เรื่องที่ 35 หนึ่งบวกหนึ่งไม่เท่ากับสอง
เรื่องที่ 35 หนึ่งบวกหนึ่งไม่เท่ากับสอง
ในทางจิตใจหรือชีวิตจริงของคนเรา หนึ่งบวกหนึ่งไม่เท่ากับสอง" หรือผลลัพธ์ไม่จำเป็นต้องเท่ากับสาเหตุมารวมกันเสมอไป ขึ้นต้นอย่างนี้อย่าเพิ่งคิดว่าผู้เขียนตกวิชาคณิตศาสตร์นะครับ ^^
แต่จะบอกว่าที่เราทุกข์อยู่ทุกวันนี้เพราะเราเชื่อว่าในทางวัตถุและจิตใจนั้น เหมือนกันและฟันธงไปว่าหนึ่งบวกหนึ่งต้องเป็นสองเสมอนี่แหละครับเป็น ต้นเหตุสำคัญ ร้ายแรงถึงขนาดนี้เลย...
ท่านกำลังงงว่าผู้เขียนพูดเรื่องอะไร จิตใจ,ความสุข,ความทุกข์มันเกี่ยวอะไร กันกับเรื่องนี้ ขอยกตัวอย่างสักนิดประกอบนะครับ
เราคิดว่า สองต้องดีกว่าหนึ่งใช่ไหมครับ แล้วมีเงินมากก็ต้องดีกว่าเงินน้อย คนยิ่งมีมากก็ยิ่งมีความสุข คนจนคือคนที่มีความทุกข์ใช่ไหม?...
เราคิดว่าถ้าเราขยัน อดทน ตั้งใจเรียน มีงานทำดี ได้ภรรยาที่ดี มีบุตรที่ดี มีครอบครัวที่ดีเราจะมีความสุขใช่ไหม แล้ววันหนึ่งขณะที่ทำงานด้วยความ เคร่งเครียดเราเริ่มรู้สึกว่าร่างกายผิดปกติ ไปพบแพทย์วินิจฉัยพบว่าเราเป็น มะเร็งระยะสุดท้ายขณะที่ลูกก็ยังเล็กอยู่ แล้วทำไมเราทำดีใช้ชีวิตได้ดี ทำไมเราถึงไม่มีชีวิตที่ยืนยาวและมีความสุขเหมือนคนอื่น
ทำไมทำดีไม่ได้ดี?...
คนๆหนึ่งพ่อแม่ฐานะดี นิสัยดี ตั้งใจเรียนดี เรียนจบระดับปริญญาโทจาก ต่างประเทศด้วยคะแนนดีเยี่ยม แต่เมื่อทำงานกลับไม่ประสบความสำเร็จใน การทำงาน แถมยังขาดเพื่อนสนิท เข้าสังคมไม่ได้ แต่งงานก็มีปัญหาหย่า ร้าง ทำไมมีต้นทุนในชีวิตที่ดีขนาดนี้แต่ทำไมไม่ประสบความสำเร็จ
ในชีวิตเท่าที่ควร?...
วัยรุ่นชายคนหนึ่งดื่มสุรามึนเมาขาดสติเพื่อนพาไปเที่ยวหญิงบริการแล้วติด เอดส์ ทำให้หมดอนาคตเพราะร่างกายผ่ายผอมทรุดโทรมเรียนหนังสือต่อ ไปไม่ได้ แม้จะไม่ถึงกับเสียชีวิตทันที ความผิดเล็กๆน้อยน่าให้อภัย ทำไม ให้ผลเป็นติดลบมหาศาลอย่างนี้ทำไมไม่ยุติธรรมเลย?...
ในวันหนึ่งขณะที่ทำงานทุ่มเททั้งแรงกายและเวลาอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เพื่อสร้างครอบครัวให้มีฐานะมั่นคง ภรรยาของเราที่เรารักที่สุดและมีพยาน รักด้วยกันมาบอกว่าเราเลิกกันนะ เพราะเธอพบคนที่ใช่กว่าสำหรับเธอแล้ว ทำไมชีวิตมันถึงได้โหดร้ายกับเรานัก ทำไมความรักความดีที่เราลงทุนทำ ด้วยความรักจึงไม่มีค่า เวลาในอดีตที่อยู่ด้วยกันด้วยความสุข
มันไม่มีค่าอะไรเลยหรือ?...
เราพยายามถีบตัวเองให้ก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งการงานที่สูงขึ้น ด้วยเหตุผลผู้ร่วม งานคือคู่แข่งขันของเราในสังเวียนชีวิต ยิ่งต่อสู้ยิ่งชนะยิ่งตำแหน่งสูงขึ้น เรายิ่งรู้สึกหว้าเหว่ ทำไมจิตใจเราจึงมีแต่ความทุกข์
ทำไมเราไม่รู้สึกภูมิใจเหมือนที่เราคิดเลย?...
ในการปฏิบัติธรรมเราเพียรพยายามอย่างเต็มที่ ยิ่งทำก็ยิ่งร้อนใจ ทำไมไม่ ก้าวหน้าเสียที ทำไมความอยากและแรงอยากฉุดกระชากเราให้นับวันยิ่ง ห่างจากเป้าหมายของความสงบไปทุกที?...
ในทางกลับกันบ้าง
คนที่เกิดมายากจน ฐานะไม่ดี สติปัญญาปานกลาง สุขภาพก็ไม่ค่อยดี แต่ เป็นคนดีมีน้ำใจ ใช้ชีวิตอย่างรู้จักประมาณ ศึกษาและปฏิบัติธรรมอย่าง ปล่อยวางกลับมีความสุขอย่างล้นเหลือกับอาชีพที่มีรายได้ไม่มาก มีความ สุขจากน้ำใจของเพื่อนรอบๆตัว มีความสุขจากการปฏิบัติธรรมด้วยการมี สติ มีความสงบและปล่อยวางเรื่องราวต่างๆได้ดีทำให้มีจิตใจไม่ฟุ้งซ่าน
นี่เป็นตัวอย่างของหนึ่งบวกหนึ่งไม่เท่ากับสองในทางจิตใจหรือความสุขหรือ ความทุกข์ที่เราได้รับครับ แล้วก็เป็นเรื่องสำคัญในชีวิตของเราที่ควรต้อง ระวังไว้ คือ ไม่จำเป็นที่เหตุดีแล้วต้องได้รับผลตอบแทนกลับมาดี บางทีสิ่งที่เห็นและมุ่งหวังไว้ อาจไม่ได้เป็นเหมือนอย่างที่เราคิดไว้เสมอไป หรือ ในทางกลับกันมีเหตุผลไม่มากแต่กลับทำให้เกิดผลดีๆตามมาอย่างไม่ น่าเชื่อก็เป็นไปได้
ดูๆแล้วคล้ายๆกับว่า...
คนจนมีความสุขกว่าคนรวย
คนโง่มีความสุขกว่าคนฉลาด
คนไม่เก่งมีความสุขกว่าคนเก่งไปเสียทุกเรื่อง
คนที่ให้มีความสุขกว่าคนที่รับ
คนที่ทำด้วยน้ำใจมีความสุขมากกว่าคนที่ทำด้วยเหตุผล
คนธรรมดาๆมีความสุขกว่าคนมียศตำแหน่งใหญ่โต
คนเชยๆมีความสุขกว่าคนใช้ชีวิตทันสมัย
คนยิ่งติดยึดอะไรน้อยลงๆก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้นๆทุกที
ที่เขียนบทความมานี้ก็เพราะว่าความคิดนี่แหละครับเป็นตัวการสำคัญที่ทำให้ เรามีความสุขหรือความทุกข์หนัก ยิ่งเราคิดได้ตรงกับความเป็นจริงมากเท่า ไหร่ เราจะเสียเวลาค้นหาความเป็นตัวเองในชีวิตเราน้อยลงๆ แล้ว เราก็จะมี ความสุขในชีวิตมากขึ้นๆ เพราะคนที่เข้าใจตัวเองได้ดีที่สุดก็คือคนที่เข้าใจ ว่าตัวเองที่แท้จริงนั้นไม่มีอยู่จริง เกิดและดับเป็นคราวๆไป
ไม่ต้องให้ใครมาเข้าใจเราอย่างนั้นอย่างนี้ให้เสียเวลา
และปล่อยวางโลกและทุกอย่างลงได้
ความคิดนี่เปรียบเสมือนเข็มทิศที่เรามุ่งจะไป ถ้าคิดผิดก็เสี่ยงต่อการหลง ทาง อาจใช้ชีวิตให้หมดสิ้นไปชาติหนึ่งๆด้วยความหลงผิดได้เลยทีเดียว
พระท่านว่า จิตนั้นใสสว่างเยือกเย็นและมีความสุขอยู่แล้ว แต่เป็นเพราะ กิเลสนี่แหละที่ทำให้เราดิ้นรนไปต่างๆนาๆทั้งกระทำทุกอย่างไปตามอำนาจ ของมัน เปรียบเสมือนมีน้ำบริสุทธิ์ใสๆในแก้วอยู่แล้ว แต่ด้วยความไม่รู้เรา กลับเอาดินตะกอนมาใส่แล้วก็คนจนน้ำนั้นสกปรกดื่มไม่ได้เลย วิธีที่จะทำ ให้น้ำใสก็คือไม่ใช่หาความสุขต่างๆมาใส่เข้าไปให้วุ่นวาย แต่ให้อยู่นิ่งๆ กวน อกกวนใจตัวเองให้น้อยลง จนน้ำตกตะกอนใสขึ้นมา
ความสุขย่อมเกิดจากการศึกษาและปฏิบัติธรรมอันเป็นเรื่องของความจริง
ปฏิบัติก็เพื่อให้เราได้สัมผัสเห็นแจ้งในความจริงนั้นด้วยตนเอง เมื่อเข้าใจ
สาเหตุของความสุขหรือทุกข์อันเป็นตะกอนที่เราเอามาใส่นี้แล้วปฏิบัติให้ถูก
ตรงกับความเป็นจริงจนจิตใจยอมรับเองว่าว่าสิ่งต่างๆย่อมมีความเปลี่ยนแปลง ไม่เป็นไปอย่างใจเรา
และ ไม่ใช่ตัวตนของเราที่จะบังคับบัญชาได้อย่างใจ ความสุขที่แท้ย่อมเกิดจาก
การปล่อยวางมากกว่าการยึดติดสิ่งต่างๆไว้อย่างเหนียวแน่น
คราวต่อไปก็อย่าเผลอให้กิเลสหลอกว่าหนึ่งบวกหนึ่งต้องเป็นสองอยู่อย่างนั้น
นะครับ เพราะเราอาจจะต้องวิ่งตามความอยากหรือกิเลสไปจนกว่าจะหมด
ลมหายใจกันเลยทีเดียว
อิกคิว(วนารักษ์)เรื่องและภาพประกอบ
Create Date : 28 มิถุนายน 2554 |
Last Update : 29 มิถุนายน 2554 11:42:52 น. |
|
68 comments
|
Counter : 3118 Pageviews. |
|
|
|
โดย: วนารักษ์ วันที่: 28 มิถุนายน 2554 เวลา:16:04:08 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 28 มิถุนายน 2554 เวลา:16:13:29 น. |
|
|
|
โดย: Nissan_n วันที่: 28 มิถุนายน 2554 เวลา:17:50:10 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 28 มิถุนายน 2554 เวลา:21:18:06 น. |
|
|
|
โดย: สาวสะตอใต้ วันที่: 28 มิถุนายน 2554 เวลา:21:36:55 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 29 มิถุนายน 2554 เวลา:6:31:37 น. |
|
|
|
โดย: ภายใต้ วันที่: 29 มิถุนายน 2554 เวลา:10:20:20 น. |
|
|
|
โดย: วนารักษ์ วันที่: 29 มิถุนายน 2554 เวลา:10:54:59 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 29 มิถุนายน 2554 เวลา:12:37:29 น. |
|
|
|
โดย: เป็ดสวรรค์ วันที่: 29 มิถุนายน 2554 เวลา:15:50:34 น. |
|
|
|
โดย: magic-women วันที่: 29 มิถุนายน 2554 เวลา:19:21:43 น. |
|
|
|
โดย: วนารักษ์ วันที่: 30 มิถุนายน 2554 เวลา:10:50:24 น. |
|
|
|
โดย: วนารักษ์ วันที่: 30 มิถุนายน 2554 เวลา:14:03:46 น. |
|
|
|
โดย: เป็ดสวรรค์ วันที่: 30 มิถุนายน 2554 เวลา:17:05:15 น. |
|
|
|
โดย: เจ้าช่อมาลี (PP_Skywalker ) วันที่: 30 มิถุนายน 2554 เวลา:19:04:00 น. |
|
|
|
โดย: magic-women วันที่: 30 มิถุนายน 2554 เวลา:20:06:48 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 1 กรกฎาคม 2554 เวลา:6:43:17 น. |
|
|
|
โดย: วนารักษ์ วันที่: 1 กรกฎาคม 2554 เวลา:11:23:43 น. |
|
|
|
โดย: ภายใต้ วันที่: 1 กรกฎาคม 2554 เวลา:16:54:19 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 2 กรกฎาคม 2554 เวลา:8:25:23 น. |
|
|
|
โดย: mamamodern วันที่: 2 กรกฎาคม 2554 เวลา:11:25:46 น. |
|
|
|
โดย: พรหมญาณี วันที่: 2 กรกฎาคม 2554 เวลา:11:57:24 น. |
|
|
|
โดย: NET-MANIA วันที่: 2 กรกฎาคม 2554 เวลา:18:47:25 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 2 กรกฎาคม 2554 เวลา:19:01:57 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 3 กรกฎาคม 2554 เวลา:6:34:07 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 4 กรกฎาคม 2554 เวลา:7:58:07 น. |
|
|
|
โดย: พรหมญาณี วันที่: 4 กรกฎาคม 2554 เวลา:10:10:39 น. |
|
|
|
โดย: วนารักษ์ วันที่: 4 กรกฎาคม 2554 เวลา:10:32:44 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 4 กรกฎาคม 2554 เวลา:13:27:44 น. |
|
|
|
โดย: ภายใต้ วันที่: 4 กรกฎาคม 2554 เวลา:14:03:56 น. |
|
|
|
โดย: เจ้าช่อมาลี (PP_Skywalker ) วันที่: 4 กรกฎาคม 2554 เวลา:18:27:11 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:6:15:48 น. |
|
|
|
โดย: ธูปหอม IP: 110.77.208.87 วันที่: 28 กันยายน 2555 เวลา:9:27:43 น. |
|
|
|
โดย: ศรีอัมพันธ์ IP: 182.53.190.202 วันที่: 28 กันยายน 2555 เวลา:10:46:11 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
ปราจีนบุรี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 31 คน [?]
|
ขอต้อนรับสู่บล็อกเล็กๆแห่งนี้มีมิตรภาพและความจริงใจให้กับเพื่อนๆทุกท่านที่แวะเข้ามาทักทายกัน ^^
บทความและรูปภาพนี้จัดทำขึ้นเพื่อเผยแพร่เป็นธรรมทาน พร้อมทั้งขอมอบเป็นน้ำใจกับเพื่อนๆทุกคนที่แวะเข้ามา สามารถคัดลอกนำไปเผยแพร่ได้ ยกเว้นเพื่อประโยชน์ทางการค้าซึ่งต้องขออนุญาตก่อนว่าเหมาะสมหรือไม่
เพื่อนบางคนมาครั้งเดียว นานๆมาที มาไม่บ่อย มาบ่อยๆ บางคนมาเยี่ยมทุกวันให้ชื่นใจ
บางคนเคยมาทุกวัน บางคนเคยมานานแล้ว บางคนหายไปจากบล็อก บางคนก็จะไม่แวะมาทักทายกันอีก
แต่ไม่ว่าอย่างไรก็จะขอเก็บความรู้สึกดีๆที่มีให้กันไว้ตราบนานเท่านาน เพราะเมื่อรักกันแล้วย่อมเข้าใจกันได้ไม่ยาก
จขบ.เป็นคนซื่อๆง่ายๆจริงใจ ไม่มีเจตนาแอบแฝงในการทำบล็อก แต่บทความหรือรูปภาพก็อาจทำให้ผู้อ่านขัดใจได้ เพราะความรู้เท่าไม่ถึงการของ จขบ.หรืออาจเป็นเพราะเราไม่เคยรู้จักดีพอ จึงกราบขออภัยมา ณ.ที่นี้ด้วย และขอขอบพระคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมเยียนด้วยความจริงใจนะครับ ^^
ฝากข้อความหลังไมค์
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
เรื่องนี้คิดได้ตอนที่ขับรถไปกรุงเทพ วันเสาร์ที่ผ่านมา บางทีการเข้าใจผิดแบบสะกดคำผิดที่คล้ายๆกันด้วยความเคยชินก็ทำให้ผิดความหมายไปเลย เหมือนการใช้ชีวิตของเราที่โมเมคิดว่าจะต้องเป็นแบบที่เราคาดคิดเอาเองอยู่บ่อยๆ ผลก็คือความทุกข์แบบไม่จำเป็นเลย รอให้ทุกข์จริงๆแล้วค่อยทุกข์กันจะดีกว่า
ต้องรีบลงเรื่องนี้ก่อนเพราะเดี๋ยววันจันทร์หน้าจะได้ลงตะพาบน้ำโครงการ 35 เดี๋ยวตัวเลขจะซ้ำกัน ครับ ไม่อยากจะมาทีหลัง อิอิ