Bloggang.com : พ่อพเยีย : ด้วยคารวาลัย แคน สังคีต

ด้วยคารวาลัย แคน สังคีต

ภาพนี้เป็นของขจรฤทธิ์ รักษา

พิมล แจ่มจรัส เจ้าของนามปากกา "แคน สังคีต" และ "พิมาน แจ่มจรัส" กวี นักเขียนและนักแปลผู้ยิ่งใหญ่ เสียชีวิตแล้วด้วยโรคมะเร็งเมื่อเวลาประมาณ 02.00 น.ของวันที่ 10 กรกฎาคมที่ผ่านมา ด้วยวัย 75 ปี หลังจากป่วยเป็นโรคมะเร็งลำไส้และเกิดลุกลามไปตามอวัยวะส่วนอื่น

"พิมล แจ่มจรัส" เกิดที่จังหวัดสุราษฎร์ธานี จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เคยใช้ชีวิตเป็นครูสอนภาษาไทย เป็นอาจารย์สอนวิชาการเขียน และแต่งตำราเกี่ยวกับการเขียนชื่อ "เขียน" และยังมีผลงานแปลเรื่อง "รุไบยาท" ของ โอมาร์ คัยยาม และผลงานแปลของ นากิ๊บ มาห์ฟูซ์ (Naguib Mahfuz) นักเขียนรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรมปี 1988 ชาวอียิปต์ เช่น "ฟ้าสาง ดาวสูญ" (The Beginning and the End), "กลางฝูงหมา" (The Thief and the Dogs) และ "โคตรไคไร" (Cairo Trilogy)

นอกจากนี้ "พิมล แจ่มจรัส" ยังเคยเป็นอาจารย์ประจำสาขาวิชาการสื่อสารมวลชน คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกริก รวมทั้งเคยเป็นกรรมการตัดสินวรรณกรรมรางวัลซีไรต์ เป็นนักกวี นักเขียน และนักแปล มีผลงานสารคดีด้านประวัติศาสตร์ และเรื่องราวในราชสำนักไทย โดยเฉพาะผลงานแปลและบทกวีนั้นถือว่ามีความโดดเด่นเป็นอย่างมาก

(ข้างบนนี้คัดลอกจากข่าวมติชน ออนไลน์)

รูปนี้ผมถ่ายเมื่อวันนักเขียน 5 พฤษภาคม 2549

จากซ้าย เจน สงสมพันธุ์ - จำลอง ฝั่งชลจิตร - แคน สังคีต

เวลาได้ยินสัญญานส่งข้อความทางมือถือ ส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องไม่สลักสำคัญนัก หรือไม่ก็แค่ส่งความระลึกคิดถึงกัน แต่วันนี้เมื่อเปิดข้อความดูก็รู้สึกตกใจไม่น้อย เมื่อได้รับข้อความจากพี่วัธนา บุญยัง เขียนมาสั้นๆว่า "พี่แคนตายแล้ว"

ถ้าพี่วัธนา เรียกว่า "พี่แคน" จะเป็นแคนไหนไปไม่ได้ นอกจากแคน สังคีต นักเขียนนักแปลทั้งเป็นกวีอีกครบเครื่อง

ลึกๆผมรู้สึกผิดอยู่ในใจ ที่เมื่อคราวพี่แคนป่วยผมเองก็ไม่เคยได้ไปเยี่ยม เพราะอยู่ต่างจังหวัด และเมื่อคราวงานสัปดาห์หนังสือที่ผ่านมาขจรฤทธิ์ยังเล่าว่า พี่แคนหายดีแล้วลุกขึ้นปร๋อได้อย่างไม่น่าเชื่อ ก็รู้สึกดีใจว่าเอาไว้ว่างๆจะได้ไปหาบ้าง

เพราะอย่างน้อยช่วงหนึ่งของชีวิตผมก็มีโอกาสได้รู้จักกับพี่แคน ครั้งแรกที่ได้เดินทางร่วมกันก็ตอนไปงานช่อการะเกดที่กรุงชิง นครศรีธรรมราช เมื่อหลายปีก่อน ต่อมามีโอกาสได้ร่วมนั่งดื่มเหล้าฟังเพลง ฟังพี่แคนร่ายบทกวีมาหลายครั้งหลายหน

ไม่มีใครอยากเชื่อว่าผู้ชายอายุเจ็ดสิบกว่าจะยังหนุ่มแน่นเกินวัยเวลาอยู่ร่วมโต๊ะ โดยเฉพาะเรื่องหัวใจนั้นไม่ต้องพูดถึง พี่แคนยังหนุ่มเสมอ

แม้อายุจะห่างกันมากมาย แต่พี่แคนไม่เคยปล่อยให้มีช่องว่างระหว่างวัยในการสนทนา พูดได้ว่าเป็นพี่ๆที่น้องๆรักคนหนึ่งในแวดวงนักเขียน เพราะพี่แคนเป็นคนใจสปอร์ต ตรงไปตรงมา ในขณะเดียวกันก็มีอารมณ์สุนทรีย์และโรแมนติค

ในบรรดานักเขียนรุ่นผมหรือรุ่นน้องนั้น คนที่ใกล้ชิดและสนิทสนมกับพี่แคนที่สุดน่าจะเป็นขจรฤทธิ์ รักษา ทั้งเป็นผู้พิมพ์งานแปลของพี่แคนอยู่หลายเล่ม

เคี่ยว โคมคำเคยบอกกับผมว่า พี่แคนเคยเรียกชื่อเขาผิดพลาดเป็นผม ซึ่งไม่ใช่ครั้งเดียว เพราะมีหนวดเหมือนกัน ทั้งๆที่ทั้งเขากับผมต่างก็ยืนยันเป็นเสียงเดียวกันว่าหน้าตาเราไม่ได้เหมือนกันเสียหน่อย

ช่วงหลังผมหยุดดื่มมาหลายปี จึงไม่ค่อยมีโอกาสได้ร่วมวงกับพี่แคน ผมก็เดินทางออกนอกเส้นโคจรของเพื่อนนักเขียนไปเลย ไปอยู่เขา อยู่ดอย ไปต่างจังหวัดอยู่เป็นประจำ

แต่ด้วยระบบสื่อสารที่ทันสมัย ไม่ว่าจะเป็นโทรศัพท์มือถือหรืออินเตอร์เน็ต ทั้งที่ผมไม่ได้เข้าวงเพื่อนๆ เลย แต่ก็จะรับรู้ข่าวคราวคนนั้นคนนี้อยู่เสมอ

เมื่อไม่นานมานี้เพื่อนผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งเรารู้จักกันตั้งแต่ยังหนุ่มยังสาว ได้ข่าวว่าเธอป่วยมาหลายเดือนแล้ว ผมก็ยังไม่ได้ไปเยี่ยมเธอเลย เพราะมัวอยู่ที่ต่างจังหวัด และยังเห็นว่าโทรศัพท์พูดคุยกันได้บ้าง แต่อาการของเธอนั้นหนักมากทีเดียว คือไม่สามารถเดินและทำอะไรได้เหมือนตอนปกติ ทั้งที่เธอปีเดียวกันกับผม

เมื่อวันก่อนเธอโทรศัพท์มาบอกว่าอยากให้ผมไปเยี่ยมบ้าง เพราะตอนนี้กำลังทำกายภาพบำบัดอยู่ที่ต่างจังหวัด

ผมเพิ่งมาอยู่บ้านเมืองนนท์ไม่ถึงเดือน และตั้งใจว่าช่วงนี้จะไม่ออกไปไหน เพราะต้องการนั่งปักหลักอยู่กับบ้าน และมีงานหลายอย่างต้องสะสาง น้ำเสียงเธอรู้สึกผิดหวัง ผมบอกกับเธอไปว่า - รอให้เคลียร์อะไรให้โล่งๆสักหน่อยจะไปเยี่ยมเธอ และคงไม่ใช่แค่วันสองวันเท่านั้น

วันนี้ผมรู้ข่าวเรื่องพี่แคน - ทำให้ผมเห็นจะต้องรีบสะสางงานที่คั่งค้างให้เสร็จเรียบร้อยโดยเร็วไว เพื่อที่จะร่นเวลาเดินทางไปเยี่ยมเพื่อนที่นอนป่วยอยู่ต่างจังหวัดให้เร็วขึ้น

--------------------------------------

เพลงนี้มอบแด่พี่แคน สังคีต ด้วยรักและอาลัย

Create Date : 10 กรกฎาคม 2552

Last Update : 13 กรกฎาคม 2552 15:58:20 น.

11 comments

Counter : 5634 Pageviews.

ถึงเพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่รู้จักพี่แคน ถ้าต้องการไปร่วมงานครั้งนี้

กำหนดรดน้ำศพที่วัดชลประทานรังสฤษฏ์ นนทบุรี วันพรุ่งนี้คือ 11 ก.ค. เวลา 16.30 น.

กำหนดเผาศพวันที่ 15 มิถุนายนนี้

โดย: พ่อพเยีย IP: 124.121.28.87 วันที่: 10 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:00:26 น.

รับรู้ข่าวเศร้าด้วยหัวใจคาราวะค่ะ

โดย: ปณาลี

วันที่: 10 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:43:59 น.

ไว้อาลัยกับการจากไปด้วยครับ ผมก็เคยอ่านงานของคุณแคนหลายชิ้น โดยเฉพาะของ Naguib Mahfuz

ขอให้หลับอย่างสงบนะครับ

โดย: cookiecompany

วันที่: 11 กรกฎาคม 2552 เวลา:0:19:13 น.

ผมตื่นเช้าเหมือนทุกวันครับ
ช่วงนี้ไม่ได้ออกกำลังแล้ว
คงจะเป็นอย่างที่พี่บอก
ไม่มีแรงกระตุ้น...
ชอบงานแปลของแคน สังคีต ครับ
ความแร้นแค้นในอียิป
กับธาตุแท้ของคนที่เผยออกมา
มาฟูซเขียนได้ถึง
กำลังลงนิยายภาคสองแล้วครับ ขี้หมูไหล ภาคที่ ๒ เสียงที่ดังก้องอยู่ในหัว ตัวละครกำลังจะขึ้นดอยวาวี

โดย: แก้มหอม IP: 203.172.208.153 วันที่: 11 กรกฎาคม 2552 เวลา:5:53:15 น.

อาลัยเป็นอย่างยิ่ง
อ่านงานแปลของเขาหลายเรื่อง
และชอบ
ขอให้แคน สังคีตจงไปสู่สุคติ
"ความสิ้นสุดของชีวิตนี้ช่างยากลำบากและไร้กรุณาเสียจริงหนอ"

โดย: bleuemontagne IP: 58.10.195.254 วันที่: 11 กรกฎาคม 2552 เวลา:5:58:59 น.

สวัสดีครับทุกๆท่าน

ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ทุกคอมเม้นท์

ที่ทำให้บล็อกนี้มีสีสันและไม่เงียบเหงา

แต่ที่ไม่ได้ตอบท่าน

เพราะไม่ทราบว่าจะตอบอะไร

เพราะคอมเม้นท์ของท่านได้ทำหน้าที่ดีที่สุดแล้ว

แต่อยากบอกให้รับรู้ว่าทุกครั้งที่เห็นตัวหนังสือของทุกท่านปรากฎในกล่องคอมเม้นท์

ผู้เขียนบล็อกย่อมมีความสุขกว่าเดียวดายกับหน้ากระดาษที่ว่างเปล่าคนเดียว

มีอะไรให้ตอบค่อยตอบกันก็แล้วกันนะครับ

สายๆวันนี้จะลุยโปสการ์ดที่จะส่งไปบางพัฒน์ให้เสร็จเรียบร้อยเสียที

และตอนบ่ายๆเย็นๆ จะไปงานศพพี่แคนที่วัดชลประทานฯ

และหวังว่าจะพบพี่วัธนา บุญยังและจักษณ์ จันทร ขจรฤทธิ์และพี่น้องนักเขียนคนอื่นๆ

โดย: พ่อพเยีย IP: 124.121.19.222 วันที่: 11 กรกฎาคม 2552 เวลา:6:58:55 น.

รับรู้ข่าวด้วยความเสียใจค่ะ

ปีนี้เราสูญเสียนักเขียนใหญ่เพิ่มขึ้นอีก 1 คน

แต่ถึงคุณแคนจะจากไป ก็ได้ทิ้งผลงานต่าง ๆ ไว้ให้อนุชนรุ่นหลังมากมาย โดยเฉพาะหนังสือ "เขียน" เล่มหนาเตอะนั้น คงให้ประโยชน์และแนวทางแก่ผู้ที่รักจะเขียนและอยากเป็นนักเขียนอีกมากมายค่ะ

ในฐานะคนอ่านหนังสือ ขอแสดงความเสียใจและขอไว้อาลัยกับการจากไปของคุณแคน สังคีต ค่ะ

โดย: หนอนฯ IP: 58.9.179.209 วันที่: 11 กรกฎาคม 2552 เวลา:11:13:35 น.

แม้ไม่รู้จัก แต่ก็พลอยรู้สึกเสียใจไปด้วยค่ะ เสียดายคนดีของสังคม
เมื่อสองวันที่แล้วก็ท่านประเสริฐ ไม่นานมานี้ก็คุณรงค์
ขอทุกท่านไปสู่สุคติ

โดย: ตะเบบูญ่า IP: 58.8.250.222 วันที่: 11 กรกฎาคม 2552 เวลา:17:27:01 น.

สวัสดีครับทุกๆท่าน

เมื่อตอนเย็นนี้ไปงานรดน้ำศพพี่แคน สังคีตและอยู่จนกระทั่งพระสวดเสร็จพิธี

คืนพรุ่งนี้ (12) สมาคมนักเขียนเป็นเจ้าภาพสวดศพ

ผมถ่ายรูปมาฝากเล็กน้อย

รูปพี่แคนที่ตั้งหน้าโลงศพ

ใครเป็นใครทายกันเอาเองนะครับ

เจน (สงสมพันธุ์) กับ จักษณ์ (จันทร)

วรรณฤกษ์ (คมชัดลึก)

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 12 กรกฎาคม 2552 เวลา:0:20:34 น.

สวัสดีจ้ะหนอน

ว่างๆหาโอกาสไปเยี่ยมหาพี่เรื่องรองกันบ้างนะ

ต้องตั้งใจถึงจะได้ไปนะ เพราะบ้านพี่แกอยู่ไกล

เอาไว้ค่อยนัดกันอีกทีนะ

สวัสดีจะตเบบูญ่าผู้น่ารักของทุกๆคน

กำลังเตรียมโปสการ์ดที่สั่งไว้นะ เดี๋ยวเสร็จแล้วจะส่งข่าวจ้า !

โดย: พ่อพเยีย IP: 124.121.19.177 วันที่: 12 กรกฎาคม 2552 เวลา:8:46:13 น.

สวัสดีเช้าวันอาทิตย์ค่ะ

วันนี้ไปส่งหนูแป้งแต่เช้า เพราะเธอไปโรงเรียนเข้าค่าย Icamp เรียนรู้วิธีการทำหนังสั้นค่ะ ใช้เวลาเสาร์อาทิตย์ เด็กเกินไปก็คงไม่ได้อะไรมาก นอกจากได้เรียนรู้กระบวนการง่าย ๆ ในการทำหนังสั้น ๆ เพราะเท่าที่พูดคุยกับเธอเมื่อผ่านพ้นไปวันนึง ก็คือต้องเรียนรู้ตั้งแต่การคิดเรื่องในคอนเส็ปต์เกี่ยวกับการทำความดี การทำบท การหาฉาก (ในโรงเรียน) การแสดง และการถ่ายภาพเคลื่อนไหวด้วยกล้องดิจิตอล มาเข้าเครื่องคอมและตัดต่อภาพ

สำหรับวันนี้ก็จะเอาเสียงเพลงไปใส่ไประกอบเรื่อง และก็มีการนำเสนอหนังสั้นของกลุ่ม ประมาณ 20 กลุ่มในที่ห้องประชุม มีคอมเมนเตเตอร์ (อันนี้...กลายเป็นวัฒนธรรมบ้านเราไปแล้ว) ให้ผู้ปกครองเข้าดูได้

เห็นลูกสนุกกับการเรียนรู้ แม้จะไม่ได้อะไรมากมาย แต่อย่างน้อยเธอก็ได้รู้ว่าภาพยนตร์โฆษณา หรืออะไรต่าง ๆ ที่เห็นในทีวีเป็นมายา จะได้เข้าใจ ไม่งั้น จะคอยถามอยู่เสมอค่ะว่า อันนั้นจริง อันนั้นทำยังไง ฯลฯ ก็ดีค่ะ เป็นโชคดีของเด็กสมัยนี้ที่มีอะไร ๆ ให้เรียนรู้มากมาย

ไปส่งเมื่อเช้า ว่าจะไปรับลูกตอนเย็นเลย แต่ลูกก็ขอว่าอยาก ให้แม่ไปดูผลงานของเธอจังเลย ก็เลย...ต้องออกไปโรงเรียนลูกตอนเที่ยงอีกครั้งน่ะค่ะ ดีแต่ว่าสมัยนี้มีรถไฟใต้ดินเดินทางไปมาเร็ว ประหยัดเวลาได้เยอะ อย่างน้อยก็ไม่เหนื่อยมากค่ะ (นี่...ไม่ได้ค่าโฆษณาจากบริษัท รภไฟฟ้ามหานคร อะไรนั่นหรอกนะ)

เรื่องไปบ้านพี่เรืองรอง ตั้งท่าไว้เนิ่นนานมากแล้วค่ะ จนบัดนี้ก็ยังไม่เคยไป ทั้งที่อยู่ซอยเดียวกับบ้านพี่ชายของหนอนฯ ว่าจะ...ว่าจะ...อยู่นั่นแล้ว

อยากไปดูวิถีชีวิตของนักเขียนนักแปลอีกคน ไปดูป้านน้ำชาที่พี่เขาสะสมน่ะค่ะ อีกอย่างเข้าใจว่าไปบ้านพี่เขาก็ต้องได้จิบน้ำชาร้อนรสเลิศแน่นอน (เห็นแก่ของกินจริง ๆ) ไว้ค่อยนัดกันอีกครั้งก็ได้ค่ะ อยากไปเร็ว ๆ

คุยแค่นี้ก่อน ต้องรีบไปทำงาน เดี๋ยวเที่ยงต้องออกจากบ้านกลับเข้าบ้านอีกทีก็เย็นย่ำนะค่ะ

โดย: หนอนฯ IP: 58.9.175.248 วันที่: 12 กรกฎาคม 2552 เวลา:9:09:34 น.