เอมิเลีย, อาร์ไซท์ และพาลามอนสวดมนต์ในวัดจาก "Théséide"




หนังสือวิจิตร ที่เป็นผลงานของบาเธเลมีที่ยังหลงเหลืออยู่ก็ได้แก่หนังสือประจำชั่วโมง ที่หอสมุดมอร์แกนที่มลรัฐนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา ซึ่งรวมทั้งงานของอองเกอรองด์ ควอตองบางส่วน และจุลจิตรกรรมอีกห้าชิ้น

ใน “หนังสือประจำชั่วโมงโดยเรอเนแห่งอองจู (ลอนดอน)” (The London Hours of René of Anjou) ที่หอสมุดแห่งชาติแห่งอังกฤษที่บรรยายถึงความคับแค้น ระหว่างที่เรอเนไปเป็นนักโทษอยู่ที่ดิจอง ฮาร์ธัน

สันนิษฐานว่าแบบวาดอาจจะร่างโดยเรอเนเอง โดยให้บาเธเลเป็นผู้วาดรายละเอียด “ผู้แปลความคิดอันบรรเจิดของพระเจ้าแผ่นดิน บุคคลสองคนที่มีความสัมพันธ์กันอย่างลึกซึ้งจนยากที่จะแยกจากกันซึ่งอาจจะนำมาถึงความร่วมมือทางศิลปะที่ประสพความสำเร็จ”

ต้นฉบับที่เป็นที่รู้จักกันดีที่สุดสองฉบับคือ “ตำนานแห่งความรัก” (Livre du cueur d'amour esprit) และ "Théséide" ทั้งสองฉบับเป็นของหอสมุดแห่งชาติแห่งออสเตรียที่ กรุงเวียนนาในประเทศออสเตรีย ภาพในหนังสือเขียนระหว่างปี ค.ศ. 1460 ถึงปี ค.ศ. 1470

ประกอบด้วยจุลจิตรกรรมทั้งหมด 16 และ 17 ภาพตามลำดับ “ตำนานแห่งความรัก” เป็นหนังสือความรักแฝงคติ ในราชสำนักซึ่งเกือบจะเป็นที่แน่นอนว่าเขียนโดยเรอเน

ตัวต้นฉบับมีเนื้อที่สำหรับจุลจิตรกรรมอีก 29 ภาพแต่มาเขียนเสร็จในต้นฉบับอีกเล่มหนึ่ง ที่เขียนโดยจิตรกรที่มีฝีมือด้อยกว่า และอาจจะเขียนจากภาพที่บาเธเลมีร่างไว้ ตำนานรักแบบอุดมคติ/วีรบุรุษมาเขียนตอนปลายสมัย

ซึ่งอาจจะมีส่วนทำให้บาเธเลมีสามารถแฝงความเป็นจริงของชีวิต และความเข้าใจในชีวิตเข้าไปได้บ้าง ฝีมืงานเขียนเป็นฝีมือชั้นดีที่เห็นได้จากภาพสี่ภาพ ที่เป็นภาพกลางคืนและหลายภาพเป็นยามสลัวหรือยามรุ่งอรุณ ซึ่งบาเธเลมีถ่ายทอดได้อย่างงดงาม

ต้นฉบับที่มีขนาดใหญ่กว่าและเป็นภาพที่ มีรายละเอียดอย่างซับซ้อนมากกว่าคือต้นฉบับที่แปลมาจากงานของจิโอวานนี บอคคาชิโอ (Giovanni Boccaccio) ในภาษาอิตาลีชื่อ “Il Teseida delle nozze d'Emilia”

ซึ่งตามทฤษฏีแล้วเป็นเรื่องของเธเซียส (Theseus) แต่ตามความเป็นจริงแล้วก็เป็นตำนานรักอีกฉบับหนึ่งซึ่งประกอบด้วยฉากชีวิตของการอยู่อาศัยในเมืองใหญ่ที่วาดอย่างเลิศลอย

เดือนธันวาคมจากปฏิทิน “หนังสือประจำชั่วโมงของดยุคแห่งเบร์รี” ที่เก่ากว่าที่กล่าวถึงคืองานวาดภาพประกอบคำบรรยายของเรอเนชื่อ “หนังสือการแข่งขันของพระเจ้าเรอเน” (King René's Tournament Book) ซึ่งเป็นงานสีน้ำบนกระดาษแทนที่จะเป็นสีฝุ่นบนหนัง

นอกจากนั้นนักประวัติศาสตร์ศิลปะหลายคน ก็ยังเชื่อกันว่าบาเธเลมีเป็นคนคนเดียวกับ “ครูบาแห่งแสงเงา” (Master of the Shadows) ผู้เขียนภาพประกอบในหนังสือ “หนังสือประจำชั่วโมงของดยุคแห่งเบร์รี” ในกลางคริสต์ศตวรรษที่ 15

เป็นช่วงระยะเวลานานภายหลังพี่น้องลิมบวร์ก เขียนจุลจิตรกรรมชิ้นสำคัญที่สุด (ทั้งพี่น้องและดยุคเสียชีวิตไปก่อนที่จะเขียนเสร็จ) หนังสือจึงอาจจะตกมาเป็นของเรอเน ฉากสำหรับเดือนกันยายนบางส่วน อาจจะเป็นงานของ “ครูบาแห่งแสงเงา”

ซึ่งแสดงภาพวังโซมัวร์ (Saumur) ซึ่งเป็นของเรอเนและเป็นที่ที่เรอเนพำนักระหว่างคริสต์ทศวรรษ 1460 นอกจากนั้นครูบาก็ยังเขียนภาพเดือนมีนาคม หรือเขียนบางส่วน เดือนตุลาคม และเดือนธันวาคม

ลักษณะช่องว่างในภาพที่ประกอบด้วยแสงเงา ซึ่งเป็นลักษณะเด่นของงานของบาเธเลมี เป็นฝีมือที่เหนือกว่างานของพี่น้องลิมบวร์ก หน้าตัวแบบภายในรูปโดยเฉพาะชาวนา เป็นหน้าที่แสดงเอกลักษณ์ของแต่ละบุคคล

แม้ว่าโครงร่างกายจะไม่ดีเท่าก็ตาม งานนี้และอาจจะงาน “ขบวนแห่ของนักบุญเกรกอรี” (วอลเธอร์และวูลฟ, op cit) เท่านั้นที่แสดงลักษณะการเขียนที่ว่านี้ งานเขียนอื่นๆ มาเพิ่มเติมหลายชั่วคนภายหลังโดยฌอง โคลอมบ์ (Jean Colombe)

งานสำคัญ

“การประกาศของเทพแห่งเอ็กซ์” (Aix Annunciation)

“ตำนานแห่งความรัก” ของพระเจ้าเรอเน เวียนนา ประเทศออสเตรีย

“Théséide” เวียนนา ประเทศออสเตรีย

“หนังสือการแข่งขันของพระเจ้าเรอเน” (King René's Tournament Book) สีน้ำบนกระดาษ

“หนังสือประจำชั่วโมง” (Book of Hours) มลรัฐนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา


ขอขอบคุณ วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี


สวัสดิ์สิริธีววาร สิริมานรมเยศค่ะ