ไปทะเลกันดีก่า....ปล่อยใจให้สุขสันต์
เช้านี้ เจอน้ายี่โทรมาปลุกตั้งกะแปดโมงก่าๆ ... แปลกดีนะ..การรับโทรสับบนเตียงนี่ เสียงมันฟ้องเลยหรือไง ... น้ายี่ถึงกะทักว่า ตื่นละยัง หุหุ ไม่ตื่นก็จำต้องตื่น...น้ายี่ชวนไปบีชกัน เอาวะ ไปก็ไป..ไม่อยากจ่อมอยู่กะบ้าน คุณแม่รีบสปีดตัวเองผลุงออกจากเตียง... มีมรรคณิชาทำเสียงเฮลั่น... ท่าทางคงดีใจมาก เพราะนู๋ยั่วยวนคุณแม่หลายวิธีแล้ว คุณแม่ไม่ขยับนี่นา 55
ลงข้างล่างแล้วก็ตะลึงอึ้งโต่ะ มะคืน ลืมได้งายว่า ต้องเตรียมขยะออกไปตั้ง...เอ้า จัดแจงรีบกอบโกยขยะก่อนเลย... นู๋พยายามช่วยด้วยนะนั่น แต่เร็วไม่ทันคุณแม่ อิอิ เอ้า ลากกล่องไปเก็บซะไป๊... คุณแม่เอาขยะไปตั้งได้ทันเวลาเป๊ะ พี่รถขยะมาแย้วนั่นไง
ต่อจากขยะ ก็เป็นพี่เอ็คโค่ ว่าแล้วเชียว ไม่มีใครในบ้านมีเมตตาจิต ล้างก้นเหม็นของพี่เอ็คโค่สักกะคน คุณพ่อจัดการเอาพี่เค้าแหม่ะไว้ในครัว... เป็นโลเกชั่นสุดยอด... เพราะคุณแม่คนเดียวที่ต้องวุ่นๆ ใช้พื้นที่ในครัว แง๊วววว กรูอยากตาย (อุ้ย พูดไม่เพราะ) ล้างก็ล้าง มรรคณิชาทำหน้าที่มือขวาตามเคย... แม่ให้นู๋ถือสายจูงพี่เอ็คโค่ให้ยืนนิ่งๆ ... เวลาพี่เอ็คโค่ขยับที ก็จะโดนนู๋ดุ ๆ เป็นภาษาปะกิตด้วยนะเออ... เสียงดังลั่นเชียะ แม่ละกัวชาวบ้านที่ยังไม่ตื่นเค้าจะโกรธเอานะลูก ลูกคนนี้ เสียงดังเหมียนแม่ ที่จริงการอาบน้ำหมานี่ ควรทำในห้องน้ำ เพราะน้ำจากการอาบ ไหลลงท่อระบายน้ำซึ่งต่อตรงสู่ลำธารและทะเลสาบทั้งหลายแหล่ แต่ เห็นใจคุณแม่เถอะ ทำใจไม่ได้อ่ะ ที่จะเห็นอึเหม็นๆ ลอยไหลในอ่างน้ำในบ้าน เฮ้อ... เหนียวเจงๆ ดึงยากชิบเป๋ง (ขอพูดไม่เพราะอีกรอบ) แหวะๆๆๆๆๆๆๆๆ สะอาดเสียทีดิ ทั้งหมดนี่ นึกในใจนะคะ เพราะมีเยาวชนยืนฟังอยู่ข้างๆ เลยไม่กล้า..ว่าแล้วก็ใช้งานเยาวชนเสียหน่อย "มรรคณิชาเทแชมพูให้แม่อีกเยอะๆ เลยคะ" ดูนู๋ภูมิใจน่าดูเลยนะ ได้มีส่วนเนียะ
โฮ้ย เหนื่อย ปาเข้าไปสิบโมงแย้ว ลูกยังไม่ได้หม่ำเลย นัดน้ายี่ไว้สิบครึ่ง... เปิดตู้เย็น โฮ้ย อีกที วันนี้ มานอะไรเนียะ...ไม่มีนมในตู้เย็น.. สงสัยพี่ของนู๋ซัดหยดสุดท้ายเข้าไปแหงๆ
ปาย... ไปเซฟเวย์กันลูก ปาดเอาของจำเป็นได้ปุ๊บ รีบบึ่งกลับมาให้นู๋ค่อยๆ ละเลียดมื้อเช้าที่ค่อนข้างสาย ประกอบด้วย นมสิบออนซ์ สตรอเบอร์รี่ 7 ลูก สปาเก็ตตี้คาบาโนร่า (เขียนงี้ป่าวฟระ) .. ว้าว เกิดปาฏิหาร์ย... ลูกวิจาร์ณว่า เห็ดอร่อยนิแม่ ขออีก (ปกตินู๋ไม่ยอมกินเห็ดจ๊ะ)
หม่ำเสร็จ คุณแม่เกือบหมดลม... ที่นี้เหลืออะไรละ ปลุกพี่โทๆ ให้ลุกไปบีชด้วยกันนะสิ พี่โทๆ ใช้เวลาร่วมครึ่งชั่วโมงเพื่อเตรียมตัว... นับว่า พี่เค้าโตเป็นสาวแล้วจริงๆ... ม่ายอยากเชื่อเลย อะไรนักหนา
ก่าจะได้เสด็จก็สิบเอ็ดโมงครึ่ง รีบโทรไปดักน้ายี่ให้รอ
ขับรถวนหาปาร์คนี้อย่างงงงวย... ขับสามสี่รอบ หาไม่เจอ..แถมทำสิ่งที่ไม่น่าทำที่สุดในโลก... คุณแม่เกลียดตัวเองที่เป็นคนแบบนี้ คุณแม่ขับรถฝ่าไฟแดง !!!!!!!!!! ไม่ใช่ไฟแดงที่เพิ่งมาจากไฟเหลือง... แต่มันแดงทนโท่อยู่ตั้งแต่คุณแม่เห็นแต่ไกลแย้วอ่า มันแดงอยู่ตระหง่านอยู่ตรงนั้น คุณแม่ละเมอ...สมองเบลอ...คิดแต่ว่า ถนน 38 อยู่ไหนวะ พอระยะ 5 เมตร สมองซีกซ้ายเริ่มบอกตัวเองว่า "ไฟแดงนะ" แต่สมองซีกขวาบอกแทรกขึ้นมาว่า "ไม่เป็นไร" คุณแม่คิดแบบนี้ได้ไง
ดีที่ช่วงนั้น เหมือนปาฏิหาร์ย... ไม่มีรถอยู่ตรงสี่แยกเลย... ไม่งั้น คุณแม่ไม่กล้าคิด น่ากลัวมากเลย แม่ขอโทษนะ แม่ไม่ดีเลยเน๊อะ
เกือบจะยกเลิกไม่ขับ.. แต่ตามองพี่โทๆ ... แม่ไม่อยากให้พี่โทๆ คิดว่า แม่ขับรถงี่เง่า เหมือนที่พี่มากิเอะคิดนะ ฮึ นี่ถ้าพ่อเสียสละสักหน่อย ให้ไอ้เครื่องจีพีเอสมา คุณแม่คงไม่โง่ขนาดนี้หร็อก
ในที่สุด หนึ่งชั่วโมงผ่านไป คุณแม่ก็หาเจอ (ปกติ ควรใช้เวลาแค่สิบห้านาที เพื่อมาปาร์คนี้) ยังไม่วาย ทำเรื่องอีก ปาร์คกิ้งแน่นมาก... คุณแม่เห็นรถคันหน้าจอดเหมือนรอให้รถข้างในออกมา... คุณแม่เลยหักรถแซงขึ้นมาเพื่อไปวนหาที่จอด... ก่าจะได้ที่จอดรถ ก็รอไปอีกสิบห้านาที..จอดเรียบร้อย... มีสาวสวยคนนึงเดินมาบอกว่า "ที่ปาร์คนี้ ทุกๆ คนจะจอดรอคิวจอดรถตรงทางเข้าที่คุณแซงเข้ามาจ้า... เรียกว่า พอมีคันไหนออกสวนมา เค้าถึงจะขับเข้ามากัน" เพล้ง คุณแม่รีบขอโทษใหญ่ แต่รู้สึกไม่พอ อยากวิ่งไปขอโทษรถทุกๆ คันที่ดิฉันแซงเข้ามานะคะ
หาดนี้ คนแน่นมาก...แน่นอน พอไปถึง น้ายี่ไม่อยู่แล้ว มรรคณิชาสลบในรถตั้งแต่คุณแม่ขับหลงแล้ว...แต่พอได้ลงรถก็ดี๊ด๊า... รีบปรี่ลงทะเล ชงดิน ชงทรายตามเรื่อง แม่ออกเป็นห่วง กัวพี่โทๆ ไม่สนุก...แต่ก็ผิดคาด... ที่นึกว่าพี่เค้าเป็นสาวแล้วก็ไม่ใช่ เพราะพี่โทๆ นั่งขุดทรายแบบเอาเป็นเอาตาย 55
สามชั่วโมงผ่านไป...พวกเราถึงได้กลับ...ซึ่งแน่นอน ขั้นตอนการพากลับต้องทำอย่างละเอียดอ่อน เพราะลูกแม่จะ สามารถยืนกรานได้เก่งมาก... แต่ก็ไม่เก่งกว่าความเจ้าเล่ห์ของแม่ อิอิ
ถึงบ้านแล้ว นู๋ยังพร่ำเพ้ออยู่น่าน "บีชสนุกเน๊อะแม่ ไปอีกนะ" พอเจอหน้าพี่เคลลี่ นู๋รีบเล่าเลย "Kelly Hi, I go to beach. I play water" อ่า ลูกจ๊ะ ต้องแก้แกรมม่าเล็กน้อยจ๊ะ คริคริ
ลูกหม่ำมื้อเย็นเสร็จ คุณแม่พาไปถอดแบตต่อที่สนามเด็กเล่น...แน่นอน คืนนี้ สลบป็อกในเวลาสิบนาที
คุณแม่น้องอินค๊า ไม่ได้ตบก้นให้นู๋มรรคนะค๊า ขอบคุณที่เป็นห่วงคะ
Create Date : 07 กรกฎาคม 2550 |
|
11 comments |
Last Update : 7 กรกฎาคม 2550 13:05:21 น. |
Counter : 709 Pageviews. |
|
|
|