ขอคารวะคุณเชิด ทรงศรีด้วยคนค่ะ
นอกจากแผลเก่าแล้วยังคิดถึงหนังสือเล่มหนึ่งซึ่งเคยอยากอ่านแต่ไม่ได้อ่าน คลับคล้ายคลับคลาว่าชื่อสนทนากับความตาย...

ภาวะตอนนั้นไม่พร้อมเผชิญหน้า (จึงไม่ได้อ่าน)
แม้ตอนนี้จะยังไม่ แต่ก็เยือกเย็นและกล้าคิดถึงความตายมากกว่าก่อนแล้ว

ขอบคุณนะคะที่บทความนี้ทำให้ระลึกถึงสิ่งที่อยากทำอีกหลายอย่าง ก่อนตาย.....

ปล. ดวงชะตาคงไม่ต้องกับหน้าต่างกระจกที่มีเม็ดฝนพราวพรายมังคะ เจออาการ "ขัดข้องทางเทคนิค" อีกแล้ว!!~

ตั้งแต่กลับไปบ้านนี่อับบล็อกบ่อยจังเลยครับ
......
สบายดีนะครับพี่
ฝนตกบนดอยวาวีทั้งวัน
ผมนั่งเล่นเน็ตตั้งแต่เช้าจนดึกดื่น
อับบล็อกด้วย
ทำงานด้วย
ตอนนี้กำลังเขียนบล็อกของโรงเรียน
ทำในสิ่งที่ผมเริ่มถนัดบ้างแล้ว..
บล็อกนี่แหละครับ
จำได้ว่าเมื่อสองปีก่อน พี่นี่เองที่เป็นคนแนะนำให้ผมเขียนบล็อก...
ขอบคุณครับ
..................
ชีวิตคนหนึ่งคน
เมื่อจากไปแล้ว
เหลืออะไรไว้บนโลกใบนี้บ้าง
สำหรับผม
คงจะมีบล็อกนี่แหละมั้งที่พอจะเป็นน้ำเป้นเนื้อหน่อย ฮา...

สวัสดีค่ะ พี่โดม
เพ็ญ ลืมไปแล้วนะคะ ว่าคุณเชิด ทรงศรี ยังไม่ได้มีพิธีงานศพ ที่ พิพิธภัณฑ์ ที่นครศรี มีนิทรรศการ ของผลงานของคุณเชิด ให้ดูนาน จนลืมไปแล้ว จะหาเวลาพานักเรียนไปชม ครูจะได้ไปดูด้วย

เคยดูแผลเก่าที่เขาเอามาฉายซ้ำทางทีวี คิดว่าที่ไม่ได้ร้องไห้เหมือนพ่อพเยียคงเพราะอารมณ์ในจอแก้ว คงไม่ซาบซึ้งสะกดใจได้เท่าที่ดูจากจอเงิน

ขอคารวะด้วยคนนะคะ

ชอบคุณเชิด ทรงศรีมากค่ะ

ดูผลงานของเขาหลายเรื่อง หนังไทยของเชิดมีเอกลักษณ์ไม่เหมือนใคร

มีวิญญาณความเป็นไทยครบถ้วน ดูหมดเลยค่ะ


ไม่ว่าอยู่หรือจากไป พี่เชิด ทรงศรี

มีคุณค่าต่อสังคมไทยเสมอ...

...................

ป.ล.ประกาศผลโหวตน้ำตกแล้วค่ะพี่โดม

นิยมหนังพี่เชิด(ด้วย)อยู่หลายเรื่อง ทำใบปิดได้สวยๆหลายอันเลยครับ

สวัสดีค่ะ คุณโดม
ทิพอยู่อำเภอเมืองเชียงรายค่ะ
อยู่ในตัวเมืองเลยใกล้กับตลาดสดเทศบาล
ถ้าหากกลับมาเที่ยวเชียงรายอีก
ก็อย่าลืมบอกกันนะคะจะได้อาสาพาเที่ยวอีกคน
จะบอกว่าทิพเคยเจอคุณครูแก้มหอมครั้งหนึ่ง
ที่รู้จักครูแก้มหอมเพราะอ่านบล้อคของโอเคฯ
ช่วงนี้ฝนตกทุกวัน อากาศเย็นๆ ฟ้าเป็นสีเทา
ดูเหงาๆเศร้าๆทั้งบรรยากาศทั้งคนที่นี่