จดหมายของเธอ จดหมายของเธอ โดย โดม วุฒิชัย เวลาตอนบ่าย ๆ ฉันมักจะได้ยินเสียงมอเตอร์ไซค์ของบุรุษไปรษณีย์ผ่านที่ฉันพักอยู่เป็นประจำ ถ้าวันไหนมีจดหมายของฉันเขาจะมาหยุดรถตรงริมถนนบีบแตรส่งสัญญาณเรียกซ้ำกันสองสามครั้ง ฉันขอบคุณเขาทุกครั้งที่กรุณานำจดหมายมาส่งให้ ถึงแม้จะเป็นหน้าที่ของเขาก็ตาม แต่ฉันก็ยังรู้สึกขอบคุณเขา บางวันฉันก็เห็นรถมอเตอร์ไซค์ของเขาแล่นมาแต่ไกล แต่บางวันถ้าฉันกำลังทำอะไรอยู่เพลิน ๆ ก็ไม่รู้ว่าเขาโผล่มาทางไหน จะมารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เขาหยุดรถบีบแตรให้สัญญาณอยู่ริมถนนแล้ว บ่ายวันนี้ขณะที่ฉันกำลังเพลิดเพลินอยู่กับการอ่านหนังสืออยู่นั้นก็เกือบสะดุ้ง เมื่อได้ยินเสียงแตร เห็นเขาลงจากรถมาแล้วและกำลังถือจดหมายเดินเข้ามาในบ้าน จากถนนเข้ามาในบริเวณบ้านเป็นแอ่งน้ำที่ถูกน้ำท่วมเพราะวันฝนตกที่ผ่านมานี้ ฉันนำเอาไม้กระดานแผ่นเดียวไปวางพาดไว้สำหรับเป็นสะพานเดินเข้าบ้าน ยังไม่ทันที่ฉันจะเอ่ยอะไรออกไปก็เห็นไปรษณีย์ก้าวเท้าพลาดล้มลงไปในแอ่งน้ำเสียแล้ว ด้วยสัญชาตญาณ เขาก็ใช้มือขวาที่ถือซองจดหมายที่นำมาให้ฉันนั้นพยุงตัวเองเพื่อจะไม่ให้ล้ม แต่ก็ไม่เป็นผล ในสถานการณ์อย่างนี้ฉันไม่รูว่าจะทำหน้าอย่างไรดี ท่าทางเขาเคอะเขินที่หกล้มเสียหลักจนเสื้อผ้าเปียกปอน เขายื่นซองจดหมายที่ถูกขยุ้มปนโคลนมาให้ฉัน เขามองฉันด้วยสีหน้าที่อธิบายยากถึงความรู้สึกที่เกิดขึ้น แล้วหลุดคำพูดเบา ๆ ออกมาจากลำคอว่า “ขอโทษนะครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ” “ไม่เป็นไร ขอบคุณมากครับ” ฉันตอบเหมือนเคยและไม่นึกตำหนิเขาแม้ในใจ ฉันรีบนำจดหมายเปื้อนโคลนมาล้างน้ำให้สะอาดแล้วค่อย ๆ เปิดซองจดหมายอย่างทะนุถนอม กระดาษสีขาวเปียกยุ่ย เนื้อบางของกระดาษเกือบฉีกขาดออกจากกัน ตัวหนังสือของเธอมองเห็นอย่างรางเลือน เพราะน้ำหมึกละลายหายไปกับน้ำและโคลนที่ฉันล้างออก ข่าวคราวจากเธอที่ฉันตั้งใจรอคอยละลายหายไปต่อหน้าต่อตา ที่รัก ยกโทษให้ฉันด้วยเถอะ เป็นเพราะความอยากอ่านจดหมายจากเธอมากเกินไป จนฉันลืมไปว่าเธอชอบใช้ปากกาหมึกซึมเขียนจดหมาย ------------------------------------- Her Letter Translated by Chakrapong Pongwecharak In the afternoon, I often heard a postman riding a motorbike passing in front of my house. If there was my letter, he would stop on the street-side and signal to me by sounding the horn two or three times. I always thanked him. Though it’s his duty to deliver mail, I couldn’t help feeling thankful. In some days I saw him coming from a distance. But sometimes when I was doing something to pass my time, he just appeared out of nowhere. I realised he’s coming when he had already stopped and sounded the horn on the street. This afternoon while taking my time reading, I was almost startled by his horn. I saw him leaving his motorbike and walking into my house with a mail in his hand. The road leading to my house became a puddle due to rainfall during the past days. I laid a plank as a bridge for everyone to walk on when entering my house. Just before I greeted him, the postman missed his step. Instinctively, he used his right hand, with my mail in it, to support his body from falling into the puddle but failed. I didn’t know how to react under such a circumstance. He looked embarrassed for falling down and his shirt got soaked. He handed me the envelope, which he had tightly grabbed and now was dirtied with mud. He looked at me with a facial expression which was difficult to describe. Then, he spoke softly .. “I’m sorry. I didn’t mean to ..” “It’s alright. Thank you very much”, I made my usual reply and never felt bothered to blame him, even in my mind. I hurriedly rinsed the dirty envelope with water and opened it carefully. The thin, wet and crumbled white paper was almost torn apart. Her letters became vague since the ink was washed off by water and by mud I washed away. Her message I eagerly waited for was gone right before my eyes. My dear, please forgive me. I was too eager to read your letter that I forgot you love writing with a fountain pen. --------------------------------- สวัสดีครับทุกๆท่าน เรื่องราวเล็กๆน้อยๆเหล่านี้เป็นเรื่องที่ผมเขียนตั้งแต่วัยหนุ่มอายุ 20 เศษแล้ว ช่วงระยะที่เขียนความเรียงชิ้นแรกจนถึงชิ้นสุดท้ายมีระยะห่างกันหลายปีทีเดียว แต่ละเรื่องอาจเขียนต่างเวลาต่างสถานที่ ตามแต่โอกาสจะอำนวยให้เกิดเรื่องราวนั้นๆ เมื่อผมได้ย้อนอ่านเรื่องที่เขียนไว้ตั้งแต่วัยหนุ่มอีกครั้ง ผมรู้สึกดีใจที่ได้เขียนถึงสิ่งต่างๆเหล่านี้ไว้ เพราะความเรียงแต่ละชิ้นที่รวมอยู่ในหนังสือเล่มนี้ล้วนเขียนมาจากเรื่องจริงที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของผมทั้งสิ้น ถ้าผมไม่เขียนไว้มันก็จะผ่านเลยไป บางทีหากให้ผมมาเขียนในตอนนี้ผมอาจจะเขียนแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว ความเรียงชุดนี้ได้รับการรวมเล่มตีพิมพ์ไป 3 ครั้งแล้ว ในชื่อเล่มว่า "เพลงฝนบนใบไม้" สำหรับการพิมพ์ครั้งที่ 3 มีการแปลเป็นภาษาอังกฤษ โดยคุณ จักรพงศ์ พงศ์เวชรักษ์ แต่ละครั้งทิ้งระยะห่างกันมาก บางคนอาจเคยอ่านแล้ว แต่ผมคิดว่ายังคงมีอีกหลายคนที่ยังไม่เคยอ่าน ผมจึงนำมาให้อ่านกันในบล็อกกันอีกครั้งหนึ่ง ผมจึงตั้งใจนำความเรียงสั้นๆที่ผมเขียนไว้ในวัยหนุ่ม เสนอสู่บล็อกแก๊งจนกว่าจะหมดความเรียงทั้งหมดที่มีอยู่ และเพื่อเป็นการเว้นวรรคในการเขียนสัพเพเหระของผมสักระยะหนึ่ง แต่ที่บล็อกแห่งนี้ก็ยังเป็นสถานที่แวะมาคุยสนทนากันเหมือนเดิม   Create Date : 01 มิถุนายน 2552 39 comments Last Update : 2 มิถุนายน 2552 21:32:36 น. Counter : 2550 Pageviews. Share Tweet

เห็นรูปแล้วคิดถึงปาย มากๆ ค่ะ ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าว่าเก้าอี้สีสดกว่าเดิม Ha   โดย: สายลมอิสระ IP: 125.26.183.89 1 มิถุนายน 2552 13:25:03 น.

สวัสดีจ้ะสายลมอิสระ ไปปายถ่ายรูปนี้ไว้หลายปีแล้ว พอเอามาลงบล็อกก็เลยทาสีเก้าอี้ใหม่ให้แจ่มหน่อยไง   โดย: พ่อพเยีย 1 มิถุนายน 2552 14:02:11 น.

ชอบบีจีจังเลยค่ะอาโดม ...เรื่องราวน่ารักมากเลยค่ะ แต่แอบเคืองแทนเจ้าของจดหมาย   โดย: มัยดีนาห์ 1 มิถุนายน 2552 14:47:22 น.

ชอบอ่านจดหมาย และก็ชอบเขียนจดหมาย อดไม่ได้ที่จะแวะมาอ่าน และเขียนจดหมายเปียกฝนมาฝากค่ะ แม้น้ำจะชะตัวอักษรในจดหมายเธอให้ลางเลือน แต่เรารู้ ว่าความคิดถึงจากเธอนั้น ...มากเพียงใด   โดย: กองฟอน 1 มิถุนายน 2552 16:49:25 น.

โอ๊ย...เข้าใจเลยค่ะว่า เสียดายแทบขาดใจ แต่อดคิดไม่ได้ว่า...บุรุษไปรษณีย์เป็นพระเอกกว่า อิอิ ......................... ยุคนี้ส่งเป็นอีเมล์ รอดไปค่ะพี่โดม ถึงคอมจะเจ๊ง เน็ตจะล่ม อะไรจะเออเร่อ ก็ให้เค้าส่งให้ใหม่ได้...   โดย: ทากชมพู IP: 58.8.87.94 1 มิถุนายน 2552 17:51:11 น.

น่ารักจังเลย... แล้วจดหมายจะเปียกฝนมั๊ยเนี่ย ยังกะได้ยินเสียงฝนจริงๆเลยค่ะ ต้องให้ลูกสอนบ้างแล้ว.. อิจฉาจัง..ชอบมากกกก ช่วงนี้ยังไม่โปร่งเท่าไหร่ บล็อกก้อยังไม่เสร็จ มัวแต่วุ่นวายกับเรื่องเครียดๆ จะปล่อยสักเดือนแล้วเริ่มเครียดใหม่ ขอสูดหายใจให้เต็มปอดกับอากาศสดๆในคอมเม้นท์นี้ค่ะ พอก่อนดีกว่าเดี๋ยวมัวนั่งดูฝน จากรอนร้าวกลายเป็นร้าวรานแน่ๆ ยิ่งมีความหล้งกับฝนอยู่ด้วย แล้วจะแวะมาใหม่นะคะ   โดย: รอนร้าว IP: 124.120.59.211 1 มิถุนายน 2552 20:40:18 น.

ฝนที่เริ่มตกไล่กระชั้นเข้ามาใกล้ ในที่สุดก็มาถึง อีกไม่นานก็จาง....จาก คนมองฝน   โดย: สาด หยาด ริน IP: 202.149.25.239 1 มิถุนายน 2552 21:42:27 น.

ถ้อยคำบางคำ เวลาบางเวลา มันเป็นโลกที่หยุดนิ่งจริงๆ ในบางขณะ อิอิ..   โดย: นายปลาดาว.. (yjam ) 1 มิถุนายน 2552 22:51:28 น.

สวัสดีค่ะ พี่โดม บีจี สวยดีค่ะ เหมือนยืนอยู่บนชายหาดเลยค่ะ (ฝนตกก็ไม่เปียก) เพ็ญ อยากให้พี่โดมลองตามไปอ่าน บล็อกที่เพ็ญ เขียนเกี่ยวกับการฟังเพลง ของอิสลาม ที่นี่ค่ะ อ่าน บล็อกอนาซีด   โดย: PenKa 1 มิถุนายน 2552 23:48:31 น.

ลืมไปอีกอย่างค่ะ พี่โดม เรื่องนี้ ทำให้คิดว่า ถ้าพี่โดมจะลองเขียนนิยายก็คงทำได้ พี่โดมเคยอ่าน นิยายของ แขคำ ปัณณะศักดิ์ หรือเปล่าคะ เพ็ญว่าอยู่ในแนวที่พี่โดมอยากญ ชอบเรื่อง คาวดอกไม้ ต่ะ   โดย: PenKa 1 มิถุนายน 2552 23:58:30 น.

เก้าอี้สีแสบทรวงมากๆ เลยค่ะน้าโดม ^^ ลองเปลี่ยนบรรยากาศด้วยการอ่านฉบับภาษาอังกฤษแล้วไปอ่านไทย อิอิ สนุกไปอีกแบบค่ะ   โดย: แพนด้ามหาภัย 2 มิถุนายน 2552 0:04:10 น.

สวัสดีครับทุกๆท่าน เล่นบล็อกมาหลายปี แต่ไม่เคยเปลี่ยน BG เลย อย่างมากก็เปลี่ยนสีนิดหน่อย เมื่อวันสองวันนี้อยากใส่สีสันให้บล็อกบ้าง ก็เลยเข้าไปควานหาวิธีการที่บล็อกป้ามด และของญามี ต้องขอบคุณมา ณที่นี้ด้วย ส่วนรูปฝนตกริมหน้าต่างกล่องคอมเม้นท์นั้นจำไม่ได้ว่าของใคร ต้องขออภัยด้วยนะครับ แต่ก็รู้สึกขอบคุณที่แบ่งปันกัน โลกเสมือนจริงแห่งนี้ ผมขอยืนยันว่ามีน้ำใจอยู่จริง แม้ฝนตกริมหน้าต่างที่กล่องคอมเม้นท์จะไม่เปียกจริง แต่การแบ่งปันมีจริงนะครับ คือให้กันด้วยน้ำใจ BG รูปทะเลนี่ก็ไม่จริง แต่ทว่าการแบ่งปันมีจริงนะครับ เพราะฉะนั้นโลกนี้ยังสวยงาม แม้จะเป็นการให้เล็กๆน้อยๆในโลกไซเบอร์ แต่ผมเชื่อมั่นเสมอว่าการให้ความสุขคือการเพิ่มความสุขเป็นสองเท่า วิธีที่จะมีความสุขเพิ่มขึ้นคือการแบ่งปันความสุขให้กัน แม่จะเป็นความสุขเล็กๆน้อยๆที่บางคนอาจมองเห็นว่าเป็นไร้สาระก็ตาม ขอถามคุณร้าวรอนว่า คุณมีความหลังกับฝนอย่างไรบ้าง ช่วยตอบหน่อยได้ไหมครับ อยากรู้ ผมอยากบอกว่าผมก็มีความหลังกับสายฝนเหมือนกันนะ ไม่เชื่อลองคลิกไปดูนี่สิครับ >>หวนหอมกลิ่นฝนยามดึก   โดย: พ่อพเยีย 2 มิถุนายน 2552 8:06:13 น.

โอ้..ภาพบีจีช่างชวนไปเล่นน้ำทะเลเหลือเกิน เรื่องจดหมายอ่านแล้ว และจำได้ๆซึ้งจังนะคะ ส่วนความหลังกับสายฝน วีดวาดว่าใครๆ เขาก็มีกันทั้งนั้นหละ แค่เคยเดินเคียงกับใครสักคนกลางสายฝนก็แสนน่าจดจำแล้วอะ เฮ่อ..จำอยู่ทำไม อิอิ   โดย: วีดวาด 2 มิถุนายน 2552 14:05:59 น.

สวัสดีค่ะ พี่โดม อยากให้แวะไปค่ะ อ่าน บล็อกอนาซีด ข้างบน พิมพ์โค้ดผิดค่ะ   โดย: PenKa 2 มิถุนายน 2552 15:45:24 น.

พี่โดม ตามไปอ่านหวนหอมกลิ่นฝนฯแล้ว ...เศร้าแทนครูฟันกระต่ายจัง   โดย: กองฟอน 2 มิถุนายน 2552 15:56:44 น.

งามค่ะพี่   โดย: เช้านี้ยังมีเธอ 2 มิถุนายน 2552 16:03:55 น.

อ่านแล้วค่ะ..ขอถอนใจหน่อยนะคะ เฮ้อ... ความหลังเรื่องฝนเหรอคะ..หลายเรื่องค่ะแต่ไม่ถึงขั้นเหมือนเรื่องคุณโดม...เรื่องแรกตอนเป็นวัยรุ่นจริงๆออกไปข้างนอกกับหนุ่มน้อย(นานน้านจะได้ไปไหนด้วยกัน ) ได้แต่เขียนจดหมายถึงกันทุกวันวันนั้นออกไปกินไอติมและฝนเริ่มพรำ (เหมิอนในรูป)หนุ่มน้อยชวนออกไปเดิน (เราจะชอบเดินเพราะทำให้เรามีเวลาอยู่ใกล้กันมากขึ้น) เค้ากางร่มสีดำให้และบอกว่าเราเหมือนพระเอก นางเอกในหนังเรื่อง.....(จำไม่ได้ ) รู้สึกพระเอกจะชื่อ มัชโช จากวันนั้นจนวันนี้ไม่เคยลืมความรู้สึกหวานในใจของวันนั้นเลย....   โดย: รอนร้าว IP: 124.122.133.63 2 มิถุนายน 2552 16:40:41 น.

อ่านแล้วคิดถึงวันวานที่ผ่านมา..เคยได้รับจดหมายจากคนไกลบ้าน..นานมากแล้ว..อดีตดั่งเงานะคะ   โดย: Dangjarunun IP: 118.172.53.125 2 มิถุนายน 2552 19:01:41 น.

เคยเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับสายฝนไปที่นิตยสารขวัญเรือนเพื่อแลกของรางวัลค่ะ...หลายปีมาแล้ว ตอนนั้นดีใจมากที่ได้ลงหนังสือด้วย แต่ไม่ได้เขียนเกี่ยวกับความรักหรอกนะคะ เป็นบรรยากาศชนบทเวลาฝนตกแล้วขับรถกลับบ้าน พอมาอ่านของคุณโดมแล้วรู้สึกดีค่ะ   โดย: คุณแตลำปาง IP: 202.149.25.197 2 มิถุนายน 2552 20:10:51 น.

บ้านนี้ฝนตกด้วย หวัดดีครับพี่ ตอนนี้ห้องสมุดเรียบร้อยแล้ว จะส่งรุปมาให้ดูอีกที ผมลงตรงนี้ไมได้ พี่ช่วยลงให้แฟนคลับพี่ที่ส่งหนังสือมาได้ดูด้วยนะครับ เค้าจะได้รู้ว่าหนังสือทุกเล่มที่ส่งมา เข้าตู้หนังสือเรียบร้อยแล้ว ขอบคุณพี่และทุกท่านอีกครั้งครับ ไว้มะรืนจะรีบถ่สายรูปส่งมาให้ พรุ่งนี้ไม่ว่างครับ   โดย: แก้มหอม IP: 203.172.208.153 2 มิถุนายน 2552 21:56:40 น.

แสงจากฟ้าเกือบเผาต้นรักให้เฉาตาย สายฝนจึงโปรยปรายเพื่อต้นรักกลับมาชุ่มฉําได้อีกครั้ง สายฝนโปรยปรายและทุ่มเทความชุ่มฉําให้ต้นรักจนหมดหัวใจ ซึ่งหารู้ไม่ว่ายิ่งจะทำให้ต้นรักนั้นยิ่งที่จะชอกชํา ท้องฟ้ากลับมาอีกครั้ง และพร้อมที่จะสังเคราะห์แสงให้กับต้นรักได้สดใส และออกดอกเบ่งบานต่อไป........ สายฝนจึงจำต้องจากไปและเฝ้ารอเพียงเพื่อจะได้เห็นต้นรักได้ออกดอกที่สดใสสวยงาม อยู่ห่างๆแต่เพียงผู้เดียว....   โดย: จุด จุด จุด IP: 118.173.67.20 2 มิถุนายน 2552 22:44:12 น.

มะโนแห่งห้วยเสือเฒ่า แม่ฮ่องสอน ผมเคยไปพักอยู่ที่บ้านเธอหลายวันจนสนิทสนมคุ้นเคยกัน เธอบอกกับผมว่าในชีวิตอยากไปเที่ยวทะเล และอยากให้ผมเป็นคนพาเธอไปทะเลสักครั้ง วันก่อนผมอยู่ที่ทะเลที่พังงาอดคิดถึงเธอขึ้นมาไม่ได้ รื้อไฟล์รูปเก่าเห็นรูปที่ผมเคยถ่ายคู่กับเธอไว้ อย่างมากผมก็ทำได้แค่เอารูปเธอมาลงบล็อกที่มีแบ็คกราวนด์เป็นทะเลอย่างที่เห็นนี่แหละครับ   โดย: พ่อพเยีย 3 มิถุนายน 2552 0:33:51 น.

ฝนหรือคะ... ไม่กล้าเขียน ฝีมือไม่กล้าแหยม แต่ที่ชอบฝนเพราะว่า ตอนเด็กๆ แม่กล่อมด้วยเพลง "ฟ้าคลุ้มฝน" ของครูเอิ้อ สุนทรสนาน ได้ข่าวว่าเสียงหล่อ ลองร้องให้น้องๆฟังมั่งสิคะ   โดย: สุวดี IP: 87.212.143.101 3 มิถุนายน 2552 3:10:14 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่โดม ช่วงนี้ผมอ่านแต่หนังสือเด็กครับ 555 เลยดูเหมือนหนังสือที่อ่านต่อเดือนจะมีจำนวนเยอะ แต่หนังสือเด็กบางเล่ม อ่าน 5 นาทีก็จบแล้วครับ ผมพิมพ์หมื่นตาแล้ว รู้สึกยังไม่ถูกใจเท่าไหร่ครับ ตอนนี้ผมอยากทำเองครับพี่ ทำขายเองดีกว่า ทำน้อยๆ กำลังคิดอยุ่ครับ แต่ไม่มีเวลาทำอะไร เพราะมัวแต่อัพบล็อกทุกวันครับ 5555 มัลติพลายผมใช้ฝากรูปซะเป็นส่วนใหญ่ เหมือนเป็นคลังภาพครับพี่ แต่ก็มีคนมาทักทายบ้าง แต่น้อยกว่าบล็อกแก๊งค์เยอะครับ รอผลงานเล่มใหม่ของพี่โดมอยู่นะครับ   โดย: กะว่าก๋า 3 มิถุนายน 2552 7:33:47 น.

โศกนาฏกรรมของปากกาหมึกซึม ทำเอาคนรับน้ำตาซึม จบได้เฉียบขาดมากค่ะ มุมนี้ที่ปาย ก็ไปแอบเอากล้องส่องเลนส์มาเหมือนกัน : )   โดย: รักแรกคลิก IP: 204.136.218.8 3 มิถุนายน 2552 8:06:19 น.

สวัสดีครับพี่พ่อพเยีย... ชอบจังครับ ความเรียงแบบนี้ แถมทำเก๋มีภาษาอังกฤษแปลประกบ นับถือกับพลังสร้างสรรค์ที่ยังมีเหลือเฟือ   โดย: ธารดาว IP: 119.31.126.63 3 มิถุนายน 2552 10:23:49 น.

สวัสดีครับทุกๆท่าน เมื่อคืนนั่งอ่านคอมเม้นท์อยู่จนดึกพอสมควร ตั้งใจว่าจะตอบ แต่ก็รู้สึกง่วง เลยผลัดไว้ตอนเช้า เลือกรูปคู่กับมะโนให้ดูเล่นๆ เป็นรูปที่คิดว่าเจ้าตัวคงไม่มีโอกาสได้เห็นหรอก ช่วงนี้มีความสุขกับการอยู่บ้าน จะเขียน จะรื้อ จะคว้าอะไรก็ดูสะดวก เพราะหนังสือและความพร้อมอยู่ที่นี่ทั้งหมด โปสการ์ดที่ตั้งใจจะส่งไปพังงาและบางพัฒน์ กำลังอยู่ในระหว่างการเลือกรูปและเฟ้นหาถ้อยคำมาประดับ และคงต้องใช้เวลาพอสมควร เพราะมือใหม่หัดจับ โฟโต้ช็อป สวัดีจ้ะวีดวาด ใครก็มีความทรงจำด้วยกันทั้งนั้นและ เพราะมันเก็บไว้ไม่เปลืองเนื้อที่เหมือนแฮนดี้ไดร์ฟว์ ว่าแต่ใครมีเนื้อที่เยอะก็มีความทรงจำมาก ปากพาไปงั้นแหละ ซื้อ ซียนโปสการ์ดของ เพลงดาบแม่น้ำร้อยสาย ให้แล้วนะ เดี๋ยวค่อยส่งไปกับของอย่างอื่น สวัสดีครับคุณเพ็ญ ตามเข้าไปอ่านที่ลิงค์ ได้ความรู้มากมายเกี่ยวกับมุสลิม ชื่นชมและนับถือในความเป็นมุสลิมที่แท้ของครูเพ็ญนะ สวัสดีครับคุณรอนร้าว คนที่หวนนึกถึงความหลังบ่อยนี่ เค้าว่าแก่แล้ว.. ว่าแต่พรุ่งนี้จะไปเที่ยวไหนดีครับ ? สวัสดีครับคุณDangjarunun คนที่ใช้คำเปรียบว่า "อดีตดั่งเงา" นี่จะอยู่ในวัยไหนนะ ? ผมก็ไม่ค่อยได้เขียนจดหมายด้วยลายมือมานานแล้ว มีแต่ส่งโปสการ์ดบ้างประปราย สวัสดีครับคุณแตลำปาง คุณอยู่ลำปางอยากรู้จังว่าคุณอยู่อำเภออะไร ผมเคยไปแจ้ห่ม นี่ก็อยู่ลำปางใช่ไหมนะ ผมยังไมเคยเปรียบเทียบชัดๆเลยว่า "ฝนเหนือ"กับ "ฝนใต้" แตกต่างกันอย่างไร แต่เมื่อวันก่อน ผมไปเจอฝนพังงา เข้าใจแล้วครับว่าฟ้ารั่ว และมืดฟ้ามัวดินเป็นอย่างไร สวัสดีแก้มหอม ส่งรูปมาได้เลย เดี่ยวจะเอามาลงบล็อกให้ดูกัน ฝากดแลหนังสือที่เพื่อนๆพี่ๆน้องที่ส่งไปให้ห้องสมุดดรงเรียนบ้านวาวีด้วยนะ ขอบคุณที่ส่งข่าว สวัสดีครับคุณ จุด จุด จุด คุณคือใครกันหนอ ? แต่ถ้อยคำของคุณชวนให้คิดตามจัง สวัสดีครับคุณสุวดี ผมร้องเพลงไม่ค่อยจบเพลงหรอก เพราะเสียงผิดคีย์ น้อยเพลงที่จะร้องโดยเสียงไม่หลง อย่าไปเชื่อคุณบัวทะเลกับคุณเพ็ญเชียวนะว่าผมเสียงเพราะ คือเธอทั้งสองเป็นคนมองโลกในแงดี คือเห็นตัวแล้วหาที่ชมไมได้ ก้เลยชมเสียงนี่แหละเพราะโอกาสที่จะพิสูจน์ยาก สวัสดีครับกะว่าก๋า คุรรู้เรื่องสิลปะหลายสาขา เดี๋ยวนี้ถ้าอยากทำหนังสือเองก็ไม่ยุ่งยากเหมือนแต่ก่อน แค่เพื่อนๆในบล็อกตามซื้อก็เห็นจะต้องพิมพ์ซ้ำอีกแน่เลย สวัสดีครับคุณรักแรกคลิก (คลิกแรกก็รักเลย) ใครไปเที่ยวปาย ส่วนใหญ่เห็นมุมนี้แล้วก็อดถ่ายไม่ได้   โดย: พ่อพเยีย 3 มิถุนายน 2552 10:39:56 น.

สวัสดีครับะรดาว เรื่องที่เขียนพวกนี้ ผมเขียนตั้งแต่ในวัยหนุ่มแล้ว ช่วงนี้เอาของเก่ามาให้อ่านกันก่อนน่ะ จะได้เอาเวลาไปเขียนอะไรใหม่ๆบ้าง ขอโทษทุกๆท่านที่เขียนคอมเม้นท์มีตัวสะกดผิดบ้าง ตามปกติไม่ค่อยชอบเห็นตัวผิด (อันที่จริงพิมพ์ผิด เพราะรีบไปหน่อย)แต่ขอไม่แก้ไขแล้วนะครับ   โดย: พ่อพเยีย 3 มิถุนายน 2552 10:45:00 น.

อยู่อำเภอเมืองค่ะ แต่คนลำปางจริงๆแล้วก็มีความรักในถิ่นกำเนิดนะคะ มีความเป็นคนเมือง พูดจาภาษาเมือง(แต่เด็กรุ่นหลังๆพ่อแม่สอนพูดภาษากลางกันเสียส่วนใหญ่)ดิฉันเองเป็นข้าราชการต้องเดินทางไปปฏิบัติงานในต่างอำเภอโดยเฉพาะกลุ่มเด็กนักเรียนค่ะ ก็จะเห็นความสวยงามของชีวิต และความเป็นอยู่ ก็คงคล้ายๆกับเวลาคุณไปตามที่ต่างๆนั่นแหล่ะค่ะ ส่วนที่คุณรู้จักอำเภอแจ้ห่มนั้น สามีของดิฉันทำงานอยู่ที่นั่น เมื่อเทียบกับครอบครัวคุณแล้ว เรายังเป็นมือใหม่อยู่เลยเพราะลูกสองคนนี้กำลังอยู่ในวัยอนุบาล แต่ก็ยังติดตามงานเขียนของคุณอยู่นะคะ   โดย: คุณแตลำปาง IP: 192.168.1.75, 192.168.1.75, 127.0.0.1, 61.19.65.13 3 มิถุนายน 2552 13:04:50 น.

พี่โดมคะ บัวกับเพ็ญ ชมว่า "เสียงพูดของพี่โดมหล่อนะคะ" เพราะไม่ได้ยินเสียงร้องเพลง เลยไม่กล้าการันตีค่ะ อิ อิ ตอนนี้ "ฝนภูเก็ต" ก็ไม่น้อยหน้า ฝนพังงา หรอกค่ะ หุ หุ   โดย: BUATALAY IP: 203.156.38.115 3 มิถุนายน 2552 13:17:20 น.

สวัสดีค่ะพี่โดม +--------------------------+ ชอบใจจังค่ะ จดหมายฉบับเปื้อนน้ำฝนปนน้ำโคลน อ่านแล้วรู้สึกจะเปียกมะล่อกมะแล่กเชียวค่ะ ปล. เม้นท์ได้เวลา(จังหวะ) ฝนพร่ำ ๆ   โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น 3 มิถุนายน 2552 13:26:48 น.

ขอบคุณมากค่ะพี่อุตส่าห์แวะเวียนไปที่บล็อค สำหรับเรื่องละคร ก็ดีใจที่ยังมีคนติดตาม "ไฟเขียนหนังสือ" ก็อยากจะมีมันตลอดไปเหมือนกันค่ะ บางที แค่มีคนอ่านเรื่องที่เราเขียนก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีมากแล้ว ยิ่งถ้ามีคนได้ "ดู" เรื่องที่เราเขียนด้วยแล้ว ก็ยิ่งน่าปลิมเนาะ   โดย: ดาริกามณี 3 มิถุนายน 2552 15:33:48 น.

ชอบฝนในช่องเมนต์นี้จัง เวลาเมนต์ เหมือนเมนต์ลงบนกระจกจริงๆ ............ ยืนคู่กับมะโน ท่าทางพี่โดมร่าเริง มีความสุขมากเลยค่ะ เห็นแล้วพลอยชื่นบานไปด้วย   โดย: นักล่าน้ำตก 3 มิถุนายน 2552 16:15:54 น.

สวัสดียามเย็นครับทุกๆท่าน เอ้อเฮ้อ...ช่วงนี้เพลิดเพลินกับการจัดการบล็อกอยู่นั่นแหละ และก็บรรดาคอมเม้นท์ของคุณๆทั้งหลายนี่แหละทำให้ผมมีความสุขเงียบๆอยู่ในห้อง สวัสดีครับคุณแต ขอบคุณครับที่มาบอกว่าอยู่อำเภอเมือง "คำเมือง" เป็นภาษาที่มีเสน่ห์มาก ผมชอบฟังฟังได้ไม่เบื่อ เวลาอยู่ใต้ผมก็ต้องชอบฟังภาษาใต้อีกนั่นแหละ เพราะกันไปคนละแบบ ช่วงที่ผมไปอยู่ดอยวาวีก็เพลิดเพลินไปกับภาษาเหนือปนไทยใหญ่และจีน หลากหลาย สวัสดีครับคุณบัวทะเล ตอนฝนตกผมออกไปถ่ายรูปฝนตกไว้หลายภาพเหมือนกัน ชอบจังเวลาถ่ายรูปแล้วเห็นสายฝน ยังไม่ลืมเรื่องโปสการ์ดที่จะทำส่งไปขายภูเก็ตนะครับ ขอเวลาลุยงานอีกนิด สวัสดีจ้ะสาวบ้านนอก หวังว่าวันหนึ่งคงจะได้ไปชิมกาแฟที่ร้านสาวโสดนะ สวัสดีครับ คุณดาริกามณี ต้องปรบมือให้ ในฐานะที่เป็นนักเขียนแล้วเรื่องได้ทำละคร ถือว่าประสบความสำเร็จเพิ่มแขนงเข้าไปอีก ยินดีด้วยครับ สวัสดีครับทากชมพู แอบนินทามะโนว่า ทำอย่างไรจึงจะออกนอกเขตจังหวัดแม่ฮ่องสอนได้ ปรึกษากับเจนจิรา สุ (นักเขียนเว็บไซต์ประชาไท)ซึ่งเป็นลูกสะใภ้ของมะโนว่า จะปลอมตัวมะโนให้แต่งตัวเป็นคนไทย แต่ให้ถอดห่วงทองเหลืองออกจากคอยังไง ใบหน้าของมะโนก็ยังเป็นคนเผ่ากะยันวันยังค่ำ เพราะเธอเป็นต้นฉบับรุ่นแรกๆที่เข้ามาอยู่เมืองไทย ซึ่งต่างจากรุ่นลุกรุ่นหลานพอจะปลอมตัวได้ เพราะบางรายก้ไม่ใส่ห่วงทองเหลืองแล้ว   โดย: พ่อพเยีย 3 มิถุนายน 2552 16:54:19 น.

อ้าว..แล้วกันหาว่าแก่ซะแล้ว ในบล็อกน่าจะมีคนแก่เพียงสองคนนะ น่าเพื่อนกัน..เรื่องปัจจุบันวันนี้ไปงานศพที่นครนายกครั้งแรกก้อคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้จู่ๆก้อมีคนพูดว่าสมัยเด็กๆนะ....เลยเฮกันทั้งรถ ว่าไม่แก่เลย ปัจจุบันมันเหนื่อย เลยเอาความหลังมาฟื้นกันให้สดชื่นดีกว่า เด็กที่บ้านชอบให้แม่เล่าเรื่องสมัยเด็กๆนี่นา....ตอนนี้กลายเป็นติดบล็อกของคุณไปแล้ว เพราะได้อ่านหลายๆคอมเม้นท์ ได้อ่านที่คุณเขียน โดยเฉพาะช่วงนี้ได้ดูรูปสวยๆเพลินจัง อ่านหนังสือเครียดๆก้อมาเปฺดบล็อกคุณอ่าน ค่อยคลายเครียด ถือว่าคุณมีบุญคุณนะเนี่ย..ขอบคุณนะคะ...คนแก่ขอลาคนหนุ่มแค่นี้ก่อนค่ะ   โดย: รอนร้าว IP: 124.121.242.76 3 มิถุนายน 2552 19:51:08 น.

พี่โดมค่ะ นานแล้วที่ไม่ได้ทักทาย มีเรื่องวุ่นวายในชีวิตหลายเรื่อง และมัวแต่ตามหาเพื่อน ที่หายไปไม่ได้ข่าวคราวเลย ขอใช้บล็อกของพี่ เป็นที่สื่อสารนะค่ะ เผื่อ เพื่อนคนนั้นจะเเวะเข้ามาอ่าน คิดถึงนะ ติดต่อกลับมาบ้าง จะไมถามว่าอยู่ไหน แต่อยากรู้ว่าสบายดีไหม เท่านั้นเอง ติดต่อมาบ้างนะ (รออยู่เสมอ) ไม่โทรก็ตอบเมลล์เราบ้างนะ ขอบคุณที่ให้ใช้บล็อกนี้ประกาศ ฝนตก ก็เหงา แต่ไม่ตกก็ยังเหงาอยู่ดี ว่าง ๆ มาเที่ยว วาวีอีกนะคะ   โดย: ต้นหญ้าสีม่วง IP: 203.172.208.153 3 มิถุนายน 2552 20:49:04 น.

สวัสดีครับคุณรอนร้าว เท่าที่ประมาณในใจผมคิดว่า คุณน่าจะอ่อนกว่าผมเล็กน้อย ก็จัดอยู่ในกลุ่มของพวก สว. (สูงวัย) ตั้งแต่เกิดมาวันนี้รู้สึกแก่มากที่สุดเลย (ฮา) ยินดีเสมอเมื่อมีคนเข้ามาอ่านบล็อก เพราะนอกจากเขียนเพราะชอบเขียนแล้ว ก็ยังอยากให้คนอื่นอ่านด้วย ถ้าไม่เช่นนั้นก็คงเขียนใส่สมุดบันทึกแล้วใช่ไหมครับ แล้วบล็อกคุณรอนร้าวเมื่อไรจะเสร็จล่ะครับ ? ยังไงก็เชิญมาเยี่ยมได้บ่อยๆไม่จำกัดครั้งครับ สวัสดีครับคุณต้นหญ้าสีม่วง นึกว่าลืมบล็อกนี้เสียแล้ว ดีใจที่เห็นชื่อนี้ในกล่องคอมเม้นท์อีก ช่วงนี้ผมคงปักหลักอยู่บ้านสักพักใหญ่ ๆ ยังไม่อยากไปไหน แต่ดอยวาวีนั้นถึงอย่างไรต้องไปแน่นอน ฝากคิดถึงคุณครูแถวนั้นด้วย วันก่อนเห็นโรงเรียนบ้านวาวี ออกทีวี. เห็นสัมภาษณ์ท่านผอ. เห็นครูน้อยกำลังสอนอยู่ในห้องแว้บๆ ตอนนั้นผมอยู่ที่โรงแรมที่พักในพังงา มีคนโทรมาบอกให้ดู ว่าทีวีออกเรื่องวาวี เพราะเขาบอกว่าเห็นดอยวาวีแล้วนึกถึงผม จึงโทรมาให้ผมดูรายการวันนั้น เอารูปเพื่อนมาฝากต้นหญ้าสีม่วง เผื่อว่าจะคลายคิดถึงได้บ้าง   โดย: พ่อพเยีย 3 มิถุนายน 2552 23:31:09 น.

น้องมัยดีนาห์บอกว่า...ชอบบีจีจังเลยค่ะอาโดม... หนูก็ย้อนขึ้นไปคุ้ยอ่านแทบตายว่า พ่อพเยียเอ่ยถึงเดอะบีจีส์..ตรงไหน.. มาถึงบางอ้อ..ก็ความเห็นที่ 12 ขำตัวเองจัง...เบ๊อะซะ พ่อพเยีย แม่พเยีย น้องพเยียสบายดีนะคะ รอ ร๊อ รอ..โปสการ์ด.... ขอแบบ โดมดีลิเวอรี่ด้วยได้ป่าว...   โดย: ตะเบบูญ่า IP: 58.8.57.116 4 มิถุนายน 2552 10:51:15 น.

โหลดเพลง mp3 โหลดเพลงฮิต //www.mpsarmhot.com   โดย: โหลดเพลง mp3 โหลดเพลงฮิต IP: 202.12.97.100 1 สิงหาคม 2552 14:41:48 น.