BlogGang.com : : ravio : การล่มสลายของร้านให้เช่าหนังสือ

การล่มสลายของร้านให้เช่าหนังสือ

เช้าวันนี้ ผมขับรถยนต์ไปเรือนจำหญิงสงขลา
กะว่าจะเอา Pocket Book จำนวนหลายเล่มไปบริจาค
พอดีได้เจอกับผู้คุมหญิงที่ดูแลห้องสมุดเรือนจำ
เธอมายืนดูหนังสือด้านหลังรถยนต์ผมคร่าว ๆ
และได้ยืนพูดคุยกันเกี่ยวกับหนังสือที่ผมจะมอบให้
เธอแนะนำผมว่า หนังสือแนวผมอ่าน
นักโทษหญิงคงจะไม่ยืมไปอ่านกัน
เพราะที่นี่ นักโทษหญิงชอบแนว หนังสือเจี๊ยบ
หนังสือปกอ่อนพอคแก็ตบุคส์เล่มเดียวจบ หนาราว ๆ 100 หน้า
ประเภท หวานแหวว นางเอกจน พระเอกรวย ผู้ดีตกยาก Happy Ending
มากกว่า หนังสือแนวธรรมะ/หนังสือวิชาการ ที่มีคนยืมนัอยมาก
เธอเลยแนะนำผม ให้ไปมอบให้ห้องสมุดสงขลา
จะมีกลุ่มคนอ่านหลากหลายและคนอ่านเยอะกว่า

หมายเหตุ

เรื่องนี้ทำให้นึกถึงนักจิตวิทยาบำบัดชาวยิว
เล่าถึงตอนเป็นนักโทษแรงงานในค่ายกักกันชาวยิวเอาซ์วิส
ที่นาซีเยอรมันตั้งขึ้นมาเพื่อฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวยิว
ท่านบอกท่านมองโลกในแง่ดี แง่ความสุขในอดีต
แง่ความสุขในอนาคต เห็นภาพท่านกำลังบรรยายให้นักศึกษาฟัง
และนักโทษชาวยิวหลายคนก็บอกให้มีอารมณ์ขัน
อย่ามองแต่ความเลวร้ายที่มีในคุกเพียงอย่างเดียว

ถ้ามองแง่หนังสือธรรมะส่วนใหญ่ที่เคยอ่าน
บางเล่มก็เน้นแต่อิทธิปาฏิหารย์ ครูบาของตน
เชียร์พระขายพระกันเป็นว่าเล่นในหนังสือ
บางเล่มก็อภิธรรมสูงส่ง นรกสวรรค์ เทวดา ผีเปรต
มากล้นเหนือจินตนาการของคนทั่วไป
บางเล่มก็เน้นแต่บาปกรรม ต้องชดใช้กรรม
แต่ไม่มีทางออกทางหลุดพ้นจากกรรมเป็นรูปธรรม
เผลอ ๆ ก็เน้นแต่การใช้เงินชดใช้กรรม
ด้วยพิธีกรรมต่าง ๆ ทางพราหมณ์ ทางผี ทางของขลัง
บางเล่มก็เหมาะกับคนทนถึกกว่าคนทั่วไป
เน้นปฏิบัติธรรมเหนือกว่าพระบรมศาสดา
ที่สอนให้ยึดทางสายกลางเป็นหลักในทางธรรม ทางปฏิบัติ
แต่อาศัยวาทกรรมพวกมากลากไปเลยโด่งดัง
มีหนังสือน้อยเล่มมากที่มีธรรมะแบบง่าย ๆ
อ่านแล้วเข้าใจเลยไม่ต้องตีความมากมาย
เช่น หลวงตา หลวงพ่อปัญญานันทภิกขุ เป็นต้น

ชีวิตคนข้างในทุกข์ยากมากพออยู่แล้ว
ทั้งเรื่องอาหารการกินและอิสระภาพ
แต่มานั่งอ่านหนังสือตอกย้ำความทุกข์/กรรมของตนเอง
ไม่น่าจะเข้าถึงและชื่นชอบชื่นชมกับหนังสือเหล่านี้
สู้เอาเวลาไปอ่านหนังสือเจี๊ยบดีกว่า
โลกที่ไร้สาระแต่สร้างสาระจินตนาการเพ้อฝัน
ยังได้หลุดพ้นจากความทุกข์ในแต่ละวันได้

ผมเลยขับรถยนต์ไปมอบหนังสือให้ที่นั่น
กับได้พูดคุยกับเจ้าหน้าที่ห้องสมุด
และเดินดูรอบ ๆ มี หนังสือนิยายรักรุ่นเก่าหลายร้อยเล่มมาก
ที่ไม่มี Barcode แบบยุคปัจจุบันที่นำเข้าระบบได้เลย
เป็นหนังสือของ ร้านให้เช่าหนังสือ
นำมามอบให้จำนวนหลายร้อยเล่ม
บรรณารักษ์ห้องสมุดเลยอนุญาต
ให้คนสนใจอ่านมาเอากลับบ้านได้เลย
อ่านเสร็จค่อยเอามาคืนห้องสมุดในวันหลัง

ห้องสมุดสงขลามีแนวคิดว่าคงต้องปรับโฉมให้ปิด 4 ทุ่ม
แต่เดิมที่นี่ปิด 16.30 น. ตามเวลาทำงานของราชการ
การทำแบบนี้จะรองรับคนทำงานที่เลิกงานแล้วมาห้องสมุดไม่ทัน
กับเด็กนักเรียนมาอ่านหนังสือ/ทำการบ้าน/ทำรายงาน
และให้พูดคุยส่งเสียงกันได้ในห้องสมุด
แบบห้องสมุดหลายแห่งในต่างประเทศ
และที่คณะสถาปัตย์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

ถ้าห้องสมุดยังบริหารงานแบบเดิม ให้เงียบ ๆ ไม่ส่งเสียงดัง
คงจะไม่ได้รับความนิยมจากพวกเด็กนักเรียนสงขลา
ที่มักจะไปนั่งทำงาน/ทำการบ้าน/ทำรายงาน
ตามร้านกาแฟ/ร้านอาหารแถวชายหาด
การทำแบบนี้ก็จะดึงมวลชนส่วนหนึ่งได้มาก

การล่มสลายของร้านให้เช่าหนังสือที่สงขลา
ทำให้ผมนึกถึงร้านสวนหนังสือ ร้านให้เช่าหนังสือรายใหญ่
เยื้องวัดถาวรวราราม/วัดโคกนาว ตรงข้ามมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
สมัยก่อนร้านนี้คึกคักมาก คนมาเช่าหนังสือวันละหลายร้อยคน
2-3 ปีก่อน ผมเคยเข้าไป กะว่าจะเช่าหนังสือจีนกำลังภายในมาอ่านเล่น
สอบถามเจ้าของร้านก็ยอมรับว่า หนังสือใหม่ ๆ มีน้อย และแพง
คนมาเช่าหนังสือก็น้อยลงกว่าเดิมมาก ไม่หนาแน่นเหมือนเก่า

เท่าที่ผมจำได้มีร้านให้เช่าหนังสือปิดไป 2 ร้านแล้ว
เป็นร้านที่ผมเดินผ่านบ่อย ๆ และเคยไปเช่าหนังสือเหมือนกัน

ร้านยึ่ปั้วขายหนังสือรายใหญ่แถวบ้านก็ปรับปรุงร้าน
กะว่าจะเลิกขายหนังสือแล้วเช่นกัน
เมื่อตอนต้นปีใหม่ ร้านเพื่งจะถูกไฟไหม้
แต่หนังสือส่วนใหญ่ส่งคืนสำนักพิมพ์ส่วนกลางแล้ว
โชคร้ายประกันไฟสิ้นสุดตุลาคมปีที่แล้ว
เลยไม่ได้ต่ออายุประกันอัคคีภัย
เพราะกะว่าจะไม่ขายหนังสืออีกต่อไปแล้ว
แต่โชคดีอาซิ่มเจ้าของร้านผู้ป่วยติดเตียง
กู้ภัยท่งเซียเซียงตึ้งช่วยกันงัดลูกกรงเหล็กดัดชั้น 2
แล้วนำไปส่งโรงพยายาล เธอไม่เป็นไร แค่ตกใจ

เขียนขึ้นจากความทรงจำเก่า ๆ
ก่อนที่จะเลือนหายไปเหมือนการอ่านหนังสือบางเล่ม

Create Date : 04 มีนาคม 2563

Last Update : 5 มีนาคม 2563 10:14:01 น.

1 comments

Counter : 1491 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณruennara

ชอบอ่านหนังสือครับ
แวะเข้ามาอ่านพลอยทำให้คิดถึงสงขลาด้วย
เรียนอยู่หาดใหญ่สี่ปีแต่ไปค้างบ้านเพื่อนที่สงขลาบ่อยๆ
ตอนนี้แยกย้ายกันแล้ว คงเหมือนหนังสือเล่มหนึ่ง
ที่อ่านแล้วยังจำได้ยังคิดถึง แม้จะจบไปนานแล้วก็ตาม

โดย: ruennara

วันที่: 6 มีนาคม 2563 เวลา:1:31:35 น.