|
|
A Mallorca state of mind
บทความนี้มาจากเวปไซด์ของ espn อ่านต้นฉบับ คลิ๊กที่นี่
โพสต์โดย LZ Granderson เมื่อ 25 May 2007
ผู้โพสต์เป็นคอลัมนิสต์อวุโสของนิตยสาร ESPN และเป็นผู้ดำเนินรายการทอร์คโชว์ "Game Night"
A Mallorca state of mind
Rafael Nadal likes to talk in absolutes.
Sometimes it's because his English is limited. But most times it's on purpose, his tone laced with the kind of resolve which says that while the rest of us are wondering if he'll knock Roger Federer off his perch, he's planning the when.
Sure, Nadal might say the right things about his rival in interviews and postmatch press conferences, but after spending nearly two weeks trailing him in Europe, one thing is clear to me: Rafa's only pouring the Kool-Aid.
He ain't drinking it.
And therein lies the complex nature of the world's No. 2 player -- a mud-soaked field of contradictions in which humility and unwavering confidence play king of the hill in his brain.
He says he prefers the anonymity and quiet of his homeland of Mallorca, yet he can be seen on the tele in Europe endorsing everything from cola drinks to cars -- oiled up and shirtless in some commercials, closeups of his bum in others.
He defers to Federer as the great champion -- "I will never win as much as him," he once said to me -- and yet it is Nadal who owns the 7-4 series advantage, including 2-1 in Grand Slams. One minute he wants to win Wimbledon and become the world's top-ranked player, and the next he says he's pretty happy with his accomplishments.
Sometimes Nadal can be so soft-spoken you wonder whether he's been muted by self-doubt. Then he takes the court and rips out his opponent's jugular.
"I want to win, I want to be the best but if I don't, I think I'll be OK," the two-time French Open champion said. "I think."
He honestly doesn't know. As relentless and calculative he is in competition, he is just as laid-back and spontaneous away from it.
One day, as we were walking down the hall of the hotel we were staying at in Sweden, I noticed Nadal hopping around the marble floor, like he was playing hopscotch.
"What are you doing?" I asked.
"You know, what is that movie with Jack Nicholson?" Nadal asked. "The one where he's walking down the sidewalk and
"
"You mean 'As Good As It Gets'?"
"Yeah, yeah, that's it," and then he bursts out into laughter. "I love that movie."
"Why?"
"I don't know," he said. "Maybe I hate cracks too."
I briefly joined him in his adventure. I figured, what the hell, I love that movie as well.
Tomeu Antigues, who grew up playing against Nadal at the Club Tenis Manacor Center, a relatively small facility with four clay courts and a locker room the size of a walk-in closet, says Rafa's always been funny.
And driven.
"He used to win everything," said Antigues, who now coaches a bunch of young boys -- all sporting Nadal's trademark pirate shorts and sleeveless-T look back at the center. "I played him over 40 times growing up, and I only won two matches
but Rafa never remembered the wins. Only the losses."
Toni Mesquida, Nadal's youth soccer coach back home, said something similar.
"First year of competition we had a tournament between the Balearic Islands and we lost our game 4-0," Mesquida recalled. "After the loss, [Nadal] was sure they were going to win the next round. But they lost that one, too. They lost every game. But that didn't bother his winning attitude. The next year they won the tournament and he played great."
Nadal's father, Sebastian, owns a successful glass and window manufacturing company, so his family is pretty well off. They own two homes, one that sits in the hills of Manacor and a summer home much closer to the beach. It is there where Nadal grew up rising with the sun to go fishing with friends, swim in the warm Mediterranean water or just sit in his boat and stare out into the stillness of the sea.
Despite career earnings of more than $10 million, Nadal prefers to stay home with his family as opposed to living on his own. If you asked if he would ever consider leaving Mallorca, he first stares at you as if you had tennis rackets growing out of your head and then replies, "Why would I ever want to do that?"
"All of my family and friends are there and it's the most beautiful place in the world," he says. "I will never leave."
There he goes again.
Talking in absolutes. But if you ever visit Mallorca, you can forgive him for this one.
The island has the kind of beauty that makes God pat himself on the back. Nestled between the Balearic and Mediterranean seas, just off the coast of Spain, the island is rimmed by immaculate beaches and blessed with 300 days of sunshine per year.
I spent my first two hours there looking for Tattoo.
"My teachers were always very tough," said Rafa, who went to a private, religious school taught by monks.* "They didn't accept poor work, especially if they knew you were capable of better. They always pushed you to work harder, be better. Be a better student, be a better person."
To not pursue both would go against the way he was raised.
"If he ever acted out on the court, I would be very upset with him and very embarrassed," says his uncle and coach, Toni Nadal. "Sometimes things will go your way, and sometimes they won't. But you cannot lose your dignity.
"But he is a good boy. He is kind, and he really cares about people."
It's a sentiment shared by those who know him on tour as well.
"I look up to him," said fellow Spaniard Feliciano Lopez, who's ranked No. 72 in the world. "The way he practices, the way he plays. He never walks onto the court with doubt. He always feels like he can win. Always. And then away from the court he is a really great guy. The best."
Even after all of the success, Mesquida says Nadal hasn't changed.
"He still comes by the store to say hello and see how I am doing," said Mesquida, who owns a sporting goods store in downtown Manacor. "When he's home you can always see him just walking around like a regular person."
And yet, for the rest of the world at least, he's far from it.
During the Stockholm Open last October, Nadal happened to be staying at the same hotel as Brazil's national soccer team, which was on tour. Eardrums began to bleed as throngs of teenage girls started screaming at the sight of Ronaldinho making his way through the lobby one night. Just as it was beginning to die down, Nadal emerged from the elevator. And suddenly Ronaldinho was relegated to an opening act. It took 10 minutes for Nadal to make it out the front door and into the car waiting for him.
"When I am in Mallorca everyone treats me the same," Nadal said. "No special treatment or anything. They know what I have done in tennis and they are proud of me but they don't treat me any different. It's peaceful."
And that's when you realize why Nadal, like so many young people his age, speaks in absolutes. He is too old not to have answers and too young to know there aren't any.
How to be humble and yet confident?
How to be quiet and still be heard?
Even, How to find God when there's so much pain in the world?
"I would like to believe there is a God, but I think it is better to say I'm not sure there is a God and live your life with kindness and respect for people than to say I know there is a God and then do bad things," he said.
You know, come to think of it, he might have that God thing down. I wonder what's next on the list?
How to destroy Roger Federer and take over the world?
| Create Date : 26 พฤษภาคม 2550 |
| Last Update : 1 มิถุนายน 2550 16:25:38 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 298 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ชอบเล่นเทนนิส ชอบดูเทนนิส แต่เล่นไม่เก่ง วิจารณ์ก็ไม่เก่งค่ะ ตอนนี้ชอบดูราฟาลงแข่ง สนุกดี ... ดีใจที่มีคนสนใจเข้ามาอ่าน และขอบคุณสำหรับทุกคำแนะนำ แวะมาบ่อยๆนะคะ :)
หลังไมค์หาแป๋วแหววคลิ๊กโทรศัพท์ข้างบน
หรือ e-mail มาที่
paawwaaw@gmail.com
Romeo&Juliet
ฉันและเธอ
ที่จริงเรารักกัน
แม้ว่าใจเราต่างรู้ดี
ว่าความจริงนั้น
ไม่ได้เป็นอย่างฝัน
--------------
ฟังเพลง .. คลิ๊กที่นี่
| |
|
ภาพข้างล่าง
คุณ naya ใจดีทำให้แป๋วแหววค่ะ :)
แป๋วแหววคุยเรื่อยเปื่อย
- อาทิตย์ : ว่าจะเริ่มนอนตอน 4 ทุ่มตั้งกะวันนี้ แต่มีเรื่องตื่นเต้นทำให้นอนไม่หลับค่ะ ... ขอเล่าท้าวความไปยังวันที่แป๋วแหววร่วมเดินขบวนต่อต้านการใช้ความรุนแรงจากจุฬาฯไปยังพารากอน วันนั้นมีคนยื่นป้ายมาให้ชู ข้อความอ่านได้ว่า "สมชาย ไอ้ฆาตกร" แป๋วแหววดูแล้วก็รู้สึกฝ่อ แหม่ มือใหม่ค่ะมือใหม่ แถมสมชายใหนก็ไม่รู้ไม่ได้ระบุนามสกุลให้ชัดเจน ... พอขบวนเริ่มเดินไปถึงมาบุญครอง ใกล้จะถึงสะพานลอยที่มีนักข่าวมาทำข่าวบนนั้นเต็มไปหมด มีคนตะโกนเตือนแป๋วแหววว่า "ชูสูงๆสิคะ ชู ชู๊" แป๋วแหววก็ชูป้ายขึ้นตามสั่ง สักพัก มันเมื่อยอ่ะคะ เขินด้วย เอามือลงได้ซักพัก ก็มีสาวท่านนึงมาขอป้ายไปชูเอง ประมาณว่ายัยคนนี้ทำเสียของ ฮือฮือ แรงกันจังเรย ... กลับมาถึงเรื่องคืนนี้ ยัยมาช่าแมวคู่บุญที่แป๋วแหววป้อนนมมาตั้งกะเป็นแมวทารก เกิดเฮี๊ยนอะไรไม่รู้ ไปเล่นจับจิ้งจกมาได้ ตัวหายไปไหนหาไม่เจอ แต่หางน่ะกระดุ๊กๆอยู่ในปากมาช่า แป๋วแหววตกใจวิ่งไล่ให้คายออกมา มาช่าคายออกมาเป็นหางดิ้นกระแด่วๆอยู่กับพื้น ตอนแรกสติแตกยืนตกใจทำอะไรไม่ถูก พอได้สติก็เอากล่องมาครอบไว้ แมวที่เหลือจะได้ไม่มายุ่ง เดี๋ยวรอให้หางหมดแรงก่อนค่อยเอาทิชชู่จับไปโยนใส่ถังขยะ ... เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้มาช่าโดนประณามจากทั้งน้องสาวและแม่ โดยเฉพาะแม่พูดซ้ำๆอยู่นั่นแล้วว่า "มาช่า ไอ้ฆาตกรๆๆ" ฮือฮือ กรรมที่แม่มัน(แป๋วแหวว)ทำไว้ตกมาถึงแมวในสังกัดได้รวดเร็วนัก ... เมื่อคืนนี้แป๋วแหววกะแม่นั่งดูเทนนิสด้วยกันค่ะ แม่เชียร์ซีมองด้วยเหตุผลว่า "มันขาวสะอาดดี"
- เสาร์ : ฟังคุณสมชายบอกเหตุผลที่จะไม่ออกไม่ยุบสภา แล้วรู้สึกขำมาก แต่ตอนนั้นคิดว่าเราคิดไปเองคนเดียว ที่ไหนได้ เปิดอ่านการ์ตูนของคุณชัย ราชวัตร ว๊าย ใจตรงกัน แป๋วแหววหัวเราะอยู่คนเดียว ... ซักพัก ไม่อยากเชื่อ แม่หยิบหนังสือพิมพ์มาเปิดอ่าน แม่หัวเราะเหมือนกันเรื่องเดียวกันเลยค่ะ นี่แสดงว่าคิดตรงกันหลายคน ... คลิ๊กที่นี่
- ศุกร์ : นักเรียนเอาของขวัญวันเกิดมาให้ค่ะ ที่ทำแป๋วแหววยิ้มไม่หุบคือชิ้นที่นักเรียนปั้น เคลือบและเผาเอง น่ารักมากๆ ... วันนี้ขณะนั่งรถผ่านอนุเสาวรีย์รัชการที่ 5 เห็นพันธมิตรกำลังแจกซีดี ก็เลยเปิดกระจกขอได้มา 2 ชุด ... ได้มาแล้วก็ไม่กล้าเปิดดู แหม่ ก็มันมีแต่ภาพคนเจ็บคนตายน่ะนะ ... จะว่าไปวันเกิดเหตุแป๋วแหววได้ดูเยอะกว่าคนอื่นนา เพราะดันเจ็บหลังอยู่บ้านทั้งวัน ทีวีไทยเจ๋งมาก ฉายกันสดๆในเหตุการณ์ตลอดทั้งวัน เห็นกันจะจะว่าตำรวจยกปืนยิงคนยังไง ใกล้ชิดแค่ไหน ยังกะหนังแอ๊คชั่นของฝรั่งเลย ... พี่น้องที่กลับจากทำงานมาดูตอนเย็นนี่จะได้เห็นเฉพาะที่เค้าตัดต่อแล้ว พิจารณาแล้วว่าไม่เข้าข้างใคร ก็คือได้ดูเฉพาะภาพประนีประนอมว่างั้นเหอะ ดังนั้นตอนตำรวจมีหนวด(ซึ่งแป๋วแหววเกลียดมาก)ออกมาบอกว่า "ที่ขาขาดนี่คงจะเพราะวิ่งเหยียบกันเองมากกว่าครับ" แป๋วแหววได้แต่เอามือปิดหน้าเหมือนเด็ก home alone อายแทนค่ะ คุณนึกว่าอิชั้นโง่ขนาดนั้นเชียวหรือคะ คุณนึกว่าคนกรุงเทพฯไม่มีทีวีดูกันรึไงคะ จะมาใช้วิธีกลบข่าวเอาศพไปซ่อนเหมือนช่วงพฤษภาทมิฬไม่ได้แล้วนา (คิดแล้วนึกถึงหน้าคนชื่อสุจินดาบ้าอำนาจขึ้นมาทันใด มีสาวแก่หลายคนยังแอบชอบอยู่นะ ด้วยว่าหน้าตาดีเป็นที่ถูกใจป้าๆแม่ยกจอมซาดิสต์) ... ไม่นานมานี้ คุณตำรวจคนเดิมยังแถลงข่าวออกมาอีกว่า "รู้สึกเสียใจที่คนมองตำรวจในแง่ลบ ทั้งๆที่สิ่งที่ทำไปก็เพื่อให้เกิดความถูกต้อง" ... อยากย้อนถามท่านว่า ข้อแรก สิ่งที่ท่านเรียกว่าทำเพื่อความถูกต้อง คือการยิงแก๊สน้ำตาใส่คนเนี่ย เคยมีการฝึกซ้อมการใช้แก๊สน้ำตากันมั่งรึเปล่าคะ หรือว่าแจกๆ เอ้า เอาไปใช้กันนะ ... ชุ่ยกันขนาดนี้เลยรึเปล่าคะ คนตายเพราะคุณใช้อาวุธที่ไม่เคยซ้อมการใช้ที่ถูกต้องมาก่อนเนี่ยนะ แถมเอาของห่วยๆหมดอายุมาใช้กับคนไทยด้วยกันอีก (เอาไปใช้กับทหารเขมรจะไม่ว่าเลย) ... ข้อที่สอง เห็นแล้วว่าตอนเช้ามีคนเจ็บตายมากมาย ทำไมไม่หยุด ช่วงเย็นเห็นทางทีวีชัดๆว่าอยู่ห่างกันคุณก็ยังยิงใส่คนอีก ยิงด้วยวิธีเดิมที่คุณทำคนเจ็บตายเมื่อเช้า ... นี่จะชี้แจงยังไงว่าไม่เจตนา ... แป๋วแหววไม่เหมารวมว่าตำรวจแย่ไปหมด ที่ดีคงมีอยู่เยอะ แต่ตอนนี้ตำรวจที่มีอำนาจน่ะแย่ค่ะ
- พฤหัส : แห่บผี่เบิร์ดเด่ย์ทู๊มีๆ วันนี้แม่เลี้ยงอาหารญี่ปุ่นที่ ฮากิ โรงแรมเซ็นทรัลลาดพร้าวค่ะ ตื่นเต้นรึ ไม่หรอกค่ะ หวาดหวั่นกับตัวเลขที่เพิ่มขึ้นซะมากกว่า เฮ๊ออออ ... วันนี้ไม่ค่อยได้ทำอะไรมาก เพราะอาการแพ้ค่อนข้างแรง ตาแดงเถือกและก็น้ำมูกไหลตลอดเวลา กินยาเข้าไป หลับป๊อก ตื่นมาอีกที อ้าว ชั้นก้าวข้ามเวลา ใกล้เลข 4 เข้ามาอีกหนึ่งขั้นแร๊ววว กรี๊ดดดด ไม่ ไม่นะ ... (อาการแบบนี้จำได้ว่าเคยเกิดเมื่อประมาณ 10 ปีก่อนตอนใกล้จะขึ้นเลข 3 ค่ะ เริ่มต้นก็เป็นงี้แหละ ปฏิเสธ ไม่ยอมรับความจริง อีกซักพักก็จะซึม เริ่มรู้ตัว จากนั้นก็จะปลง และอาการขั้นท้ายสุดคือลั๊ลลา สี่สิบก็สี่สิบสิฟะ ทำไงได้ โฮ่) อนิจจังวัฏสังขารา....
- พุธ : วันนี้เคลียร์งานหยุมหยิมบนโต๊ะ รู้สึกร้อนจังทั้งที่อยู่ในห้องแอร์ เอ๊ะ ชักเอะใจ หรือว่าเราจะถึงวัยนั้นแล้ว ถามเพื่อนๆบอกว่าต้อง 45 up ก่อน ตอนค่ำเดินกลับบ้านเหงื่อตกซิกๆ โอ่ย ใครว๊ะพยากรณ์ว่าประเทศไทยเข้าหน้าหนาวแล้ว ระหว่างเดิน สวนทางกับช้างตัวโต คนเลี้ยงช้างพยายามตื้อให้แป๋วแหววซื้อกล้วยมาป้อนช้าง คงคิดว่าหญิงสูงวัยน่าจะรักสัตว์ ไม่ดูซะมั่งเลยว่าชั้นน่ะกำลังตกมันอยู่ ตัวเปียกโชกมันย่องไปทั้งตัว เดินเชิดกลับบ้านแบบหมดสภาพ อาบน้ำดูทีวี ว๊าย ยิงกันแล้วเรอะ อะไรกัน ไม่อยากจะเชื่อ เรื่องมันแปลกประหลาด ไม่มีเหตุผลรองรับ ไร้สาระสิ้นดี ... งงกันมั๊ยคะ เรื่องไม่เห็นเป็นเรื่องเลย แปลก แปล๊กกกกกก
พี่น้องค๊ะ ตอน 1 ทุ่ม ขณะที่ไทย-เขมรเพิ่งจะตะลุมบอนกันอย่างดุเดือด คณะรัฐบาลรับประทานอาหารร่วมกันอย่างหรู นายกฯยิ้มเบิกบานทักทายนักข่าว เค้าคุยกันเรื่องเสถียรภาพรัฐบาลค่ะ ช่างมิได้นำพากับเหตุการณ์รุนแรงที่เพิ่งเกิดแต่อย่างใด โอย ประเทศชาติ พระเจ้าช่วย แป๋วแหววกับคุณสมชายเราอยู่ประเทศเดียวกันรึเปล่าคะ คนละอารมณ์เลยนะ ... หลังดินเนอร์กันชื่นมื่นจนอิ่มหนำ นายกฯของพวกเราออกมาให้สัมภาษณ์ยืนยันหนักแน่นว่า "รัฐบาลจะเดินหน้าทำงานต่อไปครับ" อ๋อใช่ซี๊ หยุดหรือถอยพี่เมียก็เสร็จซิ ต้องหน้าทนเอ๊ยอดทนต่อไป วัดใจกันว่าใครเป็นฝ่ายจะทนไม่ไหวก่อน
- อังคาร : ตอนแป๋วแหววอยู่อเมริกา เวลาสั่งสารเคมีทำวิจัย ที่ภาคฯจะมีสโตร์ของตัวเองเลย จะเอาอะไรล่ะ บี๊กเกอร์ หลอดตวง เอทธานอล กรดไนตริก มีสารพัด แค่เดินไปบอกว่าจะเอาอะไรกับบอกชื่ออ.ที่ปรึกษา ก็ได้ของที่ต้องการแล้ว ... ถ้าต้องการสารเคมีแปลกๆ ก็แค่บอกเลขาฯของอาจารย์ที่ปรึกษา อีก 2 วันเป็นอย่างช้าก็ได้ของ ... มือใหม่หัดสั่งสารเคมีอย่างแป๋วแหวววันนี้ใช้เวลาเกือบทั้งวันในการโทรหาสารเคมีกับบริษัทต่างๆ ต่อรองราคา ถามนู่นถามนี่ ท้ายสุดพบว่า สารนั้นไม่มีในสโตร์ของบริษัทใดๆ ต้องเสียเวลานำเข้ามาในประเทศ อื่ม ใช้เวลา 30 วันเป็นอย่างต่ำ ... ไม่มีทางเลือก ก็ต้องเป็นไปตามนั้น กำลังหน้าตูบๆ มีรุ่นน้องมาซ้ำ "พี่เอต้องถามด้วยว่า VAT เท่าไหร่ บางทีมันชาร์ทเรา 200% เลยนะ" ฮ๊ะ อะไรนะ ลำพังราคาสารมันก็สี่พันกว่าบาทเข้าไปแล้ว บ้าแร๊วว รอเป็นเดือนแถมยังต้องจ่ายแพงสามเท่าอีกเรอะ ... กำลังจะโวยวายต่อ (ตามประสาคนเคยอยู่สบายมาก่อน) น้องรีบบอก "หยุดบ่นเลยพี่ แต่ก่อนน่ะต้องรอกัน 3 เดือนนะ" ... ฮือ ฮือ หัวอกนักวิจัยไทย ฮือ ฮือ เข้าใจบรรยากาศมั๊ยคะ ว่าทำไมทำวิจัยเมืองนอกมันถึงสนุกสนานน่าทำ แป๋วแหวววิ่งไปมาในแลปทั้งวันไม่เบื่อเลย เพราะอยากเล่นอยากลองอะไร ทำได้แบบคล่องตัว นักเรียนนักวิจัยเต็มตึก คึกคักทั้งกลางวันกลางคืน มันคนละบรรยากาศกับที่นี่เลย ... ฮื่อ บ่นไปก็เท่านั้น มันเป็นอดีตไปแล้ว บ่นมากๆคนก็หมั่นใส้อีก แต่เข้าใจมั๊ยคะ ว่าทำไมงานวิจัยที่อื่นเค้าถึงเดินหน้าไปเร็วกว่าเรา โปรดเข้าใจความลำบากของเราที่นี่เถิดนะคะ ... จะว่าไป ความขลุกขลักมันทำให้เราต้องปรับตัว ต้องวางแผนการทดลองกันแบบสุดๆ พลาดไม่ได้ (ไม่งั้นต้องรอเป็นเดือนๆ) และในบางมุม มันทำให้บางคนใช้วิธีพลิกแพลง บางทีเลยเถิดไปถึงคำว่า โกงข้อมูล ก็มี
- จันทร์ : งานเข้าซิคะ ก็เมื่อวานทำเป็นอ่อนไหวหดหู่ไม่ยอมทำงาน วันนี้ละไฟลนก้นร้อนฉ่า แต่ในที่สุดวันเดอร์วู๊แม่นก็ทำเสร็จจนได้ เป็นแบบนี้มาตลอดตั้งกะเรียนประถมจนเด็กเรียกป้าก็ไม่มีทีท่าว่าจะเปลี่ยน บ่นไปก็เท่านั้น เนอะ ... วันนี้ถกกับเพื่อนที่เป็นพันธมิตร ว่าคุณสนธิแกยึกยัก ตอนแรกคุยฟุ๊งว่าจะบุกกรมตำรวจฯแน่นอนอยู่ก็งดซะอย่างงั้น ... เพื่อนพันธมิตรแย้งทันควัน "ไม่ได้ยึกยัก เราอยากให้พวกที่จ้าง นปช เสียตังค์อีก ดูซิ เสียเงินจ้างมายันกับพันธมิตร แต่เราดันไม่บุก ให้มันเสียตังค์เปล่าไง ... ไว้เดี๋ยวค่อยประกาศบุกอีก ให้พวกมันเสียตังค์จ้างมาอีก" ... ประเด็นไม่ใช่ให้เข้าข้างฝ่ายใด แต่แหม่ คนเราเนอะ ถ้ารักใครศรัทธาใคร มันจะมีเหตุผลมา support คนๆนั้นโดยอัตโนมัติ ประมาณว่า รักนะ ยังไงก็รัก อ้าวจบแบบโรแมนติกซะงั้น
แป๋วแหววคุยเรื่องเทนนิส
ช่วงนี้ยังไม่มีรายการเทนนิสให้ดู ขอพักส่วนนี้ไว้ก่อนนะคะ ไว้มาคุยกันใหม่ เมื่อราฟาลงสนามค่ะ
แป๋วแหววคุยเรื่องแมว
ไม่ได้อัพเดทเรื่องแมวซะนาน เอาละค่ะ เริ่มด้วยหนูฝันดีที่อุ้มมาจากข้างถนน ตอนนี้หนูโตเป็นสาวและสุขสำราญสบายดี มีพี่สาว"เฟอร์บี้"คอยดูแล สองคนเอ๊ยสองตัวนี้เค้าสนิทกันค่ะ
อีกสามสาว .. มาช่า คริสตินา และแคนดี้ ก็สบายดีค่ะ (ดูรูปข้างล่าง) ... ยัยอ้วนมาช่านี่ชอบมานอนเบ่งตรงที่แป๋วแหววนอน ประมาณว่าชั้นน่ะลูกรักนะจ๊ะ ... แป๋วแหววมีตุ๊กตาแมวน้ำตัวโปรดวางไว้ข้างหมอน ยัยแคนดี้(ตัวขาว)ก็เปรียบเสมือนลูกของแมวน้ำตัวนี้ละค่ะ
ส่วนผู้ชายคนเดียวของบ้าน "บราวนี่" หรือไอ้ลูกหมีดำ ความที่เค้าเป็นผู้ชายมั๊งเค้าเลยชอบดูกีฬา ก็อย่างที่เห็นละค่ะ ชอบนอนแหมะตรงปลายเตียงดูเทนนิสเป็นเพื่อนแป๋วแหวว
ตอนนี้นะตรงสวนหลังบ้านป้ามีแม่แมวมาออกลูก 4 ตัวและขออาศัยต่อที่นี่ซะเลย ป้ากำลังกลุ้มใจว่าจะเอาไปไว้ไหนดี ในขณะที่แม่แป๋วแหววแอบเอาอาหารให้แมวทั้งห้านี่ประจำจนอ้วนปุ๊กทุกตัว คุณแม่แมวนี่ดุ๊ดุ ดูหน้ามันสิคะ(ภาพล่าง)
เมื่อเย็นนี้ฝนตกหนักมาก แป๋วแหววนั่งทำงานอยู่ในบ้านคิดขึ้นมาได้ว่าแมวคลอกนี้อยู่นอกบ้านจะทำยังไง (ส่วนไอ้แมวเรา 6 ตัวนี่จะฝนตกแดดออกยังไงก็แสนสบายอยู่ในบ้านตลอดทั้งวัน) โผล่ออกไปดูพบว่าแม่กับลูกอีก 3 ตัวหลบฝนได้แล้ว แต่เจ้าลูกตัวส้มน่ะนั่งหมอบตากฝนตัวเปียกม่อกแม่กไปทั้งตัว ก็เลยอุ้มเอาเข้าบ้านมาเช็ดตัว (น่ารักจังเลยค่ะเกาะแป๋วแหววแน่นเลย) เดี๋ยวรอฝนหายก่อนจะเอาไปคืนแม่ ป่านนี้แม่มันคงเป็นห่วงแย่แล้ว
พอฝนซาก็เอาเจ้าสีส้มไปคืนแม่แมวค่ะ แม่แมวเป็นห่วงมาก มายืนรอ มองหน้าแป๋วแหววเหมือนเป็นศัตรู แหม่ เรารักลูกเธอนะ เข้าใจกันมั่ง ... จากนั้น เผื่อว่าฝนจะตกอีก ก็เลยเอาร่มมากางกันฝนไว้ให้ซะเลย ไม่ต้องห่วงแล้วนะคะ แม่ลูก 5 ชีวิตปลอดภัยแน่นอน
เรื่องดีๆ
จากพี่น้องในบล๊อก
ทำนายดวงชะตา
Rafael Nadal
โดย ป้ามีมี่
เกิดวันอังคารที่ 3 เดือน มิถุนายน พ.ศ. 2529 (ไม่ทราบเวลาเกิด) .... ตรงกับ วันอังคาร แรม ๑๒ ค่ำ เดือน ๖ ปีขาล
ผม เป็นคนขยัน อึด อดทน ไม่ย่อท้อ ชอบการต่อสู้แข่งขัน ไม่โมโทโกรธาง่ายๆ ชอบรับอาสาไปทำศึกสงคราม เป็นเทพจากดาวอังคารจุติลงมาเกิด ดาวอังคารได้ตำแหน่งเป็นมหาอุจจ์ในเรือนเสาร์แถมสองเด้งจากดาวเกตุเล็งอังคาร เทวดาคุ้มครองครับ
ทำงานหนัก ไม่หวั่นอุปสรรค ไม่ขี้บ่นนั้นไซร้ มาจากดาวเสาร์ ราชาโชค ใครๆที่ว่าผมชอบกินหญ้า กินดินก็ไม่แปลกเพราะผมเป็นเจ้าที่ลงมาเกิดระดับราชา งานหมูๆผมไม่ชอบ ชอบทำงานหนัก เพราะฉะนั้นผมถึงชอบแข่งแบบหินๆระดับ 5 เซ็ท ใครๆก็เอาผมไม่ลง อนาคตผมจะเป็นเศรษฐีที่ดินนะครับ
เรื่องจิตใจนั้นผมทำไรทำจริง เข้มแข็ง ว่องไวแต่กิริยามารยาทผมอาจดูไม่เรียบร้อย อ้อ!ผมเจ้าชู้ด้วยนะเผื่อคุณไม่รู้:) จันทร์ผมเป็นมหาจักรน่ะครับ
พวกนักการตลาดเค้าชอบผมเพราะผมเจรจาดี พุธเด่นเป็นเกษตร (อนาคตไม่แน่ผมอาจเป็นนักวิจารณ์) ผมจะรับทรัพย์มากก็เพราะงี้ ผมมีดวงการค้านะครับ ขอบอก เวลานัดกับผมต้องทำใจเพราะผมชอบผิดนัด โอ้เอ้ มาสาย อันนี้ผมโทษว่าเป็นเพราะดาวพุธผมอยู่ราศีเมถุน
เรื่องการเรียน การศึกษาผมพอผ่านครับ ไม่ชำนาญเท่าไร
คุณนิดากับราฟา ที่ Santander
อ่านประสพการณ์ของนิดาเมื่อเจอกะราฟา คลิ๊กที่นี่
แป๋วแหววคุยเรื่อง blog
- ได้ยินคนบ่นอุบอิบเหมือนกัน (คงเกรงใจเลยไม่กล้าบ่นดัง) ว่าสีพื้นทำไมมันแด๊งแดง แป๋วแหววทำหูทวนลม รู้สึกว่ามันแรงงงดี นานๆทีไงคะ จนมามีเรื่องแปลราฟาบล๊อกแล้วพี่น้องบอกไม่ไหวแล้ว(โว๊ย) ก็เลยเปลี่ยนมาเป็นโทนอ่อนโยนนุ่มนวล ตอนแรกมองแล้วไม่ค่อยชิน รู้สึกว่ามันจืดจังเลย แต่ดูๆไปก็สบายตาดี
- เปลี่ยนบรรยากาศมาใช้สีแดง สเป๊นสเปน เพื่อต้อนรับฤดูกาลเคลย์คอร์ทที่กำลังจะมาถึง ไม่ค่อยตรงสเป๊กแต่เอาน่ะ แก้เบื่อ
- ปีใหม่ เอ้าเปลี่ยนสีซะหน่อย ก็ยังโทนฟ้าแต่ให้มันเข้มขึ้นมาอีก ตอนแรกกะจะมีสโนว์ มีตุ๊กตาหิมะ มีต้นคริสมาสต์ ทำออกมาแล้ว วุ๊ย ร้อนจะตาย เสแสร้งแกล้งหนาวต่อไปไม่ไหวก็เลยเอาออกค่ะ
- ห้ามใจตัวเองไม่ไหว เปลี่ยนกลับมาเป็นสีฟ้าอีกหน ชอบสีนี้ที่สุดค่ะ คงไม่เปลี่ยนไปอีกนาน
- ถ้าเข้ามาพอดีตอนนั้นนะ จะมีช่วงนึงที่แป๋วแหววเอาโค๊ดดอกไม้กระจายมาใส่ในบล๊อกเล่นๆ มันสวยดีแต่ทำให้โหลดช้า ก็เลยเอาออกซะ เสียดาย :(
- เบื่อสีชมพู พยายามเปลี่ยนเป็นสีแดงแต่ออกมาแล้วดูเหมือนตรุษจีน จนตรอกเข้าก็เลยกลับมาเป็นสีเขียวอีกหน ก็สบายตาดีนะแป๋วแหววว่า
- ตกใจมั๊ยล่ะค่ะ จากดำทะมึนกลายมาเป็นชมพู๊ชมพู เห็นใจแฟนราฟาผู้ชายเหมือนกันค่ะ เข้ามาแล้วคงทำตัวไม่ถูก เอาน่า นะ เปลี่ยนบรรยากาศกันหน่อย ให้เหมือนเดิมตลอดเบื่อกันแย่เลย
แป๋วแหววขอบขอบคุณ เวปแฟนพันธ์แท้ของราฟา vamosrafael.com แฟนๆทั่วโลกที่เป็นสมาชิกของเวปนี้ได้ช่วยเผยแพร่ทั้งรูปและข้อมูล ทำให้แป๋วแหววตามหาบทความเอามาแปลลงในนี้ได้สะดวกขึ้นมากจริงๆ
ตอนนี้ VR.com ปิดไปแล้ว แต่แฟนๆราฟา มีบ้านใหม่แล้วค่ะ บ้านหลังนี้ก่อสร้างและตกแต่งโดย staff เก่าของ VR.com ... เช่นกัน แป๋วแหววขอขอบคุณ บ้านหลังใหม่ vamosbrigade.com (หรือ VB.com) แหล่งข้อมูลทุกด้านของราฟา ขอพึ่งใบบุญต่อนะคะ
สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 ห้ามผู้ใดละเมิด ทำการลอกเลียน หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อความที่ได้แปลไว้ใน blog แห่งนี้ไปใช้ โดยมิได้มีการอ้างอิงถึงที่มาอย่างชัดเจนเป็นลายลักษณ์อักษร หากฝ่าฝืน ผู้กระทำผิดจะถูกดำเนินคดีตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด
ดอกไม้จะบาน
ดอกไม้ ดอกไม้จะบาน
บริสุทธิ์กล้าหาญ
จะบานในใจ
สีขาวหนุ่มสาวจะใฝ่
แน่วแน่แก้ไข
จุดไฟศรัทธา
เรียนรู้ ต่อสู้มายา
ก้าวไปข้างหน้า
เข้าหามวลชน
ชีวิตอุทิศยอมตน
ฝ่าความสับสน
เพื่อผลประชา
ดอกไม้ บานให้คุณค่า
จงบานช้าๆ แต่ว่ายั่งยืน
ที่นี่ และที่อื่นๆ
ดอกไม้สดชื่น
ยื่นให้มวลชน...
จิระนันทน์ พิตรปรีชา
ฟังเพลง ... คลิ๊กที่นี่
|
|
   
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
