Bloggang.com : พ่อพเยีย : ดอกบัวในอ่างข้างถนน

ดอกบัวในอ่างข้างถนน

เรื่อง ดอกบัวในอ่างข้างถนน
โดย โดม วุฒิชัย

วันหนึ่งขณะที่ฉันเดินอยู่บนถนนสายหนึ่ง ฉันเหลือบไปเห็นอ่างบัวขนาดไม่ใหญ่นักตั้งอยู่หน้าร้านค้า ในอ่างบัวใบนั้นเต็มไปด้วยจอกแหนหนาแน่น แต่ตรงกลางอ่างมีดอกบัวเล็ก ๆ สีม่วงผุดโผล่ขึ้นมาสวยงามมาก

ฉันเดินผ่านไปอย่างไม่ตั้งใจสังเกตนัก แต่เมื่อพอเดินผ่านไปแล้วกลับมีคำถามผุดขึ้นมาในใจว่า “ดอกบัวดอกนั้นมันเป็นดอกบัวจริง ๆ หรือดอกบัวพลาสติกกันแน่นะ?” เพราะว่ามันช่างสวยงามเหลือเกิน เกินกว่าจะมาอยู่ในอ่างที่วางอยู่ข้างถนนแบบนี้ ฉันตัดสินใจเดินย้อนกลับไปจ้องมองดูดอกบัวใกล้ ๆ เพื่อความแน่ใจอีกครั้ง คนในร้านและที่เดินผ่านมาผ่านไปมองดูฉันด้วยสายตาพิศวง

ในที่สุดฉันก็พบว่าดอกบัวที่ฉันสงสัยนั้นมันเป็นดอกบัวจริงๆ ฉันก้าวเดินต่อไปในขณะเดียวกันก็อดรู้สึกแปลกใจตัวเองไม่ได้ว่าทำไมฉันจึงสงสัยแต่ดอกบัวว่าเป็นของจริงหรือไม่…แต่ทำไมไม่สงสัยจอกแหนที่งดงามหนาแน่นอยู่เต็มอ่างบ้าง

ดอกบัวดอกนั้นทำให้ฉันนึกถึงเรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในสังคมทุกวันนี้ ไม่ว่าจะเป็นข่าวร้ายตามหน้าหนังสือพิมพ์ หรือเรื่องพฤติกรรมชั่วร้ายของบุคคลใดบุคคลหนึ่งที่ได้ยินได้รับฟังบอกต่อ ๆ กันมา เราเกือบจะเชื่อเรื่องร้าย ๆ นั้นทันทีโดยไม่ต้องตรวจสอบ ด้วยมีความเชื่ออยู่เสมอว่ามนุษย์มีด้านที่เลวร้ายแฝงอยู่

แต่เวลามีข่าว “ความดีงาม”ต่าง ๆ ปรากฏเกิดขึ้น เรามักถามตัวเองและถามพวกเดียวกันว่า “นี่มันเป็นเรื่องจริงหรือนี่?” ราวกับลืมไปว่า “ความดีงาม” ก็เป็นอีกด้านหนึ่งของมนุษย์เช่นกัน…

ขอบคุณดอกบัวดอกนั้นที่ทำให้ฉันพลันได้คิด

---------------------------------

Lotuses in a Basin On a Street-Side

Translated by Chakrapong Pongwecharak

Walking on the street one day, I glanced at a small basin in front of a shop. Inside was full of a dense cluster of duckweed and water lettuce. But in the middle of the basin were small and purple lotuses, which were very beautiful.

I walked past without any attention to them. But one question occurred in my mind, “Are they real or artificial lotuses?” They were too beautiful to be in a basin on a street-side.
To be sure, I decided to walk back to take a close look at them. People in the shop and passers-by gave me a doubtful look.

Finally, I found out the lotuses were real. While continuing walking, I couldn’t help feeling surprised at myself. Why did I question only the reality of the lotuses but not of a dense cluster of beautiful duckweed and water lettuce in the basin?

The lotuses reminded me of many occurrences of the present-day society whether they were negative news on the paper or bad behaviour of anyone we heard about by word of mouth. We were almost convinced instantly without scrutinising them. This is due to a belief in the hidden existence of negative sides in all humans.

But whenever news of “goodness” happened, we often asked ourselves and our friends, “Is it real?” as if we forgot that “goodness” was another part of human as well.

I thanked the lotuses for enlightening my thought.

เพลงนี้ระลึกถึง สายสมร
ตัวละครจากเรื่อง ที่วิทยาลัยลูกผู้ชาย
เธอส่งม้วนเทปเพลงนี้ไปให้ผมที่กองร้อย (พ.ศ.2522)
ผมจึงจำชื่อเพลงนี้ได้

Create Date : 30 กันยายน 2552

Last Update : 30 กันยายน 2552 22:39:42 น.

13 comments

Counter : 2257 Pageviews.

สวัสดีกลางดึกค่ะ

เพิ่งเสร็จงาน ตาก็เลยสว่าง

"ความดีงามก็เป็นอีกด้านหนึ่งของมนุษย์เช่นกัน"

แต่สังเกตว่า คนเรามักสงสัยในเรื่องความดีงามเสมอ ๆ มักมีคำถามตามมามากมาย

แต่พอเป็นความชั่วร้าย เรามักเออออห่อหมกโดยไม่สงสัย อาจเพราะเป็นธรรมชาติของมนุษย์ก็ได้นะ

ฝนตกไม่หยุดเลยค่ะ ตั้งแต่หัวค่ำแล้ว หลายคนคงกำลังหลับสบาย (บางคนคงใกล้ตื่นแล้ว)

โดย: หนอนฯ IP: 58.9.174.132 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:3:02:02 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่โดม

ภาพกับคำคมของคาลิล ยิบราน
เข้ากันได้ดีจังเลยครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:6:59:46 น.

หวัดดีค่ะพี่โดม...เอาดอกบัวมาฝาก

ตอนนี้ฝนกำลังตก...

แต่บางครั้ง พักหลังมานี้

นักล่าฯแอบสงสัยเหมือนกันค่ะว่า เอ๊ะ ฝนเทียมเปล่า ? เพราะตกทุกทีที่เราคาดไว้ว่าต้องตก

ดูสิคนเรา สงสัยกระทั่งธรรมชาติ

.................

เพลงที่บ้าน แอมร้องค่ะ

เพลงอกหักของเธอ นักล่าฯว่าเนื้อร้องมันโดนใจจี๊ดๆหลายๆเพลง...ว่ามั้ยคะพี่โดม

โดย: นักล่าน้ำตก

วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:7:48:00 น.

อีกทีค่ะพี่โดม

ตอนนี้กำลังเขียนนิยายเรื่องใหม่ในภาวะที่สมองขึ้นสนิม

แก้ไขอยู่นั่นแล้ว แค่ตอนแรก ไม่ยอมจบ

ทำยังกะจะเขียนไปแข่งซีไรต์

วันนี้ขึ้นบทที่ 2

กะว่า จะไม่อัพบล็อก จนกว่าจะเขียนงานได้จบบท

จบบทหนึ่ง อัพทีหนึ่งคงจะดี

ทำงานเสร็จ แล้วเล่น จะได้สบายใจ

แบบนี้อาการเดียวกับพี่โดมเปล่าคะ ?

โดย: นักล่าน้ำตก IP: 115.67.218.64 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:8:00:32 น.

โดยธรรมชาติ
ของทุกอย่างเป็นคู่อยู่เสมอนะคะ
เอาไว้ถ่วงดุลย์กันไง
แต่สังคมเราทุกวันนี้
มันไม่สมดุล

ขอบคุณข้อเขียนวันนี้
"ที่ทำให้ฉันพลันได้คิด"
ว่าในด้านเลวร้ายของตัวเองก็ยังมีด้านดีอยู่ อิ อิ
โดยเฉพาะในเรื่องความกลัว (มั่ก ๆ)
อีกด้าน"ฉัน"ต้องเป็นคน "กล้า" แน่ ๆ เลย

เดี๋ยวต้องเดินไปดู (ในใจ) ตัวเองอีกที...
เนอะ :)

โดย: กังสดาล IP: 125.25.14.159 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:8:00:55 น.

ลืมขอบคุณค่ะ
เพลงในอดีต
ที่ทำให้ปัจจุบันมีความหมาย

how can I repay you for having faith in me...
ว่าจะแอบเปิดให้คนใกล้ตัวฟังหน่อย
:P

โดย: กังสดาล IP: 125.25.14.159 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:8:11:53 น.

สวัสดีครับทุกๆท่าน

เมื่อคืนฝนตกตลอดทั้งคืน
ที่เมืองนนท์เป็นอย่างนี้
ไม่รู้ว่าที่อื่นเป็นอย่างไรบ้าง

ทั้งที่ฝนตกมาจากเหตุเดียวกัน

แต่สิ่งที่ได้รับมากน้อยแตกต่างกัน
ประเทศเพื่อนบ้านได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง

บ้านเราก็มีหลายจังหวัดได้รับความเดือดร้อนจากนางกิสนาครั้งนี้

แต่ในขณะอีกหลายแห่งที่ไม่ได้รับความเดือดร้อน แต่ได้รับความสบายฉ่ำเย็นเนื่องมาจากฝนตก

จะว่าไปแล้วก็ไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดอะไรหรอก

ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ที่เข้ามาเติมสีสันชีวิตชีวาให้กับบล็อกนี้

ผมได้อ่านแล้วด้วยความชื่นใจ
ช่วงนี้ผมมีงานทำไม่หยุดเลย
งานเดิน- -บล็อกเคลื่อนไหว--ใจเป็นสุข

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:10:50:52 น.

วาวีเริ่มหนาวแล้วครับพี่
สายลมยามเช้ากระทบหน้าต่างปลุกผมให้ตื่นจากเตียงนอน
ลมหนาวพัดมาทักทายผมว่า
ครบปีแล้วนะ ที่ผมกลับขึ้นมาอยู่บนดอยอีกครั้ง
หนึ่งปี มีอะไรเกิดขึ้นมากมายเลยครับ มีเรื่องราวดีๆๆเกิดขึ้นมากมายเช่นกัน
หนึ่งในเรื่องราวที่ดีที่สุดที่เกิดขึ้นในชีวิตของผมในรอบปีที่ผ่านมา
คือผมได้มีโอกาสต้อนรับพี่บนดอยวาวี ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างครับ
ทั้งเรื่องหนังสือห้องสมุด แล้วก็เรื่องชมรมรักษ์ลำธาร ขอบคุณพลังใจที่ทำให้ผมมุมานะเขียนหนังสือต่อไป
ขอบคุณสำหรับคำนำในหนังสือเล่มแรกของผมด้วยครับ

โดย: แก้มหอม IP: 203.172.208.153 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:10:54:01 น.

สวัสดีค่ะพี่โดม

เห็นจั่วหัว ดอกบัวฯ ก็เลยคิด (เอาเอง) ว่าโดนพาดพิง เลยต้องมาเม้นท์ซะหน่อยค่ะ หุ หุ

แต่ไม่เม้นท์เรื่องเนื้อหาหรอกค่ะ "เต็มในความหมาย" แล้วค่ะ

จะบอกพี่ว่า โปสการ์ดรูปนี้ ขายดีที่สุดเลยค่ะ อิ อิ

บทเพลงที่พี่โดมนำมาฝาก ทำให้บัวฯ นึกถึงกลอนบทนี้ เคยเจอที่ไหนสักแห่งนานมาแล้วค่ะ (ขออภัยจำชื่อผู้แต่งไม่ได้)

...ลึกลงไปในวิญญาณของมนุษย์
แม้ไม่อาจค้นให้สุดจนถึงที่
แต่สิ่งหนึ่งที่อาจอ้างได้ว่ามี
อยู่ล้นปรี่เต็มในดวงใจ "เรา"

"เรา" ต่างหลากหลายเป็นสหาย
เมื่อไม่สบายใจจิตคิดหมองหม่น
"เรา" ต่างมีส่วนช่วยคลายอับจน
"เรา" ต่างเป็นเพื่อนชีวิตเพื่อนจิตใจ

แท้จริง "เรา" ต่างต้องการเพื่อน
อาจเป็นกลุ่มอื่นๆ หาเพื่อนใหม่
"เขา" อาจไม่ดีพร้อมช่างปะไร
"ปุถุชน" ใช่ "เทวดา"

แม้ "เรา" อาจทะเลาะกันก็ยังดี
ดีกว่าไม่มีใครห่วงหา
ร่วมหัวเราะผิดหวังหลั่งน้ำตา
ขัดแย้งต่อว่าแล้วดีกัน
*********************

โดย: BUATALAY IP: 203.156.38.248 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:12:34:59 น.

สวัสดีแก้มหอม

จะว่าไปแล้วก้เป็นเพราะแก้มหอมนั่นแหละที่ทำให้เราได้รู้จักวาวี ได้รักวาวี

เพราะแก้มหอมเป็นคนแรกที่เราได้ไปหา และได้ไปเที่ยวไหนต่อไหนด้วยกันในช่วงวเลาที่อยู่ที่นั่น

ทุกอย่างที่เราทำแก้มหอมมีส่วนร่วมด้วยเสมอ

ยังไม่รู้ว่าฤดูหนาวนี้จะอยุ่ที่บ้านหรือไปไหนดี
ยังไม่ได้ปักใจว่าจะไปไหนแน่ แต่เงื่อนไขคือต้องทำงานที่ตั้งใจไว้ให้เสร็จ

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:16:23:35 น.

สวัสดีครับคุณบัวทะเล

หมนอกจากจะทำขนมอร่อยแล้ว
ยังเป็นนักอ่านักกลอนอีก

โปสการ์ดรูปนี้ที่ร้านลมหวนพันธุ์ทิพย์สาขางามวงศ์วานก็ขายดี

วันก่อนเพื่อนชื่อเตือนจิต นวตรังค์ก็พูดถึงหนังสือเรื่องนี้ - - ดูสิ เรื่องนี้ยังไม่ได้่อ่านกับเขาเลย

ใครๆก็อ่านเรื่องนีกันหมดแล้ว

เห็นเตือนจิตบอกว่านักเขียนท่านนี้เขียนเรื่องนี้ตอนอายุมากแล้วใช่ไหมครับ ?

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:16:29:08 น.

ทำงานเสร็จไปตามที่ตั้งใจ

ก็เลยอัพบล็อกค่ะ แหะ...

รีบมาบอกทันทีเลย....ฟิ้ว!

โดย: นักล่าน้ำตก IP: 61.90.6.92 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:16:36:35 น.

สวัสดียามค่ำค่ะ

ชอบภาพเก้าอี้ตัวนั้นกับคำคมดี ๆ ค่ะ

โดย: thainurse@norway

วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:19:31:31 น.