ทนคิดถึงไม่ไหว....ขอเหอะน๊ะ...ขออัพบล็อกหน่อยน๊ะ

กะร่ายยาว ฉายสองเรื่องควบ หยั่งกะพวกโรงหนังกระจอกชั้นสอง อิอิ...

อ้อ สำหรับท่านผู้ชมวีไอพีทางบ้าน รูปใหม่ของมรรคณิชาอัพลงแกลเลอรี่แล้วนะจ๊ะ...เชิญทัศนาและวิจารณ์ได้ตามอัธยาศัย....มีรูปเสล่อๆ เพียบ

เรื่องที่หนึ่ง......................ฮาโลวีนของมรรคณิชา

อูว์ อากาศเริ่มหนาวเข้าไปทุกทีๆ... ตื่นเช้ามาน้ำแข็งเกาะเต็มต้นไม้ และบึ้มๆของแม่เลยเน๊อะ...หนาวขนาดนี้ ยังอุตส่าห์มีแดดมาให้เห็น...แดดหน้าหนาวแสงไม่เหมือนหน้าร้อน... แม่ว่า สีมันออกทองๆ และจ้าตา กว่าตอนหน้าร้อนน๊ะ แบบ หน้าร้อนแดดมันเคลียร์ใสกว่าอ่ะ....คุณแม่คิดมากไปไหมเนียะ
หุหุ

ถึงจะหนาวแค่ไหน แม่ลูกก็ปฏิบัติหน้าที่ในการปรนนิบัติพี่เอ็คโค่อย่างซื่อสัตย์.... อากาศเย็นๆ มาสัมผัสหน้า มีความรู้สึกมัน "บาด" ยิ่งส่วนหูนี่ เหมือนกะจะขาดออกมา...แม่เรียกให้มรรคณิชาใส่ฮู้ด นู๋ก็ไม่ยอมท่าเดียว...ปล่อยเลยตามเลย...นี่ขนาดเป็นหวัดซู้ดๆ อยู่นะ...ยังเถียงคำไม่ตกฟาก

เราสองคนเอ้อระเหยกันนาน....คุณแม่รอให้มรรคณิชาเหม็นๆ ก่อนแล้วค่อยออกไปตะลอนกัน....นู๋ก็ไม่จัดการตัวเองเสียที... กรอกน้ำส้มก็แล้ว....รอจนได้เวลานอนกลางวันของนู๋....ตอนนี้ ปรับเวลาเร็วขี้นละ ทำให้คุณแม่ไม่เครียดเวลาดูนาฬิกา... ทั้งๆ ที่ ลูกก็หลับสายเหมือนทุกที แต่ปรับเวลาแล้วเหมือนได้โบนัส...
พอนู๋ตื่น คุณแม่ก็ไม่รอละ...จับนู๋แต่งตัวเป็นนางเสือน้อย...ออกไปล่าเหยื่อกันเร้ย

อ่า...ที่ห้องสมุด...ผิดหวังสุดๆ ไหนบอกจะมีการแต่งตัวแข่งกันไงอ่ะ...ไปถึง เงียบฉี่เลย....เอ้า ก็ห้องสมุดนี่นะ...ก็ต้อง "เงียบ" สิ

งี้ต้องรีบบึ่งไปที่นัดหมายต่อไป คือ ไปเดินห้าง
แต่ก่อนไป คุณแม่แวะร้านน้าจุ๊คก่อน กะป้อนข้าวนู๋ให้อิ่มๆ จะได้มีแรงวิ่ง...โชคดี แม่จ๋าอยากไปด้วย ก็เลยมีคนช่วยคุมนู๋อีกคน
ไปถึงห้าง ไม่อยากเชื่อเลย เด็กเป็นร้อย วิ่งกันหนุกหนาน...ร้านส่วนใหญ่จะมีแจกท้อฟฟี่ทั้งน้าน....
คุณแม่สอนนู๋พูด Trickห or Treats ละ แต่ นู๋ยังพูดอ้อแอ้มาก มีคุณแม่ฟังรู้เรื่องคนเดียว....แล้วยิ่งพอเจอคนหน้าใหม่ๆ มีหรือ นู๋จะอ้าปากพูดศัพท์ใหม่ๆ ที่ยังไม่มั่นใจเน๊อะ

ก็สนุกดีนะ แรกๆ นู๋ยังไม่เก็ท ทำตามที่คุณแม่บอกแบบงงๆ แต่พอผ่านไปสัก 2-3 ร้าน ลูกเริ่มมีชั่วโมงบิน...พอไปถึง ก็รู้จักเปิดถุงรับท้อฟฟี่...และจะพูด "แท้งกิ้ว" ทุกครั้ง....แถมไม่ยอมให้แม่ช่วยหิ้วถุงด้วยนะเอ่อ...ลูกลากถุงไปเรื่อยหยั่งกะมืออาชีพ (ถุงมันใหญ่คะ แหะ แหะ แบบ คุณแม่กะตั้งตัวได้ไงคะ) พอเสร็จร้านนึง นู๋ก็เดินออกมา ตามล่าร้านต่อไปแบบไม่กัวใครเร้ย... คุณแม่ต้องวิ่งตามนู๋เสียอีก มีเหมือนกันที่ บางร้านนู๋ไม่สังเกต คุณแม่ก็จะรุนๆ ให้เข้าไป...
ไม่ชอบร้านที่ส่งอ่างท้อฟฟิ่ให้เด็กๆ หยิบเองเลย...เพราะลูกแม่เป็นเด็กดีไงคะ...นู๋จะหยิบแค่ชิ้นเดียะ...(งี้เมื่อไหร่คุณแม่จะรวยละ)
มีอยู่ร้านนึง ตลกดี เค้าจะให้เด็กๆ พูด ทริกออร์ทรีทก่อน ถึงจะแจก....เลยกลายเป็นว่า ลูกแม่ต้องยืนห้อยอยู่นานมาก...แหม๋ม นู๋เพิ่งหัดพูดมะวานเองนะลุง....แถม พอนู๋พูด คุณลุงก็ดันไม่ได้ยินอีก....แต่ในที่สุด...ตื้อเท่านั้น ที่จะครองโลก...ลูกแม่ไม่ขยับไปไหนด้วยความอดทน...ได้ท้อฟฟี่มาชิ้นนึง...555
อ้อ...พอแวะร้านคิตตี้ ลูกพุ่งตรงเข้าไปกอดคิตตี้ในร้านทันที โดยไม่สนใจท้อฟฟี่ด้านหน้า....คุณแม่สงสาร เลยให้นู๋เลือกกะติกน้ำคิตตี้ไว้ปลอบใจใบนึง... พนักงานยิ้มเลย (ปกติ ฮาโลวีนนี่ ขายของไม่ค่อยได้หรอก เพราะไม่มีใครสนใจซื้อเลยนะ คุณแม่ว่า ร้านที่ยังขายได้เห็นจะมีแต่พวกร้านอาหารแหละ)

เราวนเวียนกันอยู่ในมอลล์ตั้งชั่วโมง...ที่จริงแม่ยังไม่อยากกลับเลย หนุกดี...แต่กลัวลูกจะเหนื่อย และเรามีนัดกะคุณพ่อจะไปเดินแถวบ้านกันไง...เลยต้องกลับ
ไปส่งแม่จ๋าที่ร้านก่อน ร้านเกิดขายดี...แม่จ๋าตกใจใหญ่ รีบพุ่งเข้าร้านไปช่วยงาน...

แป๊บดียว ถึงบ้าน คุณแม่รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าให้นู๋ จากนางเสือดาว กลายเป็นผีเสื้อน้อยๆ ....ลูกบ่นนิดหน่อย แต่ก็กระตือรือล้นดี
คุณพ่อก็เร่งคุณแม่จัง....ว๊อย...
เริ่มรายการหลอกหลอนที่บ้านป้าเบ็ทซี่ก่อนเลย...แถวบ้านเราไม่ค่อยมีใครเปิดไฟ...คงเพราะส่วนใหญ่เป็นหน้าใหม่เพิ่งย้ายมากัน...ลูกเดินสะดุดหกล้มโครมใหญ่หน้าบ้านพี่อันนา...คุณแม่ตกใจมาก...รู้สึกแย่ๆ...อะไรๆ ทำไมต้องฉุกละหุกอย่างงี้.....ทำไมคุณแม่ไม่สามารถดูแลนู๋ได้ ทั้งๆ ที่แถวบ้านเราไม่ยุ่งเหยิงเหมือนที่ห้างเสียหน่อย... คุณแม่ว่า คงเป็นเพราะคุณแม่มัวแต่ห่วงจะเงี่ยหูฟังคุณพ่อละมัง...ไหนจะห่วงคุยกะมรรคณิชาอีก....ที่ห้าง นู๋ก็เดินเองตลอด แทบไม่ต้องจับเลย....สงสัยนู๋ง่วงแล้วมัง...คุณแม่เลยเกริ่นๆ ให้พ่อรู้....ใจอยากให้พ่อเอามรรคณิชาไปอุ้ม....แต่คงยากส์ สไตล์คุณพ่อไม่ใช่แบบนั้น....ครั้นคุณแม่จะอุ้มเอง คุณแม่ก็เห็นแก่ตัว...เพราะคุณแม่ชักเหนื่อย
พอออกจากบ้านน้าเป๊ปป้าไปได้หน่อย เราก้อเดินสาละวนไปบ้านแถวๆนั้นอีกไม่กี่หลัง คุณแม่ก็ตัดสินใจกลับ เพราะดูท่าทางคุณพ่อไม่เห็น "อิน" เลย.... คุณแม่กะจะไปรวมตัวที่บ้านน้าเป๊ปป้าดีกว่า พี่อันนาก็อยู่นั่น ไงนู๋จะได้เม้าท์กะเพื่อนรักได้ไง....เอ้า...ลูกล้มอีกทีละ....ท่าทางเจ็บมาก...คุณแม่ได้แต่ยืนกลั้นอารมณ์...กลัวตัวเองจะเข้าไปโดดตบคุณพ่อจริงๆ...
ไปถึงบ้านน้าเป๊ปป้า คุณแม่เลยไล่คุณพ่อกลับบ้าน....เราสองคนไปสังสรรต่อ....พอมีแสงไฟ แม่เห็นหน้าลูกแล้วอยากร้องไห้...หน้าครูดกะซีเมนต์ แดงเทือกไปซีก...นี่ไม่รู้เนื้อตัวเป็นไงบ้าง...ถามนู๋ดู นู๋ก็ว่าไม่เจ็บ
เล่นถึงสามทุ่ม ก็ขอตัวกลับ น้าเป๊ปป้าใจดีมากเลย ส่งผ้าห่มให้มรรคณิชาห่อตัวไว้ เพราะอากาศหนาวมาก....คราวนี้ แรกๆ นู๋ไม่ยอมให้ห่ม แต่พอสัมผัสอากาศนอกบ้าน มรรคณิชาถึงกับพูดออกมาเองว่า "หนาว" ....น้าเป๊ปป้าเลยกังวล....เสนอจะขับรถไปส่งพวกเรา....คุณน้าช่างใจดีเหลือเกินเน๊อะ คุณแม่ไม่กล้ารับไว้ เพราะบ้านเราใกล้นิดเดียว แม่กะอุ้มและกอดมรรคณิชาไว้ เด๋วเดียวก็ถึงบ้าน
ถึงบ้านแล้ว ลูกก็ไม่มีท่าทีง่วงเลย จนคุณแม่ต้องบอกว่า พรุ่งนี้ต้องเรียนหนังสือกะแกรนด์มานะ นู๋ถึงได้ทำหน้าสำนึก...ยอมเดินไปเตียงแต่โดยดี



เรื่องที่สอง....................อยากได้ยินคำนั้น
มรรคณิชาเริ่มพูดคำต่างๆ เพิ่มขึ้นอย่างน่าประหลาดใจ....อาศัยแค่ฟังคุณแม่พูดหรือบ่นเท่านั้น...นึกๆ ที่มา ที่ไปของแต่ละคำ ก็ขำดี ก็ต้องบันทึกไว้เป็นหลักฐานเหตุการณ์สำคัญ ของเด็กที่จะสองขวบอีกแค่ไม่ถึงสองเดือน
"เจ้งหุ้น"
ปกติ พอถึงเวลาคุณแม่เปิดหน้าจอดูกระดานหุ้นจากเมืองไทย มรรคณิชาจะรู้จักหน้าจอนี้ดี และคงพอเข้าใจลางๆ ว่าสำคัญ เพราะคุณแม่พูดให้ฟังบ่อยๆๆ ว่า
"คุณแม่ทำงานะคะ มรรคณิชาอย่ากวน ไปนั่งเก้าอี้ของลูกนะ คุณแม่จะดูหุ้น เด๋วมรรคณิชากวนมากๆ คุณแม่เจ้งหุ้นขึ้นมา คุณแม่ก็จะอารมณ์เสีย"
คุณแม่พูดประมาณเนียะ...ลูกก็จะตอบรับด้วยการชี้ไปที่หน้าจอ หากแม่เกิดคลิกกลับมาดูกระดานหุ้นว่า "หุ้น" หน้าจออื่นนู๋คงรู้มั้งว่าไม่ใช่งาน เอิ้กกก...
ทีนี้ มาคืนนึง นู๋พยายามมาก่อกวน ด้วยการปีนมาอ้อนหน้าตักคุณแม่เหมือนเคย....พอแม่คลิกกลับมาดูกระดานหุ้นปุ๊บ...ลูกก็พูดทันทีว่า "เจ้งหุ้น"....หุหุ อัปมงคลมั่ก

"จ่ายตังค์"
คุณแม่จำได้ว่า เคยอธิบายให้มรรคณิชาฟังตอนไปตลาดญี่ปุ่นว่า "พอเราซื้อของเสร็จ ก็ต้องเข็นรถมาให้พี่เค้าคิดเงิน จ่ายตังค์ด้วยบัตรนี้นะ"
ลูกก็นิ่งฟังเฉยๆ....และดูเหมือนแม่จะอธิบายครั้งนั้นแค่หนเดียะ....ปรากฏว่า อาทิตย์ที่แล้ว พอไปคอสโค...ทุกอย่างอุตลุตมาก คนก็เยอะ คุณพ่อก็กวนทีนพี่โทโมเอะซ้า...ตอนหลัง คุณแม่รำคาญ เลยเข็นรถไปหลบรอที่ชั้นขายของล็อตสุดท้าย....ลูกก็บอกแม่ว่า
"จ่ายตังค์"
ตอนนั้น คุณแม่ฟังไม่เข้าใจว่า ลูกพูดอะไร...ลูกก็ย้ำอยู่น่านอ่ะ...จนคุณแม่รำคาญ เลยเข็นรถออกจากหลุมหลบภัย อ้อมมาด้านหน้า ซึ่งเป็นด้านที่จะเจอเคานเตอร์แคชเชียร์....คุณแม่ถึงได้เก็ท....วุ้ย...เก่งเสียไม่มีเลย...ลูกยิ้มแก้มปริ ภูมิใจในความฉลาดของตัวเองซ้า

“มืดตื้ดตื๋อ”
ตั้งแต่คืนไฟดับอาทิตย์ที่แล้ว...ลูกแม่จำศัพท์เพิ่มขึ้นได้อีกหลายคำเลย...อย่างเวลาเดินขึ้นชั้นบนไปนอน...บันไดมืดๆ ลูกก็จะบ่นๆแระ “ตื้ดตื๋อ”.... วันนี้ ยิ่งแล้วใหญ่ แม่นั่งดูเรื่อง Blade –Trinity ฉากสู้กันจะมืดๆ ลูกก็จะบ่นอีกเช่นกัน... “ตื้ดตื๋อ”.... (น่าตีคุณแม่ไหม ให้ดูหนังโหดๆ ฉาด บลัดเชด นี่ ลูกถึงกะโวยเลยว่า “กัวๆ”...แหะ แหะ แต่เราสองคนก็นั่งดูกันจนจบ อิอิ) อ้าว...เล่าถึงไหนเนียะ...อ้อ คืนไฟดับ...คุณแม่อยู่ไม่สุข ถือไฟฉายออกไปเดินสำรวจชาวบ้าน ทั้งๆ ที่หนาวจะตาย...เหอ เหอ...เอาลูกออกไปด้วย (อีกแย้ว...ลูกไม่สบายอยู่นะ...อ่า...ก็ไม่ให้เอานู๋เป็นเพื่อน คุณแม่ก็ไม่กล้าออกคนเดียวนิน่า...คุณพ่อ กะพี่โทๆ ก็ไม่สนใจสนองความใฝ่รู้ของคุณแม่เร้ย) แต่ออกไปก็มีประโยชน์นะจ๊ะ แม่ถือโอกาสให้นู๋ได้ดูดาว ดูพระจันทร์บนฟ้า...ทีนี้ ลูกจะได้หายสงสัยเสียที เวลาดูดีวีดีเบบี้ไอน์สไตน์... จะมีฉาก ลูกแกะมองดูดาวกลางคืน.... คืนนั้น แม่เลยวนหาเรื่องออกนอกบ้านซ้า สามรอบ...นู๋จะได้เห็นดาวเยอะๆไง...อ้อ...อีกคำที่ลูกได้มาโดยไม่ตั้งใจคือ “จุดเทียน”...ป่านนี้ ยังเล่นไม่เลิกเลย...แม่ต้องคอยจุดเทียน สนองตัณหาลูกสุดเลิฟ แต่ก็ชอบน๊า...ประหยัดดี หุหุ
คืนถัดมา...คุณแม่เปิดโอกาสให้นู๋ทบทวนเมมโมรี่โดยไม่ได้ตั้งใจ ตอนอุ้มนู๋ขึ้นบันไดหลังของร้านน้าจุ๊ค...ลูกแหงนหน้ามองฟ้าโดยบังเอิญ...พร้อมกะบ่นว่า
“หนาว....พระจันทร์....สวยๆๆ”
ฮา...เก่งจิงๆๆๆง่า

"กล่อง"
สีเทียนของมรรคณิชาหายหมดบ้าน ทั้งๆ ที่คุณแม่อุตส่าห์ใส่กล่องเล็กๆ ให้นู๋หยิบใช้ง่ายๆ แต่ลูกหน่ะ มั่วมาก... ใช้แล้วชอบทิ้งเปะปะไว้บนโต๊ะ...ล่าสุด พี่เอ็คโค่เอาไปชิมเสียหลายสี...ถ่ายออกมาเป็นสีรุ้งเลย
เอาใหม่...คุณแม่เปิดกล่องให้นู๋เลือกสีไปใช้ใหม่อีก 4 แท่ง....พร้อมกับกำชับให้นู๋รักษาเท่าชีวิต...ลูกเลยกำ 4 แท่งไว้ในมือตลอด....ทีนี้เลยซนลำบาก...นู๋ก็เดินๆ เจอกล่องใส่พี่เท็ดดี้แบร์ ลูกก็เลยหยอดเก็บในกล่องนั้น...ท่าทางโล่งใจที่พ้นภาระ...ออกเที่ยวซนตามมุมต่างๆ ของบ้านได้สะดวกๆ ....สักพักนึง คุณแม่เรียกให้ไปวาดรูปนกให้หน่อย...นู๋ปีนขึ้นโต๊ะ แล้วมองหาสีไม่เจอ...คุณแม่ถามว่า "สีอยู่ไหนคะ"
ลูกคิดนิดนึงก่อนจะตอบว่า "กล่อง".... พูดชัด ถึงชัดมาก...ปลื้มมมมม....ยังคะ คุณแม่เป็นพวกหวาดระแวง...ลูกจะพูดฟลุ้คๆ หรือเปล่า...เลยเรียกให้มรรคณิชาลงมาหาว่า กล่องอะไร
ลูกสามารถเดินไปหยิบที่กล่องเท็ดดี้แบร์ได้ถูกต้องนะคร้าบบบบบ ฮี่ๆๆ

"ช้าง ม้า หมา แมว วัว หมู งู ฮูก แรคคูน แบร์ "
เด๋วนี้ มรรคณิชาสามารถเรียกชื่อสัตว์ต่างๆ ได้อย่างแคล่วคล่อง เรียกว่า ขนาดมาแค่เงา นู๋ก็สามารถขานได้ถูกอ่ะ...เก่งไหมละนั่น....
เมื่อคืนฮาโลวีน พอมีหมาเดินออกมาจากบ้านที่เราไปเคาะเรียก...ลูกพูดออกมาเป็นซาวด์แทรคอีกตะหาก "ด็อก"... คือ กำลังจะบอกว่า ลูกจะพูดปะกิตอัตโนมัติ เวลาเจอคนอื่น และพูดไทยกะแม่ส่วนใหญ่....จะมีแค่บางคำที่ลูกพูดปะกิตกะแม่เท่านั้น เช่น
I'm sorry
Thank you
I love you

เพลง
เพลงแรกที่ลูกร้องตามพี่ๆ คือเพลงจาก เดอะซาวด์ออฟมิวสิค ....ก้อ เพลง โด่อะเดีย นั่นแหละ....ลูกจะร้องได้แต่เฉพาะตัวโน้ตนำเท่านั้น...แต่ก็เก่งหละน่า อายุแค่นี้...มียาวหน่อยแค่ตรง "โด่อะเดีย"....
ความจริงเพลงที่นู๋อินก่อนเพลงอื่นจะเป็นเพลง "หากพวกเรากำลังสบายจงปรบมือพลัน" เพราะลูกจะพยายามปรบมือตามเพลง....แต่ไม่รู้นู๋เป็นไร เด๋วนี้ พอแม่ร้องเพลงนี้ หรือนู๋ได้ยินเพลงนี้จากเครื่องเล่น นู๋จะรีบร้อง "โนๆ " ก่อนเลย...ไม่รู้กลัวอะไร
ต่อมา ลูกร้อง "อีไอโอ" บ่อยจนน่ารำคาญ ...ก็ท่อนฮุก ของ เพลง โอลด์แมคโดนัลด์นั่นแหละ....เพลงนี้ แม่ได้ยินทุกวัน ลูกจะร้องกระตุกต่อมคุณแม่
อ้อ...เพลง “เป็ดอาบน้ำในคลอง” ลูกจะร้องบางคำได้ เช่น อาบน้ำ...(ท่าทางจะสนใจการอาบน้ำอย่างจริงจัง ไม่ว่าจะเป็นเพลง หรือหนัง ถ้ามีฉากอาบน้ำ จะถูกใจลูกมั่ก) หรือ เพลง”แมงมุงลายตัวนั้น” ถ้าคุณแม่เอาตุ๊กตาแมงมุมมาร้องประกอบ จะทำให้นู๋รู้สึกสยดสยอง อินไปกับเพลงด้วย...ท่าทาง ลูกจะติดนิสัยกลัวแมงมุมมาจากพี่ๆ แหงๆ
จะมีน่ารักสุด ก็เพลง "แฮปปี้เบริธ์เดย์ ทู ณิชา" นี่แหละ เข้าท่าสุด เพราะร้องได้ยาวหน่อย และมีการปรบมือแสดงความยินดีออกนอกหน้า พร้อมกะร้อง "เย้ๆๆ" ด้วย

นับเลข
แหะ แหะ ยังนับไม่ได้หรอกจ๊ะ...แต่เห็นแววรุ่งรำไรๆ ทั้งนี้ ต้องขอบคุณ ตัวพัพเพ็ท ดิวอี้ กะ สเก็ตช์... เพราะก่อนเล่านิทาน พี่แกต้องนับ หนึ่งถึงสิบ ทุกครั้ง ผู้ใหญ่ดูแล้วเบื่อ แต่มรรคณิชาหัวเราะกะมุกวิ่งวนๆของดิวอี้ได้ตลอด... ทำให้มรรคณิชาเริ่มสนใจเรื่องตัวเลข อ้อ และก้อต้องขอบคุณ ดีวีดี เบบี้ไอน์สไตน์ (เหอ เหอ เหมือนเขียนขอบคุณสปอนเซอร์เร้ย....คุณแม่ไม่มีเอี่ยวอะไรด้วยจิงๆนะเออ)... สมัยก่อนลูกไม่ค่อยชอบแผ่นนี้ แต่ตอนนี้ ลูกชักดูเป็น...บางทีโพล่งนับตามออกมา... ฟลุ้คอ่ะ...แต่แม่ก็ปลื้มมมนะเค๊อะ...

จบดีก่า

Create Date : 03 พฤศจิกายน 2549		21 comments
Last Update : 3 พฤศจิกายน 2549 13:48:31 น.
Counter : 868 Pageviews.
Share Tweet