหญ่อาจจะให้มาทำหน้าที่พี่เลี้ยงหรือเป็นผู้ช่วยแทนผู้ใหญ่ในบางโอกาสด้วย ด้านภาษา 1. ควรพูดกับเด็กด้วยท่าทีที่เป็นมิตรและนุ่มนวล เด็กจะเรียนรู้และซึมซับน้ำเสียง สีหน้า และการกระทำของผู้ใหญ่หรือผู้ที่ดูแลเขาตลอดเวลา ดังนั้น ผู้ใหญ่ควรระมัดระวังกิริยาหรือพฤติกรรมของตัวเองด้วยเช่นกัน 2. เมื่อพูดกับเด็กอย่าพูดยาว ใช้คำพูดสั้น ๆ ชัด ๆ ตรงประเด็นจะได้ผลดีกว่า 3. ควรหลีกเลี่ยงการใช้สำนวน คำแสลง หรือคำที่แปลได้หลายความหมายกับเด็ก เพราะเด็กไม่เข้าใจคำต่าง ๆ เหล่านี้และจะจับประเด็นไม่ได้ว่าท่านต้องการจะสื่ออะไร 4. พยายามสอนหรืออธิบายคำสุภาษิต คำพังเพยหรือคำที่นิยมใช้กันอยู่ในปัจจุบัน ให้กับเด็กบ้างเพื่อที่เด็กจะได้ไม่สับสนเมื่อได้ยินคำต่าง ๆ เหล่านี้และให้โอกาสเด็กได้ฝึกใช้เป็นบางโอกาสตามความเหมาะสม 5. ขอให้ครูพูดกับเด็กเป็นการสวนตัวไม่ว่าจะเป็นเรื่องงานที่เด็กทุกคนในชั้นจะต้องทำหรือข้อความที่ต้องการจะให้เด็กกลับไปเล่าให้ผู้ปกครองทราบ ให้เด็กทบทวนคำพูดของครูกลับอีกครั้งหนึ่งเพื่อความแน่ใจว่าเด็กเข้าใจความหมายของคำพูดนั้นอย่างแท้จริง 6. บางทีเด็กอาจจะใช้คำศัพท์เกินเด็กในวัยเดียวกันบ้างแต่ไม่ได้หมายความว่า ความเข้าใจภาษาของเด็กดีตามนั้น หลายครั้งที่เด็กจำจากหนังสือที่อ่านหรือจำจากทีวีมาพูด ฉะนั้น ผู้ใหญ่อย่างได้หลงเข้าใจว่าเด็กเข้าใจสิ่งที่ตัวเองพูดออกมาทั้งหมด 7. เด็กจะแปลคำพูดของทุกคนแบบคำต่อคำ ดังนั้น ครูจึงควรอธิบายเรื่องนี้ให้เพื่อนในชั้นเรียนได้ทราบด้วยและกำชับไม่ให้ใครจงใจกลั่นแกล้งเด็กด้วยวิธีการหลอกเด็กให้ทำในสิ่งที่เพื่อนพูด 8. หากต้องการจะพูดหรือบอกกับเด็ก ให้เรียกชื่อเด็กก่อนและให้แน่ใจว่าเด็กหันความสนใจมาที่ท่านก่อนที่ท่านจะเริ่มต้นคุย 9. สอนให้เด็กทำเหมือนข้อ 8 หากเด็กต้องการจะพูดคุยกับใครก็ตาม 10. ในขณะที่พูดกับเด็ก พยายามให้เด็กประสานสายตากับท่านเป็นระยะ ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าเด็กเข้าใจสิ่งที่ท่านพูดด้วย 11. ใช้รูปภาพหรือแสดงท่าทางประกอบการอธิบายของท่านหากเด็กไม่สามารถคิดตามสิ่งที่ท่านพูดได้ 12. สอนให้เด็กรู้จักฟังความเห็นของผู้อื่นด้วยความตั้งใจและหากเด็กต้องการจะแสดงความเห็นหรือต้องการขัดจังหวะสิ่งที่ผู้อื่นกำลังพูดอยู่นั้นขอให้อดทนรอจนกระทั่งผู้พูดได้พูดจบเสียก่อน 13. สอนให้เด็กรู้จักชวนเพื่อนคุยในหัวข้อทั่ว ๆ ไปบ้าง เช่น เรื่องกีฬา ภาพยนตร์ เพลง หนังสือ ข่าวประจำวัน ฯลฯ ถึงแม้เด็กจะชวนเพื่อนพูดได้เพียงเล็กน้อยในช่วงต้น ๆ ก็ยังดีกว่าที่เด็กจะพูดแต่เรื่องที่ตัวเองสนใจอยู่ตลอดเวลา 14. กำชับเด็กให้หลีกเลี่ยงการสอบถามถึงเรื่องที่เป็นส่วนตัวของคนอื่น เช่น เรื่องของใช้ เรื่องรายได้ เรื่องครอบครัว เป็นต้น (นอกจากเพื่อนที่สนิทกันจริง ๆ ) 15. สอนเด็กให้เข้าใจว่าบุคคลใดที่เด็กควรจะพูดคุยปรึกษาในเรื่องส่วนตัวได้และบุคคลใดที่ควรจะพูดในหัวข้ออื่น ๆ 16. กำชับไม่ให้เด็กพูดกับคนแปลกหน้าโดยเด็ดขาด 17. สอนให้เด็กรู้จักสร้างคำถามต่อเนื่องจากหัวข้อที่กำลังพูดคุยกับเพื่อนในระหว่างนั้น อย่างเปลี่ยนเรื่องไป มาทันทีเพราะจะทำให้เพื่อนรู้สึกสับสนได้ 18. สอนให้เด็กอย่างจ้องมองผู้อื่นหรือคู่สนทนาตลอดเวลาเพราะจะทำให้อีกฝ่ายรู้สึกเครียดและอาจจะทำให้เกิดความเข้าใจผิดขึ้นได้ 19. สอนให้เด็กยืนห่างจากคู่สนทนาประมาณ 1 ฟุต ไม่ควรจะยืนประชิดตัวถึงแม้จะพูดคุยกับเพศเดียวกันก็ตาม 20. สอนให้เด็กรู้จักตรวจสอบกลิ่นปากของตัวเองโดยฝึกทำในห้องน้ำแต่เพื่อความมั่นใจควรให้เด็กบ้วนปากทุกครั้งหลังรับประทานอาหารและหมั่นดูแลรักษาความสะอาดของฟันอยู่เสมอ 21. หาวีดีโอเทป (ที่ไม่มีบทพูด) หรือรูปภาพคนที่แสดงท่าทาง สีหน้า อารมณ์ ลักษณะต่าง ๆ กันให้เด็กได้ดูบ้างเพื่อให้เด็กเรียนรู้ความหมายของภาษาท่าทางเหล่านั้น 22. ให้เด็กเลียนแบบหรือฝึกทำตามสิ่งที่ดูโดยอาจจะฝึกทำหน้ากระจกเงาบ่อย ๆ 23. สุ่มสำรวจว่าเด็กสามารถแสดงท่าทาง สีหน้า อารมณ์ที่ได้ฝึกทำไปแล้วนั้นในสถานการณ์จริงหรือไม่ 24. บอกหรือสอนให้เด็กเก็บมือไว้ในกระเป๋ากางเกงหรือเกี่ยวหัวแม่มือไว้ที่หูเข็มขัด หรือถือสิ่งของไว้ในมือในกรณีที่เด็กใช้มือประกอบคำพูดมากเกินความจำเป็น 25. ส่งสัญญาณมือหรือทำท่าทางบอกความหมายถึงสิ่งที่เราต้องการจะให้เด็กหยุดการกระทำหรือเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมในตอนนั้นให้เด็กเห็นอย่างชัดเจน เช่น ยกมือปิดปากหรือเม้มริมฝีปากเมื่อต้องการให้เด็กเงียบเสียงลง ยกนิ้วชี้ขึ้นแตะริมฝีปากเมื่อเด็กพูดเสียงดังเกินไป โบกมือข้างหูเมื่อเราไม่ได้ยินสิ่งที่เด็กพูดเป็นต้น 26. อธิบายให้เด็กฟังถึงผลกระทบของคำพูดที่เขาได้พูดออกไป (โดยมิได้ตั้งใจ) เช่น พูดโอ้อวดว่าตัวเองเก่งกว่าผู้อื่น พูดว่าตัวเองดีกว่าผู้อื่นในเรื่อง . พูดวิจารณ์คนอื่นตรง ๆ โดยไม่คำนึงถึงความเหมาะสม เป็นต้น 27. สอนให้เด็กกล่าวคำขอโทษทันทีหลังจากที่ได้กระทำในข้อ 26 28. สอนเด็กให้รู้จักพูดหรือถามเมื่อสับสนหรือไม่เข้าใจเรื่องใดเรื่องหนึ่ง เช่น “สิ่งที่เธอพูดเมื่อตะกี้เป็นจริงหรือ ไม่ได้หลอกกันใช่ไหม” “ทำไมฉันต้องทำอย่างที่เธอบอกด้วยล่ะ” “อันนั้นหมายความว่าอย่างไร” เป็นต้น เพื่อที่เด็กจะสามารถตอบสนองต่อเหตุการณ์ได้ถูกต้องและเหมาะสม 29. หากเด็กมีอาการพูดซ้ำ ๆ หรือถามเรื่องซ้ำ ๆ อยู่ตลอดเวลา ครูอาจจะเบนความสนใจเด็กโดยชวนคุยหรือให้เด็กตอบคำถามเรื่องอื่น ๆ บ้าง 30. อาจจะบอกให้เด็กทำสิ่งที่ได้รับมอบหมายให้เสร็จก่อนครูจึงจะอนุญาตให้พูดหรือถามเรื่องซ้ำ ๆ นั้นได้ เช่น “ถ้าหนูทำแบบฝึกหัดหน้านี้เสร็จหนูมาเล่าเรื่องที่หนูต้องการให้ครูฟังได้ 5 นาที” หรือ “หนูมาเล่าเรื่องนี้ได้หลังจากรับประทานอาหารกลางวันเสร็จเรียบร้อยแล้ว” เป็นต้น 31. บันทึกเสียงของเด็กลงในเครื่องอัดเสียงและเปิดให้เด็กฟังเพื่อให้เด็กวิเคราะห์ระดับเสียง น้ำเสียง ความชัดเจน ความเร็วของตัวเองว่าเป็นอย่างไรโดยไม่กล่าวตำหนิเด็กแต่ให้เด็กลองวิจารณ์ตัวเองและผู้ใหญ่เป็นผู้ให้คำแนะนำ 32. ให้คำชมเชยหรือให้รางวัลเด็กเมื่อเขาสามารถแก้ไขข้อ 31 ได้ในสถานการณ์จริง   Create Date : 01 กันยายน 2549     Last Update : 1 กันยายน 2549 21:21:42 น. Counter : 380 Pageviews.   2 comment Share Tweet

การจัดการศึกษาสำหรับเด็กแอสเพอร์เกอร์และบทบาทของครู นอกจากประเด็นปัญหาในเรื่องความผิดปกติของพัฒนาการในเด็กแอสเพอร์เกอร์ที่ได้กล่าวมาทั้งหมดแล้ว ยังมีประเด็นปัญหาที่สำคัญอีกประการหนึ่งที่ผู้เขียนอยากขอกล่าวถึง ณ ที่นี้ นั่นคือเรื่องสถานศึกษาและการจัดการศึกษาที่เหมาะสมสำหรับเด็กแอสเพอร์เกอร์ ถึงแม้ว่าเด็กแอสเพอร์เกอร์จะไม่แสดงพฤติกรรมปัญหาทางด้านสังคมและการเรียนรุนแรงเหมือนเด็กออทิสติก แต่ไม่ได้หมายความว่าเด็กไม่จำเป็นต้องได้รับการบริการช่วยเหลือพิเศษในเรื่องการศึกษาแต่อย่างใด เราทุกคนคงจะปฏิเสธไม่ได้ว่าการมีสติปัญญาดีและการเรียนหนังสือได้เพียงอย่างเดียวนั้นจะเพียงพอที่จะทำให้เราอยู่รอดปลอดภัยและอยู่อย่างมีความสุขในสังคมได้ตลอดไป เด็กแอสเพอร์เกอร์ก็เช่นกัน เขาจะไม่สามารถอยู่อย่างมีความสุขได้หากเขาไม่เข้าใจการปฏิบัติตัวและการตอบสนองต่อเหตุการณ์ในสังคมอย่างถูกต้องเหมาะสม ดังนั้นจึงเป็นเรื่องจำเป็นอย่างยิ่งที่ผู้ใหญ่ทุกคนจะหันมาเอาใจใส่กับประเด็นปัญหานี้อย่างจริงจัง โดยการสอนทักษะการดำรงชีวิตให้เขาเหมือนกับการสอนวิชาบังคับอื่น ๆ และหากสามารถบรรจุเรื่องที่สอนนั้นเข้าในแผนการศึกษาเฉพาะบุคคล (Individualized Education Plan: IEP) ด้วยก็จะยิ่งเป็นการดีเพราะครูจะสามารถซ่อมเสริมในสิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ได้ถูกต้องและได้เต็มที่ ผู้เขียนเคยมีโอกาสได้พบและพูดคุยกับเด็กหนุ่มแอสเพอร์เกอร์อายุประมาณ 25 ปี สัญชาติอเมริกัน เชื้อชาติเช็กคนหนึ่ง ในตอนที่พาลูกชายไปเข้าค่ายแห่งหนึ่งในประเทศสหรัฐอเมริกา เขาเป็นชายหนุ่มที่มีระดับสติปัญญาสูงมาก ประมาณ 174 จุด เลยทีเดียว แต่เป็นที่น่าเสียดายว่าเขาไม่สามารถจะใช้ความปราดเปรื่องนั้นให้เป็นประโยชน์กับตัวเองได้ เขาจบการศึกษาในระดับปริญญาตรีสาขาวิศวกรรมไฟฟ้า แต่ยังหางานไม่ได้เพราะสอบสัมภาษณ์ไม่ผ่าน พอเขาได้ข่าวว่ามีการจัดค่ายสำหรับบุคคลแอสเพอร์เกอร์เขาจึงเดินทางมาร่วมด้วยความเชื่อว่าเขาจะได้รับความรู้เพิ่มเติมใหม่ ๆ โดยเฉพาะความรู้ทางด้านสังคม ผู้เขียนซาบซึ้งกับความพยายามของเขาในการเดินทางข้ามรัฐมาเพื่อวัตถุประสงค์นี้ ในขณะเดียวกันก็รู้สึกหดหู่ใจเป็นอย่างมากที่ได้มารับรู้เรื่องราวในชีวิตของเขา ชายหนุ่มผู้นี้ได้แสดงออกถึงความต้องการอยากมีเพื่อน อยากจะพูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์ อยากจะเข้าร่วมกิจกรรมต่าง ๆ กับคนอื่น ๆ แต่เขาก็ไม่สามารถพาตัวเองให้เข้าไปทำอย่างที่ใจปรารถนาได้ มีอยู่วันหนึ่ง ผู้เขียนบังเอิญได้ยินคำสนทนาระหว่างเด็กสาวคนหนึ่ง (ที่เป็นอาสาสมัคร) กับเด็กหนุ่มคนนี้ว่า “เธออยากเต้นรำไหม” เด็กสาวเอ่ยชวน ชายหนุ่มคนนี้ตอบรับด้วยน้ำเสียบเรียบ ๆ ว่า “อยาก” โดยไม่แสดงท่าทางหรือสีหน้าประกอบถึงอารมณ์ความรู้สึกแต่อย่างใด สักครู่เขาก็ถามเด็กสาวคนนั้นว่า “แล้วฉันต้องทำอย่างไรล่ะช่วยสอนหน่อยสิ” เด็กสาวคนนั้นตอบว่า “ได้สิ เธอเลียนแบบท่าทางของฉันก็แล้วกัน” ผู้เขียนจึงหยุดดูว่าชายหนุ่มคนนี้จะสามารถเลียนแบบท่าทางของเธอได้หรือไม่ ปรากฎว่าเขาพยายามจะทำทุกอย่างให้เหมือนเธอแต่ท่าทางและลีลาของเขาเก้งก้างราวกับหุ่นกระบอก ในวินาทีนั้น ไม่มีใครกล้าที่จะหัวเราะออกมาแต่ทุกคนจะติดตามว่าเขาจะสามารถเต้นจนจบเพลงได้หรือไม่ ในที่สุดเมื่อเสียงเพลงหยุดลงทุกคนต่างก็ร่วมแสดงความชื่นชมยินดีในความพยายามของเขาและต่างก็แสดงความขอบคุณเด็กสาวคนนี้ที่ให้โอกาสเขาได้เต้นรำด้วย หากสังคมนอกค่ายให้โอกาสเด็กหนุ่มคนนี้ได้ร่วมฝึกร่วมทำโดยมีพี่เลี้ยงหรืออาสาสมัครให้การสนับสนุนช่วยเหลือแล้ว บุคคลแอสเพอร์เกอร์อย่างชายหนุ่มคนนี้คงจะไม่กลายเป็นทรัพยากรมนุษย์ที่ไร้ค่า ในวันสุดท้ายของโปรแกรมค่าย ผุ้จัดได้ให้โอกาสเขาเล่าเรื่องประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมาทุกคนนั่งฟังด้วยความเข้าใจและซาบซึ้งใจและอีกหลายคนแอบซับน้ำตาตามไปด้วย เขาบอกว่าเขามีเพื่อน้อยมากเพราะเพื่อน ๆ จะรู้สึกว่าเขามีบุคคลิกลักษณะแปลก ๆ ไม่เหมือนคนอื่น ๆ ไม่สรวลเสเฮฮา ไม่แสดงอารมณ์ตอบสนอง ไม่สนใจพูดคุยเรื่องทั่วไป ฯลฯ ดังนั้น ทุกคนจึงค่อย ๆ ห่างเหินเขาออกไปเรื่อย ๆ เขารู้สึกโดเดี่ยวอ้างว้างและต้องการจะทำแบบคนอื่นบ้างแต่เขาไม่รู้ว่าเขาควรจะเริ่มต้นอย่างไร เขาปรารถนาให้มีใครสักคนหยิบยื่นโอกาสและความเอื้ออาทรต่าง ๆ เหล่านี้กับเขาบ้าง การมาเข้าค่ายในครั้งนี้ช่วยทำให้เขามีความรู้สึกที่ดีกับตัวเองมากขึ้นเพราะคนในค่ายนี้ให้โอกาสเขาได้แสดงออกอย่างเต็มที่ ได้ให้คำแนะนำปรึกษาและได้แสดงไมตรีจิตที่ดีตลอดเวลา เขารู้สึกผ่อนคลายและมองโลกในแง่ดีมากขึ้น เขาไม่ปรารถนาที่จะเห็นเด็กแอสเพอร์เกอร์รุ่นน้องต้องทนทุกข์หรือมีสภาพจิตใจแบบเดียวกับเขาและเขายินดีจะเป็นตัวแทนคนแอสเพอร์เกอร์ทั้งหมดในค่ายนี้พูดถ่ายทอดความรู้สึกเบื้องลึกในใจ ให้คนในสังคมได้รับรู้โดยหวังว่า สักวันหนึ่งสังคมจะเข้าใจและให้การยอมรับบุคคลแอสเพอร์เกอร์มากขึ้น ผู้ฟังทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้นต่างปรบมือและมอบช่อดอกไม้เป็นกำลังใจให้กับเขา นับว่าเป็นวันที่ผู้เขียนเกิดความรู้สึกทั้งดีและแย่ในคราวเดียวกัน แต่อย่างน้อยผู้เขียนก็เห็นคล้อยตามกับความหวังของชายหนุ่มคนนี้ที่ว่า สักวันหนึ่งสังคมจะเข้าใจและให้การยอมรับบุคคลแอสเพอร์เกอร์มากขึ้น จึงอยากขอฝากให้ผู้เกี่ยวข้องกับเด็กทุกคนตระหนักถึงความสำคัญของการจัดให้มีหลักสูตรเรื่องทักษะการเข้าสังคมเพื่อเด็กแอสเพอร์เกอร์อย่างจริงจังด้วย นอกจากประเด็นการจัดการศึกษาที่กล่าวมาแล้วนี้ยังมีประเด็นปัญหาเรื่องการหาสถานศึกษาให้เหมาะกับความต้องการของเด็กแอสเพอร์เกอร์อีกเรื่องหนึ่งที่ผู้ปกครองส่วนใหญ่มักจะสอบถามเข้ามายังผู้เขียนๆ จึงอยากฝากข้อแนะนำบางประการ (ซึ่งอาจจะไม่แตกต่างจากประเด็นหัวข้อที่ผู้ปกครองของเด็กปกติหาโรงเรียนใหม่ให้ลูก) ไว้พอเป็นสังเขป ดังนี้ 1. ให้พิจารณาเลือกโรงเรียนที่มีขนาดเล็กแทนโรงเรียนที่มีขนาดใหญ่เพราะโรงเรียนขนาดเล็กมักจะดูแลเอาใจใส่เด็กได้ทั่วถึงกว่าโรงเรียนใหญ่ ๆ และมีชื่อเสียงโด่งดัง โดยทั่วไปเด็กแอสเพอร์เกอร์ไม่จำเป็นต้องเข้าเรียนในโรงเรียนพิเศษเฉพาะทาง หรือสถานบำบัดแต่ควรจะส่งเข้าโรงเรียนปกติที่เปิดรับเด็กพิเศษเข้าเรียนปกติที่เปิดรับเด็กพิเศษเข้าเรยนร่วมชั้นกับเด็กอื่น ๆมากกว่า และไม่จำกัดว่าจะต้องเป็นโรงเรียนของรัฐบาลหรือเอกชนแต่ควรจะได้รับการรับรองมาตรฐานการศึกษาอย่างถูกต้อง ขณะนี้ในต่างประเทศ (อังกฤษ ออสเตรเลีย สหรัฐอเมริกา ญี่ปุ่น ฯลฯ) มีโรงเรียนที่เปิดรับเฉพาะเด็กแอสเพอร์เกอร์เข้าเรียนอยู่หลายโรงซึ่งจุดมุ่งหมายของทางโรงเรียนคือมุ่งเน้นที่จะสอนหรือปรับพฤติกรรมทางสังคมและภาษาของเด็กให้ดีขึ้นก่อนที่จะส่งออกไปเรียนร่วมกับเด็กปกติในโรงเรียนอื่น ๆ จากการที่ผู้เขียนได้อ่านสมุดภาพ และผลการดำเนินงานของโรงเรียนเฉพาะทางที่ว่านี้ ผู้เขียนมีความรู้สึก (ส่วนตัว) ว่าอาจจะเหมาะกับเด็กแอสเพอร์เกอร์ที่ยังไม่สามารถปรับตัวในเรื่องต่าง ๆ ได้ดีเท่าที่ควร กล่าวคือ เด็กยังมีปัญหาในเรื่องทางสังคม เช่นไม่สามารถปรับตัวให้เข้ากับคนหมู่มากได้หรือไม่สามารถทนฟังเสียงอึกทึกที่มาจากการเล่นของเด็กในโรงเรียนได้ หรือไม่สามารถเรียนร่วมกับเด็กอื่น ๆ ในชั้นเดียวกันได้ (อาจจะเรียนเร็วกว่า) เป็นต้น ดังนั้น เด็กเหล่านี้จะประสบความสำเร็จได้ดีกว่าหากได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิดจากโรงเรียนประภทนี้เพราะจะมีผู้เชี่ยวชาญเฉพาะทางคอยช่วยเหลือแนะนำตลอดเวลาและจะจัดหลักสูตรการเรียนการสอนให้เหมาะกับศักยภาพที่แท้จริงของเด็กแต่ละคน แต่ข้อเสียก็คือเด็กจะไม่เห็นหรือไม่ได้รับแบบอย่างจากเด็กปกติซึ่งก็ถือเป็นเรื่องสำคัญอีกอย่างหนึ่งที่เด็กควรจะได้มีโอกาสเรียนรู้จากการอยู่ปะปนกับเด็กอื่น อย่างไรก็ตาม การตัดสินใจเลือกว่าโรงเรียนประเภทใดจะเหมาะสมกับลูกของท่านแค่ไหนก็คงจะเป็นเรื่องที่บุคคลในครอบครัวต้องช่วยกันพิจารณาต่อไป 2. ผู้บริหารหรืออาจารย์ใหญ่ของโรงเรียนนั้นให้ความสำคัญในเรื่อง การจัดการศึกษาที่เหมาะสมสำหรับเด็กพิเศษแต่ละคน 3. ผู้บริหารหรืออาจารย์ใหญ่ของโรงเรียนนั้นแสดงการต้อนรับและแสดงความเต็มใจที่จะช่วยเหลือเด็กโดยยินดีที่จะพูดคุยกับผู้ปกครองในประเด็นความช่วยเหลือต่างๆ (ถึงแม้ว่าอาจจะยังไม่เคยได้ยินหรือไม่มีความรู้ในเรื่องแอสเพอร์เกอร์ซินโดรมมาก่อนก็ตาม) 4. อัตราส่วนนักเรียนต่อครูต่อชั้นไม่มากจนเกินไปจนครูไม่สามารถดูแลเอาใจใส่เด็กได้ทั่วถึง (จำนวนนักเรียนประมาณ 15-18 คน : ครู 1 คน) 5. ตัวอาคารโรงเรียนควรอยู่ห่างจากถนนใหญ่พอที่จะไม่ได้ยินเสียงรถในขณะที่มีการเรียนการสอน 6. สถานที่ตั้งของโรงเรียนควรอยู่ในที่ ๆ ปลอดภัย ไม่ได้อยู่ห่างไกลจากแหล่งชุมชนมากนักและผู้ปกครองสามารถไปรับ ส่งได้สะดวก 7. โรงเรียนสะอาด มีรั้วรอบขอบชิด มีระบบการรักษาความปลอดภัยที่ดีเพียงพอ มีบริเวณให้เด็กได้วิ่งเล่น ทำกิจกรรมและพักผ่อนตามสมควร 8. คุณสมบัติของครูที่จะดูแลเด็กควรจะเป็นครูที่มีความตั้งใจดี มีพื้นฐานจิตใจโอบอ้อมอารี ไม่เข้มงวดจนเกินไป เป็นคนใจกว้าง มีอารมณ์ขัน ยอมรับฟังความเห็นของผู้ปกครองและยินดีที่จะศึกษาเรื่องแอสเพอร์เกอร์ซินโดรมเพิ่มเติม ถึงแม้ว่าจะไม่ได้จบวิชาการศึกษาพิเศษมาก่อนก็ตาม 9. มีสื่อการเรียนการสอนและอุปกรณ์ที่จำเป็นเพียงพอกับจำนวนนักเรียน 10. มีบริการเสริมสำหรับเด็กพิเศษ เช่น บริการแก้ไขการพูด บริการให้คำปรึกษาแนะแนว บริการในห้องสอนเสริม เป็นต้น บทบาทของครูต่อเด็กแอสเพอร์เกอร์ ถือเป็นองค์ประกอบสำคัญประการหนึ่งในการปรับสภาพความบกพร่องของเด็กให้กระเตื้องขึ้น ถึงแม้เด็กแอสเพอร์เกอร์จะมีจุดอ่อนและจุดเด่นที่แตกต่างกันและมีความต้องการการช่วยเหลือที่หลากหลายไม่เท่ากันแต่เขาก็แสดงปัญหาพื้นฐานหลัก ๆ ที่ละม้ายคล้ายคลึงกัน นั่นคือ ความบกพร่องใน 8 ประเด็นหลัก ๆ ที่กล่าวมาโดยละเอียดในตอนต้นแล้ว ดังนั้น จึงเป็นเรื่องจำเป็นอย่ายิ่งที่ครูจะต้องมีความรู้ความเข้าใจเพียงพอในเรื่อง “ปัญหาพื้นฐาน” เหล่านั้น ในขณะเดียวกันก็ต้องศึกษา “จุดเด่นและจุดอ่อนและระดับความสามารถทางสติปัญญา” ของเด็กเหล่านี้ควบคู่กันไปด้วย หากครูเข้าใจธรรมชาติของเด็กแล้วการช่วยเหลือเด็กให้ไปได้ดีและถูกทางจึงไม่น่าจะเป็นเรื่องที่ยากเกินความเป็นจริง ฉะนั้นบทบาทของครูจึงน่าจะต้องเริ่มต้นตั้งแต่เนิ่น ๆ โดยการอุ่นเครื่องตัวเองให้พร้อมก่อนที่จะได้สอนเด็ก วิะที่น่าจะดีและทำได้ทันทีคือการหาหนังสือเรื่องแอสเพอร์เกอร์ซินโดรมมาอ่านให้มาก ๆ และสม่ำเสมอหรือเข้ารับการฝึกอบรม สัมมนาเพื่อรับข้อมูลและเทคนิคในการบริหารจัดการเพิ่มเติม ผู้เขียนมั่นใจว่าหากครูกระตือรือร้นทำดังที่กล่าวนี้ ผลสัมฤทธิ์จะต้องเกิดขึ้นกับเด็กอย่างเห็นได้ชัดแน่นอน   Create Date : 01 กันยายน 2549     Last Update : 1 กันยายน 2549 21:05:11 น. Counter : 429 Pageviews.   5 comment Share Tweet

บทบาทของพ่อ แม่ และบุคคลในครอบครัวของเด็กแอสเพอร์เกอร์ พ่อ แม่ และบุคคลในครอบครัวของเด็กแอสเพอร์เกอร์ถือเป็นบุคคลที่มีบทบาทสำคัญอย่างมากและเป็นกำลังหลักในชีวิตเด็ก เขาจะก้าวหน้าไปได้อย่างไรในทิศทางใดและได้มากน้อยเพียงใดคงขึ้นอยู่กับความร่วมแรงร่วมใจและความพยายามของสมาชิกทุกคนในครอบครัวพื้นฐาน อันที่จริงคงอาจจะเป็นเรื่องยากที่จะให้พ่อ แม่หรือญาติผู้ใหญ่ยอมรับ “สภาพความบกพร่อง” ของเด็กในทันทีและคงจะเป็นเรื่องยากที่จะจูงใจให้ผู้ปกครองลืมความทุกข์โศกนั้นในชั่วระยะข้ามคืน ผู้เขียนในฐานะมารดาของเด็กแอสเพอร์เกอร์คนหนึ่งเข้าใจและรู้สึกเห็นใจทุก ๆ ท่านที่ต้องเผชิญกับวิกฤตชีวิตในครั้งนี้ แต่อยากขอวิงวอนท่านว่าไม่ควรจะเสียเวลากับการทำใจยอมรับหรือจมอยู่กับความโศกเศร้าเสียใจนานจนเกินไปจนลืมนึกถึงเวลาและโอกาสที่มีค่าที่ท่านจะนำมาคิดวางแผนช่วยเหลือกอบกู้ ฟื้นฟูสภาพความบกพร่องของเขาให้กลับมาดีใกล้เคียงกับเด็กปกติทั่วไปโดยเร็วที่สุด ผู้เขียนเห็นด้วยและสนับสนุนคำกล่าวที่ว่า ถ้าจะให้การช่วยเหลือได้ประสิทธิผลดีสูงสุด ผู้ปกครองควรจะต้องเริ่มทำทันทีที่รู้ว่าเด็กผิดปกติ เข้าทำนอง ยิ่งรู้ตัวเร็วยิ่งดี ฉะนั้น จึงอยากขอให้ทุกท่านอย่างได้ปล่อยให้เวลาที่มีค่าและความหมายนี้หลุดลอยไปโดยเปล่าประโยชน์ จงเริ่มต้นเสาะแสวงหาความรู้ในเรื่องแอสเพอร์เกอร์ซินโดรมและวิธีการช่วยเหลือที่เป็นรูปธรรมให้มาก ๆ ผู้เขียนขอส่งกำลังใจและขออวยพรให้ท่านประสบความสำเร็จในความพยายามครั้งนี้ เทคนิคที่ควรและไม่ควรปฏิบัติสำหรับผู้ปกครอง 1. หมั่นศึกษาหาความรู้ในเรื่องกลุ่มอาการแอสเพอร์เกอร์ให้มากขึ้น เช่น จากจดหมายข่าวเพื่อบุคคลแอสเพอร์เกอร์ (จัดทำทุก 2 เดือนเพื่อเผยแพร่ความรู้ด้านวิชาการและแนวทางการช่วยเหลือสำหรับ พ่อ แม่ ผู้ปกครองและครู นอกจากนี้ก็ยังมีการลงสรุปข่าวการจัดฝึกอบรมสัมมนาเพื่อผู้ปกครองที่ทางชมรมฯจัดเป็นระยะ ๆ ด้วย หากท่านใดสนใจต้องการสมัครเป็นสมาชิกชมรมฯ ขอให้ดูรายละเอียดในตอนท้ายของหนังสือเล่มนี้) จากตำราที่แต่งโดยผู้เชี่ยวชาญทางด้านนี้โดยเฉพาะ (รายละเอียดอยู่ในภาคผนวก) จากทางอินเตอร์เน็ทหรืออาจจะพูดคุยขอคำแนะนำจาก พ่อ แม่ ที่มีประสบการณ์ตรงกับลูกและจากครูการศึกษาพิเศษประจำโรงเรียน เป็นต้น ในขณะนี้การประชาสัมพันธ์และเผยแพร่ข้อมูลข่าวสารเกี่ยวกับเรื่องแอสเพอร์เกอร์ซินโดรมไม่ได้มีจำกัดอยู่แต่เพียงโรงพยาบาลเท่านั้นแต่ได้แพร่หลายออกไปในสถานศึกษาทั่วประเทศ ฉะนั้นขอให้ท่านลองสอบถามจากสถานศึกษาของลูกท่านหรืออาจจะเขียนมาสอบถามโดยตรงที่ชมรมเพื่อบุคคลแอสเพอร์เกอร์ตามรายละเอียดที่อยู่ในตอนท้ายของหนังสือเล่มนี้ 2. พยายามวิเคราะห์และทำความเข้าใจปัญหาพฤติกรรมแต่ละอย่างของลูกให้รอบคอบเพื่อที่ท่านจะแก้ไขได้อย่างถูกวิธี 3. ขอให้พึงระลึกไว้เสมอว่าพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมต่าง ๆ เหล่านั้นหาได้เกิดจากความตั้งใจกระทำของลูกไม่ แต่เป็นเพราะสาเหตุ “ความบกพร่องหรือความไม่ปกติ” ที่ติดตัวเขามาตั้งแต่กำเนิด 4. ไม่ควรใช้อารมณ์เข้าจัดการสลายพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมเหล่านั้นแต่ขอให้ใช้ความอดทน ความรัก และความเมตตาเป็นเครื่องนำสติให้กับตัวเองเสมอ 5. ควรวางแผนนำการช่วยเหลือให้สอดคล้องกับความต้องการจำเป็นมากที่สุด ทั้งในระยะสั้นและระยะยาวโดยใช้หลักการพัฒนาเด็กปกติเป็นเกณฑ์ 6. ควรมีความมุ่งมั่น มีเจตนาแน่วแน่ที่จะพัฒนาฝึกฝนลูกให้ก้าวหน้าใกล้เคียงกับเด็กปกติคนอื่น ๆ (ถึงแม้จะใช้เวลานานก็ตาม) 7. ควรเคารพในสิทธิอันพึงมีพึงได้ของเขาเหมือนกับที่พี่ น้องคนอื่น ๆ ได้รับ 8. ไม่ควรเปรียบเทียบความสามารถของเขากับสมาชิกคนอื่น ๆ ในครอบครัว 9. ไม่ควรคาดหวังสูงเกินไปแต่ควรตั้งความหวังให้ใกล้เคียงกับความสามารถของเขา และสนับสนุนให้เขาไปให้ได้หรือไปให้ถึงสิ่งที่ตั้งใจไว้ 10. ควรเสริมสร้างกำลังใจและบรรยากาศของความเอื้ออาทรให้เกิดขึ้นกับสมาชิกทุกคน 11. ควรกลับวิกฤตให้เป็นโอกาสโดยหันมาศึกษาเรื่องแอสเพอร์เกอร์ซินโดรมอย่างจริง ๆ จัง ๆ 12. ควรระลึกไว้เสมอว่า คนเราทุกคนต่างก็มีปัญหาของตัวเองด้วยกันทั้งสิ้นไม่มีใครเกิดมาและไม่เคยเผชิญกับปัญหาเลย ฉะนั้น เราควรจะใช้เวลาคิดถึงแผนการแก้ไขปัญหานั้นอย่างสร้างสรรค์ 13. ควรมองโลกในแง่ดีไว้ก่อน หมั่นทำจิตใจให้สดใสอยู่เสมอเพราะถ้าท่านเป็นบุคคลที่มีอารมณ์แจ่มใสมั่นคงตลอดเวลาแล้ว ลูกของท่านก็จะเป็นเด็กที่มีสุขภาพจิตดีตามไปด้วย 14. สนับสนุนให้ลูกได้มีส่วนร่วมในกิจกรรมต่างๆ หรือรับผิดชอบดูแลงานทางบ้านอย่างเต็มความสามารถเพื่อให้เขารู้สึกว่าเขามีคุณค่ากับคนอื่นเช่นกัน 15. ควรแสดงออกถึงความรัก ความภูมิใจที่มีต่อเขาอย่างเป็นรูปธรรม เช่น กอด ลูบศีรษะ ตบมือ เอ่ยคำชม ฯลฯ 16. ควรพาเขาออกสู่สังคมบ้างตามโอกาสเพื่อให้เขาได้เรียนรู้ที่จะปรับตัวให้เข้ากับคนหมู่มาก 17. อย่าปล่อยให้อารมณ์เศร้า เสียใจ ผิดหวังมาทำลายความมุ่งมั่น พยายามของท่าน 18. อย่าปล่อยให้ความเครียดครอบงำจิตใจจนถึงขั้นล้มป่วย 19. หาเวลาพักผ่อนสำหรับตัวเองบ้างโดยไม่ควรรับบท “อัศวินม้าขาว” อยู่เพียงลำพัง 20. อย่าฝืนทำในสิ่งที่เกินกำลังกาย ใจและสติปัญญา บางครั้งบางคราวเราอาจจะต้องปล่อยให้สิ่งต่าง ๆ เป็นไปอย่างนั้นก่อนและค่อยกลับมาเริ่มใหม่อีกครั้งหนึ่ง 21. ควรยอมรับว่าไม่มีอะไรในโลกนี้ที่จะทำสำเร็จได้ในข้ามคืน กรุงโรมมิได้สร้างให้เสร็จได้ในหนึ่งวันฉันใด อาการแอสเพอร์เกอร์ก็ไม่สามารถจะแก้ไขให้ดีขึ้นได้เพียงข้ามคือฉันนั้น   Create Date : 01 กันยายน 2549     Last Update : 1 กันยายน 2549 21:02:23 น. Counter : 450 Pageviews.   9 comment Share Tweet

• นิยายดองแต่งเล่น
  (My dead story)
• บันทึกการเดินทางของกรรมกรกระทู้
  (My travelling story)
• คำทักทายกับสมุดเยี่ยม
  (Free Talk & Guest Book)
• พงศาวดารมหาอาณาจักรบอร์ดพันทิพย์
  (History of PANTIP.COM)
• สาระ(แนว)วงการการ์ตูน
  (Knowledge from cartoon)
• มารยาทในสังคมออนไลน์ที่ควรรู้
  (Ethics of online social)
• แจกCDพระไตรปิฎกฟรี
  (Free Tripitaka CD)
• รวมเนื้อเพลงดีๆจากดีเจกรรมกรกระทู้
  (My favorite emotional lyric)
• แบบแผนชีวิตของกรรมกรกระทู้
  (My life style)
• ชั้นหิ้งการ์ตูนของกรรมกรกระทู้
  (My cartoon shelf)
• ภัยมืดของโลกออนไลน์
  (Warning from Online world)
• เรื่องเล่าในโอกาสพิเศษ
  (My happy time story)
• ห้องสมุดรวมสาระอุดมปัญญาของกรรมกรกระทู้
  (My knowledge library)
• กิจกรรมของกรรมกรกระทู้กับInternet
  (My activity with Internet)
• คุ้ยลึกวงการบันเทิงโทรทัศน์
  (Behind the scene TV entertainment)
• ตำราพิชัยสงครามซุนวู
  (Sun Wu's strategie book)
• แฟนพันธ์กูเกิ้ล
  (Google Fanclub)
• หน้าสารบัญ
  (Index page)
• คลังเก็บรูป
  (Picture House)
• กล่องปีศาจ
  (Pandora Box)
• ลูกเล่นเก็บตกจากเน็ต
  (Tip Code)
• สาระเบ็ดเตล็ด
  (ETC-Knowedge)
• รู้จักกับงานเทคนิคการแพทย์ของกรรมกร
  (My Work Medical Technician)
• รวมภาพถ่ายโดยช่างภาพกรรมกร
  (My Photograph Gallery)
• รวมกระทู้ดีๆการเมือง(เป็นกลางหรือไม่แล้วแต่ท่านจะคิด)
  (Politic Article)
• กรรมกรกับโรคAsperger
  (Asperger Syndome & me)
• รวมกระทู้ดีๆการเมือง2(เป็นกลางหรือไม่แล้วแต่ท่านจะคิด)
  (Politic Article2)
• ความเลวของสื่อ
  (Badness of Medias)
• ความเลวของพรรคประชาธิปัตย์
  (Badness of Democrat Party)
• ความเลวของอำมาตย์ศักดินา
  (Badness of Aristocrat)
• ข้อมูลลับส่วนตัวกรรมกรที่ไม่สามารถเผยได้ในการทั่วไป
  (My data secret)
• ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับวัดพระธรรมกาย
  (Fact of Dhammakaya Temple)
• รวมบทความเกี่ยวกับเศรษฐกิจการเงิน
  (Economy Literature)
• เจาะฐานการเมืองท้องถิ่น
  (Penetration of Local Political Base)
• บทวิเคราะห์การเมืองในทัศนะของสลิ่มไทย
  (Thai Salim's Politic)

• Practical x 2
• DigiTaL-KRASH!!!
• Amygdala
• นู๋เองง่ะ
• UPluto
• ชาเขียว
• เสือดาว
• มรกตนาคสวาท
• JIMMY
• กึ่งยิงกึ่งผ่าน
• BlogGang.com
• =p o o k p u i=
• ภูภู่ภู้ภู๊ภู๋
• หมาร่าหมาหรอด
• patsypacky
• KMS
• แว่นน้อย@หาดใหญ่
• Memo no.72
• -=Jfk=-
• An.mkII
• THE BEGINNING
• JazzMiroQuai
• เชรุมิซัง
• แมลงปิศาจ
• NUTS
• ทำใจได้
• สมภพ เจ้าเก่า
• อีคิวศูนย์
• ลูกสาวอีฟ
• Yensid
• Aloha007
• KoPoK
• jetboat
• ดาราวิปลาส
• มูแอน
• NaCl
• =too=
• thingummy
• d4b
• A ช้วน
• จมื่นไวกว่า
• แต้ว บอกอ MODEL
• Lazy Genius
• wbj
• ช่างไฟ
• นะ(รก)
• โทโมกะ
• ลูกไทย หลานไทย
• บอกอกูรู
• ไรเซ็น
• DEIZEL
• Wish You Were Here
• รักดี
• อู๋ปังจู้
• Robonin S.knight
• winston
• prncess
• ผมเสียหนุ่มให้ชายโฉด
• Triceratops
• นักสืบเอกชน
• mengbps01
• ลูซี่ โมโนสโตน
• แดดเช้า
• แอ๊ด ปากเกร็ด
• bird can't fly
• rommunee
• แม่มดพันปี
• เด็กน้อยกลิ่นวนิลา
• กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย
• นุทศรี
• Nu i ko
• JasonSจัง!!!
• รำเพย
• ว่านน้ำ
• ชยานนท์
• จิบ "ชา" เย็นแทะหนังสือ
• กุลสตรีกอแก้ว
• วี
• Minesweeper
• อุบลวัลย์
• พัตเตอร์สีเงิน
• Yashima
• uggie*
• ยี่หร่า@
• อ.ปมโปโกะ
• GraPhiX
• ทายาท
• ผมร้อยตำรวจเอกสมชายปลอมตัวมา
• มือกลองในตำนาน
• หลักสี่
• WIWANDA
• จ่าพิชิต ขจัดพาลชน
• Leetaming
• Meroko
• ahced
• WebSnow_OK
• เก้าอี้ขาวในห้องแดง
• MT แก้ว
• Clear Ice
• Marquez
• เจไอ
• Joke_Jordan
• คุณเบ๊สะพานขาว
• เจ้า ก.ไก่ ประกายกาโม่
• Fruit_tea
• เจ้าหญิงส้ม
• นู๋โนริ
• ศล
• first001@hotmail.com
• merveillesxx
• @}-- เยอบีร่า --
• armissara
• @power
• PANTIP CREW
• Pride
• ryzon
• me2you
• Heathen Chemistry
• คลื่นแทรก
• Robotoon
• แม่อบเชย
• merlin_the_white
• ดอกไม้ริมทางเอง
• Endoo
• Overtime
• acesman
• นายAJ
• Tiramitsu
• Shamangirl
• หนูปุจฉา
• Oakyman
• {``-_-}{-``-}{-_-``}
• เพราะผมไม่มี Time Machine
• in-situ
• higig
• เทพบุตรตบะแตก!!
• ดีเจอรรณพ
• black shadow
• yuttipung
• JEDIYUTH
• dirty shoe
• NooM_Suphan
• P_ปรัชญา
• สักวันเราคงจะรู้จักกัน
• Ra-18th Angel
• ชชนน
• หมากเขียว
• ป้ามด
• dont wanna no
• โลหการ4
• Il Maze
• มณฑารัตน์
• อะธีลาส
• kisara
• Please
• เชษฐภัทร
• buglife
• อั๋น ทรงวุฒิ
• PUFF
• ascertain
• ไจโรสโคป
• tismarketing
• alisalovetatming
• ปูขาเก เซมารู
• สวย ส่ายสุดๆ
• สาวน้อย ร้อยกระบวนท่า
• ปาลินารี
• TRipLE
• dnt
• อาจารย์โกย
• จันทร์น้อย
• "แมวน้ำ"
• takuto-ken
• Calaglin
• iii
• RobertSpeharsJarni
• monamy
• bigwores
• *bonny
• นายชด
• wantjam
• ไทเมือง
• ทามะจัง
• Johann sebastian Bach
• @ - ENYA - @
• ดา ดา
• thelegendary
• I_AM_SUD_YOD
• พิเภกอินเตอร์
• ขยะสังคม
• เมื่อตื่นขึ้นมาหัวใจก็ยังมีรัก
• ภูวเดช
• K.Senior
• kazama
• ridkun
• grassroot
• Sky
• Joel**
• > เอ้ < photo
• แตนต่อย
• pooktoon
• Anunkiya
• Start now
• รักนะถึงมาบอก
• Ants_go
• อันตราคนี
• cookiecompany
• Analayo
• Jeban
• คราม
• Family Portrait
• 3dfxwave
• iamZEON
• กรรชัย
• นาย Ex-man
• สุริยาอัสดง
• Darksingha
• X-CU
• lyfah
• thyrocyte
• Players
• NN - BB
• neozero
• นางสาวหมอนทอง
• เอื้องอัยราวัณ
• Tomoeda
• ปาฟงหัน
• honeynut
• juninho
• warotah
• พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง
• นักเลงไข่เจียว
• Merchant Dream
• หมาร่า V2
• วาซุตะคุง v( ^o^ )v
• BlizzardWizard
• น้ำปลาเดือนห้า
• Aya+EVE
• bitter sugar
• Moonlight
• มาหาอะไร
• SchwedaKong
• สุธน หิญ
• Mr.Terran
• oakzm
• C.BUN
• Cryptomnesia
• Kross_ISC
• Nokkavan
• เจ้าหญิงน้อยแห่งอันดามัน
• CD-Ghost
• Apiwatmnp
• nai-eument
• Jimbovy
• Calamity
• Enixma
• แมวเหมียวพุงป่อง
• เย่หยงเทียน
• Patsy+
• amnatve
• ....4จุด
• Otakumanga
• psychophantom
• กาลามะชน
• granun
• joyka
• วีรบุรุษตกท่อ
• sanamluang
• nature-delight
• Due_n
• papayatop
• วงกลม
• mahahong
• สมป๊อป
• รพินทร์
• arsenal
• memeeluvboy
• rudmilla
• doctor-sajja
• กะว่าก๋า
• unclemue
• bat11
• มาม่าไวไวโฟร์มี
• book4u
• tpapress
• โอ้ละหนอ
• นะนะ
• jurisprudence
• Zaladin
• gamboom
• คุยกับพันทิป
• another-dimention
• dosday
• ข้าวผัดบูด
• heavendoors
• Webmaster - BlogGang

• All-Final Forum
• โต๊ะหว้ากอ
• โต๊ะห้องสมุด
• โต๊ะเฉลิมไทย
• Pocket Webboard
• วิชาการดอทคอม
• ค้นหาเว็ปข้อมูลและรูปภาพด้วยgoogle.com
• เว็ปท่ารวมเว็ปการ์ตูนยอดนิยมAnipike.com
• ทีวีบันเทิงช่อง7สี
• ค้นหากระทู้เก่าเก็บในAtriumtech.com
• ค้นหาบทความสาระอ้างอิงจากgoogle.com
• จัดการทะเบียนราษฎร์ที่คนไทยดอทคอม
• โรงเรียนปัญจทรัพย์(ประถม)
• พจนานุกรมอังกฤษ<-->ไทย
• ซื้อขายหุ้นผ่านเน็ต
• ราคาน้ำมัน
• Loadโปรแกรมและคู่มือเกี่ยวกับหุ้น
• Weblogกรรมกรสาขาย่อยเด็กดีดอทคอม
• 
• 
• 
• 
• 
• โหลดScanlationกับmangatraders.com
• โหลดScanlationกับstoptazmo.com
• โหลดAnimeกับArtbookสวยๆจากsuperogira.com
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• BlogGang.com