Bloggang.com : พ่อพเยีย : นอนนอกบ้าน และ ฝันป้าคาราโอเกะ

นอนนอกบ้าน และ ฝันป้าคาราโอเกะ

ดอกการะเวกและดอกกระดังงาสงขลา

คืนสุดท้ายนอนที่ศาลาริมสระน้ำ

มื้อเช้าวันหนึ่งที่วัดหนองยายดา

ต้นหว้าที่ผมขอไว้ตั้งแต่ตอนต้นเล็กๆ บัดนี้มันโตแล้ว

โต๊ะเหล้ากลางน้ำ

ที่ตั้งบ้านเก่าสมัยผมเป็นเด็ก-ปัจจุบันขายให้โรงสีไปแล้ว

จากซ้าย-พี่สาว ,ครูวิภา,น้องสาวและพี่สะใภ้คนโต
(พี่สาวและน้องสาวสองคนนี้ไม่ใช่เจ้าของร้านคาราโอเกะั)

หลังจากเผาศพญาติผู้ใหญ่ทั้งสองงานในเวลาไล่เลี่ยกัน เพราะวัดอยู่ใกล้กันจากนั้นผมก็ติดรถน้องสาวแบบว่าไปไหนก็ไปด้วย กว่าจะออกจากวัดก็ย่ำเย็นแล้ว เธอเตรียมใจไว้แล้วจะไม่ขับรถเข้ากรุงเทพเวลากลางคืน เพราะกลัวโดนปาหิน

ผมในฐานะผู้อาศัยไปไหนก็ไปกัน ทำตัวให้พร้อมเข้าไว้ ไม่อยากเป็นภาระ ไม่อยากให้ใครรอ ไม่อยากเอาแต่ใจตัวเอง พี่สาวอีกคนอยากร้องเพลงที่ร้านคาราโอเกะที่ร้านของพี่สาวอีกคน

ผมลังเลว่าจะไปนอนที่วัดหนองยายดาดีหรือว่านอนที่ร้านคาราโอเกะดี พี่สาวเจ้าของร้านเธอบอกว่าจะปิดร้านร้องเพลงกันเอง ผมบอกว่าไม่ต้องปิดร้านหรอกเปิดตามสบายเถอะ เพราะแต่ก่อนตอนที่ตรงนี้ยังไม่เปิดร้านคาราโอเกะผมก็จะมานอนศาลาริมน้ำอยู่เป็นประจำเวลากลับบ้าน พอบ้านนี้ไม่มีแม่แล้วผมก็ไม่ค่อยได้กลับบ้าน

ผมถือโอกาสพูดกับพี่สาวเจ้าของร้านว่า จะทำร้านคาราโอเกะก็ทำไปเถอะไม่ต้องมาเกรงใจผมหรอก ใครจะทำอะไรก็เลือกทำเอาเอง ทุกคนมีสิทธิ์เลือกทำอะไรก็ได้ แต่เมื่อเลือกแล้วก็ต้องยอมรับสิ่งที่ตามมาด้วย

ผมไม่มีสิทธิ์ห้ามพี่เปิดร้านขายเหล้าและคาราโอเกะ แต่ผมก็ไม่เห็นด้วยและไม่ได้รู้สึกชื่นชมยินดีกับสิ่งที่พี่ทำ - - ก็เท่านั้นเอง

ร้านคาราโอเกะกำลังปรับปรุงใหม่ หลังคาเปลี่ยนเป็นกระเบื้องลอนคู่ ก่ออิฐเทปูน ดูท่าทางแข็งแรงกว่าเดิม มีโต๊ะในมุมต่างๆให้คอเหล้าเลือกนั่งเพิ่มขึ้น บรรยากาศน้ำเต็มสระและต้นไม้ดูร่มรื่น ถ้าไม่เปิดเป็นร้านเหล้าผมคงอยากมาเที่ยวบ้านมากกว่านี้

ต้นหว้าที่ผมเคยขอชีวิตไว้ตั้งแต่ตอนต้นเล็กๆบัดนี้มันโตใหญ่ให้ร่มเงาแล้ว เพราะตอนนั้นพี่สาวผมจ้างรถมาเกรดรอบๆสระ เธอจะเกรดทิ้ง ผมขอต้นไม้รอบๆสระไว้สองสามต้น เมื่อกลับมาเห็นต้นหว้าเติบโตผมก็รู้สึกดีใจ

คืนนี้พี่สาวน้องสาวผมจะร้องเพลงกัน ตั้งแต่ผมเลิกดื่มผมก็ไม่ได้ร้องเพลงคาราโอเกะอีกเลย (ตามปกติก็ไม่ค่อยได้ร้องหรอก เพราะร้องเพลงไม่เป็น) ผมไม่อยากทำตัวให้เสียบรรยากาศ หรือว่าเป็นคนเรื่องมากเกินเหตุ

ผมโทรหาภรรยาเล่าให้เธอฟังว่าคืนนี้ผมจะนอนที่ร้านคาราโอเกะ ชอบใจที่เธอพูดประโยคหนึ่งว่า “ดีแล้ว..อยู่ที่ไหนก็อยู่ได้” จากนั้นจึงตัดสินใจโทรหาเพื่อนผู้หญิงสมัยเป็นเด็กสองคน ทั้งสองเป็นเพื่อนกัน

คนหนึ่งชื่อหน่อยชอบร้องเพลงและถือว่าร้องเพลงเข้าขั้นใช้ได้ อีกคนชื่อลำเพยคงจะชอบร้องชอบฟังเหมือนกัน ทั้งสองทำงานที่โรงพยาบาลสว่างอารมณ์ นอกจากทั้งสองชอบเพลงเหมือนกันแล้วทั้งคู่ยังชอบสวดมนต์ก่อนนอนด้วย

ที่ผมโทรชวนให้หน่อยมาร้องเพลงก็เพราะ สมัยเป็นเด็กๆบ้านเราอยู่ใกล้ๆกัน เวลาเธอต้อนควายไปเลี้ยงที่กลางทุ่งเธอจะตะโกนร้องเพลงลูกทุ่งดังสนั่นลั่นทุ่ง ผมจำได้ตั้งแต่ได้ยินว่าเธอร้องเพลงใช้ได้ทีเดียว แต่พอโตขึ้นมา(จนกระทั่งแก่แล้ว)ผมยังไม่เคยฟังเธอร้องเพลงเลย เพราะเราอยู่ห่างกัน ทั้งวิถีชีวิตและการงานก็แตกต่างกัน แต่รับรู้ว่าเธอยังชอบร้องเพลงอยู่เสมอเมื่อมีโอกาส

แสงไฟในร้านคาราโอเกะมืดเหลือเกิน ยังไม่มีข้อแก้ตัวอะไรในเรื่องถ่ายวีดีโอ เพราะยังไม่ได้พัฒนาไปจากวันแรกที่ซื้อมาเลย แต่พยายามจะถ่ายเก็บไว้ว่าครั้งหนึ่งเพื่อนเก่ามานั่งร้องเพลงในร้านคาราโอเกะโดยไม่ต้องดื่มเหล้า

คืนนั้นพอร้องเพลงไปได้สักระยะหนึ่งเราก็สนทนากันในเรื่องต่างๆ กว่าจะแยกย้ายกันกลับก็ดึกดื่นผมกางมุ้งแบบเต็นท์ครอบที่หลานจัดให้บนศาลาริมน้ำที่ผมร่วมกันสร้างกับพี่น้องเพื่อให้แม่พักผ่อนตอนชรา

ไม่รู้ว่าทำอีท่าไหนยุงเข้าไปในมุ้งมากมาย ตอนแรกรู้สึกทรมานและรำคาญมาก แต่ในที่สุดก็ใช้วิธีเดิมคือปล่อยให้มันกัดตามสบาย ดูสิว่าแค่ยุงกัดคงไม่ถึงตาย นับว่าได้ฝึกความอดทนอีกแบบหนึ่ง

---------------------------------

วันที่ 20 – 2 1 นอนในกระท่อมแสนสวย
ที่บ้านเพื่อนรุ่นพี่ที่รักและนับถือกัน ใกล้ๆถนนเลี่ยงเมืองนครสวรรค์

วันที่ 22 - 23 นอนที่กุฏิวัดหนองยายดา
ตำบลสว่างอารมณ์ จังหวัดอุทัยธานี

วันที่ 24 คืนสุดท้ายนอนศาลามริมน้ำ
ในร้านคาราโอเกะไอรักริมทุ่ง สว่างอารมณ์ อุทัยธานี

ที่เขียนบันทึกไว้นี่ก็ไม่ได้คิดว่าการเดินทางของตัวเอง
เป็นประวัติศาสตร์ที่ต้องจากรึกจดจำอะไรหรอก

ช่วงหลังๆ เขียนบล็อกก็ถือว่าเป็นการบันทึกไดอะรี่ไปในตัว เผื่อนึกย้อนหลังว่าไปไหนเมื่อไรก็กลับมาเช็คดูได้

ทั้งหมด 5 วัน 5 คืนที่ผมออกจากบ้าน
แต่ละคืนได้สัมผัสบรรยากาศแตกต่างกันไป
แต่คืนสุดท้ายโดนยุงกัดมากที่สุด

เพื่อนสมัยเด็กมาร้องเพลงให้ฟังที่ร้านคาราโอเกะริมทุ่ง

Create Date : 27 กันยายน 2552

Last Update : 28 กันยายน 2552 7:21:22 น.

26 comments

Counter : 4152 Pageviews.

สายัณห์สวัสดีค่ะพี่โดม โดม
+---------------------------+

แวะมาฟังคาราโอเกะ ในบรรยากาศบ้านทุ่งริมน้ำ

ไม่น่าเชื่อว่าพี่โดมร้องเพลงไม่เป็นค่ะ
น่าจะมีเพลงโปรดสักเพลงที่ชอบ แล้วร้องได้
เวลาพูดโทนเสียงชวนฟัง แล้วหลับ อะกึ๊ย! เคลิ้มเคลิมค่ะ
ว่าแล้วก็อยากฟังเสียงพี่โดม ร้องเพลงให้ฟังเนาะ หุ หุ

มิตรรักแฟนเพลง เอ้ย! มิตรรักนักเขียนเห็นด้วยใช่ไหมคะ
อ้าว! ขอเสียงพี่โดมด้วยค๊า

โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น

วันที่: 27 กันยายน 2552 เวลา:20:40:06 น.

เห็นศาลาริมน้ำแล้วคิดถึงนะ

โดย: เเดง IP: 125.24.162.63 วันที่: 27 กันยายน 2552 เวลา:21:07:34 น.

นกขมิ้นเหลืองอ่อน นอนไหนก็นอนได้

ทักทายพี่โดมเล็กๆน้อยๆก่อนนะคะ

พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่พร้อมจุมพิตมหากาฬ

งานเข้า คอมพ์ล่ม

มือถือเจ๊ง แอร์ห้องนอนเสีย ฝาชักโครกแตก

ชีวิตมันช่างฝันบ้าคาราโอเกะจริงๆ...

มีจังหวะนิดหน่อย มาหาพี่โดมด้วยความคิดถึงคนเดียวก่อน

เพื่อนคนอื่นค่อยว่ากันค่ะ...

โดย: นักล่าน้ำตก IP: 115.67.57.112 วันที่: 27 กันยายน 2552 เวลา:21:59:20 น.

เห็นดอกการะเวกแล้วคิดถึงการะเวกที่บ้าน ให้เขามาตัดให้เพราะไปเกะกะหลังคาเพิ่อนบ้านและพันสายไฟ แว่บเดียวกลายเป็นต้นไม้ไร้ใบซะแล้ว คนตัดบอกว่าเดี๋ยวก้อแตกใหม่..เสียดายดอกกำลังเต็มต้น หอมมาก ได้แต่รอ ต้นไม้ที่เคยอาศัยเงาเลยเฉาแดดไปด้วย..กระดังงา(ความจริงแถวบ้านก้อเรียกการะเวกว่ากระดังงา)ก้อคิดถึงบ้านจังเลยแม่ปลูกไว้ริมรั้วหอมตลบอบอวล....ฟ้งคาราโอเกะได้ยินเสียงคุยแล้วต้องยิ้มตามจะที่ไหนๆก้อเหมือนกันทั้งนั้น วันก่อนเพื่อนเก่าโทรมาเล่าให้ฟังว่าไปทานข้าวและร้องเพลงกันมีเพื่อนคนนึงร้อง ธรณีกรรแสง..หลายคนนึกไม่ออกได้หัวเราะกันยกใหญ่
ขอสูตรเลิกเหล้าหน่อยซิคะจะเอาไปฝากคนใกล้หน่อยเบื่อประโยค...น่านิดๆหน่อยกินกับเพื่อนฝูง...โบราณจัง แต่เด็กร่นใหม่ก้อยังกินนะทุกคนอ้างเหมือนกันมิใยจะบอกว่าหนุ่มน้อยดื่มโค้กในวงเหล้านน่ะมีเสน่ห์จะตาย ถอนใจครั้งที่หมื่นค่ะ...

โดย: รอนร้าว IP: 124.121.243.61 วันที่: 27 กันยายน 2552 เวลา:23:12:45 น.

หวัดดีค่ะ คุณรอนร้าว...

ทำไมคุณถึงได้ตั้งนามแฝงได้ทุกข์ระทมเช่นนี้นะ...

เรื่องเลิกเหล้า ยากพอ ๆ กับการเลิกบุหรี่ค่ะ ต้องเป็นคนเพิ่งเห็นแก่สุขภาพของตัวเองและใจแข็งจริง ๆ เท่านั้น บางรายกว่าจะเลิกได้ก็ต้องให้คุณหมอสั่งว่าถ้าไม่เลิกต้องตายแน่นอน นั่นแหละ... แต่ยังไงก็ตายเร็วอยู่ดี

เคยเห็นคุณแม่ซื้อยาเลิกเหล้าจากร้านขายยามาบดใส่ในอาหารให้พ่อเลี้ยง ปรากฏว่ายังเลิกไม่ได้ พอทานเหล้าเมื่อไหร่ อาเจียนเมื่อนั้น แต่ไม่เข็ดนะ พยายามลองอยู่เรื่อย จนคนอยากให้เลิกเบื่อซะเองแน่ะค่ะ

สุดท้าย พ่อเลี้ยงท่านกระเพาะอาหารแตก ทรมานมาก ต้องผ่าตัดหิ้วกระเพาะปัสสาวะนอกท้องอยู่หลายเดือน กว่าจะอาการเป็นปกติ

ที่น่าดีใจแทนบริษัทเหล้าทั้งหลายคือว่าท่านยังมีความพยายามที่จะจิบเหล้าหรือเบียร์ทีละนิด ๆ อยู่เสมอค่ะ

โดย: บินหลาแสนสวย IP: 10.12.5.2, 203.151.46.130 วันที่: 28 กันยายน 2552 เวลา:2:21:09 น.

หวัดดีกลางดึกจวนเช้าแล้วค่ะ คุณโดม...

ชอบภาพศาลากลางน้ำนะคะ มองแล้วสบายตาสบายใจมาก ๆ

มองเห็นพี่สาว น้องสาวของคุณ ก็ไม่ทราบว่าคนไหนเป็นเจ้าของร้านคาราโอเกะกันแน่ หรือว่าเป็นหุ้นส่วนกัน เห็นด้วยกับคุณในเรื่องราวที่แล้วว่า "ไม่ใช่คนลำบากยากจนอะไร" อันนี้อาศัยดูจากรูปร่างเป็นหลักค่ะ

รูปแบบโต๊ะเหล้ากลางธารน้ำไหลเอื่อย มีสายลมพัดรวยรินเย็นสบาย เป็นธรรมดาค่ะ เวลาที่พวกเขากินเหล้ากันเป็นเวลาพักผ่อนส่วนตั๊วส่วนตัว เห็นเยอะแยะไปหมด ที่พัทลุงก็มีหลายที่ สวนอาหารบางแห่งตั้งอยู่กลางป่าลึก ไกลจากตัวเมืองตั้งหลายกิโลเมตร คนก็ยังดั้นด้นแสวงหากัน

เจ๊ออกจะเข้าใจบรรดาคอเหล้าด้วยซ้ำไป เพราะเมื่อก่อนด้วยหน้าที่การงานทำให้ต้องดื่มเหล้าหรือเบียร์เพื่อเข้าสังคมเหมือนกัน แต่หลังจากที่ลูกสาวพูดได้รู้ความก็จำเป็นต้องเลิกดื่มแบบเด็ดขาดด้วยความสมัครใจเพราะประโยคของลูกที่ว่า "อะไรที่หม่าม้าทำดี ลูกก็จะทำตาม ส่วนอะไรที่ไม่ดี ลูกก็จะทำตามอีกนั่นแหละ เพราะหม่าม้าเป็นต้นแบบของหนู" อ้าว! แต่ก็ดีว่าทำให้แม่ไม่ต้องกลายเป็นเมรีขี้เมาอีกต่อไป

หลายเดือนมาแล้ว ได้นอนน้อยมาก นอนไม่เต็มอิ่ม

คืนนี้ ก็ยังไม่ได้เข้านอนเลยค่ะ งานการเงินของส่วนราชการ คงไม่เหมาะกับวัยของเจ๊แล้วค่ะ แม้ว่าใจยังสู้ แต่อายุที่มากขึ้นและสุขภาพที่ไม่ดี ทำให้แย่จัง ทนให้ถึง 30 กันยายนนี้ ชีวิตคงดีกว่าเดิม

คันปากอยากเล่าให้คุณฟังค่ะ

โดย: บินหลาแสนสวย IP: 10.12.5.2, 203.151.46.130 วันที่: 28 กันยายน 2552 เวลา:3:01:40 น.

ชอบเพลงนี้ของเสรี รุ่งสว่าง (ลูกคอขั้นเทพ)
เมื่อได้ฟังแล้วจะนึกถึงเสรี นครสวรรค์

เขิญคลิกฟังดูครับ !

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 28 กันยายน 2552 เวลา:19:10:19 น.

เข้ามาฟังเสียงหัวเราะของตัวเอง
ไม่คิดว่าจะน่าฟังขนาดนี้
(แสบแก้วหูจริง ๆค่ะ หึ..หึ..)
ขอบคุณพี่ชายที่ให้น้องคนนี้ได้ฟังเสียงตัวเองค่ะ

โดย: คนสว่าง IP: 127.0.0.1, 58.147.19.157 วันที่: 29 กันยายน 2552 เวลา:0:53:13 น.

สวัสดีจ้ะคนสว่าง

เสียงหัวเราะแหลมๆ ที่อยู่ข้างหลังคนร้องเพลงในคราราโอเกะ ดูไม่ดีเดี๋ยวจะเข้าใจว่าเป็นเสียงของคนร้อง
เพราะไม่เห็นหน้าคนหัวเราะ

แถวสว่างอารมณ์เขาเรียกเสียงหัวเราะแบบนี้ว่า...หัวเราะเสียง สระแอ จอจาน นอหนู ไม้จัตวาน่ะ

(แซวเล่นน่ะ)

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 29 กันยายน 2552 เวลา:7:38:45 น.

อ่านบล็อกวันนี้แล้วมีหลายอารมณ์จัง
ทั้งลูกทุ่ง
ทั้งธรรมะ
ทั้งปุจฉาวิสัชนาเรื่องเหล้า
และเรื่องเล่า...

บล็อกนี้มีชีวิตจริง ๆ
ชอบค่ะ

แต่ เฮ้อ!
การเขียนเกี่ยวกับชีวิตจริง (ของคนอื่น) มันยากโครต ๆ...
(ขอยืมสำนวนลูกชายมาแอบบ่นนะคะ มะช่ายอยากใช้คำหยาบ แหะ แหะ)

โดย: กังสดาล IP: 125.25.12.9 วันที่: 29 กันยายน 2552 เวลา:7:42:33 น.

พ่อพเยียคะ
เวลากลับไปที่ไหนสักที่ แล้วเห็นต้นไม้ที่มีความหลังกับเราเติบโต มักตื่นเต้นเสมอ

ต้นไม้เป็นสิ่งมีชีวิตอีกสิ่งหนึ่งที่ไปเร่งมันไม่ได้ ต้องอาศัยเวลา

ชอบต้นหว้าที่พ่อพเยียเก็บภาพมาฝากมากค่ะ

เราตั้งใจว่าถ้าเรามีลูกหรือหลาน เราจะชวนเขาปลูกต้นไม้ ให้เป็นต้นไม้ประจำตัวเขา มันจะเติบโตไปเท่ากับอายุของเขา ถ้าเด็กทุกคนมีกิจกรรมนี้ บ้านเราคงร่มรื่นดีเนอะ

ภาพมื้อเช้าที่วัด แม้เรียบง่ายแต่ก็อลังการ กับข้าวหลายอย่างจริง พ่อพเยียคงไม่อดแน่ๆ แม้จะอยู่ไกลบ้าน

โดย: รักแรกคลิก IP: 204.136.218.8 วันที่: 29 กันยายน 2552 เวลา:8:00:51 น.

โอ๊ะ โอ
เขากำลังคุยกันเรื่องเพลง
มาผิดคิวอีกละเรา
ไปก่อนละ
บ๊าย บาย

โดย: กังสดาล IP: 125.25.12.9 วันที่: 29 กันยายน 2552 เวลา:8:02:41 น.

สวัสดีครับ โดม

ชอบบรรยากาศบ้านริมน้ำของคุณจัง

เพื่อนคุณร้องเพลงได้ไม่เบาเลยนะ หมายถึงร้องดีน่ะ ไม่เกี่ยวกับมีไมโครโฟนช่วยเสียงเลยไม่เบา :)

ตอนเด็กๆ ผมเคยซื้อหนังสือเพลงลูกทุ่งเล็กๆ ฉบับเท่าฝ่ามือน่ะ จำได้ไหมครับ? ยุคนี้ไม่รู้ยังมีอีกหรือเปล่า.. ตอนนั้น ซื้อเพราะอยากร้องตามเพื่อน เห็นเขาร้องเพราะมาก ผมรู้จักเพลงลูกทุ่งก็จากเพื่อนคนนี้แหละ...

จำได้ว่า ผมชอบร้องเพลงนี้ "ใช่แล้วสิ... ก็พี่มันจน น้องจึงไม่แลลล...." เพลงของใครครับ

ขอบคุณที่เอาเพลง"หมาเศร้า"ไปฝาก ทำให้ผมหวนนึกถึงความหลังจริงๆ

โดย: ปะการัง (ชบาฉาย

) วันที่: 29 กันยายน 2552 เวลา:9:13:11 น.

คุณ4211ปะการังรู้สึกจะเป็นเพลงนี้
รู้สึกจะเป็นคุณจีระพันธ์ วีระพงษ์นะ
ก็ไม่ค่อยแน่ใจนะนานแล้วชักจะลืม
ของคุณโดม เหมือนข้าวคอยเคียว
คุณเพลินพิศ พูลชนะร้องจ๊ะ

โดย: หน่อย IP: 127.0.0.1, 58.147.19.157 วันที่: 29 กันยายน 2552 เวลา:10:12:34 น.

สวัสดีครับรักแรกคลิก

พ่อพเยียเองก็เป็นคนชอบปลูกต้นไม้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว

จำได้เลยว่าชอบปลูกต้นไม้ตั้งแต่เป็นเด็กแล้ว

ไม่รู้ว่าชาติที่แล้วเกิดเป็นอะไรถึงชอบปลูกต้นไม้นัก

แต่ก่อนก็ปลูกต้นไม้ในบ้านของตัวเอง

ตอนหลังเริ่มปลูกต้นไม้ในที่ๆไม่ใช่บ้านของตัวเองก็มีความรู้สึกที่ดีไปอีกแบบ

ไปวัดหนองยายดางวดนี้ได้เห็นต้นไม้ที่ตัวเองปลูกไว้เติบโตขึ้นมาก และมีบางเรื่องมากระทบใจเก็บเอาไว้เขียนลงในคอลัมน์ดีกว่า

เรื่องที่ให้ทุกคนมีต้นไม้เป็นของตัวเอง เคยเขียนไว้เรื่องหนึ่งนานมาแล้ว เรื่อง ฝันเฟื่องใต้ต้นมะเฟืองหวาน

ดีใจจังที่มีคนคิดเหมือนกัน

คุณกังสดาลครับ

ตรงนี้คุยได้ทุกเรื่องแหละครับ
ถ้ามีคนคุย

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 29 กันยายน 2552 เวลา:10:29:07 น.

สวัสดีครับปะการัง

ว่าจะเข้ามาตอบเสียหน่อย
แต่คุณหน่อยเจ้าของเสียงเพลง ไม่ใช่แฟนทำแทนไม่ได้ เข้ามาชิงตอบเสียก่อน
จีรพันธ์ วีระพงษ์ เจ้าของเพลง ไก่นาตาฟาง

ไปทำงานก่อนนะครับ

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 29 กันยายน 2552 เวลา:10:57:22 น.

สวัสดีจ้ะหน่อย

ขอบคุณที่เข้ามาไขเจ้าของเสียงเพลง

เหมือนข้าวคอยเคียว

นักร้องคนนี้เหมือนจะมีเพลงฮิตอยู่เพลงเดียวมั้ง

แล้วค่อยคุยกันใหม่นะ

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 29 กันยายน 2552 เวลา:10:59:12 น.

สวัสดีจ้ะหนอน

เอาเพลงที่คุณทวีพงษ์ มณีนิลแต่งมาฝาก
เดี๋ยวค่อยมาคุย ขอตัวทำงานก่อน

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 29 กันยายน 2552 เวลา:13:54:55 น.

สวัสดีครับคุณบัวทะเล

สงสัยตอนคลิกส่งพร้อมๆกัน
จึงไม่ทันเห็นคอมเม้นท์ของคุณบัวทะเล

ลืมไป ใช่แล้วสิ ...ก็คุณบัวทะเลเกิดรุ่นหลังนานนี่

แสดงว่าอายุยังน้อยอยู่

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 29 กันยายน 2552 เวลา:14:54:35 น.

เพราะความคิดถึงจึงแวะมาทักทาย....บุญรักษาสวัสดีครับ

โดย: ปฐพีหอม

วันที่: 29 กันยายน 2552 เวลา:16:59:56 น.

พีีโดม...นอนรึยังคะ

โดย: นักล่าน้ำตก

วันที่: 29 กันยายน 2552 เวลา:23:11:44 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่โดม

โต๊ะเหล้ากลางน้ำ
ดูแล้วเสี่ยงต่อความปลอดภัยของสิงห์เมรัย
เป็นอย่างยิ่งเลยครับ 5555

กลมที่สองผมว่าต้องมีลื่นล้มจมน้ำกันบ้างล่ะครับ 555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 30 กันยายน 2552 เวลา:6:42:14 น.

สวัสดีค่ะพ่อพเยีย

ศาลาริมน้ำ ที่เดียวกันกับที่วีดวาดเคยไปใช่ไหม
จำได้ว่าเคยทำลิปติกหล่นในน้ำด้วย
ตอนนี้ดูเปลี่ยนไปนะ ขนาดเพลงดังขนาดนี้ ยุงยังชุมนะ สงสัยยุงชอบคาราโอเกะ กับแสงสีแน่ๆเลย อิอิ

โดย: วีดวาด IP: 117.47.106.89 วันที่: 30 กันยายน 2552 เวลา:11:15:10 น.

สวัสดีคะ คุณโดม
จำได้หรือเปล่า เห็นนิดบอกว่าพบที่อุทัยเสียดายไม่ได้พบทราบว่ายุ่งคราวหน้าคงมีโอกาสได้พบกันอีก

โดย: บล IP: 113.53.83.90 วันที่: 30 กันยายน 2552 เวลา:21:18:26 น.

สวัสดีครับคุณบล

แหมดีใจจังที่ส่งเสียงทักทาย

วันนั้นไปซื้อขนมปังไส้สังขยาร้านดังอุทัย
เห็นพี่สาวของบลด้วย
เกือบทักผิดแน่ะ

ฝากความคิดถึงถึุงหลานตอยด้วย

โดย: พ่อพเยีย IP: 124.121.18.122 วันที่: 30 กันยายน 2552 เวลา:21:55:24 น.

วันนี้ได้ฤกษ์อัพบล็อกด้วยกลอนครับ

"ใบไม้ร่วง"

"ใบไม้ร่วงควงคว้างลาห่างขั้ว...."

โดย: ลุงแว่น

วันที่: 30 กันยายน 2552 เวลา:22:06:30 น.