เรื่องที่ 33 เติมเต็มความต้องการ
หลาน คุณตาครับ ผมอยากรู้ว่าเราจะจัดการกับความต้องการต่างๆของเรา ได้อย่างไร เราควรจะเรียนรู้เขา ตามใจเขาหรือฝืนเขาอย่างไรดีครับ ?
ตา ในบรรดาสิ่งที่เข้าใจยากที่สุดก็คือความต้องการของมนุษย์ เพราะ มนุษย์มักทำสิ่งต่างๆตามความต้องการ ทั้งทางตรงและทางอ้อมเพื่อให้ได้รับ สิ่งที่ต้องการซี่งบางครั้งก็ดูไม่ออก แม้ในความต้องการนั้นเองก็มีความขัด แย้งชนิดที่ตรงกันข้ามอย่างที่เราไม่รู้ตัวซ่อนอยู่อีกด้วย
หลาน มีอะไรขัดแย้งหรือครับคุณตา?
ตา มีซิ เช่น เราต้องการความรักแต่เราไม่ต้องการภาระ เราต้องการความสุขแต่เราไม่ต้องการความทุกข์ เราต้องการเสรีภาพแต่เราไม่ต้องการทำหน้าที่ เราต้องการอิสระเสรีแต่เราก็ต้องการอยู่ในที่ๆอบอุ่น เราต้องการความสุขแต่เราเกลียดความทุกข์ เราต้องการเงินแต่เราไม่ต้องการทำงาน เราต้องการความเจริญแต่เราไม่ต้องการความเปลี่ยนแปลง เราต้องการเพื่อนแต่เราต้องการความเป็นส่วนตัว เราต้องการมีอายุยืนยาวแต่เราไม่ต้องการความแก่ชรา เราต้องการกินอาหารมากๆแต่เราไม่ต้องการความอิ่ม เราต้องการธรรมชาติแต่เราก็ต้องการความสะดวกสบาย เราอยากทำงานที่รัก แต่เราไม่รักงานที่ทำ เราต้องการงานเงินมากๆ แต่ทำงานน้อยๆ เราต้องการทุกอย่าง แต่เราไม่ยอมเสียอะไรเลย
หลาน แล้วทำไมถึงเป็นอย่างนั้นครับ?
ตา ทั้งหมดมาจากความหลงผิด มองอะไรเพียงด้านเดียวและ และเบื้อง หลังของผลลัพธ์ที่ขัดแย้งกันเหล่านี้เป็นที่มาของความรู้สึกไม่อิ่มไม่เต็ม และต้องคอยแสวงหาสิ่งที่มาเติมเต็มความอยากของเราตลอดเวลา เช่น เมื่อเราต้องการความรักแต่เมื่อพบว่าความรักนั้นนำมาซึ่งภาระมากมายทั้งคู่ ต่างก็มีนิสัยไม่ดีที่แก้ไม่ได้ สุดท้ายไปกันไม่ได้ เราก็ต้องแสวงหาคนใหม่ๆ และรักใหม่ๆอยู่เรื่อยไป สิ่งต่างๆก็อยู่ในลักษณะเดียวกันคือไม่ได้มีเพียง ด้านเดียว ยังมีด้านที่เราต้องทำใจฝืนยอมรับอยู่ด้วยเสมอ
หลาน ทำไมในเรื่องเดียวกันบางครั้งเราก็รู้สึกมีความสุข บางครั้งเฉยๆ บาง ครั้งก็มีความทุกข์ครับ?
ตา เพราะความไม่เที่ยงในตัวของมันเองไงล่ะ ความสุขที่เราได้มาในครั้ง แรกมีมาก ต่อมาก็ค่อยๆน้อยลงไปจนจืดจางหายไป ไม่ว่าจะเป็นความรัก ความสุขจากเงินทอง ชื่อเสียง การท่องเที่ยว อาชีพที่ทำ ความสุขที่เกิด จากการได้มาของวัตถุสิ่งของนี้เขาเรียกว่าสุขจากเหยื่อล่อ หรือ สุขที่มา จากทุกข์หรือความอยากในสิ่งต่างๆแล้ว ได้รับตามความอยาก สุขพวกนี้ หายไปอย่างรวดเร็วมา เป็นชั่วโมง เป็นนาที ถึงความสุขมากที่สุดก็อยู่ได้ไม่ เพียงกี่วัน นี่แหละคือปัญหาในการจัดการกับความต้องการของตัวเรา เพราะไม่มีสิ่งใดที่ให้ความพอใจเราเพียงอย่างเดียว และไม่มีสิ่งใดที่จะอยู่ คงทนตลอดไป
หลาน อย่างนี้เราก็ไม่ควรอยากหรือหวังในเรื่องต่างๆเลยใช่ไหมครับ?
ตา ก็ไม่ใช่อย่างนั้นนะ เพราะความอยากในด้านดีก็มีประโยชน์ เราต้องไม่ มองความต้องการแยกจากความจริง ถ้ารักสุขก็ต้องไม่เกลียดทุกข์ เมื่อ อยากได้สิ่งใดก็ต้องยอมเสียบางอย่างตอบแทน รู้จักพอประมาณในการใช้ ชีวิต เข้าใจสภาพของตัวเองที่เป็นอยู่และยอมรับความจริงนั้น มีศีลธรรมใน ใจไม่ทำสิ่งต่างๆที่ผิดทำนองคลองธรรม รู้เหตุผลของที่มาของสิ่งที่เราต้อง การ อย่าใช้เหตุผลของสัญชาติญาณมากระทำสิ่งต่างๆ คืออย่าทำสิ่งต่างๆ ตามอำนาจของกิเลสตัณหาในใจเพียงอย่างเดียว มีสุขอีกอย่างนึงเรียกว่าสุขที่ไม่ต้องอาศัยเหยื่อมาล่อ หรือสุขที่ไม่ได้เกิด จากความอยากในสิ่งใดสิ่งหนึ่งก่อน ได้แก่สุขในความสงบ สุขจากสมาธิ สุขจากปัญญา เป็นสุขในจิตใจของตัวเองที่เต็มเปี่ยมอยู่แล้ว และจะพบเมื่อ จิตใจ ลดละจากความอยากรู้จักพอประมาณในชีวิต รู้จักการปฏิบัติธรรมที่ เหมาะสมสุขชนิดนี้ปราณีตและมีโทษน้อยกว่าสุขแบบแรกมาก และการที่ เราได้ความสุขที่ปราณีตขึ้นเราก็ทิ้งความสุขแบบโลกๆไปได้เองอีกด้วย
ส่วนใหญ่แล้วเรามักทำสิ่งต่างๆตามแต่ความเห็นและปัญญาที่มีอยู่ เราจึง ควรมีความเห็นสิ่งต่างๆเป็นไปอย่างถูกต้อง และเสริมสร้างปัญญาคิดและ รู้จักทำเพื่อประโยชน์ของตนเองและส่วนรวมบ้าง หรืออย่างน้อยที่สุดก็ต้อง ไม่เบียดเบียนตนเองและผู้อื่นให้ได้รับความเดือดร้อนและสุดท้ายคือ อย่า ขาดสติสัมปชัญญะในการกระทำสิ่งทั้งปวง เมื่อเรามีชีวิตที่รู้จักพอประมาณ และพัฒนาให้อยู่ได้โดยไม่ต้องพึ่งปัจจัยภายนอกมากมายนักเพราะพบความ สุขจากภายในจิตใจตนเอง สุดท้ายก็จะเป็นชีวิตที่ดำเนินไปด้วยปัญญา มากกว่าความอยากที่คอยไสหัวเราให้กระทำสิ่งต่างๆตลอดเวลา ชีวิตก็จะ พบความสุขความเจริญตามอัตภาพได้ไม่ยากนัก
หลาน ขอบคุณมากครับคุณตา ผมจะจำไปปฏิบัติครับ
ตา ต้องอย่างนั้นซิหลานตาคุณตายิ้มให้หลานอย่างใจดี ^^
เรื่องและภาพประกอบ อิกคิว (วนารักษ์)
Create Date : 07 มิถุนายน 2554 |
Last Update : 7 มิถุนายน 2554 11:33:52 น. |
|
56 comments
|
Counter : 1939 Pageviews. |
|
|
|
โดย: พิรุณร่ำ วันที่: 7 มิถุนายน 2554 เวลา:18:37:47 น. |
|
|
|
โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 7 มิถุนายน 2554 เวลา:19:53:33 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 7 มิถุนายน 2554 เวลา:20:11:27 น. |
|
|
|
โดย: NET-MANIA วันที่: 7 มิถุนายน 2554 เวลา:21:59:59 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 8 มิถุนายน 2554 เวลา:5:49:59 น. |
|
|
|
โดย: พิรุณร่ำ วันที่: 8 มิถุนายน 2554 เวลา:6:11:14 น. |
|
|
|
โดย: วนารักษ์ วันที่: 8 มิถุนายน 2554 เวลา:11:41:43 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 8 มิถุนายน 2554 เวลา:12:37:30 น. |
|
|
|
โดย: พิรุณร่ำ วันที่: 8 มิถุนายน 2554 เวลา:15:04:28 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 มิถุนายน 2554 เวลา:5:54:32 น. |
|
|
|
โดย: พิรุณร่ำ วันที่: 9 มิถุนายน 2554 เวลา:6:44:07 น. |
|
|
|
โดย: วนารักษ์ วันที่: 9 มิถุนายน 2554 เวลา:10:19:21 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี วันที่: 9 มิถุนายน 2554 เวลา:11:05:38 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 มิถุนายน 2554 เวลา:12:02:06 น. |
|
|
|
โดย: พิรุณร่ำ วันที่: 10 มิถุนายน 2554 เวลา:5:47:28 น. |
|
|
|
โดย: ภายใต้ วันที่: 10 มิถุนายน 2554 เวลา:7:54:06 น. |
|
|
|
โดย: วนารักษ์ วันที่: 10 มิถุนายน 2554 เวลา:11:20:54 น. |
|
|
|
โดย: mamamodern วันที่: 10 มิถุนายน 2554 เวลา:17:45:23 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 11 มิถุนายน 2554 เวลา:6:00:34 น. |
|
|
|
โดย: พรหมญาณี วันที่: 11 มิถุนายน 2554 เวลา:9:28:43 น. |
|
|
|
โดย: พิรุณร่ำ วันที่: 11 มิถุนายน 2554 เวลา:9:53:15 น. |
|
|
|
โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 11 มิถุนายน 2554 เวลา:23:44:09 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 12 มิถุนายน 2554 เวลา:6:38:30 น. |
|
|
|
โดย: พิรุณร่ำ วันที่: 12 มิถุนายน 2554 เวลา:13:57:53 น. |
|
|
|
โดย: windsylph วันที่: 12 มิถุนายน 2554 เวลา:23:58:33 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 13 มิถุนายน 2554 เวลา:6:25:01 น. |
|
|
|
โดย: พิรุณร่ำ วันที่: 13 มิถุนายน 2554 เวลา:8:10:52 น. |
|
|
|
โดย: ภายใต้ วันที่: 13 มิถุนายน 2554 เวลา:12:56:32 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 14 มิถุนายน 2554 เวลา:5:55:11 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 14 มิถุนายน 2554 เวลา:12:58:04 น. |
|
|
|
โดย: พรหมญาณี วันที่: 14 มิถุนายน 2554 เวลา:13:01:55 น. |
|
|
|
โดย: พิรุณร่ำ วันที่: 14 มิถุนายน 2554 เวลา:13:21:54 น. |
|
|
|
โดย: ภายใต้ วันที่: 14 มิถุนายน 2554 เวลา:17:14:22 น. |
|
|
|
โดย: วนารักษ์ วันที่: 14 มิถุนายน 2554 เวลา:17:36:00 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 14 มิถุนายน 2554 เวลา:18:26:12 น. |
|
|
|
โดย: ธูปหอม IP: 110.77.208.203 วันที่: 27 กันยายน 2555 เวลา:9:34:39 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
ปราจีนบุรี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 31 คน [?]
|
ขอต้อนรับสู่บล็อกเล็กๆแห่งนี้มีมิตรภาพและความจริงใจให้กับเพื่อนๆทุกท่านที่แวะเข้ามาทักทายกัน ^^
บทความและรูปภาพนี้จัดทำขึ้นเพื่อเผยแพร่เป็นธรรมทาน พร้อมทั้งขอมอบเป็นน้ำใจกับเพื่อนๆทุกคนที่แวะเข้ามา สามารถคัดลอกนำไปเผยแพร่ได้ ยกเว้นเพื่อประโยชน์ทางการค้าซึ่งต้องขออนุญาตก่อนว่าเหมาะสมหรือไม่
เพื่อนบางคนมาครั้งเดียว นานๆมาที มาไม่บ่อย มาบ่อยๆ บางคนมาเยี่ยมทุกวันให้ชื่นใจ
บางคนเคยมาทุกวัน บางคนเคยมานานแล้ว บางคนหายไปจากบล็อก บางคนก็จะไม่แวะมาทักทายกันอีก
แต่ไม่ว่าอย่างไรก็จะขอเก็บความรู้สึกดีๆที่มีให้กันไว้ตราบนานเท่านาน เพราะเมื่อรักกันแล้วย่อมเข้าใจกันได้ไม่ยาก
จขบ.เป็นคนซื่อๆง่ายๆจริงใจ ไม่มีเจตนาแอบแฝงในการทำบล็อก แต่บทความหรือรูปภาพก็อาจทำให้ผู้อ่านขัดใจได้ เพราะความรู้เท่าไม่ถึงการของ จขบ.หรืออาจเป็นเพราะเราไม่เคยรู้จักดีพอ จึงกราบขออภัยมา ณ.ที่นี้ด้วย และขอขอบพระคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมเยียนด้วยความจริงใจนะครับ ^^
ฝากข้อความหลังไมค์
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
อ่านแล้วดีจัง จะจำไปปฏิบัติเช่นกันค่ะ
แวะเอารูปดอกสร้อยฟ้าที่บ้านมาฝากค่ะ