แหว แห่ว แห้ว แห๊ว แห๋ว

เมื่อวานไปกินเลี้ยงวันเกิดอาสะใภ้ ที่เจี่ย ท่ง เฮง ร้านอาหารจีนที่เชียงใหม่ หลังจากกินกันจนปากมันแพล๊บ เพราะเร่งสปีดกินซะตั้งแต่ต้น พอถึงปลายชักจะแผ่วๆ แทบจะเกยคางอยู่กับโต๊ะ ด้วยความหิว และ อร่อย เลยล่อซะ ทำไงได้ นานๆทีหน่ะ เอาสักหน่อย 

ยัง... ยังไม่พอ จบจากอาหารจีน ก็ขอต่อด้วย ทับทิมกรอบเจ้าอร่อย ร้านข้างๆ สักถ้วยก็คงดี เพราะนานๆถึงจะได้ผ่านมาแถวนี้ ไม่กินไม่ได้ เสียโอกาสแย่เลยอ่ะ จัดการสั่ง ทับทิมกรอบ + มะพร้าวกะทิ สำหรับของตัวเอง จัดการซะหมดถ้วย มานึกดูกินเข้าไปได้ไงอีกหล่ะเนี่ย เค้าถึงว่า "ปากมันใหญ่กว่าท้อง" ก็เป็นแบบนี้แหละ

ก่อนกลับหันไปสั่งห่อกลับบ้าน ฝากคนที่บ้านอีกถุง

เรา : น้องคะ...สั่งกลับบ้านค่ะ

เด็กที่ร้าน : รับอะไรเพิ่มครับ

เรา : ขอทับทิมกรอบ + มะพร้าวอ่อน + แห๊ว ถุงนึงค่ะ

...ยังไม่รู้ตัว ว่าพูดอะไรออกไป ชั่วอึดใจ เด็กมันคงงงว่าสั่งอะไรอีกอย่างหว่า ยังคงยืนงงอยู่ ขณะเดียวกัน ความรู้สึกว่า เอ...ชั้นพูดอะไรออกไปเนี่ย กินเวลาทั้งหมด 3 วินาที สบตามิบมิบกับเด็กเสิร์ฟ

ต๊าย...ชั้นพูดผิดนี่หว่า จากแห้ว... เป็นแห๊ว เด็กเสิร์ฟยืนหัวเราะตัวงออยู่ตรงนั้น .... หน้าแตกยับเลยอ่ะ

Create Date : 15 พฤศจิกายน 2552		1 comments
Last Update : 15 พฤศจิกายน 2552 19:54:29 น.
Counter : 1336 Pageviews.
Share Tweet